FilmBoy.gr

Tomb Raider trailer: Η Alicia Vikander ενσαρκώνει την θρυλική video-game ηρωίδα

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Wed, 20 Sep 2017 01:08:50 PDT

Αν και ποτέ δεν ήμουν οπαδός των παιχνιδιών, η Lara Croft ήταν ένας χαρακτήρας που άφησε το στίγμα της στην game-addicted εφηβική ζωή μου.
Η είδηση της μεταπήδησης της στη μεγάλη οθόνη και μάλιστα με τα κάλλη της Angelina Jolie, ακουγόταν too good to be true και όπως αποδείχτηκε ήταν, με τη πρώτη ταινία απλά να “βλέπεται” και τη δεύτερη να μη καταφέρνει ούτε καν αυτό.

Η κινηματογραφική σειρά μπήκε στο συρτάρι, και με την αντίστοιχη video game σειρά να βρίσκεται σε παρακμή, δεν υπήρχαν καν ελπίδες για μια τρίτη ταινία.
Μέχρι που το 2013 ήρθε το πολυαναμενόμενο reboot με το ολοκαίνουριο βιντεοπαιχνίδι Tomb Raider να σαρώνει, δίνοντας νέα πνοή στην ηρωίδα, φουντώνοντας ταυτόχρονα τις φήμες και για την κινηματογραφική της επιστροφή.

Έτσι κι έγινε, με το νέο Tomb Raider να είναι έτοιμο.
Αντίθετα με άλλα video-game adaptations που προτιμούν να κρατήσουν τα παιχνίδια ως βάση και να στήσουν μια πρωτότυπη ιστορία, το Tomb Raider φαίνεται να ακολουθεί αρκετά πιστά το στόρι, με την νεαρή Lara Croft να βρίσκεται ναυαγισμένη σε ένα χαμένο νησί στα ανοιχτά της Ιαπωνίας ακολουθώντας τα βήματα που της άφησε ο χαμένος πατέρας της, στη προσπάθεια να βρει έναν χαμένο μυστηριώδη τάφο και να σταματήσει μια διαβολική οργάνωση από το να πάρει τον έλεγχό του.

Το σενάριο έχει γράψει η πρωτοεμφανιζόμενη αλλά ραγδαία ανερχόμενη Geneva Robertson-Dworet (έχει αναλάβει τα προσεχή Captain Marvel, Gotham City Sirens και Sherlock Holmes 3), ενώ στη σκηνοθεσία βρίσκουμε τον Νορβηγό Roar Uthaug, γνωστό από το Fritt Vilt αλλά κυρίως από το εντυπωσιακό δράμα καταστροφής The Wave, που εντελώς τυχαία βγαίνει στις αίθουσες της Ελλάδας την επόμενη εβδομάδα.

Το πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η Alicia Vikander, ενσαρκώνοντας μια αρκετά διαφορετική Lara, πιο νεαρή και άπειρη, πιο γήινη και λιγότερο σεξουαλική, χωρίς τα κοντά σορτσάκια και το υπερμεγέθες μπούστο, αλλά πάντα με εξαιρετικές ικανότητες στην επιβίωση.
Δίπλα της θα δούμε τους Walton Goggins, Daniel Wu, Dominic West, Hannah John-Kamen και Nick Frost.

Με αυτή τη ταινία σίγουρα η Vikander δε στοχεύει σε κάποιο Όσκαρ, όμως αν κρίνουμε από το trailer, το αποτέλεσμα μοιάζει αρκούντως εντυπωσιακό και ελπίζουμε επιτέλους να σπάσει αυτή η κατάρα των video-game adaptations.
Στις 15 Μαρτίου στους κινηματογράφους…

Παρακάτω θα δείτε το επίσημο trailer που μόλις κυκλοφόρησε, αλλά και ένα featurette για το πώς έγινε η μεταμόρφωση της Vikander σε Lara Croft.

Αλέξανδρος Κυριαζής.

Κριτική: Revolt (2017)

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 04:55:22 PDT

Είναι μερικές ταινίες που έρχονται από το πουθενά αλλά έχουν… κάτι που σου εξάπτουν τη περιέργεια.
Μία τέτοια περίπτωση είναι και αυτή το Revolt, μια Βρετανική παραγωγή επιστημονικής φαντασίας, γυρισμένη στη Ν. Αφρική (!), ενός πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού, με ένα χιλιοειπωμένο μεν στόρι αλλά και ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον πρωταγωνιστικό ζευγάρι.
Για να δούμε αν η περιέργεια μας βγήκε σε καλό..

Η ταινία ξεκινάει δείχνοντάς μας έναν ανώνυμο στρατιώτη (Lee Pace, The Program) μαζί με τη μονάδα του, να μάχεται κάπου στην Αφρική εναντίον εξωγήινων (;) ρομποτικών εισβολέων.
Μια έκρηξη τον ρίχνει αναίσθητο, και όταν ξυπνάει βρίσκεται σε ένα κελί ενός αστυνομικού τμήματος λίγο έξω από το Ναϊρόμπι της Κένυα, χωρίς να θυμάται ποιος είναι και πως βρέθηκε εκεί, ενώ έξω επικρατεί πανικός, με τους ντόπιους αντάρτες να σφάζουν όλους τους ξένους.

Στο διπλανό κελί βρίσκεται η Γαλλίδα γιατρός Nadia (Berenice Marlohe, 5 To 7), με τη βοήθεια της οποίας καταφέρνουν να αποδράσουν, και παίρνουν το δρόμο προς μια αμερικανική βάση που βρίσκεται 500 μίλια μακριά, στα σύνορα της χώρας.

Ποιος είναι ο άνδρας, τι σημαίνει το τατουάζ στο χέρι του και γιατί έχει αυτές τις περίεργες δυνάμεις;
Τι του συνέβη αφού έπεσε αναίσθητος και πως κατέληξε στο κελί;
Ποιοι είναι αυτοί οι εισβολείς, από πού έρχονται και κυρίως, πως μπορούν να αντιμετωπισθούν;
Τα ερωτήματα που μας θέτει οι ταινία πολλά, οι απαντήσεις όμως;

Ο δημιουργός Joe Miale είναι προφανές ότι αγαπάει ιδιαίτερα το είδος και έχει “δανειστεί” στοιχεία από πολλές ταινίες, όπως Monsters, Battle: Los Angeles, District 9, μέχρι και Independence Day, ώστε να στήσει τη δική του “πρωτότυπη” ιστορία, με τη διαδικασία συρραφής να είναι αρκετά προσεγμένη ώστε τα συστατικά να ταιριάξουν μεταξύ τους και το αποτέλεσμα, να μην είναι μεν ιδιαίτερα original αλλά να παρουσιάζει ένα αξιοπρεπέστατο και αρκετά πλούσιο μικροσύμπαν.

Παρότι δε λείπουν κάποια plot holes, αυτά είναι πταίσματα μπροστά στο μεγάλο αμάρτημα της ταινίας που δεν είναι άλλο από τους διαλόγους, τους τόσο ερασιτεχνικά γραμμένους διαλόγους, που κάνουν τους νεκρούς χρόνους (και όχι μόνο) της ταινίας κυριολεκτικά ανυπόφορους.

Και μιας και αναφέρθηκα σε αυτούς, θα πρέπει να αναγνωρίσω ότι το Revolt κρατάει αρκετά καλό ρυθμό.
Μπορεί ο δημιουργός να μην έχει εξαιρετικά μεγάλη φαντασία στα εμπόδια που βάζει στο δρόμο των πρωταγωνιστών, όμως η περιοδικότητα και η έντασή τους είναι ικανοποιητική.

Επίσης στα θετικά πρέπει να συνυπολογιστεί και ο τρόπος που -ψιχουλάκι ψιχουλάκι- μας δίνονται οι πληροφορίες για τον κόσμο και το τι συμβαίνει.
Εδώ πρέπει να προειδοποιήσω ότι, καλώς ή κακώς, οι προσδοκίες του κυρίου Miale για τη ταινία του ήταν ιδιαιτέρως υψηλές γιατί επέλεξε να μην απαντήσει σε πολλά από τα βασικότερα ερωτήματα, αφήνοντας το μυστήριο για ένα πιθανό sequel.

Το μεγάλο δέλεαρ για κάποιον που δε γνωρίζει το παραμικρό για τη ταινία είναι σίγουρα οι πρωταγωνιστές της, ο εξαιρετικός Lee Pace που γνωρίσαμε πριν καμιά δεκαετία στο The Fall και τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τα πάνω του με συμμετοχές στα The Hobbit, Guardians of the Galaxy και τη σειρά Halt and Catch Fire, και την Bérénice Marlohe που είδαμε στο Skyfall.
Δυστυχώς το προαναφερθέν κακό σενάριο αφήνει και τους δύο ανίκανους να δώσουν ότι μπορούν στις ερμηνείες τους που με το ζόρι κρίνονται ως κααααλούτσικες.

Μια sci-fi action ταινία όμως απαιτεί και δύο ακόμα στοιχεία, εντυπωσιακά εφέ και χορταστική δράση.
Οι θεατές θα πρέπει να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι πρόκειται για μία παραγωγή πολύ χαμηλού κόστους, άρα όσοι περιμένατε να δείτε ένα υπερθέαμα καλύτερα να ψάξετε αλλού.

Ωστόσο η ικανότητα του Miale πίσω από τη κάμερα είναι αξιοθαύμαστη, αφού με εύκολα τρικς κρύβει την αδυναμία παρουσίασης πανάκριβων σκηνών, με εφέ που επαναλαμβάνονται μεν αλλά έχουν εντυπωσιακό αποτέλεσμα και πλάνα που καταφέρνουν να επιδείξουν τα καλοφτιαγμένα εξωγήινα πλάσματα αλλά ταυτόχρονα να κρύψουν το κακό τους animation.

Εν τέλει το Revolt είναι μια ταινία…όπως τη δει κανείς.
Για μικρό sci-fi είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό αφού η πλοκή που έχει στήσει στο πρωτότυπο μικροσύμπαν του (το οποίο όμως δεν αναπτύσσεται καθόλου) είναι πολύ ενδιαφέρουσα και κάνει το θεατή να θέλει να δει τη συνέχεια.
Από την άλλη, αν το δεις τελείως κυνικά και αντικειμενικά, είναι ένα φτηνό sci-fi που μοιάζει με το τέρας του Φρανκεστάιν από της πολλές συραμμένες ιδέες που έχει ξεπατικώσει από μεγαλύτερες ταινίες του είδους, με άθλιο σενάριο, μέτρια εφέ, πολλά plot holes και σκηνοθετικές ευκολίες, μέτριες ερμηνείες και πολλά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα.

Αν θέλετε να δείτε το νέο Independence Day (αν και είναι σίγουρα καλύτερο από το Resurgence) μείνετε μακριά, αν όμως δε σας πειράζει να μειώσετε κάπως τις προσδοκίες σας για να δείτε τη δημιουργία ενός νέου, αναμφισβήτητα ταλαντούχου σκηνοθέτη, ρίξτε του μια ματιά και δε θα χάσετε.

Αλέξανδρος Κυριαζής.

Better Watch Out trailer: Γιατί τα Χριστουγεννιάτικα θρίλερ δεν θα πεθάνουν ποτέ!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 04:24:57 PDT

Το 2017 εξελίσσεται τελικά σε ένα εξαιρετικό έτος για τον τρόμο (διαφωνώ με τον Βασίλη), με το IT να σκίζει στο παγκόσμιο box office, το Get Out να ξεσηκώνει μια πολιτισμική συζήτηση και το Raw να ηγείται της arthouse σκηνής.
Αλλά τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και υπάρχει άλλη μια ταινία τρόμου στον ορίζοντα που σίγουρα θα συζητηθεί.

Το Better Watch Out του Chris Peckover είναι μια ταινία τρόμου για μια τρομακτική εισβολή σε ένα σπίτι μια χιονισμένη Χριστουγεννιάτικη νύχτα.
Η επίσημη σύνοψη λέει:

‘Αν νομίζετε ότι τα προάστια είναι ασφαλή, αυτή τη νύχτα των διακοπών τα προάστια κάθε άλλο παρά ασφαλείς είναι.
Η Ashley (Olivia DeJonge) σκέφτηκε ότι ως babysitter θα είχε μια εύκολη νύχτα, αλλά όλα ανατρέπονται όταν εισβάλλουν επικίνδυνες ταραξίες και τρομοκρατούν εκείνη και το 12χρονο αγόρι Luke (Levi Miller).
Η Ashley υπερασπίζεται το αγόρι και τον εαυτό της με το καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ότι δεν πρόκειται για μια κανονική εισβολή στο σπίτι.'

Το trailer που κυκλοφόρησε ξεκινά αρκετά συμβατικά, αλλά μη βαρεθείτε και το κλείσετε γιατί στη συνέχεια γίνεται πολύ ενδιαφέρον …και βίαιο.
Και εορταστικό…

Η ταινία προβλήθηκε στο Fantastic Fest πέρυσι, με τίτλο Safe Neighbourhood, και απέκτησε οπαδούς αλλά και φανατικούς εχθρούς.
Κι αυτό πάντα είναι καλό.

Στις 6 Οκτωβρίου λοιπόν …Better Watch Out.

Ελληνικό Box Office: Η Annabelle ζέστανε το κόσμο για τα καλύτερα που έρχονται

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 04:20:24 PDT

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Leatherface, IT, The Snowman, Mother, Happy Death Day, Flatliners, Saw: The Legacy …όλα μέσα στις επόμενες 8 εβδομάδες!
Η Annabelle: Creation έκανε την αρχή μιας τρομο-σεζόν (που αναμένεται εξαιρετική, εισπρακτικά και hopefully και ποιοτικά) και τα πήγε εξαιρετικά.
…Εισπρακτικά, γιατί η ταινία δε πολυβλέπεται (οι τύποι κάλεσαν παιδάκια για μόνιμη διανομή σπίτι τους, ενώ έχουν κλειδωμένη μία δαιμονική κούκλα στο δωμάτιο! Δε περιγράφω άλλο.).

Βέβαια, το δεύτερο φιλμ της Annabelle, του spin-off του The Conjuring, έκανε ακριβώς το ίδιο άνοιγμα με το original φιλμ τον Οκτώβριο του 2014 (45.188 τώρα, 44.677 τότε), αλλά ούτε οι εποχές είναι ίδιες, ούτε το status της διανομής είναι ίδιο.
Τότε, η Village έβγαζε και άλλες ταινίες (της Warner) και δεν περίμενε μόνο τον Παπακαλιάτη και το Bachelor κάθε Χριστούγεννα.
Έτσι, οι ταινίες της είχαν τη στήριξη των Multiplex της, και της αρκούσαν οι 64 αίθουσες στις οποίες είχε βγει το πρώτο Annabelle.
Τώρα, η Tanweer το έβγαλε σε 114 αίθουσες και, παρόλο το μικρό συγκριτικά Μέσο όρο, μόνο ευχαριστημένη μπορεί να είναι.
Απλά, να προϊδεάσω τους φίλους που πήγαν και ίσως να απογοητεύτηκαν από τη ταινία, ότι έρχονται απίστευτες ταινίες τρόμου προσεχώς.

Αντίθετα, έκπληξη δεν είναι τα 12.510 εισιτήρια του Victoria & Abdul στις 50 αίθουσες που προβλήθηκε.
Το promo έπαιζε από τον Ιούλιο, το όνομα του γραφείου μεγάλο, η εβδομάδα αναιμική αν δε βλέπεις θρίλερ, βρήκε χώρο ο …Abdul.

Πολύ κάτω το Sense of a Ending (3.285 θεατές σε 11 Αθηναϊκές και μία στη Θεσσαλονίκη), πολύ πιο καλά όμως από το The Glass Castle (1.240 εισιτήρια σε 9 αίθουσες) που και καλύτερο cast είχε, και πιο ‘εύκολη’ ιστορία έλεγε.
Όσο για το Αραβικό Hedi, με 518 εισιτήρια σε 2 αίθουσες στην Αθήνα και σε μία στη Θεσσαλονίκη, ίσως να ζήταγε κάτι περισσότερο.

Στα άλλα, το Despicable Me 3 δεν έπεσε όσο αναμενόταν λόγω σχολείων, το American Made συνεχίζει με το καλό word of mouth και η Δουνκέρκη έφτασε τα 180.000 εισιτήρια, και θα ξεπεράσει τα 200.000 εύκολα.
122.464 άνθρωποι πήγαν σινεμά αυτό το τετραήμερο, κάτι που δείχνει ότι οι ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ δεν επηρεάζουν πια τόσο πολύ.
Αλλά θα δούμε, ίσως να κάνω λάθος σε αυτό.

Τετραήμερο 14-17 Σεπτεμβρίου 2017

Α/Α	ΤΑΙΝΙΕΣ	ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ	ΣΥΝΟΛΟ
1	Annabelle Creation	45.188	45.188
2	Despicable Me 3	24.014	214.429
3	Victoria & Abdul	12.510	12.510
4	American Made	11.648	45.443
5	Dunkirk	8.189	180.333
6	Sense Of An Ending	3.285	3.285
7	Valerian And The City Of A Thousand Planets	2.855	32.699
8	Wind River	2.573	37.678
9	The Son of Bigfoot	2.181	33.785
10	Hitman's Bodyguard	1.277	39.496

Jeepers Creepers 3 trailer: Ο καταδικασμένος παιδόφιλος συνεχίζει να κάνει ταινίες

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 02:55:15 PDT

Το διαβόητο στάτους του δημιουργού του, ως καταδικασμένο παιδόφιλο, φαίνεται ότι δεν είναι ικανό να σταματήσει τη πορεία της cult σειράς ταινιών τρόμου Jeepers Creepers, με το τρίτο κεφάλαιο να καταφτάνει, έστω και με αρκετά χρόνια καθυστέρηση.

Το Jeepers Creepers 3 υπήρχε στα σκαριά πριν καν τη κυκλοφορία της δεύτερης ταινίας, και ανακοινώθηκε επίσημα το μακρινό 2006.
Η αδυναμία (για προφανείς λόγους) να βρεθεί χρηματοδότης προκάλεσε απανωτά πισωγυρίσματα, μέχρι που το 2015 η Myriad Pictures του έδωσε το πράσινο φως, και δύο χρόνια αργότερα η ταινία είναι έτοιμη.

Παρά τις (απόλυτα δικαιολογημένες) φωνές διαμαρτυρίας απέναντί του, ο Victor Salva βρίσκεται και πάλι στα ηνία, με το στόρι να συνεχίζει αμέσως μετά το τέλος της πρώτης ταινίας, με τον σερίφη της περιοχής να βάζει σκοπό να βάλει τέλος στον εφιάλτη του Creeper, μαθαίνοντας στοιχεία και για την προέλευσή του.

Ο Jonathan Breck θα ξαναφορέσει τη στολή του διαβολικού Creeper, με το υπόλοιπο cast να απαρτίζεται από τους Meg Foster, Stan Shaw, Gabrielle Haugh και Chester Rushing.
Cameo εμφάνιση κάνει και η Gina Philips που είχε επιβιώσει του πρώτου φιλμ.

Με τις φωνές διαμαρτυρίας που ζητούν μποϋκοτάζ της ταινίας να είναι πολύ δυνατές, το Jeepers Creepers 3 δεν θα βγει κανονικά στις αίθουσες, με εξαίρεση τη βραδιά της 26ης Σεπτεμβρίου όταν και θα προβληθεί σε λίγους και επιλεγμένους κινηματογράφους της Αμερικής.
Από κει και πέρα, ανάλογα με την αποδοχή, θα δείξει αν υπάρχει πιθανότητα μιας wider release ή θα περάσει απευθείας σε home video και streaming δρόμους.
Δείτε το trailer…

Αλέξανδρος Κυριαζής.

American Film Showcase: Αφιέρωμα στο Αμερικάνικο Ντοκιμαντέρ

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 02:42:32 PDT

Το Exile Room, σε συνεργασία με την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, υποδέχεται το American Film Showcase, μια πολύπλευρη εξερεύνηση της κινηματογραφικής γλώσσας του αμερικανικού ντοκιμαντέρ.
Βραβευμένες ταινίες των τελευταίων δύο ετών συνοδεύονται από μια σειρά απρόβλεπτων εργαστηρίων που αποκρυπτογραφούν την αθέατη πλευρά της παραγωγής.

Με σταθμούς την Αθήνα και τη Μυτιλήνη, το Αφιέρωμα στο Αμερικανικό Ντοκιμαντέρ φέρνει στην Ελλάδα δύο καταξιωμένους επαγγελματίες του χώρου, τον σκηνοθέτη και παραγωγό Γκόρντον Κουίν («Hoop Dreams», «The Interrupters», «Life Itself») και την παραγωγό Κάρολιν Χέπμπορν («Art and Craft», «3 ½ Minutes, Ten Bullets», «Weiner», «Life, Animated»), δύο εντελώς διαφορετικούς κινηματογραφιστές με κοινό παρονομαστή την πολυετή εμπειρία και τα αμέτρητα βραβεία τους.

Στη Μυτιλήνη, στο πλαίσιο του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Ντοκιμαντέρ AegeanDocs, θα προβληθούν μερικά από τα πιο σημαντικά στιγμιότυπα της καριέρας τους, όπως το «The Interrupters» και το «Τριάμισι Λεπτά, Δέκα Σφαίρες», και τα δύο παρουσία των συντελεστών τους.
Στην Αθήνα, οι προβολές του American Film Showcase θα πραγματοποιηθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας και στο Exile Room, και θα έχουν κάτι για όλους.

Η αρχή θα γίνει με το οικολογικό υπερθέαμα του Λούι Ψυχογιού, «Ραγδαίος Αφανισμός», ένα ντοκιμαντέρ με ακτιβιστικές ευαισθησίες και φαντασμαγορικές τεχνικές, στα χνάρια του «Όρμου» που χάρισε στον σκηνοθέτη το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

Για τους κινηματογραφιστές, τους σπουδαστές του χώρου, αλλά και τους λάτρεις του είδους, οι δύο βραβευμένοι παραγωγοί και σκηνοθέτες θα παρουσιάσουν μια σειρά εργαστηρίων.
Μάθετε πώς να σέβεστε τα όρια των πρωταγωνιστών σας (documentary ethics), πώς να χρησιμοποιείτε δίκαια τη δουλειά των άλλων για να χτίσετε το δικό σας οπτικοακουστικό λεξιλόγιο (fair use) και παρακολουθήστε μαθήματα αντι-βίας που θα σας φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στη σύγχρονη κινηματογραφική πραγματικότητα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Το Αφιέρωμα στο Αμερικανικό Ντοκιμαντέρ διοργανώνεται από το Exile Room και την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.
Πληροφορίες: www.afsgreece.com

Darkest Hour trailer: Ο Gary Oldman ντύνεται Τσόρτσιλ και πάει για Όσκαρ!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 02:17:55 PDT

Όπως κάθε “μεγάλος” πολιτικός, έτσι και ο Winston Churchill υπήρξε μια ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, όμως ένα αναμφισβήτητο γεγονός έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας, και αυτό δεν ήταν άλλο από την απόφασή του, μόλις λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, στην αυγή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, να αρνηθεί τη πρόταση συνθηκολόγησης με τη Γερμανία βγάζοντας τον θρυλικό λόγο προς τον λαό του, γνωστό και ως “We shall never surrender”.

Με αυτές ακριβώς τις ιστορικές στιγμές καταπιάνεται η νέα ταινία του Joe Wright, που μετά τον καταποντισμό του Pan, χρειαζόταν ένα “σιγουράκι” και το βρήκε στο Darkest Hour.

Το μεγαλύτερο στοίχημα της ταινίας ήταν η επιλογή του Gary Oldman στο πρωταγωνιστικό ρόλο, και αν κρίνουμε από τις πρώτες κριτικές, βγήκε λίρα εκατό, με τον ηθοποιό να δίνει να εξαιρετική ερμηνεία που τον θέτει από τώρα ως φαβορί για μια θέση στη πεντάδα των Όσκαρ.

Δίπλα του θα δούμε τους Kristin Scott Thomas, Ben Mendelsohn, Lily James και Ronald Pickup, με τον Anthony McCarten (The Theory of Everything) να έχει γράψει το σενάριο.
Το Darkest Hour θα το δούμε στις 11 Ιανουαρίου.
Δείτε το trailer…

Αλέξανδρος Κυριαζής.

Η συνέχεια του The Bachelor ξεκίνησε γυρίσματα...

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Tue, 19 Sep 2017 02:07:59 PDT

Έχουμε το σινεμά που μας αξίζει...
Μία από τις πιο εμπορικές Ελληνικές ταινίες της προηγούμενης κινηματογραφικής σεζόν, μιας και ξεπέρασε τις 100.000 εισιτήρια, αλλά και μία από τις χειρότερες ελληνικές ταινίες που έχουμε βγάλει από καταβολής κινηματογράφου, το The Bachelor, ετοιμάζεται για συνέχεια.

Παραθέτω το επίσημο ΔΤ της Village, γιατί εγώ δεν αντέχω να το παρουσιάσω.

'Η πρώτη ταινία “The Bachelor” εισέβαλε στα άδυτα της ανδρικής παρέας ξεπερνώντας τα 100.000 εισιτήρια στην Ελληνική αγορά.
Το “The Bachelor 2”, κουβαλώντας και τις μνήμες του πρώτου, έρχεται για να εξερευνήσει νέες πτυχές και να δοκιμάσει εκ νέου τις σχέσεις της παρέας.

Ένας φίλος από τα παλιά (Ηλίας Μελέτης) ετοιμάζεται να παντρευτεί, άρα μία νέα ευκαιρία για bachelor party προκύπτει και φυσικά οι ήρωες μας (Γιάννης Τσιμιτσέλης, Θανάσης Βισκαδουράκης και Νίκος Βουρλιώτης) δεν θα την αφήσουν να πάει χαμένη.

Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά που θα δοκιμάσει τα όριά τους: ο γάμος πρόκειται να γίνει στην Κρήτη και οι Σφακιανοί συγγενείς της νύφης δεν αστειεύονται.
Νέοι φίλοι αλλά και εχθροί θα ενταχθούν στην παρέα, θα αντιμετωπίσουν Κρητικές βεντέτες αλλά και τις συνέπειες του πιο επικού bachelor party.

Τόνι Σφήνος, Γιώργος Μαυρίδης, Βασιλική Τρουφάκου, Δημήτρης Τζουμάκης, Δημήτρης Πιατάς, Άννα Κουρή, Λευτέρης Ζαμπετάκης και Νίνο Ξυπολιτάς πρωταγωνιστούν στον γάμο (αν γίνει) της χρονιάς!'

Η ταινία ξεκίνησε γυρίσματα (ελπίζω αυτή τη φορά μακρυά από τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ) και θα βγει στις αίθουσες στις 25 Δεκεμβρίου.

Τσακ μπαμ δηλαδή... Σε λιγότερους από τρεις μήνες, θα το γυρίσουμε (με ηθοποιούς, τραγουδιστές, παρουσιαστές, μοντέλα, περαστικοί, όλοι θα 'υποδύονται' με άριστα αποτελέσματα), θα το ντύσουμε μουσικά, θα το μοντάρουμε, θα ολοκληρώσουμε το post και θα το βγάλουμε σε όλες τις αίθουσες που έχει καλό ποπ κορν και προσφορές στα εισιτήρια.

Γατάκι Hollywood, που κάθεσαι και ψειρίζεις τις ταινίες 6 και 9 μήνες...

All the Money in the World trailer: Η αγάπη του χρήματος από τον Ridley Scott!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Mon, 18 Sep 2017 03:57:28 PDT

Η Sony έχει ανακοινώσει την ημερομηνία κυκλοφορίας του All the Money in the World στην Αμερική στις 8 Δεκεμβρίου.
Γιατί αυτό είναι συγκλονιστικό νέο;
Μα γιατί για μια μοναδική φορά, θα έχουμε δύο ταινίες του Ridley Scott την ίδια χρονιά!

Το All The Money in the World είναι ένα crime thriller που εξελίσσεται στη δεκαετία του '70 για μια τεράστιας σημασίας απαγωγή που οργανώθηκε από μια αριστερή παραστρατιωτική οργάνωση στην Ιταλία.
Ο λόγος για την απαγωγή του 16χρονου John Paul Getty του 3ου (Charlie Plummer) και την απεγνωσμένη προσπάθεια της αφοσιωμένης μητέρας του, Gail (Michelle Williams) να πείσει τον παππού του, δισεκατομμυριούχου (Kevin Spacey) να πληρώσει τα λύτρα.

Όταν ο παππούς Getty αρνείται, η Gail προσπαθεί να τον μεταπείσει καθώς οι απαγωγείς του γιου της γίνονται όλο και πιο ασταθής και βίαιοι.
Με τη ζωή του γιου της σε άμεσο κίνδυνο, η Gail και ο σύμβουλος του Getty (Mark Wahlberg) γίνονται σύμμαχοι στον αγώνα ενάντια στον χρόνο και τελικά αποκαλύπτουν την αληθινή και μόνιμη αξία της αγάπης για τα χρήματα.

Ridley Scott στη καρέκλα του σκηνοθέτη, ένας Kevin Spacey εντελώς αγνώριστος και μια ιστορία χρήματος και απαγωγής… ψήθηκα.
Δείτε το trailer για να κάνετε το ίδιο.

Κριτική: Η Ιστορία του Hedi - Hedi

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Mon, 18 Sep 2017 03:33:53 PDT

Μπορεί στο άκουσμά της, η Τυνησία να είναι μια εξωτική χώρα όμως δε πρέπει να ξεχνάμε ότι το μόνο που μας χωρίζει γεωγραφικά είναι η Μεσόγειος, με τις κουλτούρες μας να μην είναι και τόσο διαφορετικές.
Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η παρθενική ταινία του Mohamed Ben Attia θα μπορούσε άνετα να τοποθετηθεί και στην ελληνική επαρχία (για να μη πω και στις μεγάλες πόλεις), με το Inhebek Hedi να διηγείται μια σχεδόν ενοχλητικά ρεαλιστική, μικρή κοινωνική ιστορία.

Ο Hedi είναι ένας 25χρονος άνδρας που ετοιμάζεται να παντρευτεί.
Με το κεφάλι χαμηλά, λιγομίλητος και ντροπαλός, ζει μια ζωή σύμφωνα με τα πρέπει της κοινωνίας και της οικογένειας.
Έχει μια δουλίτσα που δεν τον ενδιαφέρει διόλου, παντρεύεται απλά και μόνο επειδή ήρθε η ώρα του, με την μητέρα-αρχηγό να κανονίζει τα πάντα.

Τελευταία εβδομάδα πριν το γάμο και από τη δουλειά του τον στέλνουν σε μια παραλιακή επαρχία.
Αδιάφορος για το αν θα φέρει αποτελέσματα, περνάει το χρόνο του στο ξενοδοχείο, εκεί όπου γνωρίζει την όμορφη Rym, μια κοσμογυρισμένη χορεύτρια που ερωτεύεται με τη πρώτη ματιά και ξαφνικά ξυπνούν τα κοιμισμένα του θέλω.

Το σημαντικότερο επίτευγμα του Ben Attia είναι η παρουσίαση ενός απόλυτα ρεαλιστικού, σχεδόν ντοκιμενταρίστικου κοινωνικού περιβάλλοντος, με χαρακτήρες απόλυτα οικείους και στη δική μας κοινωνία, χωρίς ίχνος υπερβολής ώστε να γίνονται καρικατούρες.
Οι περισσότεροι έχουμε έναν Hedi στον κύκλο μας, στο σπίτι μας, ή ακόμα και στον ίδιο μας το καθρέφτη, ενώ η φιγούρα της μητέρας που γίνεται θυσία για να προσφέρει στο παιδί της μια ζωή που όμως εκείνος δε θέλει, ακόμα πιο γνωστή.

Κάπου εδώ δε μπορώ να μην αναφερθώ στη παραφωνία της γνωριμίας του Hedi με την Rym, με τον τρόπο που αυτή έρχεται και εξελίσσεται να είναι αρκετά άγαρμπος.
Αυτή η γνωριμία όμως, ξυπνάει έναν άνδρα που ζει μια ολόκληρη ζωή βουτηγμένος στα πρέπει.
Διασκεδάζει, ερωτοτροπεί, γνωρίζει μια ζωή που δεν ήξερε καν ότι ήθελε και μαγεύεται.
Αποφασίζει να επαναστατήσει, όμως αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο.

Παρά τη μικρή του διάρκεια, το Inhebek Hedi είναι μια ταινία με ιδιαίτερα αραιή πλοκή και παρότι το σενάριο είναι άριστο με τους διαλόγους να είναι καθηλωτικοί, δεν είναι λίγες οι στιγμές που η κάμερα “ξεχνιέται” σε βουβές σκηνές προκαλώντας ουκ ολίγα νεκρά διαστήματα.

Οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών και ειδικά του Majd Mastoura (μη γελάτε!) και το γροθιά-στο-στομάχι φινάλε είναι το γλάσο και το κερασάκι μιας τούρτας τόσο απολαυστικής όσο και “βαριάς” που θα σας “κάτσει” είτε το θέλετε είτε όχι, κάνοντας σας να τη θυμάστε για καιρό.

Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.

Αλέξανδρος Κυριαζής.

Only The Brave trailer: Τελικά, οι πυροσβέστες στην Αμερική σβήνουν και τις φωτιές!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Mon, 18 Sep 2017 03:20:59 PDT

Αυτή τη στιγμή, οι πυρκαγιές συνεχίζουν να καταστρέφουν το δυτικό μισό των Ηνωμένων Πολιτειών, καίγοντας εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης στη Μοντάνα, το Όρεγκον, την Ουάσινγκτον, το Αϊντάχο, την Καλιφόρνια και τη Γιούτα.
Περισσότεροι από 24.000 πυροσβέστες αντιμετωπίζουν 137 εστίες (στοιχεία από το LATimes).
Την ιστορία μερικών από αυτών, συγκεκριμένα του τμήματος της Αριζόνα, θα δούμε σύντομα στο Only the Brave.

Η πατριωτική αμερικάνικη ταινία μιλάει για την μεγάλη πυρκαγιά στο βουνό Granite και την ομάδα πυροσβεστών από το Yarnell της Αριζόνα, η οποία αντιμετώπισε την πιο καταστροφική πυρκαγιά στην Αμερική από το 1991 και το πιο θανατηφόρο περιστατικό κάθε είδους για τους πυροσβέστες από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Ηρωικές ατάκες ανταλλάσσουν οι Josh Brolin, James Badge Dale, Jeff Bridges και Miles Teller.

Το Only The Brave σκηνοθέτησε ο Joseph Kosinski του TRON Legacy, ο οποίος σύντομα θα κάνει και το νέο Top Gun: Maverick.
Από αδρεναλίνη σε αδρεναλίνη το πάει…

Ταινίες με Αμερικανούς πυροσβέστες είχαμε δει πολλές κατά καιρούς, όμως αυτή τη φορά …θα σβήνουν φωτιές, κάτι πολύ εξεζητημένο για Αμερικανούς πυροσβέστες (…).
Όχι σαν τα γατάκια τα δικά μας, που σβήνουν μόνο φωτιές και τίποτε άλλο.

Το Only The Brave βγαίνει στην Αμερική στις 20 Οκτωβρίου.
Έχουμε το νέο trailer.

69α Βραβεία EMMY: Στα Handmaid’s Tale και Veep τα μεγάλα βραβεία, στο χαντάκι το Westworld!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Mon, 18 Sep 2017 02:38:55 PDT

Αντίθετα με τα κινηματογραφικά βραβεία που έχουμε και πολλά και διαφορετικών βαθμίδων αξιοπιστίας και εγκυρότητας, στο τηλεοπτικό τοπίο τα πράγματα είναι πιο απλά, με την Academy of Television Arts & Sciences να κατέχει τα σκήπτρα και τα γνωστά βραβεία EMMY να είναι ουσιαστικά και τα μοναδικά που τιμούν τις τηλεοπτικές παραγωγές …χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι αποτελούν και βίβλο, κάθε άλλο!

Εν πάση περιπτώσει, φτάσαμε στα μέσα Σεπτέμβρη, τη στιγμή που κάθε χρόνο όλα τα κανάλια είναι έτοιμα να εξαπολύσουν τις νέες τους σειρές, όμως για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να κλείσει το τεφτέρι της περσινής σεζόν και αυτό φυσικά σημαίνει EMMY.

Φέτος είμαστε αισίως στην 69η διοργάνωση, με την τελετή να λαμβάνει χώρα χτες βράδυ, για μία ακόμη φορά στο Microsoft Theater του Los Angeles, με οικοδεσπότη τον κωμικό και παρουσιαστή Stephen Colbert.
Υπενθυμίζοντας ότι τη κούρσα των υποψηφιοτήτων ηγούνταν τα Westworld και Saturday Night Live με 22 το καθένα, τα αποτελέσματα έφεραν την ανατροπή, με τη πολλά υποσχόμενη σειρά του HBO να φεύγει με άδεια χέρια (!) και τα The Handmaid's Tale και Big Little Lies (πάλι του HBO) να αναπληρώνουν το κενό, κατακτώντας 6 και 5 βραβεία αντίστοιχα (8 & 6 αν συμπεριλάβεις και τα τεχνικά).

Όσον αφορά τις κωμικές σειρές, το Saturday Night Live επαλήθευσε τη παντοδυναμία του με 4 βραβεία, όχι όμως και το μεγάλο που πήγε στο Veep.
Τέλος, το Black Mirror αναδείχτηκε νικητής της κατηγορίας των μίνι-σειρών/τηλεταινιών.
Παρακάτω θα δείτε αναλυτικά τους νικητές, αλλά ...δε μπορώ να μη σχολιάσω το ανεπανάληπτο χαστούκι που έφαγε το Westworld, που …για να πω την αλήθεια, πολύ το χάρηκα!
Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι το The Handmaid's Tale κατάφερε και έσπασε το κατεστημένο, όντας η πρώτη διαδικτυακή σειρά που πήρε το μεγάλο βραβείο της κατηγορίας του.

Αυτό είναι το πρώτο βραβείο EMMY για τη μεγάλη Nicole Kidman, η οποία μετά από αρκετά χρόνια κακών επιλογών στη μεγάλη οθόνη, φαίνεται να βρίσκει το δρόμο της.
Επίσης είναι το πρώτο και για την Laura Dern μετά από 5 υποψηφιότητες.
Τέλος, η Julia Louis-Dreyfus έγραψε ιστορία σπάζοντας ρεκόρ κερδίζοντας για 6η φορά το ΕΜΜΥ καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, για τον ίδιο ρόλο!

Καλύτερη Κωμική Σειρά
Veep (HBO)

Καλύτερη Δραματική Σειρά
The Handmaid's Tale (Hulu)

Καλύτερη Μίνι-Σειρά
Big Little Lies (HBO)

Καλύτερη Τηλεταινία
Black Mirror: "San Junipero" (Netflix)

Καλύτερος Ανδρικός Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Κωμική Σειρά
Donald Glover στο Atlanta (FX)

Καλύτερος Γυναικείος Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Κωμική Σειρά
Julia Louis-Dreyfus στο Veep (HBO)

Καλύτερος Ανδρικός Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Δραματική Σειρά
Sterling K. Brown στο This Is Us (NBC)

Καλύτερος Γυναικείος Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Δραματική Σειρά
Elisabeth Moss στο The Handmaid's Tale (Hulu)

Καλύτερος Ανδρικός Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Μίνι-Σειρά ή Τηλεταινία
Riz Ahmed στο The Night Of (HBO)

Καλύτερος Γυναικείος Πρωταγωνιστικός Ρόλος σε Μίνι-Σειρά ή Τηλεταινία
Nicole Kidman στο Big Little Lies (HBO)

Καλύτερος Ανδρικός Υποστηρικτικός Ρόλος σε Κωμική Σειρά
Alec Baldwin στο Saturday Night Live (NBC)

Καλύτερος Γυναικείος Υποστηρικτικός Ρόλος σε Κωμική Σειρά
Kate McKinnon στο Saturday Night Live (NBC)

Καλύτερος Ανδρικός Υποστηρικτικός Ρόλος σε Δραματική Σειρά
John Lithgow στο The Crown (Netflix)

Καλύτερος Γυναικείος Υποστηρικτικός Ρόλος σε Δραματική Σειρά
Ann Dowd στο The Handmaid's Tale (Hulu)

Καλύτερος Ανδρικός Υποστηρικτικός Ρόλος σε Μίνι-Σειρά ή Τηλεταινία
Alexander Skarsgård στο Big Little Lies (HBO)

Καλύτερος Γυναικείος Υποστηρικτικός Ρόλος σε Μίνι-Σειρά ή Τηλεταινία
Laura Dern στο Big Little Lies (HBO)

Καλύτερη Σκηνοθεσία Κωμικής Σειράς
Atlanta (Επεισόδιο: "B.A.N.") σε σκηνοθεσία του Donald Glover (FX)

Καλύτερη Σκηνοθεσία Δραματικής Σειράς
The Handmaid's Tale (Επεισόδιο: "Offred") σε σκηνοθεσία του Reed Morano (Hulu)

Καλύτερη Σκηνοθεσία Μίνι-Σειράς ή Τηλεταινίας
Big Little Lies, σε σκηνοθεσία του Jean-Marc Vallée (HBO)

Καλύτερο Σενάριο Κωμικής Σειράς
Master of None (Επεισόδιο: "Thanksgiving") σε σενάριο των Aziz Ansari & Lena Waithe (Netflix)

Καλύτερο Σενάριο Δραματικής Σειράς
The Handmaid's Tale (Επεισόδιο: "Offred") σε σενάριο του Bruce Miller (FX)

Αλέξης Κυριαζής.

The Mountain Between Us trailer: Idris Elba και Kate Winslet παγιδευμένοι στα παγωμένα βουνά

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Mon, 18 Sep 2017 02:20:19 PDT

Δύο από τους πιο ταλαντούχους 40+ Βρετανούς ηθοποιούς θα έχουμε την ευκαιρία και τη τύχη να δούμε να συμπρωταγωνιστούν σε μια συγκλονιστική (ελπίζουμε) ταινία, τη ρομαντική περιπέτεια επιβίωσης The Mountain Between Us.

Ο Ben Bass είναι χειρούργος που πρέπει να φτάσει στο προορισμό του για να σώσει τη ζωή ενός ασθενούς.
Η Alex Martin είναι φωτορεπόρτερ και αύριο παντρεύεται.
Οι δυο τους, τελείως άγνωστοι μεταξύ τους, βρίσκονται σε ένα αεροδρόμιο με το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, την ακυρωμένη πτήση τους και αποφασίζουν να ναυλώσουν μια πτήση charter.

Το αεροπλάνο όμως πέφτει στις βουνοκορφές των οροσειράς Uinta της Utah με τους δύο, τυχερούς μέσα στην ατυχία τους, να βγαίνουν ζωντανοί αλλά τραυματισμένοι και αποκλεισμένοι στην παγωμένη ερημιά.
Η περιπέτειά τους τους φέρνει πιο κοντά…

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο (μυθοπλασίας) του Charles Martin, με τους J. Mills Goodloe (The Age of Adaline) και Chris Weitz (Rogue One) να έχουν κάνει τη σεναριακή διασκευή.
Στη καρέκλα του σκηνοθέτη βρίσκουμε τον Ισραηλινό Hany Abu-Assad, γνωστό από τα πολυβραβευμένα Omar και Paradise Now.

Φυσικά το μεγάλο ατού της είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο με τους Kate Winslet και Idris Elba να μοιάζουν εκ πρώτης όψεως αταίριαστοι αλλά κρίνοντας από το trailer να μας δίνουν δυο πολύ δυνατές και πολυεπίπεδες ερμηνείες.
Τη ταινία θα δούμε στις 19 Οκτωβρίου.
Δείτε το trailer…

Αλέξανδρος Κυριαζής.

Κριτική: Βικτώρια και Αμπντούλ - Victoria and Abdul

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:22:24 PDT

Στα τέλη του 19ου αιώνα η Μ. Βρετανία είχε κυριαρχήσει στην Ινδία, και η βασίλισσα Βικτώρια (Judi Dench, Tulip Fever) δέχεται το δώρο δύο Ινδών ως ένδειξη υποτέλειας.
Προς έκπληξη όλων όμως, αρχίζει να δημιουργεί μια στενή σχέση συνεργασίας με έναν από αυτούς (Ali Fazal).

Ο Stephen Frears επιστρέφει σε αυστηρά βρετανική θεματολογία όπως έχει κάνει στο παρελθόν με το The Queen, όταν είχε ασχοληθεί και πάλι με βασιλικά παρασκήνια.

Με τη γνωστή καλογυρισμένη αλλά και ακαδημαϊκή τεχνική του, μας παρουσιάζει άμεσα τους δύο πρωταγωνιστές, και πολύ γρήγορα μας αφηγείται την ιστορία τους και τη σχέση που άρχισε να αναπτύσσεται ανάμεσα στη Βικτώρια και τον Αμπντούλ, ο οποίος από υπηρέτης έφτασε στο σημείο να γίνει πνευματικός δάσκαλος και να παραμείνει ως μέλος του παλατιού μέχρι το θάνατο της μακροβιότερης βασίλισσας.

Εδώ όμως παρατηρούμε μια αφέλεια από τον σκηνοθέτη, ο οποίος παρουσιάζει μια ιδιαίτερα βιαστική και εύκολη γνωριμία, ιδίως αν αναλογιστούμε τη βασιλική αύρα του Βρετανικού θρόνου απέναντι στους πολίτες της χώρας, πόσο μάλλον στους υποτελείς της Αυτοκρατορίας, όπως (αυτό)αποκαλείται η Βρετανία, και την υστερική σχεδόν αγάπη προς τη βασίλισσα που φτάνει σε σημείο θρησκευτικής λατρείας (το τελευταίο μας το δίνει άμεσα από την αρχή της ταινίας με μια ειρωνικά χιουμοριστική ματιά).

Σε αυτό το σημείο δεν βοηθάει και το μέτριο σενάριο, και σε επίπεδο διαλόγων, αλλά και με τη μέτρια σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Αμπντούλ, σε συνδυασμό με την όχι τόσο πειστική παρουσία του Ali Fazal στο ρόλο.

Πέρα από τη μεταξύ τους σχέση όμως, σενάριο και σκηνοθέτης δεν καταφέρνουν να μας μεταφέρουν στο πολιτικό κλίμα την εποχής, καθώς δεν μας δίνει κάτι ουσιαστικό για την επεκτατική στρατηγική της Βρετανίας εκείνης της εποχής.

Η ταινία αναλώνεται στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών και στις αντιρρήσεις του προσωπικού για αυτή, χωρίς να κάνει κάποιο ουσιαστικό αντιρατσιστικό σχόλιο όπως υπαινίσσεται, αλλά και χωρίς να μας παρουσιάζει τους λόγους ξαφνικής συμπάθεια της βασίλισσας προς την Ινδία, και τη διάθεσή της για μάθηση κοινωνικών και πολιτιστικών θεμάτων της Ασιατικής χώρας.

Το τελικό αποτέλεσμα δυστυχώς μας απογοητεύει και δείχνει να απευθύνεται, πέρα από το βρετανικό κοινό, μόνο σε όσους θέλουν να δουν άλλη μια καλή ερμηνεία της Judi Dench (αλλά όχι από τις καλύτερες, παρόλο που παραμένει σίγουρα μια σταθερή αξία), ή σε όσους έχουν μια ιδιαίτερη αγάπη προς τη Βικτωριανή εποχή.

Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.

Γιώργος Νυκταράκης.

Κριτική: Ένα κάποιο τέλος - The Sense of an Ending

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:02:37 PDT

Ένας διαζευγμένος ηλικιωμένος άνδρας (Jim Broadbent, Bridget Jones's Baby) ζει μία ήσυχη ζωή έχοντας καλές σχέσεις με την πρώην γυναίκα του (Charlotte Rampling, Assassin's Creed) και την κόρη του (Emily Mortimer, Hugo).
Όταν μία μέρα λαμβάνει μία επιστολή για μία περίεργη κληρονομία, ένα καλά κρυμμένο μυστικό του παρελθόντος έρχεται στην επιφάνεια αναστατώνοντας την ήρεμη ζωή του.

Ο Ινδός Ritesh Batra (ένας από τους φετινούς «10 Directors to Watch» του περιοδικού Variety), σκηνοθετεί το δεύτερο και πρώτο αγγλόφωνο φιλμ μετά το εντυπωσιακό προ - διετίας υποψήφιο για BAFTΑ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας ντεμπούτο του «The Lunchbox».

Πρόκειται για μία μεταφορά του βραβευμένου με Booker Prize μυθιστορήματος του Julian Barnes, «The Sense of an Ending», με τον θεατρικό συγγραφέα και σεναριογράφο Nick Payne να αναλαμβάνει την κινηματογραφική διασκευή.
Πρωταγωνιστής ένας ηλικιωμένος άνδρας που έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν και τα λάθη που σημάδεψαν τη ζωή του.

Μετά από χρόνια ξαναθυμάται τον πρώτο και μεγαλύτερο έρωτα της ζωής του αλλά και τους αγαπημένους του φίλους από το κολέγιο τότε που ήταν ακόμα νέος και γεμάτος όνειρα.
Τώρα πια ζει ήρεμα, κατασταλαγμένος και συμβιβασμένος με την μέτρια όπως ο ίδιος λέει προσωπικότητα του.

Συναισθηματικά φορτισμένο χαμηλών τόνων, νοσταλγικό μελόδραμα πάνω στον απολογισμό μια ζωής.
Ο Batra ακολουθεί μία μη γραμμική αφήγηση όπου με συνεχόμενα flash back, ξεδιπλώνει την ιστορία μία ολόκληρης ζωής ενός απλού καθημερινού ανθρώπου.

Σε όλη τη διαδρομή σχολιάζει διακριτικά οικογενειακές σχέσεις, υπαρξιακές ανησυχίες, χαμένους έρωτες, μοιραία λάθη και ολέθριες συνέπειες.
Κομψά μα άνευρα σκηνοθετημένο φιλμ με αφηγηματικά προβλήματα και χλιαρό σενάριο που δεν κορυφώνεται ποτέ.

Το αξιόλογο καστ, ακολουθεί πιστά το χαμηλόφωνο μοτίβο της ταινίας αποδίδοντας επιτυχημένα τους ρόλους.
Ωστόσο η σπασμωδική αφήγηση δεν καταφέρνει να βρει ρυθμό με συνέπεια οι όποιες καλές μεμονωμένες σκηνές να μην δένουν ικανοποιητικά μεταξύ τους.

Η συγκίνηση και τα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο εδώ και ο μελοδραματικός τόνος είναι ο οδηγός τους, ωστόσο λείπει αυτή η σκηνοθετική σπίθα που θα τα απογείωνε σε ένα ένα φιλμ που αφήνει ανάμικτα γλυκόπικρα συναισθήματα και αρκείται στις αξιόλογες ερμηνείες των πρωτοκλασάτων ονομάτων του βρετανικού κινηματογράφου.

Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.

Γιάννης Αποστολίδης.

Κριτική: Γυάλινο Κάστρο - The Glass Castle

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 04:43:33 PDT

Βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Jeannette Walls και στο βιβλίο της, η ταινία μας παρουσιάζει την πορεία της πρωταγωνίστριας (Brie Larson, Kong: Skull Island) από τα δύσκολα παιδικά χρόνια μέσα από τη δυσλειτουργική οικογένειά της, στην επιτυχία της σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Είναι όμως αυτή η επιτυχία ταιριαστή;
Ή απλά λειτουργεί ως αντίδραση προς την αντίθετη φιλοσοφία των γονιών της;

Ένα πολύ ωραίο στόρι σαν βάση, δυστυχώς δεν αξιοποιείται πλήρως, και από ένα σημείο και μετά χάνει από την προσέγγιση του Destin Daniel Cretton.
Τεχνικά η ταινία δείχνει αρκετά προσεγμένη, με τη χρήση των flashback να είναι πετυχημένη και να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας, παρουσιάζοντάς μας τα δύσκολα παιδικά χρόνια της πρωταγωνίστριας.

Η βάση των δυσκολιών αυτών ήταν η χίπικη φιλοσοφία ζωής των γονιών, με τον αλκοολικό πατέρα (Woody Harrelson, War for the Planet of the Apes) και τη ζωγράφο μητέρα (Naomi Watts, Shut In) να ζουν με συνεχείς μετακινήσεις, και έναν ουτοπικό στόχο.
Τη δημιουργία μιας μόνιμης και γυάλινης κατοικίας.

Μέσα από αυτή τη σκληρή διαδικασία με τα συνεχή ταξίδια, τα περιορισμένα οικονομικά, και τη δια βίου μάθηση, το σενάριο θίγει το θέμα της διαπαιδαγώγησης, θυμίζοντας το περσινό Captain Fantastic το οποίο περιστρεφόταν και αυτό γύρω από τον ίδιο άξονα.

Τελικά όμως η ταινία δεν επιμένει σε αυτό το σημείο ώστε να κάνει ένα πιο ολοκληρωμένο σχόλιο, αλλά επικεντρώνεται σταδιακά στη σκληρή αλλά και τραγική φιγούρα του πατέρα της οικογένειας, μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριας και τη δική της σχέση μαζί του.

Μια σχέση αγάπης και μίσους, που ξεκίναγε από τη δύσκολη και γεμάτη στερήσεις παιδική ηλικία, και οδηγούσε σε αναμενόμενες συγκρούσεις που θα τους φέρει να ακολουθήσουν αντίθετες πορείες.
Αλλά αυτή η επιμονή του σκηνοθέτη από το μέσο της ταινίας και μετά, παρόλη την πετυχημένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, φτάνει συχνά στο μελό, δημιουργώντας ένα δακρύβρεχτο και όχι δραματικό β’ μέρος.

Ευτυχώς το καλό cast σώζει ως ένα βαθμό το αποτέλεσμα ώστε να μη φτάσει σε κουραστικά επίπεδα.
Πρώτος και καλύτερος ο Woody Harrelson ο οποίος δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία στο ρόλο του πατέρα, διαφορετική από τα περισσότερα που τον έχουμε συνηθίσει.

Με έντονο συναισθηματισμό, δημιουργεί με μεγάλη επιτυχία το προσωπείο ενός σκληρού, αλκοολικού, αλλά και πονεμένου πατέρα, που προσπαθεί με τη σειρά του να αναθρέψει τα παιδιά του κατά βάση με αγάπη, ακόμα και αν αυτή δεν φανερώνεται πάντα.
Απέναντί του πειστική η Brie Larson στο ρόλο της κόρης του, αλλά και η Naomi Watts στο ρόλο της συζύγου με μια επίσης ασυνήθιστη εμφάνιση.

Αυτά που μένουν είναι οι ερμηνείες, με την ωραία σκιαγράφηση του πατέρα από τον Woody Harrelson, και κάποιες αποσπασματικές επικριτικές ατάκες προς τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Από την άλλη χάνει σε ύφος και στο όχι τόσο γενναίο σενάριο.
Η επιλογή δική σας.

Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.

Γιώργος Νυκταράκης.

Bleeding Steel trailer: Ο Jackie Chan το γύρισε στο sci-fi!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 04:11:50 PDT

Δεν θυμάμαι τον Jackie Chan σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, οπότε αυτό έχει ένα έξτρα ενδιαφέρον.
Βέβαια, μην περιμένετε να δείτε τον Chan με κάσκα αστροναύτη, αυτός θα κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.

Στο Κινέζικης παραγωγής Bleeding Steel, ο 63χρονος πια ηθοποιός υποδύεται έναν σκληρό ειδικό πράκτορα που προστατεύει μια νεαρή γυναίκα.
Το sci-fi στοιχείο φαίνεται να περιλαμβάνει μια ειδική μεταλλική καρδιά εμφυτευμένη στον χαρακτήρα του Chan, και από όσο μπορώ να καταλάβω, από εκεί βγήκε και ο τίτλος Bleeding Steel.

Το cast περιλαμβάνει τους Tess Haubrich, Callan Mulvey και Damien Garvey, ενώ σκηνοθετεί η Κινέζα Lijia Zhang.
Αυτή είναι μια από αυτές τις εντελώς τρελές κινεζικές ταινίες δράσης που ρίχνουν σχεδόν τα πάντα στο μίξερ, συμπεριλαμβανομένων των περίεργων, κουκουλοφορεμένους sci-fi χαρακτήρvn και τα laser όπλα.

Η ταινία ανοίγει στην Κίνα στις 22 Δεκεμβρίου, αλλά για την Αμερική αναμένεται η ημερομηνία.
Δείτε το trailer.

Πικαδέρο - Pikadero

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 03:51:27 PDT

Μια διαφορετική Ισπανική κωμωδία φέρνει στις αίθουσες η One From The Heart.
Πρόκειται για το Pikadero, το πολυβραβευμένο ντεμπούτο έκπληξη του Ben Sharrock, μια συμπαραγωγή Ισπανίας – Μεγάλης Βρετανίας που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του San Sebastian πριν από δύο χρόνια.
Στη συνέχεια η ταινία προβλήθηκε σε παραπάνω από είκοσι διεθνή φεστιβάλ, κερδίζοντας αρκετά βραβεία.

Το μοναδικό ντεμπούτο του Ben Sharrock συνιστά μια ασυνήθιστη, γλυκόπικρη ματιά στις δυνατότητες ενός νέου ζευγαριού να αναπτύξουν την σχέση τους μέσα στην οικονομική κρίση στην Ισπανία.
Καθώς αδυνατούν να βρουν δικό τους σπίτι λόγω ανεργίας, ο Gorka (Joseba Usabiaga) και η Ane (Barbara Goenaga), ένα νέο, άφραγκο ζευγάρι σε μια επαρχιακή πόλη στη χώρα των Βάσκων, δεν μπορούν να περάσουν χρόνο μόνοι τους ούτε στα σπίτια των γονιών τους.

Καθώς οι δύο νέοι θέλουν ολοένα και περισσότερο να κάνουν έρωτα και αφού δεν έχουν χρήματα για να πάνε σε ένα ξενοδοχείο, είναι αναγκασμένοι να ψάξουν δημοφιλείς δημόσιους χώρους που χρησιμοποιούνται για σεξ, τους οποίους οι ντόπιοι αποκαλούν «πικαδέρος».

Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο εύκολα όσο φαίνονται, και η σχέση τους περνάει και αυτή τη δική της κρίση καθώς οι δυο τους προσπαθούν να βρουν τρόπους διαφυγής από τα πολλαπλά «δεσμά» της οικογένειας, μιας ετοιμόρροπης οικονομίας και ενός αβέβαιου μέλλοντος.

Το Πικαδέρο (με τον τίτλο από την ισπανική/βασκική λέξη που αναφέρεται σε δημόσιους χώρους που πηγαίνουν οι εραστές που δεν έχουν δικό τους σπίτι), είναι μια απολαυστική δημιουργία με μοναδικό χιούμορ και ακόμη πιο μεγάλη καρδιά, που δανείζεται τα χρώματα του ζωγράφου Έντουαρτ Χόπερ και ένα ύφος που παραπέμπει στο σινεμά του Καουρισμάκι, παραμένοντας μια αληθινά πρωτότυπη δημιουργία για την αληθινά γερασμένη Ευρώπη του σήμερα και την απογοήτευση της νέας γενιάς που αναζητά το δικό της δρόμο και τα όνειρά της.

Μια ξεχωριστή, αστεία όσο και ρομαντική κομεντί όχι μόνο των καιρών της κρίσης, αλλά βαθιά διαχρονική για την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στα νεανικά όνειρα και την πεζή, άχρωμη, πραγματικότητα.

Στους κινηματογράφους από 14 Σεπτεμβρίου.

Our Souls At Night trailer: Δύο θρύλοι ξανά μαζί

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:24:06 PDT

Το Netflix κυκλοφόρησε ένα νέο trailer για τη ταινία Our Souls At Night του Ritesh Batra, ένα νέο ρομαντικό δράμα με πρωταγωνιστές δύο θρύλους που συναντιόνται για τέταρτη φορά μαζί, τους Robert Redford και Jane Fonda, ξεκινώντας από το Barefoot in the Park πριν από πενήντα χρόνια.
Αυτή η ιστορική συνάντηση είναι ίσως και ο μοναδικός λόγος για να δεις τη ταινία…

Η ιστορία αφορά δύο ηλικιωμένους που είναι γείτονες σε μια μικρή πόλη στο Κολοράντο, αλλά δεν είχαν μεγάλη επαφή.
Τελικά συνδέονται με …σπίθες ρομαντισμού, καθώς προσπαθούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο το υπόλοιπο της ζωής τους.

Εκτός από τους Redford και Fonda, στο cast βρίσκονται οι Bruce Dern, Matthias Schoenaerts, Judy Greer και Iain Armitage.
Γοητευτική και ρομαντική ταινία, αλλά υπερβολικά sweet αν θέλετε τη γνώμη μου.

Το Our Souls At Night θα βγει στο Netflix στις 29 Σεπτεμβρίου.

Κριτική: Asylum of Darkness (2017)

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Wed, 13 Sep 2017 05:23:00 PDT

To Asylum of Darkness είναι μια σουρεαλιστική ταινία τρόμου που φέρει την υπογραφή του Jay Woelfel.
Κυκλοφορεί ως remake μιας ταινίας που έκανε ο ίδιος το 2012 και που τιτλοφορείται Season of Darkness (ένας τίτλος που εμένα προσωπικά μου φαίνεται πιο ταιριαστός).

Προσωπικά, αν κρίνω από το γεγονός ότι το καστ εκείνης της ταινίας είναι πανομοιότυπο με αυτής, συμπεραίνω ότι μάλλον πρόκειται για επανακυκλοφορία και όχι για remake.

Η υπόθεση αφορά τον ψυχικά ασθενή Dwight Stroud (Nick Baldasare) που από την πρώτη κιόλας σκηνή που μας τον εμφανίζει στο ψυχιατρείο …δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι στο μυαλό του και τι είναι πραγματικό...

Διαβάστε ολόκληρο το review στο Horrorant.

Happy Hunting trailer: Κι αν σε πιάσω, σε ...χτυπώ μέχρι θανάτου!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:24:06 PDT

Μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του The Most Dangerous Game, της κλασικής ταινίας του 1932, όπου ένας πλούσιος καλεί επισκέπτες σε ένα νησί για να αρχίσει να τους κυνηγά μέχρι θανάτου, θα δούμε σύντομα από τη Vertical Entertainment.

Περιέργως, η κοινότυπη αυτή ιστορία, αν και έχει εμπνεύσει πολλές – αν και όχι σημαντικές – ταινίες, μόνο μία φορά έγινε remake επίσημα, κι αυτή το 1945 (A Game of Death).

Αν και η επίσημη σύνοψη του indie horror Happy Hunting μιλάει απλά για ‘…έναν αλκοολικό που γίνεται στόχος ενός «διαταραγμένου αθλητικού γεγονότος»’, από το trailer γίνεται σαφές ότι προφανώς πρόκειται για μια ομάδα Αμερικανών επαρχιωτών που κυνηγούν ανθρώπους στην ξερή έρημο.

Παίζουν οι Martin Dingle Wall, Ken Lally και Kenny Wormald, ενώ η σκηνοθεσία είναι των Joe Dietsch και Louie Gibson.

Η ταινία προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ μέσα στη χρονιά (αν και δεν το πήραμε χαμπάρι ποτέ, άρα δεν ακούστηκε και πουθενά) και θα βγει στις ΗΠΑ στις 22 Σεπτεμβρίου.
Το trailer μόλις κυκλοφόρησε.

Horrorant.

Home Invasion movies: Η Διατάραξη Οικιακής Ειρήνης στον κινηματογράφο!

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Wed, 13 Sep 2017 05:12:58 PDT

Παντού στον κόσμο, το home invasion (κατά την ελληνική νομοθεσία, διατάραξη οικιακής ειρήνης) είναι παράνομο, και συνήθως συρρέει με άλλες αξιόποινες πράξεις όπως η κλοπή, ο βιασμός, ο εμπρησμός, η επίθεση, η κακοποίηση, η ομηρία, η άσκηση βίας κατά οποιονδήποτε τρόπο κτλ.

Για παράδειγμα, η διατάραξη της οικιακής ειρήνης μπορεί να έχει ως τελικό σκοπό την ιδιοποίηση ξένου πράγματος με τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας εναντίον προσώπων.
Αυτός είναι ο ορισμός της ληστείας.
Σε αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή δεν υπάρχει χρήση βίας ή απειλή χρήσης βίας, είτε γιατί οι ιδιοκτήτες δεν είναι παρόντες είτε γιατί δεν έχουν αντιληφθεί τη διατάραξη, η τελευταία συρρέει με απλή κλοπή.
Σε κάθε περίπτωση ο εγκληματίας μπορεί να είναι οπλισμένος ή και όχι.

Πέραν όμως του νομικού σκέλους, μια εκ των βασικότερων ελευθεριών του ανθρώπου είναι το κεκτημένο της ιδιωτικότητας, οι σοβαρές παραβιάσεις της οποίας δεν αποκλείεται να προκαλούν τραύματα όμοια με αυτά που εμφανίζονται σε ένα πρόσωπο που έχει υποστεί βιασμό.
Ως τέτοιος, είναι ο απόλυτος τρόμος.
Η παραβίαση της ιδιωτικότητας της οικίας μας.

Ο τρόμος απεικονίζεται στο σινεμά από τις απαρχές της 7ης τέχνης, και δεν είναι περίεργο και πως το θέμα του home invasion ήδη από τη δεκαετία του 1910 κάνει την εμφάνιση του στο celluloid, σε ταινίες τρόμου και όχι μόνο (για παράδειγμα, αμέτρητα γουέστερν από το 1910 έως το 1950 διαθέτουν σκηνή home invasion).

Όμως επειδή ο χώρος μας είναι περιορισμένος, και επειδή υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες στις οποίες κινηματογραφήθηκε μια σκηνή home invasion, εμείς θα εστιάσουμε στις σημαντικότερες ταινίες των οποίων αυτό ήταν το κεντρικό θέμα.

The Night Holds Terror (1955)

Στο The Night Holds Terror (1955) ένα τσούρμο βαρυποινιτών που πρόσφατα απέδρασε μπουκάρει σε ένα σπίτι και όσο η αστυνομία το περικυκλώνει τόσο αυτοί αυξάνουν τις πιέσεις προς τους ενοίκους, δηλαδή μια φιλήσυχη οικογένεια.
Αυτή η ταινία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Andrew L. Stone βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία ομηρίας, πράγμα που την κάνει ακόμη πιο τρομακτική.

Επίσης το 1955 κυκλοφόρησε και το παρόμοιο, μα πολύ πιο γνωστό πλέον, The Desperate Hours στο οποίο, άλλο ένα τσούρμο καταδίκων τρομοκρατεί μια άλλη άτυχη οικογένεια, μέσα στην οικία της.
Το αριστούργημα αυτό του σκηνοθέτη William Wyler βασίστηκε σε μια νουβέλα του Joseph Hayes.
Το 1990 ο Michael Cimino σκηνοθέτησε ένα αξιοπρεπές remake με πρωταγωνιστές τους Mickey Rourke και Anthony Hopkins.

Στο Three Came to Kill (1960) τρεις επαγγελματίες δολοφόνοι εισβάλουν στο σπίτι ενός υπάλληλου αεροδρομίου με σκοπό να ρίξουν ένα αεροπλάνο.
Αυτό το κατά κάποιο τρόπο film noir του σκηνοθέτη Edward L Cahn ξεχωρίζει κυρίως χάρη στις ερμηνείες σπουδαίων ηθοποιών όπως ο Cameron Mitchell και ο John Lupton.

Το Five Minutes to Live (1961) είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση φιλμ στο οποίο μια συμμορία τρομοκρατεί τους κατοίκους μιας πόλης, χτυπώντας τα κουδούνια τους και σκοτώνοντας όποιον είχε την ατυχία να απαντήσει.
Η ταινία του σκηνοθέτη Bill Karn δυστυχώς φλερτάρει με τον συντηρητισμό που γεννά η αστική προστασία, αλλά οι φαν του Johnny Cash σίγουρα θα θέλουν να ρίξουν μια ματιά.

Lady in a Cage 1964

Το Lady in a Cage 1964 σε σκηνοθεσία Walter Grauman δεν θα μπορούσε να έχει πιο επεξηγηματικό τίτλο καθώς βρίσκει την πρωταγωνίστρια φυλακισμένη στο ασανσέρ της οικίας της ενώ μια μικρή συμμορία μασκοφόρων εισβάλει στο σπίτι της και σπέρνει τον τρόμο.

Στo Cul-de-sac (1966) δύο εγκληματίες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα κάστρο ενός άτυχου ζευγαριού.
Εδώ ο σκηνοθέτης Roman Polanski προσπαθεί να χτίσει χαρακτήρες μέσω των σχέσεων που δημιουργούνται κατά τον άτυπο αυτό εγκλεισμό, και επιτυγχάνει μια σπουδή στον ψυχισμό των πρωταγωνιστών.

Η ταινία-ορόσημο του είδους είναι αναμφίβολα το Straw Dogs (1971), στο οποίο ένα ζευγάρι που το υποδύεται έξοχα ο Dustin Hoffman και η Susan George τρομοκρατείται στο νέο του εξοχικό από ένα τσούρμο επαρχιώτες.
Ο σκηνοθέτης Sam Peckinpah πετυχαίνει να αποδώσει άψογα εν μέσω αγριάδων μια ακόμη μια μάχη όχι τόσο ανάμεσα στο καλό και το κακό, αλλά το παλιό και το μοντέρνο, ή ακόμη καλύτερα το συντηρητικό και το προοδευτικό.
Έγινε μάλιστα και remake το 2011, με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία Rod Lurie, και το αποτέλεσμα ήταν παραδόξως αξιοπρεπές.

Αλλά και στο A Clockwork Orange της ίδιας χρονιάς, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Stanley Kubrick θα βάλει τη λευκοφορεμένη συμμορία του να εισβάλει σε ένα σπίτι πλουσίων.
Το άλλο κοινό που έχουν αυτές οι δύο ταινίες είναι πως αμφότερες προτάθηκαν για Oscar.

Naked Massacre (1976)

Στο άθλιο, αλλά όλως περιέργως άκρως γοητευτικό Naked Massacre (1976) από τον σκηνοθέτη Denis Héroux, ένας βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ θα γίνει ο τρόμος μιας παρέας νοσοκόμων όταν θα εισβάλει στο σπίτι τους.

Στο ρατσιστικό παραλήρημα Fight for Your Life (1977) του σκηνοθέτη Robert A Endelson, ένα τσούρμο λευκών καταδίκων εισβάλει στην οικία μιας φιλήσυχης οικογένειας αφροαμερικάνων και τους βασανίζουν ποικιλοτρόπως.

Στο σκληρό Demented του (1980), από τον σκηνοθέτη Arthur Jeffreys, η πρωταγωνίστρια θα βιαστεί ομαδικώς στην οικία της, και ενώ οι συλληφθέντες βρίσκονται στη φυλακή, αυτή θα έχει οράματα πολιορκίας από αυτούς, αλλά είναι όντως οφθαλμαπάτες;

Στο Angst (1983) του σκηνοθέτη Gerald Kargl ένας άλλος κατάδικος θα επιδοθεί σε κρεσέντο σαδισμού, με δέκτη μια οικογένεια.

La Casa nel Tempo (1989)

Στο La Casa nel Tempo (1989) του Lucio Fulci οι κανόνες αλλάζουν αφού οι ληστές που εισέβαλαν σε ένα σπίτι γίνονται έρμαια των σαδιστικών ορέξεων των ενοίκων.
Παρόμοιο είναι και το The People Under the Stairs (1991) από τον μετρ του τρόμου Wes Craven.
Ενώ η τηλεταινία Armed and Innocent (1994) του σκηνοθέτη Jack Bender, είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία και βρίσκει έναν ανήλικο να αντιμετωπίζει μόνος του δύο εισβολείς.

Στο We the People (1995) από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Brent Huff, τρία ζευγάρια παραθερίζουν σε ένα εξοχικό στο δάσος όταν γνωρίζουν τον απόλυτο τρόμο από δύο κακοποιούς.

Στις τηλεταινίες The Secret She Carried (1996) του σκηνοθέτη Dan Lerner και Home Invasion (2007) του σκηνοθέτη David Jackson, στόχος γίνονται οι νοικοκυρές.

Στο αριστουργηματικό Funny Games (1997), από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Michael Haneke, ένα δίδυμο ψυχοπαθών εγκληματιών κρατά σε ομηρία μια οικογένεια με σκοπό την αργή εξόντωση της.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 2007, ο Michael Haneke παρέδωσε και ένα εξίσου αξιόλογο remake του έργου του.

Funny Games (1997)

Στο If I Die Before I Wake (1998) του σκηνοθέτη Brian Katkin τρεις κακοποιοί εισβάλουν στο σπίτι μιας οικογένειας και κρατώντας τη σε ομηρία σπέρνουν τον τρόμο, όμως η έφηβη κόρη έχει καταφέρει να κρυφτεί και να καταστρώσει το δικό της σχέδιο.

Στο Panic Room (2002), από τον σκηνοθέτη David Fincher μια γυναίκα και η κόρη της εγκλωβίζονται στο σπίτι όταν εισβάλουν τρεις ληστές.

Στο αδιάφορο Dynamite (2004) του σκηνοθέτη Walter Baltzer τρεις κακοποιοί εισβάλουν στο σπίτι μιας γυναίκας.

Στο Ils (2006), του σεναριακού και σκηνοθετικού διδύμου των David Moreau και Xavier Palud, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι θα περάσει μια νύχτα φρίκης όσο ένα τσούρμο εισβολέων τους τρομοκρατεί.

The Strangers (2008)

Στο The Strangers (2008) από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Bryan Bertino, ένα ζευγάρι παραθερίζει σε ένα απομονωμένο εξοχικό, όταν αυτό πολιορκείται από μασκοφόρους οι οποίοι όταν ρωτιούνται γιατί το κάνουν αυτό, απλά απαντάνε «γιατί ήσασταν μέσα».

Στο The Collector (2009) σε σκηνοθεσία Marcus Dunstan, ένας κακοποιός εισβάλει σε ένα σπίτι, για να ανακαλύψει πως ένας άλλος τον πρόλαβε, και το έχει γεμίσει παγίδες, σε μια από τις πιο πρωτότυπες εκ των πρόσφατων ιδεών του είδους.

Στο The Truth (2010) του σκηνοθέτη Ryan Barton-Grimley, έχουμε φαινομενικά να κάνουμε με μια απλή περίπτωση home invasion, όμως το σενάριο είναι πολύπλοκο και οι κεντρικοί χαρακτήρες μάλλον έχουν άγνωστες πτυχές που θα καθορίσουν το «παιχνίδι».

Στο Kidnapped (2010) του σκηνοθέτη Miguel Ángel Vivas, μια συμμορία βαλκάνιων εισβάλει σε ένα σπίτι στη Μαδρίτη κρατώντας σε ομηρία την οικογένεια, ζητώντας από τον πατέρα να αδειάσει τις πιστωτικές του κάρτες.

Night Vision (2011)

Στο καναδικό Night Vision (2011) του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Nathaniel Warsh, ένας γυναικάς τηλεοπτικός παραγωγός κοιμάται με μια κοπέλα η οποία στη συνέχεια τον κρατά δεμένο και τον βασανίζει κινηματογραφώντας παράλληλα αυτές τις δραστηριότητες.

Tο Paranoia (2011) του σκηνοθέτη Ryan Mitchelle, είναι μια straight-to-video κυκλοφορία στην οποία ο πρωταγωνιστής σκοτώνει κάποιον που εισβάλει στο σπίτι του, ο οποίος ίσως να είναι ο serial killer της γειτονιάς, αλλά ίσως και όχι.

Στο Knifepoint (2011) του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Jed Strahm, δύο αδερφές και το σπίτι που μοιράζονται γίνονται στόχος μιας αδίστακτης συμμορίας.

Το You’re Next (2011), σε σκηνοθεσία Adam Wingard, ένα εκ των σημαντικότερων από τα πρόσφατα αριστουργήματα του είδους, και βρίσκει μια οικογένεια που παραθερίζει σε ένα εξοχικό στη μέση του πουθενά να δέχεται επίθεση από μια συμμορία με ανατριχιαστικές μάσκες και άγνωστα κίνητρα.

Transgression (2011)

Το Transgression (2011) του σκηνοθέτη Enric Alberich, βρίσκει ένα άτυχο νεαρό ζευγάρι να δέχεται επίθεση στην οικία του από ένα τσούρμο ληστές.
Την ίδια χρονιά, στο 23rd Psalm: Redemption (2011) του συγγραφικού και σκηνοθετικού διδύμου των Cornelius Booker III και Christopher C Odom, ένας ιερέας και η οικογένεια του κρατούνται σε ομηρία στο σπίτι τους από έναν αδίστακτο κακοποιό, θα τους σώσει άραγε η πίστη τους;

Το Home Invasion (2012) είναι μια τηλεταινία του σκηνοθέτη Doug Campbell, στην οποία ένας κακοποιός εισβάλει σε ένα σπίτι, τον δολοφονεί η ένοικος, και αργότερα η αδερφή του ζήτα εκδίκηση, διεισδύοντας μάλιστα στη θεραπευτική ομάδα της νοικοκυράς.

Στο Home Sweet Home (2013) του σεναριογράφου και σκηνοθέτη David Morlet, ένα ζευγάρι θα ζήσει τον απόλυτο τρόμο όταν θα ανακαλύψουν πως έχουν κλειστεί μέσα στο σπίτι τους παρέα με έναν μανιακό δολοφόνο.

Στο αριστουργηματικό The Purge (2013), από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη James DeMonaco, στο κοντινό μέλλον, η οικογένεια του Ethan Hawke κλείνεται και στη συνέχεια εγκλωβίζεται στο σπίτι της, την ημέρα της κάθαρσης, που αποτελεί ένα δωδεκάωρο τον χρόνο κατά το οποίο κάθε έγκλημα επιτρέπεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Η τεράστια εμπορική επιτυχία έγινε franchise, και τα sequel μεγάλωσαν σε scope, αφήνοντας πίσω την έμφαση στο home invasion στοιχείο.

Mischief Night (2013)

Στο Mischief Night (2013) του σκηνοθέτη Richard Schenkman, μια τυφλή πρέπει να αντιμετωπίσει τον εισβολέα με όσα μέσα διαθέτει.

Δύο βρετανικές ταινίες καταπιάστηκαν με το θέμα το 2014.
Στο Deadly Virtues: Love.Honour.Obey (2014) του σκηνοθέτη Ate de Jong, ένας εισβολέας στο σπίτι ενός ζευγαριού, δένει τον άνδρα και ξεφτιλίζει ποικιλοτρόπως τη γυναίκα.
Στο White Settlers (2014) του σκηνοθέτη Simeon Halligan, ένα ζευγάρι λονδρέζων μετακομίζει σε ένα εξοχικό, κοντά σε σκοτσέζικο έδαφος, και γρήγορα συνειδητοποιεί πως είναι ανεπιθύμητο.

Και δύο καναδικές ταινίες καταπιάστηκαν με το θέμα το 2014.
Στο GirlHouse (2014) των σκηνοθετών Jon Knautz και Trevor Matthews, μια νεαρή φοιτήτρια μένει σε ένα σπίτι τύπου Big Brother που κάνει streaming σε ιστοσελίδες πορνό.
Όμως σύντομα ο ερωτισμός της παρακολούθησης θα μετατραπεί σε τρόμο όταν ένας μανιακός θεατής θα βάλει στόχο την πρωταγωνίστρια.
Στο Tension(s) (2014) του σκηνοθέτη Vincent Lecrocq ένας πρώην αστυνομικός κρατείται όμηρος στο σπίτι του από μια συμμορία απαγωγέων που του ζητούν να φέρει εις πέρας μια περίπλοκη αποστολή.

Ο σκηνοθέτης Eli Roth επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο μισογυνισμού με το Knock Knock (2015) στο οποίο δύο γυναίκες αποπλανούν τον Keanu Reeves και εν συνεχεία καταστρέφουν σιγά-σιγά τη ζωή του.
Δεν είναι ακριβώς home invasion, αφού ο πρωταγωνιστής ανοίγει την πόρτα και επιτρέπει στις κοπέλες με τη θέληση του να εισέλθουν, αλλά λειτουργεί ως ένα φιλμ του είδους.

Hellions (2015)

Στο Hellions (2015) του σκηνοθέτη Bruce McDonald, ένα τσούρμο καρναβαλιστών θα εισβάλει στο σπίτι μιας κοπέλας τη νύχτα του Halloween.

Στο εξαιρετικό Shut In (2015) του σκηνοθέτη Adam Schindler, μια αγοραφοβική κοπέλα, έγκλειστη στο σπίτι της, θα δεχθεί εισβολή από μια συμμορία που πιστεύει πως η πρωταγωνίστρια κρύβει περιουσία, αλλά δεν θα τους βγει σε καλό…

Εσείς κλειδώσατε απόψε;

Χρήστος Μουρούκης - Horrorant.

The Commuter trailer: Ο Liam Neeson παγιδεύεται και πάλι στο τρένο

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Wed, 13 Sep 2017 04:43:56 PDT

Μετά από ένα σύντομο διάλλειμμα, με έναν γιγάντιο καρχαρία, ένα γλάρο και τη Blake Lively, ο Ισπανός σκηνοθέτης Jaume Collet-Serra επιστρέφει …στη μούσα του, τον Liam Neeson!
Βλέπετε, με αυτόν στο πρώτο ρόλο, ο σκηνοθέτης έχει κάνει το The Unknown, το Non-Stop και το Run All Night, όλες ταινίες δράσης με τον Neeson παγιδευμένο με διάφορους τρόπους.

Αυτή τη φορά, στο The Commuter βάζει τον πρωταγωνιστή του μέσα σε ένα επιβατικό τρένο υψηλής ταχύτητας (πάλι, όπως στο Non-Stop), να βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα παιχνίδι που ορίζει η Vera Farmiga.

Και εδώ, ο Collet-Serra διατηρεί το βασικό σχήμα των προηγούμενων έργων του, δείχνοντας ότι είναι ένας σκηνοθέτης δυστυχώς με τυποποιημένες απόψεις και τεχνικές, που επαναλαμβάνεται συχνά και που αρέσκεται στα γνώριμα πρόσωπα.

Το The Commuter βγαίνει στην Αμερική στη …χωματερή του Γενάρη και αυτό επίσης είναι ένα κακό σημάδι.
Δείτε το trailer.

Τί θα δούμε στη 2η σεζόν του Transformers: Titans Return

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:24:06 PDT

Το Transformers: Titans Return θα είναι ουσιαστικά η δεύτερη σεζόν, η συνέχεια του προηγούμενου animation που είχε κάνει το δημοφιλές κανάλι στο YouTube, Machinima, και το οποίο δεν είχε αφήσει και τις καλύτερες εντυπώσεις, με τίτλο Transformers: Combiner Wars.
Συνδύαζε μια G1 αισθητική με μοντέρνο cell-shaded animation, αλλά η προσκόλληση τα παλιά δεν ήταν το μόνο του προβληματάκι.
Κάτι το σενάριο, κάτι μερικά προβληματάκια ενίοτε στο framerate, κάτι η διάρκεια κάθε επεισοδίου, δεν το κατέταξαν και στα αγαπημένα των fans παρόλο που υποτίθεται ότι απευθυνόταν και σε λίγο πιο μεγάλους ηλικιακά viewers, από ότι το μέσο Transformers cartoon.

Ο τίτλος του επερχόμενο κύκλου επεισοδίων, όπως και ο προκάτοχος του, είναι ο ίδιος με το περσινό story arc του καλοκαιριού από τα κόμικς της IDW.
Με τη διαφορά ότι το Titans Return δεν ήταν τόσο καλογραμμένο και ουσιώδες όσο το Combiner Wars, γιατί μάλλον (εγώ υποθέτω) ότι το πέρασαν στα γρήγορα προκειμένου να συνεχίσουν με το ομολογουμένως ωραιότατο Revolution saga, όπου η IDW ένωσε όλα τα franchises της Hasbro σε ένα ενιαίο σύμπαν.

Στις πρώτες φωτογραφίες της σειράς βλέπουμε τον Trypticon να δεσπόζει πάνω από τους Optimus και Megatron στην αφίσα, καθώς επίσης και να καταστρέφει γενικά, τον Metroplex με τη Windblade, τη Mistress of Flame και φυσικά πάλι τους δύο μεγάλους αρχηγούς, οι οποίοι πιθανόν για ακόμη μια φορά να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους για να αντιμετωπίσουν τη νέα τεράστια απειλή. Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη:

«Συνεχίζοντας από κει που μας άφησε η καταστροφή από το Combiner Wars, το Titans Return φέρνει τη δράση της τριλογίας Prime Wars σε νέα επίπεδα, και φιγουράρει την επιστροφή αγαπημένων χαρακτήρων Transformers, συστήνοντας επίσης νέους Autobots και Decepticons.
Στη σειρά, τεράστιοι Transformers που ονομάζονται Τιτάνες ξυπνούν και αυτοί οι γιγάντιοι χαρακτήρες φέρνουν γιγάντια προβλήματα.

Ο Trypticon, ένας τεράστιος Transformer σαν σαύρα, εγείρεται για να σπείρει τον όλεθρο στον Cybertron, ενώ η Windblade και μια ετερόκλητη ομάδα από Transformers πρέπει να αναστήσουν έναν παλιό σύμμαχο.
Δε θα επιζήσουν όλοι οι Transformers, καθώς αγαπημένοι ήρωες αλλάζουν για πάντα και κάποιων άλλων οι σπίθες θα καταστραφούν.
Όπως στο Combiner Wars, η προσεγμένη εξιστόρηση θα αποκαλύψει περισσότερα από αυτά που βλέπουν τα μάτια και των παλαιότερων θεατών και των παιδιών όλων των ηλικιών όταν ένα διαβολικό μυστικό θα αποκαλυφθεί.»

Η σειρά θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο στην εφαρμογή go90, η οποία την τελευταία φορά που κοίταξα, απευθυνόταν μόνο σε περιορισμένο γεωγραφικά κοινό.
Ευελπιστώ όμως να προβληθεί κι από το κανάλι του Machinima στο YouTube, όπως και τα προηγούμενα επεισόδια.
Αυτή τη φορά τουλάχιστον θα είναι 10 με περίπου 10 με 11 λεπτά διάρκεια το καθένα.
Στις φωνές των χαρακτήρων έχουμε τους Peter Cullen ως Optimus (respect αιώνια), Judd Nelson ως Hot Rod/Rodimus Prime, Michael Dorn ως Fortress Maximus, Wil Weaton ως Perceptor, Jason David Frank ως Emissary, Nolan North ως Metroplex και πολλούς άλλους.
Και ευελπιστώ ακόμη πιο πολύ να έχουν προσέξει το σενάριο παραπάνω.

Η συνέχεια επί της οθόνης!

Δείτε τις εικόνες στο Heroes For A Day.
Αργύρης Σταματόπουλος.

The Disaster Artist trailer: Ο James Franco παίζει τον χειρότερο ηθοποιό όλων των εποχών ...εύκολα.

noreply@blogger.com (Konstantinos) — Thu, 14 Sep 2017 05:24:06 PDT

Όλοι στην Αμερική περιμένουν πώς και πώς το The Disaster Artist, με τον James Franco στο ρόλο ενός πανηγυρικά ατάλαντου κινηματογραφιστή, του Tommy Wiseau.
Το 2003, ένας παντελώς άχρηστος ηθοποιός, αυτός ο Wiseau, μην μπορώντας να βρει φυσικά ρόλο σε ταινία, αποφάσισε να γράψει ο ίδιος και να σκηνοθετήσει κιόλας, το The Room.

Η ταινία έμελλε να χαρακτηριστεί ως ‘ίσως η χειρότερη ταινία όλων των εποχών’.
Ωστόσο, το The Room (κρατηθείτε…) πήρε Βραβείο Κοινού στο New York Int. Independent Film & Video Festival!

Λοιπόν, το The Disaster Artist, το οποίο σκηνοθετεί ο ίδιος ο Franco, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο και τελείωσε …με standing ovation!
Κάπου διάβασα ότι η ερμηνεία του Franco είναι τόσο καλή που ο Daniel Day Lewis θα έπρεπε να παραιτηθεί!

Το εντυπωσιακό cast περιλαμβάνει τους Seth Rogen, Alison Brie, Zoey Deutch, Zac Efron, Dave Franco, Bryan Cranston, Kristen Bell, Eliza Coupe, Josh Hutcherson, Sharon Stone, Adam Scott, Jason Mantzoukas, Kate Upton, Christopher Mintz-Plasse, Ari Graynor και Judd Apatow!

Η πλάκα είναι ότι το trailer φαίνεται καλό.
Και είναι σπουδαίο κατόρθωμα, αν από κάτι τόσο κακό (The Room) βγει τελικά κάτι τόσο καλό (The Disaster Artist).
Από 1η Δεκέμβρη στους κινηματογράφους της Αμερικής.