tag:blogger.com,1999:blog-42487144180968693162024-02-20T23:03:21.448+05:30मी अनुकागदांवर लिहीणे मला जास्त जमले नाही, कारण पानेच्या पाने कागदावर लिहीण्याची चिकाटी नाही आणि मोत्याच्या दाण्यांसारखे अक्षरही नाही. पण माहितीच्या महाजालावर टंकलेखन करायला मात्र सोपे वाटते. असंच लहर आल्यावर टंकित केलेलं हे पांढऱ्यावर काळं. वाचलंत आणि आवडलं तर नक्की कळवा.<br><img src="http://www.geocities.com/anuradhagroups/backimage.gif" alt="चित्र दिसत नाही.थोड्यावेळाने पहा.">अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.comBlogger77125tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-20759576089907312162023-08-12T18:49:00.003+05:302023-08-12T18:50:31.859+05:30हिंजवडी चावडी: लॉकडाऊन नॉकडाऊन<p> (<span face=""Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-size: 17px;">डिस्क्लेमर: या लेखमालिकेतले मांजर आणि ऑफिस पूर्णपणे प्रातिनिधिक आणि काल्पनिक आहे.वात्रटपणे माहिती गुगल करून खऱ्या माणसाशी किंवा ऑफिसशी संबंध लावल्यास दात पाडण्यात येतील.हा लेख 24 मार्च 2020 पासून 2 वर्षं एका अनोख्या रोगाच्या जागतिक साथीमुळे सर्वत्र शहरं, दुकानं ऑफिसेस बंद करून लोकांना काही महिने घरून काम करावे लागले होते,कडक निर्बंध आणि मास्क नियम पाळावे लागले होते त्या काळाच्या संदर्भातला आहे.)</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">बऱ्याच दिवसांनी मांजर पार्किंग मधून लिफ्ट कडे निघाले होते.तितक्यात हँडस अप म्हणून कपाळावर बंदूक रोखावी तसं कोपऱ्यातून धावत उगवलेल्या सिक्युरिटी च्या माणसाने कपाळावर थर्मल गन रोखली.गेले अनेक दिवस स्वयंपाकघर ते बेडरूम इतकाच प्रवासाचा अनुभव असल्याने मांजर या गन बद्दल अगदीच विसरून गेले होते.घाबरून दोन्ही हात वर करणार तितक्यात '96.पुढे सरका' म्हणून खेकसून सिक्युरिटी वाल्याने मागच्या सुंदरीवर थर्मल बंदूक रोखली.सुंदरीने काळा मास्क, काळे हातमोजे, काळा कुर्ता, पोपटी लेगिंग, काळा चष्मा घातला होता.पार्किंग मध्ये अंधार असल्याने ही बहुतेक कोणावर किंवा भिंतीवर आपटून दात पाडून घेईल का या कल्पनेने मांजर मनात खुदखुदले.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">लिफ्ट मध्ये वेगळीच कथा होती.भिंतीवर एका थर्माकोल मध्ये इयर बड खोचून ठेवले होते.लिफ्ट मध्ये सर्वत्र 'इयर बड ने मजल्याचे बटन दाबून इयर बड खाली कचऱ्यात टाका,एकमेकांपासून लांब राहा, खोकू नका, शिंकू नका,वाकू नका, टेकू नका,मिठी मारू नका, हात मिळवू नका, बाहेर पडताना रांगेत जा' अश्या कागदी पाट्या होत्या.एरवी सुंदर नितळ आरश्यात मनसोक्त बघायची लिफ्ट हीच एक संधी असे.हा आरसा खूप प्रेमळ आणि लकी पण आहे.यात वजन कमी दिसतं. पण आज सगळे आरसे पाट्या लावून झाकले होते.लोकांचा ऑफिसात जायचा अर्धा मूड इथेच पंक्चर झाला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">ऑफिसात आल्यावर परत एकदा थर्मल बंदूक प्रयोग झाला आणि सॅनिटायझर चे तीर्थ पायाने बटन दाबून हातावर ओतले आणि मांजर जागेवर एकदाचे बसले.मागच्याच आठवड्यात त्याला मेल ने बोलावणे आले होते. या मेल मध्ये सुद्धा एखाद्या शुद्ध मराठी खानावळीत लावाव्या तश्या भरपूर पाट्या होत्या. 'कृपया स्वतःचे डबे व नाश्ता आणावा'. 'कृपया स्वतःचे पाणी आणावे.' 'कृपया ऑफिसात आल्यावर कोणाच्याही जागेवर जाऊन हाय हॅलो करत बसू नये.' 'आम्ही चहा कॉफी मशीन चालू ठेवतोय पण कृपया सारखे चहा कॉफी मशीन कडे जाऊ नये.' 'कृपया डबे खायला एका वेळी फक्त 10 जण कॅफेत यावे.' 'एसी चालू करणार नाही.कृपया अपेक्षा ठेवू नये.' 'अपेक्षा' नावाच्या त्या बाईला 24 मार्च पासून कोणीच कुठेच ठेवत नव्हते.वैतागली असेल बिचारी.मांजराचा फालतू जोक मारण्याचा स्वभाव ऑफिसात आल्यावर परत उफाळून आला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मीटिंग चालू झाली. मांजराला घरून काम करणाऱ्या सर्वांनी 'ऑफिस कसे आहे, खाणे मिळते का, बाहेरची चहा टपरी चालू आहे का, सिगरेटवाला अण्णा उघडा आहे का' इत्यादी महत्वाचे प्रश्न विचारून झाल्यावर कामाची बोलणी चालू झाली.निल्या च्या 2 वाक्यानंतर कुकर ची शिट्टी ऐकू आली.4 वाक्यानंतर मिक्सर चा आवाज चालू झाला.<br style="box-sizing: border-box;" />'काय बेत आज?'<br style="box-sizing: border-box;" />'बटाट्याची पिवळी भाजी, खीर, पोळी आणि मस्त मिरची ठेचा.या सगळे जेवायला.'<br style="box-sizing: border-box;" />मांजर मनात फार कळवळले.आज त्याच्या डब्यात दोडके होते.(पाणीदार भाजी.गुड फॉर वेट लॉस वगैरे वगैरे..)<br style="box-sizing: border-box;" />पिंकी कॉल मध्ये बोलत असताना मागे तिच्या मुलाचा शाळेचा क्लास चालू होता.<br style="box-sizing: border-box;" />मन्या व्यवस्थित बोलत होता पण त्याच्या घरचे कोणती तरी 5 मिनिटाला एक खून होणारी वेब सिरीज बघत होते. त्याचा आवाज येत होता.<br style="box-sizing: border-box;" />अमर च्या बोलण्या मागे हॉरर सिनेमा सारखा घोंघावणारा वादळाचा आवाज येत होता.<br style="box-sizing: border-box;" />'कुठे जाऊन बसलायस रे भूत च्या सेटवर?'<br style="box-sizing: border-box;" />'अरे टेकडीवर आलोय.इथे खेडेगावात घरी रेंज येत नाही इंटरनेटची.'<br style="box-sizing: border-box;" />'पूर्ण दिवस टेकडीवर बसून काम करणार?'<br style="box-sizing: border-box;" />'हो रे.फोल्डिंग गादी आणि डबा घेऊन आलोय गाडीतून.काय प्रॉब्लेम नाही.मस्त शांत आहे.छान काम होतं.'<br style="box-sizing: border-box;" />आपल्या मीटिंग मध्ये मिळाला नाही तरी दिवसभरात, रात्री सर्व आवरल्यावर यांना कामाला शांत अवसर मिळेल आणि काम पूर्ण होईल हे आता मांजराला माहीत होतं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">रोज 'खूप गजबज आहे, सारखं लक्ष उडतं' म्हणून काम संध्याकाळ नंतरच छान होत होतं.पण आज आजूबाजूला कोणी नाही, आपण एकाकी बेटावर येऊन पडलोय या भावनेने मांजराचं मन लागेना.तो उठून कँटीन मध्ये गेला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">कँटीन मध्ये प्रत्येक टेबलवर एक रिकामं खोकं उभं ठेवलं होतं.दोनच जण एका टेबल पाशी बसून अंतर ठेवायला.मांजराला जुने दिवस आठवले.4 जणांच्या एका टेबल पाशी खुर्च्या ओढून बसलेले 7 जण, दुपारी खुर्च्या मिळवायला चाललेली स्पर्धा, कोण किती वेळात जेवण आवरतं याचा उभ्या उभ्या घेतलेला चोख अंदाज.ओळखीच्या लोकांकडे नजरेनेच टेबल साठी लावलेला नंबर.पंगतीत मागे उभं राहावं तसं मागे उभं राहून बसलेल्यांच्या पानातला शेवटचा घास संपला की टेबलवर घातलेली झडप.या कँटीन ने इतके कमी लोक आज पहिल्यांदाच पाहिले असतील.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">समोर सेल्स चा शिऱ्या एकटाच एका टेबलवर काळीकुट्ट कॉफी पित बसला होता.कामाचा ताण जितका जास्त तितका कॉफी चा रंग काळा काळा होत जातो.'5 दिन मे गोरापन' जाहिरात करणाऱ्या क्रीम सारखे 'प्रोजेक्ट येऊ घातले->प्रोजेक्ट चालू->सुरुवातीचा अभ्यास चालू->प्रोजेक्ट जोरात चालू->प्रोजेक्ट उद्या करून पूर्ण पाहिजे' अश्या स्ट्रेसनुसार कॉफी च्या गोरापान ते काळाकुट्ट रंगाच्या स्टेज चे शेडकार्ड सर्वांच्या डोक्यात फिट होते.<br style="box-sizing: border-box;" />मांजर शिऱ्या च्या समोर बसला.टेबलवर मध्ये ठेवलेल्या खोक्यांमुळे समोरच्याशी बुवा...कुक चा खेळ खेळत गप्पा माराव्या लागत होत्या.</p><div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; height: auto; text-align: center; width: 363.091px;"><ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-8044004752870682" data-ad-format="auto" data-ad-status="unfilled" data-adsbygoogle-status="done" style="background-color: transparent; border-spacing: 0px; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 0px; margin: auto auto auto -15px; outline: none; padding: 0px; transition: none 0s ease 0s; width: 393px; z-index: 30;"><div aria-label="Advertisement" id="aswift_3_host" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 393px;" tabindex="0" title="Advertisement"><iframe allow="attribution-reporting" allowtransparency="true" browsingtopics="true" data-google-container-id="a!4" data-google-query-id="CKuF-bOZ14ADFRyR6QUdBsgLKA" data-load-complete="true" frameborder="0" height="0" hspace="0" id="aswift_3" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_3" sandbox="allow-forms allow-popups allow-popups-to-escape-sandbox allow-same-origin allow-scripts allow-top-navigation-by-user-activation" scrolling="no" src="https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?client=ca-pub-8044004752870682&output=html&h=327&adk=478284980&adf=3821796059&pi=t.aa~a.3668096583~i.14~rp.4&w=393&lmt=1691845978&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=5912062229&ad_type=text_image&format=393x327&url=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fnode%2F75222&fwr=1&pra=3&rh=303&rw=363&rpe=1&resp_fmts=3&sfro=1&wgl=1&fa=27&uach=WyJBbmRyb2lkIiwiMTEuMC4wIiwiIiwiUmVkbWkgTm90ZSA5IFBybyIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2IixbXSwxLG51bGwsIiIsW1siTm90L0EpQnJhbmQiLCI5OS4wLjAuMCJdLFsiR29vZ2xlIENocm9tZSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il0sWyJDaHJvbWl1bSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il1dLDBd&dt=1691845977982&bpp=5&bdt=1009&idt=5&shv=r20230809&mjsv=m202308070102&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3D9f9207151a58a758-228640f1c6e000c0%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845976%3AS%3DALNI_MY1MunPcWE_qn3jsQw_m2O7w_yaZQ&gpic=UID%3D00000c0b62da2440%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845976%3AS%3DALNI_MZU2bAUvMWy5KmdrzzNSHuxlz8SSw&prev_fmts=0x0%2C393x327%2C393x327&nras=3&correlator=7879621176006&frm=20&pv=1&ga_vid=484339807.1685127013&ga_sid=1691845977&ga_hid=446807582&ga_fc=1&ga_wpids=UA-250696-1&u_tz=330&u_his=5&u_h=873&u_w=393&u_ah=873&u_aw=393&u_cd=24&u_sd=2.75&dmc=4&adx=0&ady=3097&biw=393&bih=733&scr_x=0&scr_y=0&eid=44759876%2C44759927%2C31076469%2C44759837%2C31076838%2C31076924%2C42532315%2C31067146%2C31067147%2C31067148%2C31068556&oid=2&pvsid=3142971362639253&tmod=1189414629&uas=0&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fuser%2F60%2Fcreated&fc=384&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C393%2C0%2C393%2C733%2C415%2C774&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=1152&bc=31&td=1&nt=1&ifi=4&uci=a!4&btvi=3&fsb=1&xpc=P7tzaDDKxZ&p=https%3A//www.maayboli.com&dtd=54" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 0px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 393px;" vspace="0" width="393"></iframe></div></ins></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">'काय झालं रे?काळी कॉफी म्हणजे आग लागलीय ना कामात?'<br style="box-sizing: border-box;" />'अजिबात म्हणजे अजिबात ऐकत नाही कस्टमर.त्याला आम्ही एक आठवडा आपल्या सॉफ्टवेअर च्या नव्या व्हर्जन ला अपग्रेड हो म्हणून त्याच्या मागे लागलोय.'<br style="box-sizing: border-box;" />'चांगलंच आहे ना नवं व्हर्जन, मग का नाही घेत ते लोक?'<br style="box-sizing: border-box;" />'मागच्याच वर्षी आपण त्यांना खूप चांगलं पटवून जुनं व्हर्जन विकलं.नवं महाग आहे.आता या स्थितीत खर्च कमी करायचेत.कसं घेतील?'<br style="box-sizing: border-box;" />'वा रे वा.म्हणजे ते बिचारे शर्ट जाऊन बनियानवर आहेत आणि आपण नवं व्हर्जन घ्यायला लावून बनियान पण काढून घ्यायचा?'<br style="box-sizing: border-box;" />'आपण एकदम फेअर प्रॅक्टिस वाले लोक.बनियान काढून नाही घ्यायचा.तो ओला आहे, फाटका आहे, त्यात पाल घुसलीय हे पटवून त्याला स्वतःच काढायला लावायचा.'<br style="box-sizing: border-box;" />'हे म्हणजे तो बिचारा त्याचं बनियान आपल्याला देणार..'<br style="box-sizing: border-box;" />'तो श्रीमंत घरचा आहे.त्याच्याकडे कपाटात 2 बनियान जादा चे असतात.आपले पगार व्हायचे तर त्याने बनियान म्हणजे लेटेस्ट व्हर्जन चे पैसे काढून दिलेच पाहिजेत.'<br style="box-sizing: border-box;" />शिऱ्या कॉफी संपवून कपाळावर आठ्या पसरवत उठला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">'पगार' म्हटल्यावर मांजराला पटले.आणि तो बदामी रंगाची कॉफी पीत विचार करत बसला.आता जेवणाची वेळ जवळपास होत आली होती.आणि 'जेवणानंतर' हा कामाचा खूप महत्त्वाचा आणि एकाग्र वेळ असतो (असे मांजराला वाटते.)त्यामुळे मांजर गेटबाहेर चक्कर मारायला निघाला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">बाहेर रांगेत खूप गिफ्ट आणि किराणा दुकानं आहेत.त्यापुढे 4 ब्युटी सलोन.त्यांच्यापुढे परदेशी जंक फूड ची दुकानं.एरवी इथे कायम वर्दळ असते.पण आज सर्व सुनसान होतं.आपण मॅट्रिक्स मधल्या सारखं एका वेगळ्याच समांतर जगात आलोय, सगळं चालू आहे पण आपल्याला ते बंद दिसतंय असं काहीतरीच वाटायला लागलं.त्यामुळे मांजर जरावेळ कट्ट्यावर बसला.अजून काहीतरी चुकलं होतं. काय बरं?अरे हो.एरवी या कट्ट्यावर बसायला जागाच नसते.चार ऑनलाईन शॉपिंग साईट चे डिलिव्हरी वाले टेम्पो घेऊन येतात आणि इथे पार्सल वाटायला पार्सल पसरून कट्ट्यावर बसतात.(इथे तरी त्यांना ऐसपैस कट्टा मिळतो.अजून पुढे गेलं तर त्यांना एका रिकाम्या पाईपलाईन मध्ये बसून पार्सल वाटावी लागतात.)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">शेजारी बसलेला मुलगा ओळखीचे हसला.हा तर आपला नेहमीचा पार्सल देणारा कुरियर वाला.<br style="box-sizing: border-box;" />'काय, आज पार्सल नाहीत?'<br style="box-sizing: border-box;" />'नाय ना.एकदम ऑफ शिजन.डिस्काउंट, मेगा सेल सगळं टाकून पण लोक शॉपिंग करत नाय.'<br style="box-sizing: border-box;" />'करतील हो.थोडी ऑफिस भरू द्या.गणपती दिवाळी जवळ येऊ द्या.'<br style="box-sizing: border-box;" />मांजराला खूप वाईट वाटत होतं.महायुद्ध संपल्यावर आपण ओस पडलेल्या गावातून फिरत असल्यागत.हे असं नाही चालणार.आपण,आपल्या सारख्यानी कंझ्यूमरीझम चालू ठेवायचा.इकॉनॉमी परत वर यायलाच पाहिजे.नाहीतर या आजाराने आपल्या अंगात न येता पण आपल्याला हरवलं असं होईल.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">काहीतरी ठरवून मांजर झपाझप चालत गेटमधून परत ऑफिसमध्ये आला.त्याने दोन तीन शॉपिंग साईट उघडून सर्वात उपयोगी वस्तूंची डील बघून त्या खरेदी करून टाकल्या.एक मोठी व्हॉटसप पोस्ट लिहायला घेतली.त्यात बरेच मोठे शब्द टाकून शेवटी एका प्रसिद्ध अर्थतज्ज्ञ माणसाचं नाव ठोकून दिलं आणि पोस्ट 3 मोठ्या ग्रुपवर पसरवून दिली.एखादी परिणामकारक गोष्ट कधीही तोंडाने बोलू नये.तो मूळ मुद्दा आणि ती गोष्ट जिंक्स होते.ती व्हॉटसप किंवा फेसबुकवर बोलावी.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">इकॉनॉमी नॉर्मलवर येईल तेव्हा येईल, मांजर मात्र त्याच्या नेहमीच्या चक्रम आणि उद्योगी स्वभावाच्या नॉर्मलवर आलं होतं!!</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-48551304149684559172023-08-12T18:42:00.004+05:302023-08-12T18:42:41.374+05:30डी आय वाय आणि आम्ही<p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता काही महिन्यांपूर्वीपर्यंत मला फक्त मेल मधलं एफ वाय आय तेवढं माहीत होतं.पण घरातल्या छोट्या प्राण्यांच्या कृपेने बरेच 'डू ईट युवरसेल्फ' व्हिडीओ बघायला मिळाले.छान दिसणारा लांब टीशर्ट फाडून त्याचा मिनीस्कर्ट आणि क्रॉप टॉप करणे,सुंदर लांब अंगभर स्कर्ट ला मध्ये शिवून त्याचा जम्पसूट करणे, गाडीत मिडी अडकून अर्धा फाटला तर त्याचा सरोन्ग करणे ,चांगल्या चांगल्या वस्तुंना छिद्र पाडून आत वेगळ्या रंगाची बुटाची लेस ओवून पार्टीत घालण्यायोग्य शॉर्ट ड्रेस बनवणे,बाटल्या उभ्या कापून त्यात टिश्यू रोल ठेवणे वगैरे प्रकार बघायला चांगले होते.आपल्या खिश्याला काही चाट बसत नव्हता.कधीकधी 'ए भवाने, फॅशन स्ट्रीट ला 150 रुपयात मिळतोय ना तो चिमुकला स्कर्ट, त्यासाठी गॅप चा 20 डॉलर चा टीशर्ट फाडायची अवदसा कुठून आठवली?' वगैरे सात्विक संताप उद्गार सोडले तर बाकी मस्त करमणूक होती.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता सर्वांची दीर्घकाळ घरात राहण्याची फेज चालू झाली आणि हे डी आय वाय अरबांच्या उंटासारखं घरात घुसलं. जुन्या कॉटन पॅन्ट फाडून त्याचे मास्क बनवणे, त्यासाठी जुन्या लेगिंग/बर्म्युडा मधले इलास्टिक कापून किंवा स्वतःचे नवेकोरे केसांचे रबर्स अर्धे कापून त्यांना जखमी करणे असे प्रकार चालू झाले.शांतपणे बघणे आणि अधून मधून 'स्वच्छ धुतलेले वापरा रे कपडे' असे रोबो सारखे सतत बडबडत राहणे या शिवाय पर्यायच नव्हता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">यात 'आम्ही बनवलेले नवे पदार्थ बघा'आणि 'नवे पदार्थ काय बनवताय, इथे माणसं मरतायत' असे 2 विरुद्ध विचार प्रवाह असलेल्या 2 कुटुंब व्हॉटसप गृपात समतोल साधायला 'नवे पदार्थ पूर्ण एक जेवण' असा एक जुगाड पर्याय काढून पदार्थ डी आय वाय वाल्या सापळ्यात आम्ही अडकलोच. सामोसे चांगले झाले,कचोऱ्या करताना जीरा पावडर ऐवजी अगदी सारखं पाकीट असलेली ज्येष्ठमध पावडर ढकलली गेली तरी सारणाला कळू न देता अलगद हे घोळ निस्तारले आणि कोणालाही पत्ता लागू दिला नाही.तो डालगोन्या कॉफीचा मैलाचा दगड पण यशस्वी पणे पार पाडला.फेसबुकवर डालगोना कॉफी च्या इतक्या पोस्ट होत्या की 'डालगोना नाही केलीस, दूर हो जा मेरी फ्रेंड्स लिस्ट से' असं सगळे फेसबुकजिवलग घेराव घालून भाले टोचून म्हणतायत अशी स्वप्नं पडायला लागल्यावर डालगोना प्रयोग अटळच होता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">हे सगळे प्रयोग करून आत्मविश्वास वाढल्यावर एका शनिवारी 'पाणीपुरीची पुरी घरी' वाल्या घातक उपक्रमाची सांगता झाली.तरी रेसीपीत त्या समंजस बाईने स्पष्ट लिहिलं होतं की 'पुऱ्या सहज आणि भरोसेमंद जवळपास विकत मिळत असतील तर तो सोपा उपाय आहे.' हा इशारा अगदी खास माझ्यासाठीचा ईश्वरी संकेत वाटत होता.पण एकदा आली लहर की कहर केलाच पाहिजे.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">अगदी काटेकोर मोजून 1 कप रवा 2 चमचे मैदा घेतला.काटेकोर मोजून एक अष्टमांश बेकिंग सोडा घेतला.काटेकोर मोजून चमचा चमचा पाणी घालत पाणीपुरी कणकेचा वृक्ष फुलवला.घरातला दुसरा प्राणी 'मी एकटा राहायचो तेव्हा मी आणि माझ्या रूममेट ने पाणीपुरी पुऱ्या करून पाणीपुरी बनवून खाल्ली होती' याची दवंडी आजन्म पिटत आल्याने त्याला पकडून जवळ उभा केला.नैतिक आधार म्हणून.आणि पुऱ्या तळायला घेतल्या.त्या काही फुगेचनात.अगदी तेलात टाकल्यावर अर्धचंद्र झाला म्हणून खुश होऊन पुरी उलटावी तर मागे अर्धचंद्राकृती विहीर निर्माण झालेली दिसायची. पुऱ्या चांगल्या चवीच्या, खुटखुटीत वगैरे झाल्या पण एकही शहाणी शेवटपर्यंत फुगली नाही.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"नक्की रेसिपी बरोबर वाचली ना तू? 2 चमचे रवा आणि 1 कप मैदा असेल."<br style="box-sizing: border-box;" />"मी पाच वेळा वाचलीय."<br style="box-sizing: border-box;" />"नक्की रवाच घातलाय ना?"<br style="box-sizing: border-box;" />"आणि काय घालणार? रव्या सारखं दिसणारं आणि काय असतं जगात?"<br style="box-sizing: border-box;" />"भगर बिगर नाही घातलीस ना?"<br style="box-sizing: border-box;" />"ओह फिश!!(हे मला आवडतं म्हणायला. आता आताच शिकतेय.) अरे परमेश्वरा!!"</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">म्हणजे ही चूक दुसऱ्या प्राण्याचीच.आमच्या घरात नेहमी त्याचीच चूक असते.शेजारच्या बाईला याने तांदूळ दिले.मी अंघोळीला गेले होते तेव्हा.तांदळाच्या डब्यात अगदी थोडी राहिलेली भगर होती.(तांदळाच्या डब्यात का, असं कसं, पिशवीवर चिठ्ठी का नाही वगैरे प्रश्न विचारल्यास दात पाडीन.आमच्यात असंच असतं.) ती पिशवी त्याने काढून ओट्यावर रव्याच्या पिशवी शेजारी ठेवली.म्हणजे अर्धी भगर, अर्धा रवा आणि 2 चमचे मैदा असं सारण बनलं होतं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"आपण ना याचं वेगळं काही करूया.म्हणजे नुसती पोळी लाटली आणि भाजली तर?"<br style="box-sizing: border-box;" />"करता येईल.खाणार कोण?"<br style="box-sizing: border-box;" />"पुरी मालपोआ?करंजी?मोमोज?"<br style="box-sizing: border-box;" />"हे बघ, मुलं पावभाजीत थोडा लाल भोपळा आवडीने खातात असली तरी भगर रव्याचे मोमो खाण्याइतकी येडी नाही झाली अजून."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग काय करणार?"<br style="box-sizing: border-box;" />"पाणीपुरी साठी उकडलेले मूग आलं मिरची लसूण वाटून घालून ते सारण भरून मसाला करंज्या."<br style="box-sizing: border-box;" />तो नाही का, एक संन्यासी होता, त्याने कफनी उंदीर कुरतडतो म्हणून मांजर आणली, मग मांजरीला दुधाला गाय आणली.आणि गायीला सांभाळायला बायको आणली.तसं हे सुधार प्रकरण वाढतच चाललं होतं.शेवटी चार तिखट करंज्या, एक तिखट मोदक,1 कचोरी, अनेक कडक शेवपुरी पुऱ्या, त्यावर बटाटा चटणी मूग शेव घालून एस पी डी पी अश्या प्रकारे पाणीपुरीचे सर्व पुरावे नष्ट करण्यात आले.'जेव्हा आयुष्य तुम्हाला न फुगणाऱ्या पाणीपुरी पुऱ्या देतं तेव्हा पापडी चाट किंवा शेव बटाटा दही पुरी करा' असं साध्वी अनुमी यांनी म्हणून ठेवलंच आहे.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">घरात थोडा खराब झालेला गूळ होता.'खराब झालेला गूळ' असलेली मला एकाच रेसिपी माहीत आहे: दारू.मग जरा गुळापासून दारू वर गुगल करून झालं.<br style="box-sizing: border-box;" />"तुला साधी पुरणपोळी मोठी बनवता येत नाही.दारू कशी बनवणार?"<br style="box-sizing: border-box;" />"सोपी असते.लोक मिथाईल स्पिरिट पिऊन मरतात. आपण त्यांना ऑरगॅनिक गुळाची, आयर्न आणि पचनशक्ती वाढवणारी दारू बनवून ऑनलाइन विकू."<br style="box-sizing: border-box;" /></p><p><span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;">यावर दुसऱ्या प्राण्याने अत्यंत तुच्छतेने मान उडवून माझा आत्मविश्वास डळमळीत केला.त्यामुळे या गुळाचं झाडांना घालायला जीवा</span><span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;">मृत बनवायचं ठरलं.'देशी कपिला गाईचं शेण व मूत्र असल्यास उत्तम.' हे वाचून परत एकदा अडखळायला झालं.आमच्या घराजवळच्या गोठ्यातला माणूस अजिबात अवेअरनेस वाला नाही.त्याला हे देशी कपिला वगैरे सांगितलं तर म्हशीचं नाव कपिला ठेवून तिचं शेण खपवेल. पण जीवामृत करायचंच नक्की.पुढच्या आठवड्यात.तो खराब झालेला गूळ काय एक आठवडा थांबावं लागलं म्हणून आत्महत्या करणार नाहीये.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">डी आय वाय मध्ये पुढची साथ आमच्या घरात आली ती म्हणजे केस स्वतः कापायची.युट्युबवर त्याचे पण खूप व्हिडीओ होते.एक शेंडी कपाळावर बांधून पुढे घेऊन एक रबर लावून कापून टाकायची किंवा डोक्याचे चार भाग करून चार रबर लावून कापून टाकायचे(डोके नाही, केस) किंवा बोकडाच्या दाढीप्रमाणे दोन्हीकडून बटा घेऊन हनुवटीवर त्यांना एक रबर बांधून कापून टाकणे वगैरे बरेच प्रकार होते.जिचे केस सरळ लांब आणि कापायला सर्वात सोपे ती घाबरून इकडे तिकडे पळणार आणि ज्या मेम्बरांचे केस कापायला छोट्या लेयर म्हणून कठीण ते 'तू काप बिनधास्त,बिघडले तरी शाळा चालू होईपर्यंत वाढतील' म्हणून डोकं ताब्यात देऊन बसलेले.'केस कापले नै तर आकाश कोसळणार नाहीये' हे मात्र मी धरून कोणीही मानायला तयार नव्हतं.मग शेंड्या बांधून केस कापणे, मग कात्री घेऊन उभे उभे कातरुन लेयर्स करणे, मग एकीकडे लेयर्स लहान झाले म्हणून दुसरीकडे कातरणे असा बाल वॉशिंग्टन पणा चौफेर चालू झाला.सुदैवाने केस कातरलेली सगळी मेम्बरं बरी दिसत आहेत.घरातील सर्वात मोठे प्राणी कात्री पहिली तरी दचकत आहेत.पण त्यांनीही ही डी आय वाय ची गंगा पाहून व्हिडिओ बघून स्वतःचे केस रंगवून घ्यायला परवानगी दिली आहे.'इकडचे लेयर्स मोठे' च्या नादात केस जरा लहान कापल्याने मी पुढचा किमान दीड महिना व्हिडीओ कॉन्फरन्स करणार नाहीये.पण बाकी आमच्या डी आय वाय आयुष्यात सर्व मजेत चालू आहे.जीवामृत केलं की फोटो टाकतेच.घाबरू नका.फोटोला शेणाचा वास येणार नाही.</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-33831362670387983262023-08-12T18:39:00.004+05:302023-08-12T18:39:23.085+05:30आम्ही आणि उपकरणे<p> <span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;">"मला सांग, जर एखादी 67 रुपयांची वस्तू 2 वर्षं वापरून कोणाच्या हातून तुटली तर किती इश्यू करायचा?"</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">समोरचा प्राणी एकदम कनवाळू मोड मध्ये होता.<br style="box-sizing: border-box;" />"अजिबात ओरडू नये.मुलं निरागस असतात.कधीकधी होतात खराब त्यांच्या हातून वस्तू.मोटर स्किल्स तयार होत असतात."<br style="box-sizing: border-box;" />अचानक याला वेगळाच संशय आला आणि त्याच्या भुवया वर गेल्या.<br style="box-sizing: border-box;" />"आता काय तोडलंस तू? तुला गप्प बसवतच नाही का?"</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"अरे मी मुद्दाम नाही केलं.कोबीचं थालीपीठ लावायचंय ना, आपला दोरी ओढायचा चॉपर कोबी बारीक करायला वापरत होते.जरा जास्त भरला गेला आणि दोरी किंचित जोरात ओढली गेली."<br style="box-sizing: border-box;" />"किंचित? मी बघत होतो मीटिंग चालू असताना.नुसती दात ओठ खाऊन खसाखसा ओढत होतीस दोरी.मुळात कोबी ही काय दोरी चॉपर ने कापायची गोष्ट आहे?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मला मानसिक स्ट्रेस आहे आज गोडा मसाला करायचाय म्हणून.म्हणून पटापट आवरत होते.67 रुपयांचा चॉपर मोडला म्हणून इतके शालजोडीतले नको."<br style="box-sizing: border-box;" />"काल पण गोडा मसाला बनवायचा म्हणून नुसती खिचडी केली.आज गोडा मसाला बनवायचा म्हणून नुसती थालिपीठं. गोड्या मसाल्याचा स्ट्रेस अजून किती दिवस कॅश करणार बाई तुम्ही?"</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">हा प्राणी स्वयंपाकघरात बसून ऑफिसचं काम करतो.त्यामुळे त्याचं सगळीकडे बारीक लक्ष असतं.'पुरूषजातीवर अन्याय' वगैरे नाही.5जी ची सर्वात चांगली रेंज डायनिंग टेबलावर येते.राऊटर लावणाऱ्या ने हे एक बरं केलं.आता मला कुकर, गॅस वरचं दूध बंद करायला लक्षात ठेवावं लागतच नाही.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">थालीपीठ कमी पडल्याने धिरडं करण्याचा बेत ठरला.आमचे साहेब धिरडी माझ्या पेक्षा चांगली मऊ लुसलुशीत करतात.त्यामुळे ते काम आऊटसोर्स करून मोबाईल बघायला घेतला.तेवढ्यात स्वयंपाकघरातून मोठा आवाज आला.एकदा मोबाईल मध्ये डोकं खुपसलं की समोर 3 रिष्टर स्केल चा भूकंप झाला तरी काढायचं नाही असा माझा नेम आहे.त्यामुळे शांतपणे मोबाईल चं काम आवरून स्वयंपाक घरात गेले.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"हे काय?तव्याचं हँडल कसं निघालं?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मी जरा संजीव कपूर सारखं फ्राईंग पॅन मध्ये धिरडं उंच उडवत होतो.तर हँडल चा स्क्रू निघून तवाच हवेत उंच उडाला."<br style="box-sizing: border-box;" />"एकमेव जरा बरा नॉनस्टिक तवा होता तो.त्याला पण जायबंदी करून ठेवला."<br style="box-sizing: border-box;" />"इथे इतका मोठा नवरा अपघातातून वाचला त्याचं काही नाही.माझ्या डोक्यावर पडला असता गरम तवा."<br style="box-sizing: border-box;" />"गॅस वर पडून ग्लास टॉप पण फुटू शकला असता.अरे हो,लागलं नाही ना तुला?"</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">अश्या अजून काही छोट्या मोठ्या घटना घडून जेवण सुखरूप पार पडलं.आता आम्ही घरच्या चक्कीवर गोडा मसाला करणार.<br style="box-sizing: border-box;" />ही चक्की आणल्या पासून मिक्स पीठाचा, दळलेल्या कॉफीचा,ओट च्या भाजणीचा, आयत्या लाडू मिक्स चा बिझनेस करण्याचं स्वप्न आम्ही खूप वेळा बघतो.घरकाआटा. कॉम आणि गिरणीवाला.कॉम,चक्कीवाला.कॉम,दळण. कॉम अशी डोमेन नेम पण बघून ठेवलीत.या सगळ्या स्वप्नांची फायनल स्टेज 'माहेर किंवा लोकप्रभा मासिकात वीणा पाटील मॅडम सारखा सूट बूट वाला टेबल खुर्चीत बसून फोटो' ही असते.(मेलं आम्ही स्वप्नात पण फोर्ब्स मॅगझीन मध्ये किंवा इकॉनॉमिक्स टाईम्स जात नाही.)जरबेरा लावून मासिकात सूटबूटवाला फोटो, पाणी वाचवायचं गॅजेट बनवून मा.सू. वा.फो., घरच्या घरी हेल्मेट होल्डर बनवून मा.सू. वा.फो. अशी या स्वप्नाची अनेक प्रती रूपं आहेत.प्रत्यक्षात आम्ही 'सोफ्यावर बसून लोळणे' सोडून बाकी कोणतंही व्हेंचर एकमताने करत नाही.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मी मसाला साहित्य एक एक करून भाजायला घेतलं.सगळं भाजून झाल्यावर चक्कीपाशी गेले आणि हळद कुटायचं वेगळं एक्सटेन्शन चक्कीला जोडलं.आणि एकदम कॉम्प्युटर हँग व्हावा तशी हँग झाले.<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे जरा मला बघून सांग ना.मसाला कुठून आता टाकायचा आणि कुटलेला मसाला कुठून बाहेर येणार ते?"<br style="box-sizing: border-box;" />"गोडा मसाला यात करू नकोस.माझं ऐक. मिक्सरमध्ये वाट."<br style="box-sizing: border-box;" />"माझे श्रम कमी झालेले नकोच असतात तुला.मला सांग बाकी सगळं मी करते. तू बस ते दळण ऐकत."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">'ते दळण' हा वेगळाच किस्सा आहे.साहेब आवडलेलं गाणं रिपीट मध्ये 12 वेळा ऐकतात.लग्न नवं असताना जगजीत ची 'तेरे आने की जब खबर बहकी, तेरी खुशबू से सारा घर महके' ही गझल मी सतत 20 वेळा ऐकली.अजूनही ती गझल कोणी लावली की मी केस उपटत किंचाळत वस्तू फेकायला चालू करते असा आजूबाजूच्यांचा वृत्तांत आहे.त्यात त्या इन्स्ट्रुमेंटल सीडी.फक्त संगीत हा फक्त लिफ्ट मध्ये किंवा 5 स्टार हॉटेल मध्ये खाता खाता मंद आवाजात ऐकायचा प्रकार आहे असं माझं परखड मत आहे.चांगले शब्द हवेत.नाहीतर व्हाईल(1) मध्ये अखंड अडकलेल्या प्रोग्राम सारखं मन अखंड ते संगीत संपायची वाट पाहत बसतं. लिफ्ट मध्ये अडकून राहिल्या सारखं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">साहेबांना ऐकू न गेल्याने तरातरा जाऊन इन्स्ट्रुमेंटल बंद केलं.<br style="box-sizing: border-box;" />"माझं इन्स्ट्रुमेंटल बंद का केलं?"<br style="box-sizing: border-box;" />"आवाज मोठा होता.मला त्रास होतो."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग आवाज लहान करायचा.बंद का केलं?"<br style="box-sizing: border-box;" />"आवाज वालं बटन बिघडलंय.मागच्या वेळी कमी केला होता तेव्हा सोसायटीत ऐकू जाईल इतका मोठा झाला होता. मला येत नाही याचा आवाज कमी करता."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग इलेक्ट्रॉनिक अँड रेडिओ इंजिनिअर म्हणवून घेऊ नये स्वतःला."<br style="box-sizing: border-box;" />"तुला येतं का, टूल कटिंग मशीन किंवा लेथ मशीन स्वतः बनवता? मग बोलू नये."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">अश्या माफक प्रेमळ संवादानंतर जगजीत सिंग ऐकणारा प्राणी चक्की बघायला आला.चक्की नवी असताना उत्साहाने आम्ही यात मिरपूड, दालचिनी पूड, कॉफी पूड, काळे राळे गोरे राळे मिक्स चे भाकरी पीठ असे बरेच प्रयोग केले.सगळ्या प्रयोगाचा पुढचा भाग 'दालचिनी फ्लेवर कणिक' 'कॉफी फ्लेवर भाकरी पीठ' 'मिरपूड फ्लेवर बेसन' असा आहे हे अनुभवल्यावर आम्ही शहाण्या बाळासारखे त्यात ज्वारी गहू बेसन पीठच बनवायला लागलो.दारूचं व्यसन असलेल्या माणसाने कधीतरी रीलॅप्स व्हावं तसं आज कातरवेळी गोडा मसाला चक्कीत बनवण्याची लहर आली होती.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आमची चक्की चालू केल्यावर त्यात धान्य पडेपर्यंत 'सोचना क्या जो भी होगा देखा जायेगा' या प्रसिद्ध गाण्याची धून अव्याहत वाजवत राहते.आमचीच चक्की ती.विचार न करता अंदाधुंद कामं करायचे धडे नाही देणार तर काय.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">चक्कीत मसाल्याचे भाजलेले पदार्थ टाकल्यावर 1 मिनिट चालून ती बंद पडली आणि परत 'सोचना क्या जो भी होगा देखा जायेगा' चा जप करायला लागली.मग तिला गप्प करून उघडलं.तर ब्लेड वर काही बारीक झालेले मसाले काही आख्खे मसाले तसेच.परत शांतपणे ग्लोव्हज घालून ब्लेड चे बारीक न झालेले मसाले काढून चक्की चालू करून फीड केले.पण आज फारच हट्टीपणा करायला लागली.एखाद्या हट्टी बाळाला प्रेमाने छोटे छोटे घास भरवत जेवू घालावं तसं प्रेमाने तिला मूठ मूठ आख्खा मसाला हळूहळू खाऊ घातला.पण मूठ जरा मोठी केली की ती शहाणी परत 'सोचना क्या जो भी होगा देखा जायेगा' म्हणून सत्याग्रह चालू करायची.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"मॅन्युअल आण. वाचूया."<br style="box-sizing: border-box;" />"हे घे."<br style="box-sizing: border-box;" />"यात कुठे लिहिलांय की गोडा मसाला होईल म्हणून?"<br style="box-sizing: border-box;" />"त्यात 'हळद, सुकी मिरची वगैरे' लिहिलंय. ते वगैरे म्हणजे गोडा मसाला."<br style="box-sizing: border-box;" />"महान आहेस बाई तू.इतक्या वेळात मिक्सरमध्ये चार वेळा करून झाला असता."<br style="box-sizing: border-box;" />"म्हणजे तेच.बायकोने घाम गाळत मिक्सर पाशी उभं राहावं."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग आता आपण दोघेही घाम गाळत मसाला करणार, त्यानंतर ब्लेड साफ करणार, त्यानंतर जमीन साफ करणार."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">भाजलेलं आणि ब्लेडने बारीक तेलकट झालेलं खोबरं आणि मसाल्यातली ती कडक टगी वेलची यांनी घात केला होता.त्या वेलची चे 3 दाणे एकत्र आले की चक्की लगेच बंद पडून "सोचना क्या जो भी होगा देखा जायेगा" म्हणून नाचायला लागायची.शिवाय आता पुढच्या 2 बॅच 'गोडा मसाला फ्लेवर भाकरी' खावी लागणार होती.हे सगळं नाटक सकाळी 9 चे कॉल चालू झाल्यावर आवरता आलं नसतं त्यामुळे तातडीचं व्हॅक्युम क्लिनिंग पण लागणार होतं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">नेहमीचा व्हॅक्युम क्लिनर चालू केल्यावर मोठा घुरर आवाज करून बंद पडला.<br style="box-sizing: border-box;" />"तू वापरला होतास ना शेवटी?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मी वापरला.त्याची पिशवी भरल्याने तो ओव्हरलोड झाला.आता पिशवी रिकामी करून पण चालत नाही.तू गेली 3 वर्षं पिशवी रिकामी का नाही केली?"<br style="box-sizing: border-box;" />इथे पडद्यावर लाटा येऊन माझं मन फ्लॅशबॅक मध्ये.<br style="box-sizing: border-box;" />3 वर्षांपूर्वी मला ट्रॉली मागे व्हॅक्युम क्लिनिंग करताना आत पाल ओढल्याचा भास झाला.त्यामुळे तो बरेच दिवस त्याच्या नळीत बोळा कोंबून ठेवला होता पाल मरावी म्हणून.आणि पिशवी रिकामी केलीच नाही.<br style="box-sizing: border-box;" />"तुला पाल दिसली का रे पिशवी रिकामी करताना?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मी दुर्बीण लाऊन कचऱ्याची पिशवी बघत नाही."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता ढोलू ची मदत लागणारच होती.ढोलू म्हणजे बाबांचा 40 वर्षं जुना पहिला अवजड व्हॅक्युम क्लिनर देऊन घेतलेला वेट अँड ड्राय व्हॅक्युम क्लिनर.हा मोठा आवाज करून आणि 15 मिनिटात 4 बाय 4 फूट ची जागा एकदम स्वच्छ करतो.आपण पाणी टाकायचं.मग थोडी जमीन खराट्याने कोपऱ्यात स्वच्छ घासायची. आणि मग हा पाणी ओढून जमीन स्वच्छ करतो.तो गोल गोल फिरून नाचणारा आणि स्वच्छ करणारा रुम्बा घेतलेला नाही.आमच्या कडचा कांद्याची सालं, तुटलेले क्रेयॉन, चिंध्या,कागद असा बहुगुणी कचरा बघून तो फेफरे येऊन पडेल.ढोलू ला घाई केलेली चालत नाही.शांतपणे काम घ्यावं लागतं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">ढोलू चालू केला आणि तिथे सोसायटी ग्रुपवर वेगळेच ताशे चालू झाले.'लॉकडाऊन मे कुलकर्णी के घर कार्पेन्तर को परमिशन कैसे दिया' म्हणून पलीकडचा प्रेम भक्त भांडायला लागला.या शहाण्याचं नाव 'प्रेम भगत' आहे आणि हा कचाकचा दिवसभर सोसायटी ग्रुपवर वाद घालत असतो.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"बघ आता तो फडया निवडुंग चालू झाला ग्रुपवर त्याला समजवावं लागेल."<br style="box-sizing: border-box;" />"त्याला ढोलू चा फोटो काढून पाठव.म्हणावं याचा आवाज आहे."<br style="box-sizing: border-box;" />"पण आता ढोलू ला काढायची गरज होती का?टिचभर काम नि गावभर आवाज."(अश्या यमकातल्या म्हणी ही यांच्या मातोश्रींची लिगसी.)<br style="box-sizing: border-box;" />"ढोलू बद्दल वाकडं बोललेलं आवडणार नाही.सांगून ठेवते.बाबांची आठवण आहे ती."<br style="box-sizing: border-box;" />"बाबांची आठवण 500 रुपयात विकून तू ढोलू घेतलास.इतकंच असतं तर तो 40 वर्षं जुना व्हॅक्युम क्लिनर प्रेमाने वापरला असतास."<br style="box-sizing: border-box;" />"माझा चांगला चालणारा व्हॅक्युम क्लिनर तू ओव्हरलोड केलास.त्यामुळे ढोलू ला त्रास द्यावा लागला."<br style="box-sizing: border-box;" />"इतक्यात 4 वेळा झाडू पोछा करून झाला असता."<br style="box-sizing: border-box;" />"4 वेळा कोणी?मीच ना?मग मला ठरवुदे झाडू पोछा करायचा की ढोलू ला वापरायचा ते.माय हाऊस माय टूल्स."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">घरातला तिसरा छोटा प्राणी गॅलरीत आराम खुर्चीत कँडी क्रश खेळणाऱ्या चौथ्या प्राण्याकडे गेला.<br style="box-sizing: border-box;" />"आजी, आई बाबा खूप वेळ वादावादी करतायत. घरात वेगळाच वास आहे कुकिंग सारखा.सगळीकडे पसारा आहे.तू ये ना."<br style="box-sizing: border-box;" />"ते गेली अनेक वर्षं वादावादी करतायत.त्यापेक्षा तूच ये.आपण कँडी क्रश खेळू."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">-अनुराधा कुलकर्णी</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-36417919661787718672023-08-12T18:37:00.000+05:302023-08-12T18:37:13.963+05:30(ज्याने पाहिला तो)मेला!!<p> <span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;">हा मेला अनेक प्रकारे एपिक आहे.आमिर चा आपल्या भावाबरोबर चा, ट्विंकल बरोबरचा बहुधा एकमेव पिक्चर.सुरुवातीला नावं येत असताना ट्विंकल पांढरा शुभ्र स्किन फिट लो नेक फ्रंट बटन जॉर्जेट लखनवी ड्रेस घालून अंधाऱ्या रात्री एका झोक्यावर झोका घेत गाणं म्हणताना दिसते.हे बघून बऱ्याच प्रेक्षकांचा हा भुताचा चित्रपट आहे आणि त्याचे नाव (ट्विंकल)'मेली' ऐवजी चुकून 'मेला' ठेवलंय असा समज होतो.नीट निरीक्षण केल्यास ट्विंकल च्या ड्रेस ला मागे झिपर दिसेल.बॉलिवूड मधली लेडी भुतं सैल पांढरे कुर्ते किंवा गाऊन घालतात.झिपर असलेले डिझायनर टाईट्ट कपडे नव्हे.यावरून हा साधाच नॉन भूतपट आहे हे समजावे.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">पुढच्या सीन मध्ये ट्विंकल कोणत्या तरी देवीच्या उत्सवात असते.आणि तिचा लष्करातला भाऊ येतो.(हा आहे दिल चाहता है मध्ये आमिर खान ला ठोसा मारून त्याचा डोळा जांभळा करणारा अयुब खान.भविष्यजन्मपिक्चर च्या पापाची आधीच शिक्षा म्हणून इथे त्याला आमिर खान च्या एन्ट्री पूर्वीच मारलंय.) त्यानंतर अयुब खान सैन्याच्या ड्रेस मध्येच गावात घोषणा करतो की त्याने रूपाचा(ही ट्विंकल) विवाह त्याच्या पलीकडच्या गावच्या मित्राबरोबर ठरवलाय.हे ऐकून ट्विंकल प्रचंड चिडते.या सीन मध्ये आपल्याला दोन वेण्या आणि बंद गळा ड्रेस वाली शाळेच्या युनिफॉर्म सारखी घडी करून 2 पिना लावलेली नवनीत निशान आणि चांदोबातल्या खात्या-पित्या राजकन्येच्या चित्रासारखे सारखे लाल कपडे, पिवळे धमक दागिने(बहुधा कोणत्यातरी व्हॉटसप टिप्स वाचून सोनं हळदीत उकळलं असेल स्वच्छ करायला) आणि केशभूषण घातलेली अर्चना पुरणसिंग दिसते.या दोघींनी पण अजून लग्न केलेलं नसतं.त्यामुळे ट्विंकल ला 'हे काय मलाच लग्न का करायला लावतात' म्हणून सात्विक संताप येतो.तितक्यात एक लहान मुलगा रूपा माझ्याशी लग्न करेल असं सांगून मोठ्याने रडतो.अयुब खान तिला समजावतो की मुलगा बघून तरी घे.(पूर्वी ना, एसटीत विक्रेते यायचे.कंपनीचा प्रचार आपला फायदा.घेतलं पाहिजे असा आग्रह नाही.वस्तू बघा.बघायला पैसे पडणार नाहीत. असं काही काही म्हणायचे आणि लोकांना स्क्रू ड्रायव्हर चा सेट, 5 किलो वजन करणारा स्प्रिंग चा वजन काटा असं काहीकाही विकायचे.तसं बरं का.)</p><div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; height: auto; text-align: center; width: 363.091px;"><ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-8044004752870682" data-ad-format="auto" data-ad-status="unfilled" data-adsbygoogle-status="done" style="background-color: transparent; border-spacing: 0px; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 0px; margin: auto auto auto -15px; outline: none; padding: 0px; transition: none 0s ease 0s; width: 393px; z-index: 30;"><div aria-label="Advertisement" id="aswift_2_host" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 393px;" tabindex="0" title="Advertisement"><iframe allow="attribution-reporting" allowtransparency="true" browsingtopics="true" data-google-container-id="a!3" data-google-query-id="CNmc1s-X14ADFYiPlgodM0kLXg" data-load-complete="true" frameborder="0" height="0" hspace="0" id="aswift_2" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_2" sandbox="allow-forms allow-popups allow-popups-to-escape-sandbox allow-same-origin allow-scripts allow-top-navigation-by-user-activation" scrolling="no" src="https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?client=ca-pub-8044004752870682&output=html&h=327&adk=449011262&adf=2245642326&pi=t.aa~a.3668096583~i.2~rp.4&w=393&lmt=1691845499&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=5912062229&ad_type=text_image&format=393x327&url=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fnode%2F73993&fwr=1&pra=3&rh=303&rw=363&rpe=1&resp_fmts=3&sfro=1&wgl=1&fa=27&uach=WyJBbmRyb2lkIiwiMTEuMC4wIiwiIiwiUmVkbWkgTm90ZSA5IFBybyIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2IixbXSwxLG51bGwsIiIsW1siTm90L0EpQnJhbmQiLCI5OS4wLjAuMCJdLFsiR29vZ2xlIENocm9tZSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il0sWyJDaHJvbWl1bSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il1dLDBd&dt=1691845499300&bpp=9&bdt=1176&idt=-M&shv=r20230809&mjsv=m202308070102&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3D9f9207151a58a758-228640f1c6e000c0%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845497%3AS%3DALNI_MY1MunPcWE_qn3jsQw_m2O7w_yaZQ&gpic=UID%3D00000c0b62da2440%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845497%3AS%3DALNI_MZU2bAUvMWy5KmdrzzNSHuxlz8SSw&prev_fmts=0x0&nras=2&correlator=2876702333988&frm=20&pv=1&ga_vid=484339807.1685127013&ga_sid=1691845499&ga_hid=1076660063&ga_fc=1&ga_wpids=UA-250696-1&u_tz=330&u_his=5&u_h=873&u_w=393&u_ah=873&u_aw=393&u_cd=24&u_sd=2.75&dmc=4&adx=0&ady=1166&biw=393&bih=733&scr_x=0&scr_y=0&eid=44759876%2C44759927%2C31076469%2C44759837%2C31076924%2C31067146%2C31067147%2C31067148%2C31068556&oid=2&pvsid=2494652811338761&tmod=1189414629&uas=0&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fuser%2F60%2Fcreated&fc=384&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C393%2C0%2C393%2C733%2C415%2C774&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=1152&bc=31&td=1&nt=1&ifi=3&uci=a!3&btvi=1&fsb=1&xpc=PELQTk7LyZ&p=https%3A//www.maayboli.com&dtd=22" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 0px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 393px;" vspace="0" width="393"></iframe></div></ins></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता गावात एक मंत्री येतो.त्याच्या स्वागतासाठी या गावकऱ्यानी जितके पोशाख वापरून मेळा(ला) ठेवलेला असतो तितके ड्रेस आपल्या इथे 26 जानेवारी परेड मध्ये सगळी राज्य मिळून वापरतात.या दृश्यात इतके रंग आहेत की डोळ्याच्या दवाखान्यात रंगांध असण्याची टेस्ट करायला हे 3 मिनिटांचं गाणं दाखवावं.अयुब खान चा काळा ड्रेस नारिंगी विटकरी स्कार्फ,डार्क गुलाबी धोतर, ट्विंकल वर लाईन मारणाऱ्या लहान मुलाचा पिवळा धमक कुर्ता, कथकली ड्रेस मधली 2 माणसं, पंजाबी माणसं,फेटा भगवा झेंडा वाली माणसं, नटरंग मधल्या अतुल कुलकर्णी सारखा गेटप वाला प्रसिद्ध डान्सर,लिंबू कलर,गुलाबी स्ट्रॉबेरी आईस्क्रीम कलर,निळा कलर मधल्या बायका,हिरवी भडक नऊवारी वाल्या बायका, क्रीम कलर शर्ट ग्रे पॅन्ट मधले 2 जण,टोमॅटो लाल घागरा वाली ट्विंकल.(ट्विंकल च्या ब्लाऊज ची फॅशन आय ड्रीम ऑफ जिनी मधल्या जिनीच्या लाल श्रग आणि गुलाबी ब्लाऊज सारखी आहे.शिवाय सध्याची कोल्ड शोल्डर ची फॅशन पण केलीय.) अर्चना पुरणसिंग ला बजेट कमी असल्याने तिचे कॉलेज च्या फेस्टिव्हल मध्ये शिवलेले ब्लाउज वापरायला सांगितले आहेत.नवनीत निशान ला पण राजा हिंदुस्तानी मध्ये वापरलेले कपडेच घेऊन ये असं सांगीतलंय.इतके विविध कपडे घेण्यात बजेट बरंच गेल्याने मंत्री महोदयांसमोर टेबल नाही.शेजारी चिमुकल्या स्टूल वर हार ठेवलाय.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">या गाण्याच्या सुरुवातीला अयुब खान मूकबधिर समाचार मध्ये करतात तसं जायंट व्हील कडे बोट दाखवून, आणि नाकातला शेंबूड काढल्याची ऍक्शन करून त्या लहान मुलाला काहीतरी सांगतो.मुलाला बराचवेळ काही झेपत नाही आणि तो 'काय डोक्यावर आपटलास का भिडू, नीट सांग ना'असे हावभाव करतो.जायंट व्हीलकडे बघून 'मेला दिलो का आता है, एक बार आके चला जाता है' हे कसं गेस होईल हे कोडं मला अजूनही उलगडलं नाहीये.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">हे गाणं संपताना टाईट स्किन फिट काळी जीन्स आणि काळं घोंगडं आणि फेटा घालून निळे लेन्सेस लावून गुज्जरसिंग नावाचा डाकू येतो.(घोंगडं पांघरून,गळ्यात नाणेहार टाईप घट्ट दोन पदरी नेकलेस घालून गन हाताळणं, टाकीचे सापाकृती जिने चढणं, गन काढणं,फायर करणं किती कठीण जाईल ना.पण फॅशन चॉईस पुढे कम्फर्ट चे बलिदान द्यावेच लागते. त्याला त्याची फिगर सध्या गावाला उघड करायची नाहीये.)निळे लेन्स लावून याचा एक डोळा लाल झालाय.त्यामुळे त्याला लाल कपड्यातली रूपा इतक्या डान्सर्स च्या गर्दीत पण लगेच दिसते आणि आवडते.'पहिले लाईन मारणं की पाहिले कर्तव्य' या धर्म संकटात तो साधारण 15 सेकंद सापडतो आणि मग मंत्र्याला गोळी मारतो.इथे एक डाकू चालत्या जायंट व्हील मधून गोळ्या मारताना दाखवला आहे.मी गुज्जर असते तर या डाकूला हलत्या जागेवरून गोळ्या मारून वाया घालवल्याबद्दल 'बिलो एक्सपेक्टड टारगेट' असं रेटिंग देऊन पगार नक्की कमी केला असता.अयुब खान ने गुज्जरसिंग वर पिस्तुल रोखलेले असते.पण त्याला डायलॉग पूर्ण करायचा मोह न आवरल्याने मागून तितक्यात त्यालाच कोणीतरी गोळी मारतं.आता गुज्जर घोंगडं फेकून देऊन त्याला पट्ट्याने खूप मारतो.(अजून 2 चांगल्या लोकांच्या हातात बंदुका असतात पण ते बघत बसतात.)मग गुज्जर घोंगडं गावातच सोडून रूपा ला उचलून घेऊन जातो.डाकू अड्ड्यावर गुज्जर ला रूपा शी तिचा नक्की करियर प्लॅन डिस्कस करण्याचा मोह न आवरल्याने तितक्यात रूपा धबधब्यातून खाली उडी मारते.(खरं तर पिक्चर स्त्री प्रधान असल्याने नाव मेली असायला हवं होतं.कारण इथे ती मेली आहे असं आपण मानायचं आहे.)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता आमिर खान आणि त्याचा भाऊ ट्रक चालवत चालवत एका ठिकाणी आंघोळीला थांबतात.रूपा वाहत वाहत बेशुद्ध पडलेली असते दुसऱ्या टोकाला.बेशुद्ध पडण्यापूर्वी रूपा च्या ब्लाउज च्या मधल्या भागात मण्यांचं भरतकाम असतं.पण पडल्यावर तिच्या सगळ्या ब्लाउजवर मण्यांचं भरतकाम येतं.मग ही रूपा पलीकडे चालत जाऊन आमिर खान चा शर्ट चोरून घागरा ब्लाउज ठेवून जाते.(जे अंगात पूर्ण घालेपर्यंत आमिर खान ला कळतच नाही की आपण शर्ट ऐवजी स्कर्ट आणि ब्लाउज घालतोय.)आणि नंतर रूपा ते शर्ट पॅन्ट घालून खिश्यातली नोटांची गड्डी बाहेर काढून मोजत बसते.(काय बै, अयुब खान ने अजिबात संस्कार केले नाहीत.आमचे आई बाप असते या जागी तर लहानपणी पासून मार मारून पैसे चार ठिकाणी विभागून ठेवायचे संस्कार केले असते.पैसे इतके सुरक्षित लपवून ठेवायचे की कधीकधी स्वतःला पण 3-4 वर्षं सापडणार नाहीत.)तर असे उघड्यावर पैसे मोजत बसल्याने रूपावर परत संकट येतं तितक्यात आमिर खान 6 जणांशी मारामारी करून तिला सोडवतो.</p><div class="google-auto-placed ap_container" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; height: auto; text-align: center; width: 363.091px;"><ins class="adsbygoogle adsbygoogle-noablate" data-ad-client="ca-pub-8044004752870682" data-ad-format="auto" data-ad-status="unfilled" data-adsbygoogle-status="done" style="background-color: transparent; border-spacing: 0px; border: none; box-sizing: border-box; display: block; height: 0px; margin: auto auto auto -15px; outline: none; padding: 0px; transition: none 0s ease 0s; width: 393px; z-index: 30;"><div aria-label="Advertisement" id="aswift_3_host" style="background-color: transparent; border: none; box-sizing: border-box; display: inline-block; height: 0px; margin: 0px; opacity: 0; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative; visibility: visible; width: 393px;" tabindex="0" title="Advertisement"><iframe allow="attribution-reporting" allowtransparency="true" browsingtopics="true" data-google-container-id="a!4" data-google-query-id="CI_q18-X14ADFW7SFgUdOvICCQ" data-load-complete="true" frameborder="0" height="0" hspace="0" id="aswift_3" marginheight="0" marginwidth="0" name="aswift_3" sandbox="allow-forms allow-popups allow-popups-to-escape-sandbox allow-same-origin allow-scripts allow-top-navigation-by-user-activation" scrolling="no" src="https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?client=ca-pub-8044004752870682&output=html&h=327&adk=449011262&adf=2777243768&pi=t.aa~a.3668096583~i.10~rp.4&w=393&lmt=1691845499&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=5912062229&ad_type=text_image&format=393x327&url=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fnode%2F73993&fwr=1&pra=3&rh=303&rw=363&rpe=1&resp_fmts=3&sfro=1&wgl=1&fa=27&uach=WyJBbmRyb2lkIiwiMTEuMC4wIiwiIiwiUmVkbWkgTm90ZSA5IFBybyIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2IixbXSwxLG51bGwsIiIsW1siTm90L0EpQnJhbmQiLCI5OS4wLjAuMCJdLFsiR29vZ2xlIENocm9tZSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il0sWyJDaHJvbWl1bSIsIjExNS4wLjU3OTAuMTY2Il1dLDBd&dt=1691845499300&bpp=6&bdt=1176&idt=6&shv=r20230809&mjsv=m202308070102&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3D9f9207151a58a758-228640f1c6e000c0%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845497%3AS%3DALNI_MY1MunPcWE_qn3jsQw_m2O7w_yaZQ&gpic=UID%3D00000c0b62da2440%3AT%3D1685127018%3ART%3D1691845497%3AS%3DALNI_MZU2bAUvMWy5KmdrzzNSHuxlz8SSw&prev_fmts=0x0%2C393x327&nras=3&correlator=2876702333988&frm=20&pv=1&ga_vid=484339807.1685127013&ga_sid=1691845499&ga_hid=1076660063&ga_fc=1&ga_wpids=UA-250696-1&u_tz=330&u_his=5&u_h=873&u_w=393&u_ah=873&u_aw=393&u_cd=24&u_sd=2.75&dmc=4&adx=0&ady=3386&biw=393&bih=733&scr_x=0&scr_y=0&eid=44759876%2C44759927%2C31076469%2C44759837%2C31076924%2C31067146%2C31067147%2C31067148%2C31068556&oid=2&pvsid=2494652811338761&tmod=1189414629&uas=0&nvt=1&ref=https%3A%2F%2Fwww.maayboli.com%2Fuser%2F60%2Fcreated&fc=384&brdim=0%2C0%2C0%2C0%2C393%2C0%2C393%2C733%2C415%2C774&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=1152&bc=31&td=1&nt=1&ifi=4&uci=a!4&btvi=2&fsb=1&xpc=Ro7P1J9GYt&p=https%3A//www.maayboli.com&dtd=47" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; height: 0px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 393px;" vspace="0" width="393"></iframe></div></ins></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">रूपा त्यांच्याच ट्रक मध्ये लपून पुढे येते.आणि सापडल्यावर तिला नौटंकी मध्ये काम करायची ऑफर देऊन हे दोघे लिफ्ट देतात.नौटंकी च्या सीन मध्ये फैजल ने घातलेला काळा जाळीदार बनियान एक महिन्याने कहो ना प्यार है मध्ये एक पल का जीना गाण्यात ह्रितिक ने उसना घेतला असण्याची मला दाट शंका आहे.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">रूपा पळून जाता जाता परत गुज्जर च्या माणसाला सापडते आणि तिथून पळून आमिर फैजल च्या नौटंकी मध्ये गाणं गाते.या गाण्याचे सुरुवातीचे हॉरर पिक्चर मधल्या सारखे आलाप ऐकून बऱ्याच लोकांना रूपा खरंच मरून आत्मा रूपाने आलीय अशी शंका येईल.शिवाय तिचा पाठलाग करणारा गुज्जर एम्प्लॉयी पण बऱ्याच रामसे पटात असतो त्यामुळे शंका अजूनच गडद होईल.पण तसं नाहीये.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आमिर फैजल ने बस फुगडी खेळत वाजवलेली गिटार हा अत्यंत प्रेक्षणीय आयटम आहे.(ही गिटार पण नंतर बऱ्याच वर्षांनी दिवानी मस्तानी गाण्यात दीपिका ने रियुज केली असण्याची शंका आहे).रूपा ने ऐन वेळी तिला दरडावल्यावर गायलेलं गाणं पण आमिर फैजल ला माहीत असतं. आणि त्याला द्यायचा ठेका पिटात बसलेल्या वादकांना पण माहीत असतो.या गाण्यात रूपाला पकडायला आलेल्या तिन्ही डाकूंनी ड्रेस वर स्कार्फ घातले आहेत.त्यातल्या एकाला मारून रूपा परत पळून जाते ती थेट परमीत सेठी च्या घरी.(हा म्हणजे तो 'तू निदान बघून तरी घे मुलगा, बघायला पैसे पडत नाहीत' वाला रुपासाठी अयुब खान ने ठरवलेला मुलगा.)या सीन मधली रूपा ची डायलॉग डिलिव्हरी नाटकाच्या स्टेज वरच्या सारखी मोठ्या आणि खणखणीत आवाजात आहे.ती इतक्या मोठ्याने आणि ठासून बोलते की परमीत सेठी बहिरा असावा अशी प्रेक्षकांना शंका येते.(खूप खूप बोला...कर्णबधिरांशी वाली ती जाहिरात आठवते ना).परमीत सेठी शी पण पटत नाही.(पोरीला कुठ्ठे म्हणून ठेवायची सोय नाही.सगळीकडे भांडणं करते.)मग रूपा पळून जाऊन एका एकाकी पण वर led लायटिंग केलेल्या देवळात जाऊन देवी मां शी परत खणखणीत आवाजात ओरडून बोलते.त्यामुळे देवी वैतागून दुर्लक्ष करते. तितक्यात गुज्जर चे 3 स्कार्फ वाले डाकू तिला पकडायला परत येतात.यातल्या एकाला तर तिने भोसकलेलं पण असतं.पण स्कार्फ मात्र अजिबात इकडचा तिकडे होत नाही.इथे त्या बिचाऱ्या भोसकलेल्या डाकूवर परत पूर्ण रुपाला उचलून बऱ्याच पायऱ्या उतरायचं टास्क दिलंय.तितक्यात तिच्या हाका ऐकून आमिर फैजल परत येतात आणि स्कार्फ वाला डाकू तिला उचलून तिथेच थांबतो.इथे त्या डाकूच्या डोळ्यातले 'लवकर या की पावट्यानो..इथं आतडं तुटाय आलंय वजन उचलून' वाले याचनेचे भाव आपल्याला स्पष्ट दिसतात.बरीच फायटिंग झाल्यावर तिन्ही स्कार्फ वाले पळून जातात आणि रूपा स्वतःशी जोरजोरात स्वगत बोलते(परत एकदा 'खूप खूप बोला...कर्ण बधिरांशी..') आणि ठरवते की आपण या दोघांना प्रेमात पाडून आपला सूड पूर्ण करायला वापरायचं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">गुज्जर पाण्यातून बाहेर येताना त्याला ही अशी पळून गेल्याची बातमी कळते.(हा स्त्री प्रधान चित्रपट असल्याने पुरुष पाण्यातून बाहेर येऊन जास्त देह प्रदर्शन करतात.रोल रीव्हर्सल.)या सीन मध्ये गुज्जर ने वॉटर प्रूफ आय लायनर लावलाय.इथे तो 'असला बारुद आणि असली बारुद' दोन्ही घेऊन या असं त्याचा माणसांना सांगतो.इथे रूपा ला 'असला बारुद' का म्हटलंय मला कळलं नाही.'असला आरडाओरडा करणारा चक्रम मारकुटा बारुद' या अर्थाने म्हटलं असेल.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आमिर खान प्रेमात पडायला चालू होतो. पण फैजल खान मात्र तिला अश्या नाटकाबद्दल जाब विचारतो.(इथे रूपा परत मोठ्याने ओरडून त्याला सर्व कहाणी सांगते.)फैजल खान ला दया येऊन ते दोघे तिला डिझायनर पांढऱ्या जॉर्जेट लखनवी मध्ये गावी परत सोडतात.(पण हा वेगळा आणि सुरुवातीचा वेगळा.)तिथे परत त्रास चालू असतो.पण त्यातल्या त्यात परिस्थितीत सुधार हा की अर्चना पुरणसिंगला तिच्या नीट मापाची ब्लाउजं घेण्याइतकं बजेट मिळालेलं असतं.मग ते सगळे हिंमत ठेवायचं ठरवतात आणि रूपा अजून एका पांढऱ्या डिझायनर घागरा मध्ये आमिर खान बरोबर गाणं गाते.त्याच्या पूर्वी आरश्यात काळ्या डिझायनर घागरा मध्ये स्वतःशी ओरडून एक स्वगत म्हणायला ती विसरत नाही(खूप खूप बोला..कर्ण बधिरांशी..).</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता गुज्जर सिंग परत गावावर हल्ला करायला येतो.इथे त्याने पहिल्या वेळेला गावात येताना घातला तो सिग्नेचर कॉईन नेकलेस परत घातलेला दिसतो.लकी असेल.गुज्जर सिंग च्या गॅंग मध्ये फारच विषमता दिसते. गुज्जर बिचारा नेहमी बिना शर्ट चा फिरत असतो आणि त्याचे एम्प्लॉयीज मात्र डबल लेयर ललेदर जॅकेट आणि स्कार्फ बिर्फ घालून.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आता फायनल हल्ल्याच्या वेळी परत सुरुवातीचं गाणं आणि तसेच सर्व विविधतेत एकात्मता वाले कपडे घातलेले डान्सर्स असतात.मग गुज्जर परत रूपा ला पकडतो आणि आमिर फैजल सोडवतात.(ही शहाणी स्वतः एकटी काही डिफेन्स करू शकत नसताना नेहमी गुज्जर ला धमक्या का देत असते काय माहीत.) आणि आमिर खान चे तिच्याशी जुळते.फैजल शहाणा आणि दूरदर्शी असल्याने तो आरडाओरडा करणारी रूपा आमिर खान ला देऊन स्वतःसाठी ऐश्वर्या मिळवतो.आणि सगळे सुखाने नांदतात.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">इथपर्यंत पिक्चर बघून 'अरे काय चाललंय काय..' म्हणत केस उपटणारा प्रेक्षकवर्गही 'मेला' असतो.पिक्चर चा उद्देश सुफळ संपूर्ण होतो.</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-12527736746746193922023-08-12T18:34:00.001+05:302023-08-12T18:34:23.289+05:30हिंजवडी चावडी: ईस सुबह की रात नही<p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">(लोकहो, यावेळी ही सिरीज थोडी जास्त तांत्रिक झाली आहे.वाचावी वाटली तर वाचा.सकारात्मक नकारात्मक सर्व प्रकारचे प्रतिसाद वेलकम आहे.तुम्ही कोणतातरी विषय काढून भांडण करून 200 प्रतिसाद केले तर मला जबरदस्त आनंद होणार आहे.पण तुम्ही इतके गोड मनमिळाऊ आणि क्युट लोक आहात की त्यापेक्षा लेख वाचणं सोडून द्याल. ☺️☺️बघुयात.पूर्ण वाचता की मध्येच सोडता ते.)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मांजर बस मध्ये शांतपणे गाणी ऐकत बसलं होतं.घरी "मला वेळ दे, आपण गप्पा मारू" वाली रोमँटिक बायको आणि ऑफिसात "मेल कशाला, एक मीटिंग करून निपटून टाकू" वाली साहेब मांजरे यामुळे ऑफिस बस हे त्याचं एकमेव विरंगुळ्याचं ठिकाण होतं.तितक्यात निल्या चा फोन आला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">निल्या हा अति उत्साही प्राणी.पण त्यामुळे फरशी स्वच्छ आरश्या सारखी पुसल्यावर पंखे पुसायला आणि जळमटं काढायला घ्यायची तसा हा ऐनवेळी काहीतरी सुधारता सुधारता दुसरे काहीतरी बिघडवून ठेवतो.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"निल्या, काय म्हणतोस?"<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे एक गोंधळ झालाय.आपला कामाचा टॉमकॅट सर्व्हर बंद पडलाय."<br style="box-sizing: border-box;" />मांजराच्या डोळ्यासमोर पुढचा दिवस दिसायला लागला.<br style="box-sizing: border-box;" />"ऑ, कसाकाय? बंद पडला? म्हणजे पूर्ण बंद पडला?काय झालं?आयटी टीम वाल्याना सांगितलं का?"<br style="box-sizing: border-box;" />"ते काही नाही करू शकत.मी ऍडमिन पासवर्ड बदललाय."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग बदललेल्या ने लॉगिन कर."<br style="box-sizing: border-box;" />"तो बदलला तर 5 ऍडमिन युजर्स चे पासवर्ड त्याच पासवर्ड ने बदलावे लागतात.लॉगिन त्या 5 पैकी एकाने होतं.आणि त्या 5 चा आधीचा पासवर्ड मला माहित नाही."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग पासवर्ड बदलला कसा, माहीत नाही तर?"<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे मी ओव्हर राईड केली कमांड.तसं केलं की आधीचा पासवर्ड माहीत नसला तरी बदलता येतो."<br style="box-sizing: border-box;" />"मग बाकी 5 युजर्स चे बदल."<br style="box-sizing: border-box;" />"ते सिक्रेट असतात.त्या युजर्स चे कमांड ओव्हर राईड करून बदलता येत नाहीत."<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे पण का? पासवर्ड बदलायची गरज काय पडली?काम झालं नाही तरी चालेल, पण झालेलं काम बिघडवायचं नाही.झाल्याचा मी येतोय 15 मिनिटात.तोवर अगदी शांत बस.कुठेही काहीही ओव्हर राईड करू नकोस.कोणालाही मेल वर, चॅट वर असा गोंधळ आहे सांगू नकोस.मी 2 तास मिळवतोय, त्यात तुला हा घोळ सोडवायचाय.नाहीतर मला मीटिंग मध्ये हा सर्व प्रकार तुझ्यामुळे झाला असं सांगावंच लागेल."(मांजराने बस मध्ये असल्याने सर्व शेलके शब्द फिल्टर केले.)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आजचा दिवस बराच नाट्यपूर्ण बनणार याची कुणकुण लागलीच होती.मांजराने लॅपटॉप उघडून सगळ्या देशी विदेशी जनतेला "सर्व्हर वाला पीसी आऊट ऑफ मेमरी गेल्याने आम्ही सर्व्हर ऑफ ठेवून मेमरी वाढवत आहोत, हे काम झाल्या झाल्या लगेच सर्व्हर चालू करू" असं मेल करून टाकलं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">ऑफिसात आल्या आल्या शायना समोर आली.<br style="box-sizing: border-box;" />"हे काय आज हे नेहमीचेच कपडे?माझं मेल पाहिलं नाही का काल?"<br style="box-sizing: border-box;" />मांजर नव्याने विचारात पडलं.आज काय आहे?मांजराकडे 5 काळे टीशर्ट आणि 4 सारख्याच निळ्या जीन्स आहेत.त्यामुळे मांजर नेहमीच्या आणि एक सारख्या कपड्यात दिसायची शक्यता आठवड्यातून 4 दिवस इतकी होती.मांजराच्या चेहऱ्यावरचे प्रश्नचिन्ह भाव बघून आपलं मेल अजून 'अनरीड' फोल्डर मध्येच आहे हे शायना ला कळलं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"आज सगळ्या टिम्स नी वेगवेगळ्या स्टाईल ने आपली ओळख करून द्यायची इव्हेंट नाही का?ते शेजारचे टीम वाले आपल्या एरियात बाहुबली चा सेट बनवणार आहेत.तसा वॉर्डरोब पण.अगदी सेटबिट नाही, आपण निदान टीम सी आय डी तरी बनूया ना शर्ट इन करून?"<br style="box-sizing: border-box;" />"शेजारचे टिम वाले त्यांचा कस्टमर कडचा 80% स्टाफ समर लीव्ह वर गेलाय म्हणून हे रिकामे उद्योग करतायत.आपला कस्टमर अजून जिवंत आहे.सुट्टीवर गेला नाहीय."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">इव्हेंट च्या सोहळ्या निमित्त आज शायना ने सुंदर ठळक आय लायनर, अगदी फिका गुलाबी ब्लशर, स्मोकि चॉकलेटी आय शॅडो,स्किन फिट काळा इन-शर्ट आणि खाकी फॉर्मल पॅन्ट असा जामानिमा केला होता.मांजराला राहून राहून शक्तिमान मधलं 'अंधेरा कायम रहे हमेशा' म्हणणारं भूत आठवत होतं.हसू आवरून आणि शायना चे डोळे शोधून त्यात बघायचा प्रयत्न करत मांजर "तुम्ही तयारी चालू करा, ऐन वेळी मला आणि निल्या ला बोलवा" म्हणून पुढे निघालं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">निल्या ची तिसरी कॉफी चालू होती. पासवर्ड चा गोंधळ घालायला याला सकाळचा लवकर आलेला दीड तास पुरला होता.मांजर गुगल घेऊन बसलं.<br style="box-sizing: border-box;" />"How to" टाईप केल्यावर गुगल ने "How to get pregnant" "How to get killed" "How to get a pet" वगैरे अगदी विषयाला धरून सुचवण्या दाखवायला चालू केलं.मुळात स्वतःला माहिती नसलेला पासवर्ड कामाच्या सर्व्हरवर परस्पर बदलता येतो हा नवाच शोध निल्या ने लावला होता.'गरज ही शोधांची जननी असते' त्या प्रमाणे 'निल्या हा समस्यांचा जनना असतो' अशी नवी म्हण बनवावी की काय असा विचार चालू होता.'पासवर्ड एनक्रिप्ट केलेला असतो आणि तो क्रॅक करणे कठीण आहे' इतकीच माहिती गुगल ने 20 लिंक उघडून वाचल्यावर दिली.निल्या उदास होऊन टपरीवर सुट्टा मारायला गेला आणि मांजर नेहमीच्या कामाकडे वळलं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">जरा चार पाच मेल वाचतो तोच समोरून प्रीती संतप्त पावलं टाकत चालत येताना दिसली.तिच्या वाटेत जो येईल त्याला तिने एखादा ठोसा मारला असता अश्या चेहऱ्याने ती येत होती.<br style="box-sizing: border-box;" />"मी त्या बंगलोर च्या मुलाला परवा 1 तास खर्च करून सगळं समजावून सांगितलं.आता त्याने त्याच्या बॉस ला पाठवलेल्या मेल मध्ये "मी स्वतः 3 तास वेगवेगळा अभ्यास करून हे शोधून काढलं असं लिहिलांय.म्हणजे टीम स्पिरिट म्हणून मदत करणारे आम्ही वेडे का?"<br style="box-sizing: border-box;" />"शांत.शांत.मी बघतो त्याच्याकडे.तू आजचं काम पूर्ण कर."<br style="box-sizing: border-box;" />"हे असंच चालू राहिलं तर मी त्याला कधीही नॉलेज ट्रान्स्फर करणार नाही."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मांजराने शांतपणे मोठ्या यादीतून ते मेल शोधलं आणि त्याला "नाईस सजेशन. बट रि-इन्व्हेंटिंग द व्हील, ऍज प्रीती अलरेडी ट्राईड सोल्युशन सक्सेसफुली लास्ट वीक,गेट इन टच विथ हर फॉर मोअर डिटेल्स" असं उत्तर सगळ्या जनतेला ठोकून दिलं.<br style="box-sizing: border-box;" />प्रीती खुश होऊन दुप्पट वेगाने कामाला लागली.<br style="box-sizing: border-box;" />आता संध्याकाळी या मेल ला बंगलोर चा माणूस उत्तर देऊन प्रीती च्या उत्तरातल्या चुका काढणार होता.'दाऊद का आदमी व्हर्सेस छोटा राजन का आदमी' असं हे ढिशक्याव ढिशक्याव पुढचे 4 दिवस चालणार होतं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">निल्या सुट्टा मारून परत आला.<br style="box-sizing: border-box;" />"मला सिगरेट घेताना तो राजेश भेटला.त्याला 5 वर्षांपूर्वी असाच एक प्रॉब्लेम आला होता.त्याच्याकडे एक एनक्रिप्शन तोडायचा कोड आहे.त्याने दिलाय.मी चालवून बघतो."<br style="box-sizing: border-box;" />"बघ रे बाबा.अजून फार वेळ मला तुला वाचवता येणार नाही.12.30 पासून युरोप मध्ये लोक सर्व्हर वापरायला चालू करतील."<br style="box-sizing: border-box;" />पासवर्ड ला कोणीतरी एखादी फाईल शोधून कुठूनतरी थेट कॉपी करू नये म्हणून कुलूप लावलेलं असतं.म्हणजे असलेल्या अक्षराची वेगळीच अक्षरं बनवलेली असतात.ही अक्षरं कोणत्या नियमाने बदलायची त्याचे 4-5 नियम आहेत.निल्या आता ते 4-5 नियम वापरून एनक्रिप्ट केलेला पासवर्ड मूळ अक्षरात बदलणार होता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">तितक्यात शायना परत सगळ्यांना बोलवायला आली.<br style="box-sizing: border-box;" />"शायना, सध्या कोणालाच वेळ नाहीये.तुझ्याकडे पण कामं आहेत.या वर्षी नाही घेऊया आपण टीम इव्हेंट मध्ये भाग."<br style="box-sizing: border-box;" />"आपल्याला नेहमीच वेळ नसतो.बाकी सगळे मजा करत असतात.आणि तसाही सर्व्हर चालू नाहीये."<br style="box-sizing: border-box;" />(मांजर मनात "आधीच उल्हास त्यात फाल्गुनमास" म्हणालं.व्हॉटसप वर म्हणी, कोडी सोडवून सोडवून मांजराचा शब्दसंग्रह वाढला होता.)<br style="box-sizing: border-box;" />शेवटी एकदाचं ते सी आय डी टीम फोटोशूट 10 मिनिटात आवरून सगळे परत कामाला लागले.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"पिक युवर ब्रेन" नावाच्या त्या मीटिंग मध्ये बरेच मोठे मोठे लोक जमले होते.लोकांना इन्क्रीमेंट साठी 'इनोव्हेशन' ची परीक्षा म्हणून हा एक नवाच उद्योग कंपनी ने चालू केला होता. काहीतरी अगदी वेगळी कल्पना घ्यायची(म्हणजे ब्लुटूथ बसवलेला कंगवा, पावलं आपटलेली ओळखून माणसाच्या मूड प्रमाणे लाईट चा रंग बदलणारी जमीन,वजन सेन्स करून पाणी कमी जास्त वापरणारा फ्लश, सोलर पॅनल वाली पाणबुडी वगैरे) आणि त्यावर 1 तास चर्चा करायची.आणि शेवटी 10 पानी अहवाल बनवून द्यायचा.मांजर मराठी मिडीयम चं असल्याने 'पिक युवर ब्रेन' म्हटल्यावर त्याला सगळीकडे मेंदू पडले आहेत आणि त्यातला आपलावाला मेंदू शोधून वेचून डोक्यात बसवायचाय अशी चित्रं डोळ्यासमोर येत.सर्वात हुशार माणूस बोलत होता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"म्हणजे आज आपण पाणबुडीवर हा प्रयोग करणार आहे.समजा आपण एका प्रयोगासाठी पाणबुडी निवडली.मला असं वाटतं की प्रयोग पाणबुडीवर करावा.पाणबुडी ही पाण्यात बुडलेली असते.पाणी पृथ्वीवर खूप असतं.पृथ्वी ही पाण्याने बनलीय.पाणबुडी पाण्यावर नसते.पाणबुडी सर्वात कमी सी लेव्हल वर आणि आकाश सर्वात जास्त सी लेव्हल वर असतं."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मांजराच्या डोक्याला मुंग्या आल्या होत्या.सतत तोच तोच 2 वाक्याचा कंटेंट फिरवून फिरवून त्याची 200 वाक्यं करणाऱ्याचा आवाज त्याला अंगाई सारखा वाटायला लागला.डुलकी लागू नये म्हणून टेबलाखाली स्वतःला नखाने बारीक बारीक चिमटे घेत मांजराने एक तास संपवला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">जागेवर येऊन बसून लॅपटॉप उघडणार तितक्यात निल्या आला.<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे मला सापडला पासवर्ड. सर्व्हर चालू केला.सगळ्यांना मेल पाठवलं सर्व्हर चालू झाला, मेंटेनन्स संपला म्हणून."<br style="box-sizing: border-box;" />मांजराचा जीव दणकन भांड्यात पडला.आजच्या दिवसातली पहिली चांगली बातमी.<br style="box-sizing: border-box;" />"चल जेवायला जाऊ.मला सांग कसं केलं ते.म्हणजे परत कधी असंच झालं तर आपल्याला लक्षात ठेवता येईल."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">निल्या सांगत होता.<br style="box-sizing: border-box;" />"मी एनक्रिप्शन तोडायचा प्रोग्राम चालवून पाहिला.पण त्याने जो शब्द दिला तो पासवर्ड वाटत नव्हता.मग मी तो शब्द परत एनक्रिप्शन तोडायच्या प्रोग्राम ला दिला.तरी काहीतरी वेगळंच आलं.मग मी परत तो शब्द एनक्रिप्शन तोडायच्या प्रोग्राम ला दिला आणि मला पासवर्ड मिळाला.मी ऍडमिन चा पासवर्ड परत बदलला आणि सगळं चालायला लागलं."<br style="box-sizing: border-box;" />"म्हणजे तीन वेळा एनक्रिप्ट केला होता?पासवर्ड काय होता?"<br style="box-sizing: border-box;" />"पासवर्ड123" ☺️☺️<br style="box-sizing: border-box;" />डोंगर पोखरून हा असा उंदीर निघाला होता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">जेवण झालं.निल्या कोडं सुटल्याच्या आनंदात परत एक सुट्टा मारायला गेटवर गेला.मांजर लॅपटॉप वर गाणी लावून काम करत बसलं.तितक्यात स्नेहा आली.स्नेहा हल्ली फार निर्विकारपणे कामं करते.तिला गेली 6 वर्षं बढती मिळालेली नाही.<br style="box-sizing: border-box;" />"मला बोलायचंय तुमच्याशी.कॉफी घ्यायची का?"<br style="box-sizing: border-box;" />मांजराला कॉफी ची गरज होतीच.</p><p><span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;"><br /></span></p><p><span style="background-color: white; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px;">देऊन.नंतर मला इथे क्लेम ठेवता येईल का?"</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"खरं मत सांगू?शब्द थोडे वेडेवाकडे असतील.हॅरेसमेंट फाईल करणार नाहीस ना?"<br style="box-sizing: border-box;" />"तुम्ही असं काही करायची वेळ येऊ देणार नाही याची मला खात्री आहे.सांगा."<br style="box-sizing: border-box;" />"चांगल्या चाललेल्या नोकरीत उगीच गॅप घ्यायला तुझ्याकडे एक पक्कं रिझन पाहिजे.तुझी मुलं मोठी आहेत.घरी आजारी नातेवाईक नाही.पी एम पी आणि प्रिन्स2 नोकरी करत करत देणारी किमान 2000 लोक सध्या लिंकडइन वर आहेत.तुझ्या प्रोफाइल साठी जाहिरात टाकली तर एका दिवसात नौकरी.कॉम वर 30 अप्लिकेशन येतात.1-2 वर्षं गॅप नंतर परत उजळ माथ्याने यायला तुझ्याकडे दाखवायला फुल टाईम MBA वगैरे सारखी डिग्री पाहिजे किंवा दाखवायला लहान बाळ तरी पाहिजे."<br style="box-sizing: border-box;" />स्नेहा अत्यंत भडकली.<br style="box-sizing: border-box;" />"म्हणजे?मी माझ्या मर्जीने ब्रेक घ्यायचा ठरवला तर मला प्रत्येक वेळी व्हॅलीड कारण म्हणून बाळ जन्माला घालायला पाहिजे?केवढ्यात पडेल ते?आणि 5 वर्षांनी मला परत ब्रेक घ्यावा वाटला तर परत बाळ? धिस इज बियॉन्ड रिडीक्युलस."<br style="box-sizing: border-box;" />"मला माहिती होतं तुला वाईट वाटेल. पण गॅप नंतर परत मार्केट मध्ये येणं अशक्य नसलं तरी पूर्वीच्या स्टेटस वर, पूर्वीच्या पगारावर येणं कठीण नक्की आहे.शिवाय टेक्नॉलॉजी पुढे गेलेली असेल.बाकी निर्णय तुझा.क्लेम अगदी पक्का ठेवता आला नाही तरी मी प्रयत्न नक्की करेन."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">स्नेहा शी इकडच्या तिकडच्या गोष्टी बोलून मांजर परत जागेवर आलं तोवर रोजच्या मीटिंग ची वेळ झालीच होती.<br style="box-sizing: border-box;" />"निल्या हे काम आज संध्याकाळ पर्यंत पूर्ण करेल."<br style="box-sizing: border-box;" />मांजराच्या बॉस ने पलीकडच्या युरोपियन माणसाला आश्वासन दिलं.निल्या तरातरा चालत आला आणि त्याने मांजराच्या हेडफोन वरचं म्युट बटण दाबलं.<br style="box-sizing: border-box;" />"हे आज संध्याकाळी पूर्ण करायचं कधी ठरलं? परवा तू एक्सेल मध्ये लिहिलंय ना, की 1 रिसोर्स 3 मॅन डेज चं काम आहे म्हणून?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मला माहिती आहे.त्याला पण माहिती आहे.पण कस्टमर ला या कामावर इतके पैसे घालवायचे नाहीयेत.1 दिवसाचेच पैसे देणार आहेत.आपण जितकं जमतं तितकं बेसिक चालतं करून देऊन आज पूर्ण करायचं आहे.मी तुला मदत करीन.पण माझं नाव बिलिंग मध्ये नसेल."<br style="box-sizing: border-box;" />"आणि आपल्या तर्फे टेस्टिंग कधी करणार?"<br style="box-sizing: border-box;" />"टेस्टिंग करायचंच नाही.कस्टमर च्या टेस्टिंग टीम ला ते टेस्ट करायला पुढच्या आठवड्यात चालू करायचं आहे.तोवर आपण इतर कामं पटापट करून रोज थोडं थोडं टेस्ट करून काही असेल तर दुसऱ्या कामाच्या बरोबर सुधारून द्यायचं."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">त्या गोष्टीत राजाला 'पोपट मेला आहे' असं थेट सांगायचं नसतं तसंच श्रीमंत पण हट्टी कस्टमर ला 'हे इतक्या वेळात होणं शक्य नाही' असं तोंडावर सांगायचं नसतं.जितक्या वेळा 'यस, श्यूअर' म्हणू तितकी पुढे मिळणारी नवी कामं वाढणार.मीटिंग संपेपर्यंत 4.30 वाजले.मांजर आणि निल्या चा दिवस आता चालू झाला होता.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मांजर आणि निल्या काम करत बसले.मध्ये मध्ये हेडफोन लावून ते तिसऱ्या एका टिम ला काही गोष्टी विचारत होते.शेवटी फरशी बसवायचं काम करायला आलेला कॉन्ट्रॅक्टर, मांजर, निल्या आणि सिक्युरिटी चा माणूस इतके चारच जण ऑफिसात उरले.आणि काम सुखरूपपणे पैलतीरी पोहोचलं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मांजर आणि निल्या लिफ्ट पाशी उभे होते.<br style="box-sizing: border-box;" />"शेवटची बस गेली 5 मिनिट पूर्वी.आता मला घरापर्यंत सोड."<br style="box-sizing: border-box;" />"ठीक आहे.वाटेत पेट्रोल भरायला थांबावं लागेल थोडावेळ."<br style="box-sizing: border-box;" />"मी मागच्या वेळी तुझ्याबरोबर आलो होतो तेव्हाच फुल केली होती ना?लगेच कसं संपलं?"<br style="box-sizing: border-box;" />"शनिवारी बायको फिरवते ना गाडी.तिला पेट्रोल पंप च्या लेन मध्ये गाडी नेता येत नाही अजून."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">फरशी वाला कॉन्ट्रॅक्टर पण आला.<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे सर, आप लोग भी वही थे ना?आपका कॉल सेंटर शिफ्ट खतम हो गया?"<br style="box-sizing: border-box;" />निल्या तोंड उघडून तावातावाने काही बोलणार तेवढ्यात मांजराने त्याला डोळ्याने गप्प केलं आणि हसून हो म्हणाला.कानाला सतत हेडफोन चिकटलेले, 5 मिनिटात समजुतीने होऊ शकली असती ती कामं 1 तासाच्या कॉल मध्ये बडबड करून मग चालू करणारे, कस्टमर च्या कोणत्याही वाक्याला हो म्हणणारे आपणही एक वेगळ्या प्रकारचं कॉल सेंटरच ना?मांजर विचार करत करत निल्या च्या कार मध्ये बसून घरी गेलं.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">-अनुराधा कुलकर्णी</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-27628855756628875162023-08-12T18:09:00.002+05:302023-08-12T18:09:54.658+05:30पत्ते पे पत्ता<p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"वो 'अरे पिटल' का बोर्ड है ना उसके बाद अंदर लेफ्ट मारो और सौ मीटर आवो.ब्लु और सिल्व्हर कलर का पाटी है उधर से अंदर आव.गेट पर फोटो निकालके लो"<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे पिटल क्या है? पिटला भाकरी का नया हॉटेल खुला है क्या?"<br style="box-sizing: border-box;" />"नही वो मॅक्सकेअर हॉस्पिटल है.लेकीन उसका बहुत सारा अक्षर बुझ गया है ना, पुरा नाम बोलूंगा तो आपको समझ मे नही आयेगा."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">पलीकडे माझे हात शिवशिवत होते.या माणसाला फोनवर पत्ता सांगायला बसवायचा म्हणजे अवघड प्रसंग.खूप लांबच्या गोष्टी सांगतो पत्त्यात.दिड किलोमीटरवर असलेल्या हॉटेल च्या आपण नकाशात मागे असलो तरी तिथे मागे जायला रस्ता बराच फिरून आहे हे कोण सांगणार?ते माणसांना त्या हॉटेलच्या मागे जायला लागल्यावर रखवालदाराने हटकलं की कळणार.म्हणजे, 3 वर्षांपूर्वी होता हॉटेल च्या मागून रस्ता.पण मग हायवे च्या अर्धा किलोमीटर की काहितरी पर्यँत दारू प्यायची नाही असा नियम आल्यावर हॉटेल ने एकदम गोल गोल जंतर मंतर सारखा रस्ता बनवून त्याच्या मागच्या बाजूला हॉटेल ची एन्ट्री ठेवून लोकांना हायवेच्या अर्धा किलोमीटर लांब दारू पिता येईल अशी व्यवस्था केली.आणि आमच्या घरापर्यंत यायचा मार्ग लांबला.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">त्यात हा शहाणा गेट वर ते नवं ऍप निघाल्या पासून बायका समारंभात एकमेकींना "जाताना हळदीकुंकू लावून घ्या हां ताई" सांगतात त्या उत्साहाने सगळ्यांना "आते टाईम गेट पर फोटो निकालके लो" सांगतो.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"मला दे बरं फोन"<br style="box-sizing: border-box;" />"हां भैय्या, मै क्या बोलती हूँ, वो चाय की दुकान है ना, बहुत सारे लडका लडकी बैठके सिगारेट पी रहे दिखेंगे, वहा से मुडो. फिर एक बहुत बडा किराणा दुकान दिखेगा, उसपे बहुत सारे वेफर्स झाडू और पायपुसणे,सॉरी डोअर मॅट लटके होंगे, वहा से सीधा आव.फिर एक स्कुल लगेगा वहा पे बहुत सारा पीला गाडी पार्क किया दिखेगा वहा से आगे नीला सफेद पट्टा का गेट रहेगा वहा से अंदर आव."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"हा काय पत्ता आहे?सिगारेट पिणारी मुलं 24 तास असतात का?"<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे पिटल चा पत्ता सांगणं मला नाही पटत.त्याची वेगवेगळी अक्षरं बिघडतात.कार हॉस्पिटल, ऍक्स केअर हॉस्पिटल, मेयर ऑस्पिटल,मार ऑस्प,काई ऑस्प. ते खूप मिस गायडिंग ठरतं ना."</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">सगळ्या दुकानदारांनी ज्या उत्साहाने काही वर्षांपूर्वी चकचकीत पाट्या लावल्या, सगळ्यांच्या पाट्यातली अक्षरं विझायला लागलीत.एक "मूळव्याध क्लिनिक" मात्र एकही अक्षर न विझता ठसठशीत उभं आहे.पण ते काय आम्ही अजून तरी पत्त्यात सांगणार नाहीय.हायवे बनायच्या आधी आम्ही 'अँटिक वाइन शॉप च्या गल्लीत वळा' सांगितलं की कसं परफेक्ट कळायचं सगळ्यांना.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">मला पत्ते सांगायचा आजार आहे.म्हणजे, कोणीही काहीही पत्ता विचारला की तो मला किंवा कोणालाही विचारला असला तरी सगळी कामं सोडून मी पत्ता सांगते.हावभावासहित. यातली काही रत्नं आमच्या उपद्रवी कुटुंब सदस्यांनी बरीच वर्षं लक्षात ठेवली आहेत.<br style="box-sizing: border-box;" />"आता रस्ता वळेल.85% लोक तिथे वळतील.पण तुम्ही वळू नका.तुम्ही न वळल्याबद्दल बरीच गर्दी शिव्या घालेल. पण तसेच पुढे जा.मग आलाच रक्षक चौक."<br style="box-sizing: border-box;" />"मोठी पांडबा पाटील स्मशानभूमी दिसली की गाडी स्लो करा.डावीकडे घ्या.जरा पुढे गेलं की लगेच आयुर्वेदिक नर्सरी."<br style="box-sizing: border-box;" />"हापूस आंब्याची गाडी उभी आहे त्याच्या पुढच्या गल्लीत वळा."(गाडी आंबे विकून घरी गेली की रस्त्यातच तबला पेटी वाजवत बसा.)<br style="box-sizing: border-box;" />"तो असा वळणा वळणाचा दोन एस आकार वाला रस्ता आहे त्याने सरळ या."<br style="box-sizing: border-box;" />"तो लांबचा उजवा घेऊ नका, असा जवळचा उजवा घ्या मग हे असे इकडे वळा आणि खाली या सरळ."(हे असे इकडे ची दिशा फोनवर बोलताना हाताने दाखवलीय त्यामुळे पत्ता विचारणारे 'हे' लवकर घरी येण्याची अजिबात शक्यता नाही.)</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">हे खाली या सरळ आणि वर जा सरळ वाले पत्ते सांगायला मी पण हल्लीच शिकतेय.म्हणजे, असे पत्ते ऐकून 'वर म्हणजे कुठे' आणि 'खाली म्हणजे कुठे' हे मला अजून कळत नाही.मी स्टेशनवर उभी असायचे तेव्हा 'अप' म्हणजे नकाशात वर, राजस्थान,यूपी,गुजरात,जम्मू काश्मीर कडे जाणारी गाडी आणि 'डाऊन' म्हणजे नकाशात खाली पुणे, बंगलोर,कोल्हापूर, केरळ ला जाणारी गाडी हे खूप अभ्यासाने शोधून काढलं होतं.पण दुसऱ्याला सांगताना 'हे असे अमुक तमुक वरून खाली या सरळ' म्हणून दडपून द्यायचं.कुठे ना कुठे पोहचतील.कोणी ना कोणी पत्ता सांगेलच.नियतीच्या मनात असेल तर पोहचतील.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">सर्वात भयंकर पत्ते ती मॅप वाली बाई सांगते."गोल चक्कर पे तिसरा निकास ले" म्हटलं की किंचाळून तिला गदागदा हलवून "गोलावर एक दोन तीन कोणत्या बाजूने मोजू?"म्हणून विचारावं वाटतं.तिसरा एक वेळ ठीक आहे, कधी कधी पाचवा निकास घ्यायला सांगते.असा पाच सहा आरे असलेला सूर्या सारखा दिसणारा चौक आपल्या इथे कुठे आहे याचा फार विचार करावा लागतो.परवा लोणावळ्याला पत्ता शोधताना बाईने आम्हाला एका अरुंद रस्त्याने एक मातीचा ढीग आणि एक नाला असलेल्या डेड एन्ड ला नेऊन सोडलं.मग नंतर चौकशी केल्यावर असं कळलं की बाईच्या सेटिंग मध्ये 'एक्सक्लुड नॉन पेव्हड रोडस' असा एक ऑप्शन होता तो ऑफ करायचा होता म्हणे.अशीच एकदा खरेदी करत घरी जायला उशीर झाला म्हणून मी पोळीभाजी केंद्र शोधत होते चालत.मग बाईने आधी मला रिलायन्स फ्रेश च्या गोडाऊन ला, मग पु ना गाडगीळ च्या दारात आणि मग कपड्याच्या दुकानात सोडलं.प्रत्येक वेळी ती गंतव्य 20 मीटर वर आहे सांगत होती.शेवटी पोळीभाजी केंद्राचा नाद सोडून कपडयाच्या दुकानाला ईश्वरी संकेत मानून 2 टॉप घेऊन टाकले.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">आम्ही सोलापूर ला चाललो होतो.तेव्हा मराठी मॅपबाई ला सोलापूर चा पत्ता सांगितला.आणि ऐन वेळी जवळ पुढे दुसरीकडे जायचं ठरलं. बाईला बिचारीला माहितीच नाही.ती आपली 'आता वळा' 'आता यु टर्न घ्या आणि मग वळा' 'आता डावीकडे चक्राकार मार्ग घ्या मग यूटर्न घ्या' म्हणून गयावया करायला लागली.आम्ही बरेच पुढे आल्याचं तिला कळल्यावर 'शक्य असेल तर वळसा घेऊन मागे वळा' असं दोन तीन वेळा म्हणाली आणि मग गप्प बसली. 'मी माझं सांगायचं काम केलं, तुम्ही ऐकत नाही.आता जायचं तिथे जा,रस्ता चुका आणि मरा मेल्यानो' असं मनात म्हणाली असेल शेवटी.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">परवाचीच गोष्ट.आम्हाला खेड शिवापूर पुढे जाऊन एक चिमुकलं वळण घेऊन गराडे ला जायचं होतं.आणि मॅप बाई ते वळण जवळ आलंय सांगत होत्या.पण जवळ आल्यावर तिथे काही वळण बिळण दिसलंच नाही.मॅट्रिक्स सारखं कोणत्या तरी वेगळ्या समांतर विश्वात ते वळण असेल.परत यु टर्न घेऊन परत वळण शोध असं करत आम्ही 3 वेळा खेड शिवापूर टोल नाक्यातून गेलो आणि टोल भरला.शेवटी तिसऱ्या वेळा एका माणसाने विरुद्ध बाजूला विरुद्ध दिशेला वळायचा एक वेगळाच रस्ता सांगितला आणि त्याने आम्ही गराडे ला पोहचलो.हा मला अजूनही दैवी चमत्कार वाटतो.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">"इतकं कठीण नसतंय पत्ते शोधणं.आपण एका हेलिकॉप्टर मध्ये आहे असं समजून सगळ्या परिसराचा एरियल व्ह्यू मनात डोळ्यासमोर आणायचा.पत्ता लगेच सापडतो." अशी एक बहुमूल्य टीप आमच्या एका फॅमिली मेम्बराने दिली आहे.आता मी एकटीने पत्ता शोधण्याची वेळ यायची वाट बघतेय.म्हणजे मग लगेच मनाच्या हेलिकॉप्टर मध्ये बसणार.मग पुढे गाडीचं काय व्हायचं ते होऊदे.</p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; margin: 0px; padding: 0px 0px 15px;">-अनुराधा कुलकर्णी</p>Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-16898682368366061102020-04-10T14:51:00.000+05:302020-04-10T14:51:00.073+05:30इगो मसाज देणारी सौंदर्यवारी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
(या लेखात पार्लर किंवा कोणत्याही व्यावसायिकाची बदनामी नाही.त्यांचे कौशल्य, त्यांच्या पुढच्या अडचणी आणि आव्हानं याची पूर्ण कल्पना आहे.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"काय काय करायचंय?"<br />
"पूर्ण हात अर्धेपाय भुवया पेडी हेअरकट आणि फेशियल." मी उडपी हॉटेल मधल्या सारखा मेनू वाचून दाखवला.<br />
"आमच्याकडे ना, हिरे मोती आणि पोवळं पावडर घातलेल्या फेशियल ची ऑफर आहे.फक्त 2000 मध्ये."<br />
(स्वगत: अगं सुंदरी, मी लग्नानंतर पहिल्यांदाच स्वतःच्या डोंबल्यावर इतके पैसे एका वेळी ओतणार आहे.ते पण वार्षिक वर्गणीत फुकट असलेले पैसे पॅकेज डिस्काऊंट मध्ये वसूल करायला.हिऱ्याची पावडर मी लग्नाच्या फेशियल मध्ये पण लावली नव्हती थोबाडाला.फेशियल झाल्यावर 'काय सुंदर मुलगी आहे आरश्यात' पासून 'बाई तश्या सुसंस्कृत व नीटनेटक्या दिसतायत' असं आरश्याला म्हणण्याच्या स्टेज ला चेहऱ्याला कोणतेही हिरे मोती प्लॅटिनम लावता आलेय मी.आज मला पाहिजे ती पावडर फासू दे तोंडावर.अजिबात प्रेशराईज करायचं नाही.)<br />
"नाही मला हर्बल लव्हेंडरच पाहीजेय."<br />
(स्वगत: निश्चयाचा महामेरू|| सकल जगासी आधारू|| तयाचे आठवावे रूप|| निर्धार दाखवावा खूप||)<br />
"पण मॅडम डायमंड ने खूप छान रिझल्ट मिळतील."<br />
"मला रोजच्या साठी पाहीजेय.डायमंड फंक्शन च्या आधी करेन."<br />
(स्वगत: होत आलं.आता अजून थोडं लावून धरलं की झालं.थोडा ताण सहन कर.)<br />
सुंदरीने भात्यातून पुढचा बाण काढला.<br />
"मॅम लव्हेंडर चे किट्स संपलेत.जास्त जात नाही ना.सगळे डायमंड च घेतात."<br />
(स्वगत: अगं ढमे!! दर वेळी कमी किमतीचं बरं संपलेलं असतं.पुढच्या वेळी मीच घेऊन येईन.पार्लर वर काय 'बाहेरचे सौंदर्यपदार्थ आणू नये' अशी पुण्याच्या खानावळी सारखी पाटी नाही.बस मग ओरडत!)<br />
"मी पॅकेज घेतलं आहे.त्याच्या वर खर्च करणार नाही.त्यात बसेल ते चांगलं फेशियल सुचवा किंवा डायमंड फेशियल पॅकेज मध्ये बसवून द्या."<br />
(स्वगत: मी शेंगा खाल्ल्या नाहीत, मी टरफलं टाकली नाहीत.मी हिरे मोती पोवळं उचलणार नाही.)<br />
"मॅम ओथ्री फेशियल थोडं महाग आहे पण मी बोलून बघते.तुम्ही पॅकेज मधलं पेडी कॅन्सल करून हे बसवू आपण."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
ओथ्री च्या वाटाघाटी पूर्ण करून रोब घालायला खोलीत गेले.नेहमी प्रमाणेच 'कॅमेरे दिसतायत का' वगैरे शोध झाला.(आता कॅमेरे काय लावायचे असले तर लोक 'कॅमेरा' अशी पाटी लावून बाण दाखवून त्याचं भिंग दिसेल असा प्लांट करणार आहेत का?)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
लग्नघरामध्ये 50 बायका एका वऱ्हाड खोलीत मेकअप, चेंजिंग, फिडिंग,चहा पिणे असा गोंधळ घालत असताना, दार उघडं असताना, त्यातून दर 3 मिनिटाला एक पुरुष नावाचा मोठा किंवा मुलगा नावाचा लहान प्राणी दर 45 अंशात शक्यतो गोंधळून सभ्यपणे लांब इकडे तिकडे बघत काहीतरी मागायला येत असतो अश्या ठिकाणी मोठा कुर्ता डोक्यात घालून पाठमोरं ब्लाउज/परकर बदलणाऱ्या अनुभवी शूरवीर बाया चेंजिंग रूम मध्ये कॅमेरा काय, उघड्या मैदानावर काचेच्या भिंती असल्या तरी बिचकणार नाहीत. आणि तरीही समजा आपण आलोच कोणत्या बिचाऱ्या कॅमेऱ्यात तर आरश्यात दात विचकून बघणे,पॅन्ट पोटावरुन वर खेचणे वगैरे बावळटलीला करून आपला व्हिडीओ रिजेक्ट करवायचा असतोय.आता काय ते इरोटीक फिरोटीक बघणारे, असं काही वेडं बागडं बघून काय करणारेत.(जाऊद्या, नको त्या भलत्या विचारांच्या गल्ल्यात जायला.एखादा बाई आरश्यात पिवळे दात विचकताना बघून टर्न ऑन होणारा पर्व्ह असायचाही जगात, कोणी पाहिलंय?)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
सुंदरी सौंदर्य संवर्धन चालू करते.<br />
"खूप टॅनिंग झालंय हाताला.तुम्ही हॅन्डकॅटा विथ डीटॅन अँड टोनिंग घ्यायला पाहिजे होतं."<br />
"फंक्शन च्या आधी.ही रुटीन ट्रीटमेंट आहे."<br />
"तुम्हाला रोज चांगलं दिसावंसं नाही का वाटत?"<br />
"मला फंक्शन आधीच चांगलं दिसायला आवडतं.म्हणजे लोकांना फरक पटकन कळतो."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
वाचायला म्हणून रेट कार्ड हाती घेतलं."केस कापणे" हा सर्वात स्वस्त प्रकार वगळता बाकी प्रकरणं अनेक हजारात जात होती.आपल्या केसाला हायलाईट नावाची झेब्रा रंगरंगोटी नुसती नाही करता येणार.त्याच्या आधी कॅनव्हास काळा पांढरा आहे तो 'कौआ काला' करायला ग्लोबल कलर करावं लागेल.जाऊदे बापडं.तेही पमी च्या लग्नापूर्वी करू.आता काय गरज नाही. 'हेअर स्ट्रेटनिंग' हा प्रकार 6000 ला असल्याचं वाचून आपले केस अत्यंत सरळ आहेत हे आठवून जीव दणकन भांड्यात पडतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
लहानपणी हे केस कुरळे करायला काय काय नाही केलं.रोलर लावून झोपणे,धातूचा ब्रश गॅसवर गरम करून केसाला गुंडाळणे, लोकल मध्ये मिळणारी प्लॅस्टिक ची 'आरारो करने वाली जुनागड वाली' ची हेअरस्टाईल करणारी क्लिप डोक्याला लावून त्यात केस सर्व दिशानी वेडेवाकडे कोंबून वाफ घेणे.रात्रभर ओल्या केसांच्या वेण्या घालून झोपणे, प्रेमाने काळजी म्हणून अंडी,दूध,दही, निवडुंग,मेंदी,केळं, स्ट्रॉबेरी, काळीमिरी, लवंग, मुलतानी मिट्टी,हळद,दालचिनी, कांदे, टॉमेटो,जायफळ काय काय म्हणून थोबाड आणि केसाला लावायचं सोडलं नाही.आता केसच सोडून चाललेत ते सोडा.अजून 10 वर्षात काहीतरी गॅजेट येईल.हेल्मेट मध्ये ठेवून बटन दाबलं की पाहिजे तितके केस उगवतील.तोपर्यंत आपल्या डोक्यावर असलेले 4 केस टिकवणे.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
विचारांची तंद्री अचानक कोणीतरी सुई भोसकायला लागल्याने भंग झाली.सुंदरीने ब्लॅकहेड आणि व्हाईटहेड काढायला आकडा वाली सुई नाक आणि कपाळावर टोचायला चालू केली होती.अजून पोलिसांना थर्ड डिग्री ला वापरायला ही पद्धत कशी नाही दिसली काय माहीत.तरी परवाच "चपळ कोळश्याचा मुखवटा" (ऍक्टिव्ह चारकोल फेस मास्क) वापरून पण इतके काळे आणि पांढरे हेड होते.कोळश्याचा मुखवटा चढवल्यावर तो पूर्ण वाळेपर्यंत आणि उपटून काढता येईपर्यंत थांबावे.नाहीतर तो धुवायला प्रचंड पाणी लागते."जा अपना मूह काला कर.आज से तू हमारे लिये मर गयी" हे फक्त पिक्चरमध्येच ठीक.खरंच मुह काला केलं तर पाण्याचं बिल भरूनच फेस यायचा तोंडाला.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
टोचण समारोह संपल्यावर ओथ्री फेस पॅक मुळे चेहऱ्याला शांती लाभली.सुंदरी होती छानच दिसायला.काम पण छान करत होती.ही चेहऱ्याला ओथ्री लावत असेल की हिरेमोती?हॉटेल मालक जेवायला दुसऱ्या हॉटेल मध्ये जातो तशी ही दुसऱ्या पार्लर ला जात असेल का?हिचं लग्न झालंय का?(स्वगत आवरतं घेतलं.नात्यातल्या सर्व मुलांची लग्न झालीत.आता ज्यांची झाली नाहीत ते मोठे होईपर्यंत 'लग्न' हा प्रकार बहुतेक म्युझियम मध्येच वाचायला मिळेल.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आता थोबाड धुवून बाहेर जाऊन हेअर कट करायला एक काळे, सोनेरी आणि प्लॅटिनम केस रंगवलेला सुंदरा होता त्याच्या समोरच्या खुर्चीवर जाऊन बसले."पुरुष बायकांचे हेअरकट बायकांपेक्षा चांगले करतात" ही स्त्रियांमध्ये पसरलेली "क्रिकेट मॅच च्या वेळी अमका बसला की हमखास भारताची टीम हरते" याच्या तोडीची अंधश्रद्धा आहे.कारण यु नो...पुरुषाच्या नजरेतून बाईला कोणते केस सुंदर दिसतील याचा आढावा वगैरे वगैरे...आता या तिरंगी प्राण्यापुढे सकाळपासून 100 बाया येऊन केस कापून,सरळ करून,वाकडे तिकडे करून नि रंगवून गेल्यात.त्यातल्या निम्म्या त्याच्या ताई काकू मावशी अक्का आणि उरलेला दुर्मिळ टक्का अप्राप्य इंग्लिश बोलणारा आणि आयफोन सोडून कुठेही नजर ढळू न देणारा स्वर्गीय सुंदर समूह आहे.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
हा तिरंगकेशी मुलगा समोर स्त्री, अस्वल,मांजर,कुत्रे,लँगुर माकड,फर ची पर्स काहीही बसलं तरी तितक्याच निर्विकार मनाने केस कापतोय.सध्या याच्या समोर एक टोकदार दाढी वाला मुलगा आहे.याने मोहक(नाही नाही मोहॉक) मध्ये थोड्या स्टेप्स सांगून एक बराच सेटिंग लागणारा कट सांगितला आहे.शिवाय दाढी ट्रिम वगैरे.सध्या हा त्या स्टेप वाल्या मोहक प्रकाराने पूर्वीच्या काळी ते केसा सारखा दिसणारा जिरेटोप घालणारे सैनिक दिसायचे तसा किंवा ड्रॅगन च्या पाठीसारखा दिसतोय.काय ही मुलं..यांचे काका मामा गुळगुळीत दाढी आणि कमी केस स्पाईक्स वगैरे घेऊन वय लपवतायत आणि ही 16 का 20 ची मुलं चार मुलांचे बाप दिसतायत अश्या दाढ्या वगैरे ठेवुन.हे लोक मोठे होतील तेव्हा फॅशन काय असेल?2 वेण्या वगैरे?आंबाडा झाला, हेअरबँड झाला, शेंडी झाली.आता खोपा,झुल्याची वेणी, आणि फ्रेंच प्लेट वेणी राहिलीय.झाला एकदाचा बाब्याचा नट्टापट्टा.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"मॅडम लास्ट टाइम कुठे कापले होते केस? फारच वेडेवाकडे आणि फेज आऊट झालेत." तिरंगकेशी माझ्या केसांकडे वळलाय.<br />
"तुम्हीच कापले होते.फोटो पण काढला होता छान सेट झालेत म्हणून."<br />
मी मख्खपणे तिरंगी प्राण्याचा वडा करते.<br />
"ओहो हो का, मला आठवलंच नाही.तसे व्यवस्थित आहे.ट्रिम केला की छान दिसेल शेप."<br />
(ग्लोबल कलर आणि हायलाईट करावे का?नको इतके हजार एका महिन्यात केसांवर वसूल व्हायला रपंझेल सारखे मोठे केस लागतील.आणि परत दीड महिने आणि 10 शाम्पू नंतर आहेच काळा वांगी कलर पांढरा तिरंगी कारभार.जाऊदे नंतर बघू.)<br />
तिरंगी प्राणी केसाला बरेच सिरम, क्लिपा लावून केस छान कापून वळवून देतो.हेअरकट आणि सेट केलेले केस पार्लर च्या आरश्यात जितके सुंदर दिसतात तितके पार्लर बाहेर येऊन 2 पावलं चाललं तरी टिकत नाहीत.त्यामुळे हा लूक फोटोबंद करणे आलेच.पब्लिक ला पुरावा म्हणून दाखवता येतो 'केला तेव्हा असा दिसायचा कट' म्हणून.बाकी केस धुतल्यावर किंवा स्कार्फ बांधल्यावर परत 'वेडेवाकडे केस वाढलेली वेडी बै' लूक आहेच.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आयब्रो साठी परत सुंदरी आली.मी अजून पार्लर मध्ये आयब्रो करून देणारा एकही पुरुष पाहिला नाहीय.कदाचित मायनिंग इंजिनियरिंग ला बाया घेत नाहीत तसं आयब्रो कॉलेज ला पुरुष घेत नसतील.<br />
"कश्या करायच्यात?"<br />
"अगदी फक्त रेषेबाहेरचे केस कमी करायचेत.पातळ नको.वर टोक नको."<br />
सगळ्या बायकांना आयब्रो करायच्या असतात, पण 'आयब्रो केल्या' असं समोरच्याला जाणवू द्यायचं नसतं.खारी बिस्किटाला तुपामुळे ज्याप्रकारे मस्त चव येते, पण त्यातलं तुपाचं अस्तित्व जाणवत नाही त्याप्रमाणे आयब्रो हा 'केल्यात दिसू नये, पण चेहऱ्यात रेखीव बदल जाणवावा' असा छुपा प्रकार आहे.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आता हा "केस उपटा पण किसिको कानोकान खबर ना हो" वाला प्रकार प्रत्यक्ष अंमलात आणायला अत्यंत कठीण असल्याने सुंदरी मनात वैतागून जोरात किंचाळते पण आपले प्रयत्न चालू ठेवते.शेवटी 'इथून एक केस जास्त, उजव्याचा दोन केस कमी' असं करत स्टारट्रेक का वर्ल्ड मधल्या स्पोक सारखा तो पॉईंट येतोच.मी निश्चयाने या पॉईंट वरून नांगर फिरवून गोल ऐवजी सपाट आयब्रो निवडते.आणि एकदाचा हा प्रकार पूर्ण होतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर अश्या प्रकारे पॅकेज चे पैसे वसूल झाले आहेत.पण पार्लर मधून बाहेर पडल्यावर मूळ नग मनातून बराच सुखावला असला तरी बाहेरून जवळजवळ सारखाच दिसतोय.अगदी 'पुरी ते परी' वाला फरक पडलेला नाहीये.कदाचित 'किती फरक पडला' पेक्षा 'स्वतःची काळजी घ्यायला महिन्यात इतके तास आणि पैसे खर्च केले' हा इगो मसाजच चेहऱ्यावर जास्त चमक आणत असावा!</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
-अनुराधा कुलकर्णी</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-39856800238273872122019-01-22T11:31:00.002+05:302019-01-22T11:31:58.364+05:30हस्तव्यवसाय: एक दहशतीचे साम्राज्य<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
मुलांच्या सहामाही परीक्षा संपलेल्या असतात.आपल्या मनात 'ते नवं पार्लर कसं आहे बघून येऊया' किंवा 'अमक्या पोराच्या बड्डे पार्टीला पोराला सोडून मस्त मॉल मध्ये (मुलाच्या)बापाबरोबर फिरुया' असे विचार घोळत असतात.बापांच्या मनात 'चला ऑफिसातून घरी लवकर येऊन मस्त मॅच बघू' इ. विचार घोळत असतात.इतक्यात शाळेतून ती नोटीस येते आणि नियती खदखदून हसते!</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"कचऱ्यातून कलानिर्मिती.तुमच्या मुलांबरोबर दळणवळणाची साधने आणि शहर या विषयावर हस्तव्यवसाय म्हणून एक 3डी मॉडेल बनवून परवाच्या उद्या सकाळी शाळेत पाठवा.रोल नंबर 1 ते 15 ने हवेतील दळणवळण,16 ते 30 ने पाण्यातील दळणवळण आणि 30 पासून पुढच्यानी रस्त्यावरील दळणवळण बनवून आणावे.सूचना: मॉडेल चालते असले पाहिजे."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आणि पालकांच्या स्वप्नांचे फुलपाखरू होऊन जमिनीवर लोळायला लागते.मूल '5 मिनिट क्राफ्ट' चे फेसबुक व्हिडीओ दाखवून दर क्षणाला आपल्या कल्पना मिग विमान,राफाल, बोईंग 737,अंतराळयान,पेगासस घोड्याचा उडता रथ या रेंज मध्ये झपाट्याने बदलत असते.'5 मिनिट क्राफ्ट व्हिडीओ बघून आपण केलेल्या वस्तू त्या व्हिडीओ मधल्या सारख्याच बनतील' ही 'सरकार बदलेल आणि सगळं काही मस्त होईल' याच्या खालोखाल जगात पसरलेली मोठी अंधश्रद्धा आहे. मुलाला 5 मिनिट क्राफ्ट च्या गुलाबी आकाशातून जमिनीवर आणेपर्यंत आपल्या मावसजावेच्या नणंदेच्या वहिनीच्या बहिणीच्या मुलाचे बारसे दूरगावी आहे आणि त्याला आपल्याला उद्या एका दिवसात जाऊन यायचे आहे असा शोध लागतो.म्हणजे राहिला 1 दिवस.1 दिवसात कचऱ्यातून कला बनवायला चांगला न चेपलेला,न मळलेला स्वच्छ कचरा घरात हवा.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आजूबाजूच्या दुकानांवर आजूबाजूच्या सोसायटीतल्या पालकांची धाड पडते.आपण 'सुरणाचे फायटर प्लेन','मक्याचे जेट विमान' वगैरे अकल्पनिय विचार करत असताना मूल अचानक 'आई माझ्या ग्रुप ला रोल नंबर प्रमाणे रोडवेज ट्रान्सपोर्ट आहे' जाहीर करतं आणि अमूल ताक किंवा फ्रुटी च्या खोक्यांची आगगाडी बनवण्याचा प्लॅन जाहीर करतं.आपण 'त्यात काय मोठं' म्हणून 2 अमूल ताक,2 फ्रुटी आणि प्रोटीन म्हणून उलट्या उभ्या जॉन अब्राहम ची जाहिरात असलेलं सोफिट सोया मिल्क खरेदी करतो.नियती इथे पण खदखदून हसत असते.(या नियतीचे एकदा दात पाडायला हवेत.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
बारश्याला जात असताना मन भूतकाळात जातं.आपण गृहकृत्यदक्ष वगैरे नसताना प्रि स्कुल होमवर्क म्हणून बटनांचं कासव, लोकरीच्या अनेक रंगाच्या तुकड्याचा कागदावर ससा,पेन्सिल शेव्हीन्ग चं घुबड,भेंडीचे ठसे काढून फुलांचा गुच्छ,कापसाचा पांढरा हत्ती(शाळा वाल्यांची समयसूचकता..त्या वर्षी फी वाढवल्याने तसेही ते पालकांसाठी पांढरा हत्तीच झालेले असतात.),बांगड्यांचं बदक, रिबन ची राजकन्या असे अनेक गड सर केलेले असतात.घराबाहेरच्या व्हरायटी वाल्या कडून त्याच्या कडची सगळ्या रंग आणि साईझ ची सगळी बटणं विकत घेऊन नंतर दुकानात बटणं घ्यायला आलेल्या पालकांचा पोपट करणे,चालू वर्षाचे फुलांचे कॅलेंडर फाडून कागदावर निसर्ग बनवणे,नवऱ्याच्या घड्याळाच्या खोक्यातून बुडाचे पांढरे सॅटिन उचकटून कागदावर त्याचा राणीचा फ्रॉक बनवणे, ऑफिसात केक कापल्यास त्या खालची चंदेरी कागद चिकटवलेले वर्तुळ साबणाने धुवून घरी आणून त्यावर मंडल डिझाइन काढणे वगैरे कला कौशल्ये पालकांच्या अंगी येत जातात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
शाळेच्या पालकांच्या व्हॉटसप ग्रुप वर सर्वांचे हताश उदगार चालूच असतात.अगदी 'सारखे क्राफ्ट प्रोजेक्ट देते' म्हणून शाळा बदलण्यापर्यंत टोकाला जाऊन होते.तितक्यात तमक्या आय सी एस ई बोर्ड च्या शाळेत 7 वी च्या मुलांना प्रोजेक्ट म्हणून एक अंकी इंग्लिश संगीत नाटक लिहायला आणि ऍक्ट करायला सांगितले हे ऐकून 'नाय नाय, सी बी एस ई कित्ती छान, मुलांना किती मस्त काय काय करायला सांगतात' वर गाडी येते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
इथे पमीच्या वहिनीच्या बहिणीच्या मुलाचं बारसं आवरून आपण घरी उशिरा येतो.दुसऱ्या दिवशी सुट्टी असते आणि सकाळ पासून घरात आगगाडीचे वारे वाहायला लागतात.फ्रुटीच्या टेट्रा पॅक मध्ये थेंबभर राहिलेले फ्रुटी जिभेने चाटणे, मग मांडीवर पॅक झटकून पॅन्ट ला फ्रुटीचे डाग पाडणे वगैरे प्रकार करून होतात.एकदाचे डबे रिकामे करून त्याला चार्ट पेपर चिकटवून होतात.आता खिडक्या.खिडक्या करायला टूल बॉक्स मधले कटर घ्यावे तर ते आपणच ऑफिसात 'दिलशेपड इकोफ्रेंडली कंदील' स्पर्धेला नेलेलं असतं आणि ते टीम मधल्या चमन च्या मित्राने कुरियर चं पार्सल कापायला नेलेलं असतं.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
मग सुरीने कॅन च्या खिडक्या भोसकणे चालू होते.'कचऱ्यातून कला' आपल्या 'सुट्टीचा कचरा' करणार आहे हा अंदाज आता आलेला असतो.'2 तासात पूर्ण करून उरलेल्या वेळात आराम' चे 'रात्री झोपेपर्यंत संपले पाहीजे' होत असते.जेरीस येऊन आगगाडी ची कार बनवून विषय संपवून टाकावा किंवा फक्त इंजिन बनवून 'बाकी गाडी पुढच्या स्टेशनला आहे' सांगणे असे पर्याय मनात येतात.पण आता छोट्या कलाकारांना आगगाडी चढलेली असते.खिडक्या बनवून डबे जमिनीवर ठेवल्यावर 'डबे चाकावर असतात' या शाश्वत सत्याची अनुभूती होऊन पांढरी झाकणे शोधली जातात.घरातल्या चिंच सॉस,शेझवान सॉस च्या बाटल्या उघड्या बोडक्या डोक्याने फिरायला लागतात.गाडीला 16 चाकं लागणार आणि आपल्याकडे कशी बशी 12 झाकणं आहेत असा शोध लागतो.मग मोठ्या डब्याना(म्हणजे मागच्या जन्मी अमूल ताक होते ते) 4 चाकं आणि लहान डब्याना(म्हणजे मागच्या जन्मी फ्रुटी होते ते) 2 चाकं लावायची ठरतात.'टेबलावरचं करकटक आण'म्हटल्यावर लहान कलाकार रेड्याने ज्ञानेश्वराकडे बघावं तसे आ वासुन बघत बसतात.मग 'कंपास आण' सांगावं तर प्लास्टिक चा फक्त पेन्सिली असलेला कंपास आणून दिला जातो.शेवटी उठून कर्कटक घेऊन आल्यावर चाकांची हिंसा करणे चालू होते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
चाकांना भोसकताना हिरोला वाचवायला पुढे आलेल्या साईड हिरोईन सारखा सोफा मध्ये येणे वगैरे माफक गोंधळ होऊन सर्व चाकांना भोकं पाडून होतात.चाकात लाकडी बार्बेक्यू स्टिक खुपसून व्हील शाफ्ट बनतो.चाक आणि व्हीलशाफ्ट च्या जोडावर वर केक च्या आयसिंग सारखं बदाबदा फेव्हीकोल ओतून सगळी चाकं वाळायला ठेवली जातात.आपण चाकं नसलेली बुलेट ट्रेन बनवायला हवी होती ही पश्चातबुद्धी होते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
चाकं लावून झाल्यावर ज्या गरीब डब्याना दोनच चाकं मिळालीत ते टपकन एका बाजूला तिरके होतायत असा शोध लागतो.मग त्या डब्याला खालून अजून जखमा करून त्यात दोन लाकडी बार्बेक्यू स्टिक चे तुकडे आधाराला घालून डबे उभे होतात.(इथे आपण रेल्वे च्या कारखान्यात इंजिनिअर नसल्याबद्दल नवरा ईश्वराचे आभार मानतो.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
या सगळ्या दैवी लीला करताना सामान्य मनुष्य बनून जेवण बनवणे, जेवणे,लहान कलाकार नाचाच्या क्लास ला सोडणे,पडदे धुणे,कपडे इस्त्री ला देणे अशी भूतलावरची सामान्य कामं पण करावी लागतात.आता पेप्सी चा टिन जांभळे इंजिन बनतो आणि आपल्याला 'इंजिनाला पण चाकं लागतात' असा शोध लागतो.सुदैवाने शेजाऱ्यांनी जपून ठेवलेल्या पाण्याच्या बाटल्यांची झाकणं कामी येतात आणि निदान इंजिनाला तरी चार चाकं मिळण्याचं सौभाग्य लाभतं.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आता डबे एकमेकांना जोडणे.परत एकदा डब्यांच्या बाजू भसाभस भोसकल्या जातात.दिवार च्या अमिताभ ला गोळी मारण्याच्या जागेवर 786 चा बिल्ला असावा तसं या बाजूना टेट्रा पॅक बंद करताना एकावर एक आलेले 4 थर असतात.त्यामुळे डब्याचे कपलिंग बनवणे हे एक बिकट काम होऊन बसते.शेवटी भोक पाडून,त्यात सुतळी ओवून,सुतळी खिडकीतून बाहेर काढून त्याला बबल रॅप चा तुकडा बांधून सुतळी पक्की केली जाते.लहान कलाकार घरी नाहीत हे दुर्मिळ क्षण एकांतात एकमेकांबरोबर न घालवता सुतळ्या आणि सुऱ्या आणि फेव्हीकोल बरोबर घालवल्याबद्दल मनात 2 उसासे सोडले जातात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"मी आगगाडी बनवली.आता रूळ तू बनव" म्हणून विश्वामित्र स्टाईल 'इदं न मम' करून झोपायला जावे तर बाहेरून हाका ऐकू येतात.दोन्ही इंजिनियरानी आगगाडी च्या निम्म्या लांबीचा लोहमार्ग बनवलेला असतो.शेवटी 'लोहमार्ग वळवून वळवून' गाडी पुठ्ठ्यावर माववून चिकटपट्टयांनी चिकटवली जाते.तितक्यात दोन चाकं प्राण सोडतात.इथे ग्रुप वर अग्नीबाणापासून ते विराट नौकेपर्यंत भारी भारी मॉडेल चे फोटो येत असतात.मुलाचे क्राफ्ट हा आता पालकांच्या इभ्रतीचा प्रश्न झालेला असतो.मुलीच्या आईने,मावशीने भरतकाम विणकाम केलेली रेडिओ कव्हर बनवून मुलगी बघायला आलेल्याला 'आमच्या सुलुने बनवलंय हो सगळं' सांगावं तसं सगळे निरनिराळे कलेचे नमुने साजरे करत असतात.शेवटी 'पुढच्या वेळी गुगल करून सोपी वस्तू निवडायची आणि सगळी स्वतः बनवायची' म्हणून लहान कलाकाराला दम दिला जातो.आणि सकाळी एकदाचं पारिजातकाच्या फुलासारखं जपत ती आगगाडी शाळेच्या बसमध्ये चढते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
परत येताना 6वी 7 वी च्या मुलांचे पालक भेटतात त्यांना 'तुमची मुलं सगळं स्वतः करत असतील ना प्रोजेक्ट' असं विचारल्यावर त्यांच्या चेहऱ्यावर एक हताश हास्य येतं ज्यात अनुभवी पालकांना 'डोंबल!घंटा!!सगळं स्वतः म्हणे!!' असे उद्गार ऐकू येतात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
लहान मुलांनी पानातली पालेभाजी पूर्ण संपवतानाचा व्हिडीओ पाठवा,लहान मुलांनी स्वतः केलेला खेळण्याचा पसारा आवरण्याचा व्हिडीओ पाठवा अश्या स्पर्धा शाळा कधी ठेवणार बरं?<br style="box-sizing: border-box;" />- अनुराधा कुलकर्णी</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-2659393296616968552018-12-22T19:08:00.000+05:302018-12-22T19:08:19.171+05:30हिंजवडी चावडी: ऐटीत आयटी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
मांजर दिवसा अखेर <u>मिटिंग</u> रूम मध्ये बसला होता.'आज तू काय काय केलंस' असे प्रश्न विचारणं आणि त्याची एकापेक्षा एक सुरस चमत्कारिक उत्तरं ऐकणं हे त्याचं सध्याचं काम होतं.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
खरंतर हे मांजर कष्टकरी, म्हणजेच प्रोग्रामर.दिवसभर एसीत घाम गाळावा, कोपऱ्यात बसून एकटं एकटं कीबोर्ड बडवावा, बाहेर आसमंतात भूकंप, वादळ, मोर्चा ,मिरवणूक,प्रलय काहीही असलं तरी आपण आत 11 तास खुर्चीवर बसावं.दणादणा कीबोर्ड बडवावा, टकाटका क्लिक करून काम झाल्याचं मेल पाठवावं, आखडलेली पाठ सरळ करून घरी जाऊन दुधपोळी लहाऊन झोपावं असं सरळसोट काम.पण मांजराचे केस गळायला लागले, वजन आणि पोट वाढायला लागलं तसं वरच्या गलेलठ्ठ बोक्यांनी गुरगुरून त्याला आता मोठा झालास,गुरं हाकायला लाग असं सांगितलं.त्यामुळे मांजर आता काम न करता नुसतंच दिवसातून 4 मिटिंगमध्ये बडबड करतं.काम न करण्यापेक्षा काम करणं जास्त सोपं आहे हा दृष्टांत त्याला रोज होतो.अश्याच दिवसातल्या शेवटच्या बडबडीची ही मिटिंग.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"पक्या, तू आज काय केलंस?"<br />
"आज काही जास्त केलं नाही.आयटी वाल्यानी मशीन फॉरमॅट करायला मागितलं मी दिलं."<br />
जिच्याशी आपल्याला लग्न करायचं आहे ती हिरॉईन भांडून कायमची परदेशी जावी तसं उत्कट दुःख मांजराच्या डोळ्यात तरळलं.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"अरे पण त्याच्यावर आपला टीम सर्व्हर होता.तो उद्या 10 जण वापरणार होते.तू देऊन टाकलं मशीन?असंच?काही बोलला नाहीस?"<br />
"बोललो.मग त्या माणसाने तक्रार पोर्टल वर 'मला फॉरमॅट नाही करायचं' असा इश्यू उघडायला सांगितला.ते तक्रार पोर्टल उघडलं नाही.मग आयटीवाल्याने 'तक्रार संबंधित हेल्पलाईन' वर चॅट करायला सांगितलं.मग त्या चॅट सुंदरी ने गाऱ्हाणं पोर्टल वर जाऊन 'तक्रार पोर्टल चा दरवाजा माझ्यासाठी उघडा' असा इश्यू टाकायला सांगितला.गाऱ्हाणं पोर्टल 3 तास मेंटेनन्सधे होतं.इश्यू टाकल्यावर त्याला तुझं, प्रोजेक्ट मॅनेजर चं, आणि डायरेक्टर चं अप्रुव्हल लागेल.डायरेक्टर जपान मध्ये आहे.तो ऑफिसात आल्यावर त्याला सांगेन अप्रुव्हल दे म्हणून."<br />
मांजर नव्याने आपल्या कंपनीतल्या लाल फीत कारभाराबद्दल खिन्न झालं.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br />
"कधी होणार फॉरमॅट?"<br />
"चहा पिऊन येतो आणि चालू करतो म्हणाला."</div>
<div dir="ltr">
अचानक देश सोडून निघालेल्या हिरॉईनचं विमान लेट आहे कळल्यासारखं मांजर आणि त्याचे 2 सिनियर गुर्गे(म्हणजे कोंबडे नाही, विश्वासाचे भिडू ) आयटी वाल्याच्या बोळकांडीतल्या खोलीकडे धावले.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
आयटीवाला साहेबराव(हे विशेषण नाहीये, त्याचं नाव साहेबराव लक्ष्मीप्रसाद रनडवले' असं भारदस्त आहे.प्रत्यक्षात हा प्राणी 2 वर्ष अनुभव वाला 42 किलो वजनाचा चिमुकला किरकोळ जीव आहे.याचं पूर्ण नाव इंग्लिश मध्ये लिहून उभं केल्यास याच्या उंचीइतकंच होतं.) खुर्चीत रुतून बेनेडिक्ट चा पिक्चर बघत होता.याचे खुर्चीत रेललेले फोटो आरामात पहुडलेल्या शेषशायी विष्णू सारखे दिसतात.फक्त बेंबीतून कमळाऐवजी कंबरपट्ट्यातून हेडसेट हा एक फरक.कंपनीत नव्या आलेल्या माणसांसाठी हा खडतर तपश्चर्येने पावणारा देवच आहे.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"काये?"<br />
"फॉरमॅट करू नका.आम्हाला पाहीजेय मशीन.सर्व्हर आहे त्याच्यावर."<br />
"इश्यू टाका."<br />
"वेळ नाही.परवा डिलिव्हरी आहे."<br />
"डायरेक्टर चं अप्रुव्हल आणा."<br />
"वेळ नाही.परवा डिलिव्हरी आहे."<br />
"तात्काळ पोर्टल मध्ये शो स्टॉपर इश्यू टाका."<br />
"वेळ नाही.परवा डिलिव्हरी आहे.तात्काळ पोर्टल ला प्रोजेक्ट मॅनेजर ऍक्सेस आहे."<br />
"प्रोजेक्ट मॅनेजर ला सांगा इश्यू टाकायला."<br />
"तो ट्रेनिंगं मध्ये आहे.तिथे ऑफिस मेल आणि नेटवर्क चालत नाही.वेळ नाही.परवा डिलिव्हरी आहे."</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
हेच मांजर 4 वर्षांपूर्वीचं पिल्लू असतं तर पहिल्या 2 वाक्यात नम्र आवाजात ओके म्हणून परत आलं असतं.पण पाठीत अनेक झाडूचे रट्टे बसल्याने मांजर आता निर्ढावलं होतं.इथे उभं राहून संभाषण लांबवल्यास आयटीवाला पिक्चर बघणं लवकर चालू व्हावं म्हणून मार्ग सुचवेल हे त्याला माहिती होतं.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"मॅनेजर,डायरेक्टर, माझा लीड,माझा मॅनेजर यांना सीसी ठेवून मेल करा.इश्यू टाकून ठेवा.मला स्क्रीनशॉट पाठवा.मी करतो.आणि पुढच्या वेळी असं करू नका."</div>
<div dir="ltr">
मांजराचे गुर्गे मांजराकडे अतीव आदराने बघू लागले.आयटीवाला हा निश्चयाचा महामेरू "मी अप्रुव्हल शिवाय काम करतो" म्हणण्याइतका मऊ करणं शिकणं याच्या मोबदल्यात मांजराच्या अनेक फालतू व्हॉटसप जोक ना लोल पाठवणं आणि त्याला जागेवर जेवणाचं पार्सल आणून देणं अगदीच किरकोळ किंमत होती.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
परत मिटिंग रूम मध्ये येऊन मोबाईल मध्ये खुपसलेली टाळकी वर आणायला 5 मिनिटं लागली.</div>
<div dir="ltr">
"विश्या तू आज काय केलंस?"<br />
"मी 2 मोठे बग सोडवले.तिसरा सोडवायला गेलो तर सॉफ्टवेअर थांबलं.वेळ जायला नको म्हणून आयटी वाल्याला विचारलं तर त्याने आपण ट्रायल व्हर्जन वापरतो म्हणून त्याच्या मॅनेजर ला सांगितलं.मग मॅनेजर ने ऑडिट मध्ये आपण ट्रायल व्हर्जन वापरून त्यापासून काहीतरी बनवून पैसे कमावतो हे कळेल म्हणून ते काढायला लावलं.आता ऑफिशियल लायसन्स मिळालं की काम चालू होईल.तसं पण आपण ऑफिशियल मिळाल्यावरच काम चालू करायला पाहिजे होतं.याकडे हायर मॅनेजमेंट ने लक्ष द्यायला हवं होतं.काहीही चाललंय इथे."</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
विश्या एका लहान आणि कुटुंबासारखं गोडीगुलाबीने सहकार्य करत कामं करणाऱ्या एका कंपनीतून जास्त पैसे मिळवायला या 10000 माणसांच्या कंपनीत 1 वर्षापूर्वी आलाय.गावातल्या दुधदुभतं,प्रेमळ माणसं असलेल्या मोठ्या वाड्यातून गर्दीच्या शहरात चाळीत नांदायला आलेल्या मुलीसारखा तो भंजाळलाय.त्याच्या मनाला बसलेला धक्का नोटपॅड घ्यायला मॅनेजर अप्रुव्हल लागतं हे ऐकून चालू झालाय तो अजून संपलाच नाही.'काहीही चाललंय इथे' हे वाक्य तो कामावर आल्यावर दिवसातून दोनदा तरी म्हणतोच.जग छान चालावं, प्रत्येकाने प्रत्येकाला कामं करायला मदत करावी, स्वतःवर असलेलं काम प्रत्येकाने नीट जबाबदारीने करावं,असं कुठेच मिळत नसेल तर तसं काम चालणाऱ्या कोणत्यातरी परदेशात आपण जावं आणि आयुष्यभर राहावं या स्वप्नावर हा चालतो.आठवड्यातून एकदा रस्त्यावर नियम न पाळणाऱ्या लोकांशी भांडण करतो.त्या भांडणाबद्दल मोठ्या फेसबुक पोस्ट लिहितो.स्वतःच्या गल्लीत पोहचायला चुकीच्या बाजूने कट मारणारे सगळे पंटर त्या पोस्ट ला लाईक करतात.<br />
<br /><br />
"विश्या बाळा लायसन्स मिळायला एक महिना लागतो आणि प्रोजेक्ट दीड महिन्याचा आहे म्हणून ट्रायल व्हर्जन टाकलं ना आपण?आयटीवाल्याना विचारायचे असतात का हे प्रश्न?आता रक्ताचा वास लागलेल्या व्हॅम्पायर सारखे ते सगळ्यांची मशीन चेक करतील बाबा.त्या शेजारच्या टीम मधला पंटर रजेवर गेलाय त्याला थोडे दिवस तुझ्या मशीन वर काम करतो सांग."</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"निल्या तू काय केलंस दिवसभर?"<br />
"3 बग, सिस्टम अपग्रेड,एक नवं इंस्टॉल."<br />
मांजर निल्या कडे आदराने बघू लागले.हा टीम चा जुगाड भाई.तो कधीही अडचणी सांगत नसे.<br />
"तू अपग्रेड एका दिवसात कसा केला?मागच्या वेळी आपल्याला 2 दिवस लागले होते."<br />
"काल संध्याकाळी लावला, मग आयटी वाल्याला सांगितलं एकदा बघ म्हणून, मग रात्री 12 ला लॉंग ड्राईव्ह ला आलो होतो तेव्हा येऊन पुढचा भाग लावला, आणि सकाळी 10 ला फिनिश."<br />
"आयटी वाल्याला तू बघ म्हणून सांगितलं?"<br />
"तो भिडू माझा सुट्टा फ्रेंड आहे.त्याला आठवड्यातून एकदोन वेळा मार्लबोरो घेऊन देतो त्याला.आम्ही पार्टी करतो महिन्यातून एकदा.सब सेट."</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"सुन्या, तू इंटरव्ह्यू घेतले का?"<br />
"हो.पमी पाटील बरी आहे म्हणून फीडबॅक दिलाय मी."<br />
"तिच्यापेक्षा जास्त मार्क त्या मन्या ला मिळाले होते ना?"<br />
"मन्या चांगलाच आहे.पण पमी ला टीम मध्ये घेणं ही दूरदृष्टी आहे."<br />
"ऑ?"<br />
"पमीचा नवरा आहे आयटी हेड विश्वनाथ पाटील."<br />
सगळ्यांनी "हो हो, पमीच बरी.पमीलाच घेऊया" म्हणून एकमताने कल्ला केला.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<br />
<div dir="ltr">
आता मिटिंग चा शेवट म्हणजेच भाषण देणे हा मांजराचा आवडता पार्ट आला.<br />
"हे बघा, आयटी वाले अडवणार.कस्टमर ऐकणार नाही.मॅनेजर्स ऐकून पुढच्या कॉन्फरन्स ला जाताना विसरणार.इथे असणं, कामं चांगली होणं,कस्टमर ला पाहिजे ते पाहिजे त्या वेळात देणं ही आपली गरज आहे.आपल्याला त्याचा मोठा पगार मिळतो.कधी एका एक्सेल शीट मध्ये दोन ओळी लिहून आणि कधी शनिवार रविवार कुत्र्यासारखं काम करून.त्यात अडचणी येणार.मशीन क्रॅश होणार.लोक उद्दाम सारखे अडवणार.लायसन्स मिळणार नाहीत.10 ओळींचा प्रोग्राम कोणीही लिहिल.12 वीच्या हुशार मुलाला शिकवला तर तोही करेल.तो 10 ओळींचा प्रोग्रॅम लिहिण्या साठी लागणाऱ्या गोष्टी तयार करताना तुम्ही जे काही करता तो खरा एक्सपिरियन्स."</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br />
मांजर बोका बनायच्या योग्य मार्गावर आलं होतं!<br /><br />-अनुराधा कुलकर्णी<br /></div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-4815984684310128812018-10-03T18:56:00.000+05:302018-10-03T18:56:30.561+05:30स्टिकरयातनानुभव<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
चांगली 2 ऑक्टोबर ची सुट्टी, दुपारी आराम करायची संधी सोडून आम्ही तिघे हातात कटर, ओट्यावरचे पाणी ढकलायचा झाडू,शेजारून उसनी घेतलेली कोणत्या तरी दुकानात फुकट मिळालेली मापन पट्टी घेऊन फ्रीज ला भिडलो होतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
हा विषय चालू झाला तो 'फ्रीज पेंट करावा की त्याला स्टिकर लावावा' या ऑनलाइन घडलेल्या चर्चेवरून.कोणीतरी दिलेल्या अमेझॉन च्या लिंक वर सुंदर सुंदर फ्रीज स्टिकर बघायला मिळाले.एकावर लिंबू, दुसऱ्यावर स्ट्रॉबेरी, तिसऱ्यावर कॉफीबिया, चौथ्यावर पाणी आणि त्यात विहार करणारे हंस,पाचव्यावर जंगल अशी मोहक खैरात होती.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'पण स्टिकर का?नवा घेऊ शकतो ना फ्रीज? 13 वर्षं झाली याला.'<br style="box-sizing: border-box;" />'शू, असं बोलायचं नाही.त्या बिचाऱ्याने ऐकलं तर त्याला कसं वाटेल?आपली स्कुटी आपण 11 वर्षं आणि 50000 किलोमीटर चालवून 12000 मध्ये विकली.आपली कार आपण 9 वर्षं चालवून विकली.फ्रीज आणि वॉशिंग मशीन 2005 चं आहे.किमान 2020 पर्यंत तरी चालवायला नको का?परत मिळतात का अशी यंत्रं?काय करायचेत स्टील चे दरवाजे नि 2 भाज्यांचे ड्रॉवर?आतलं यंत्र 4 वर्षात बिनकामी झालं तर?फ्रीज बदलायचा नाही.जोवर त्याला दारं जोडलेली आहेत आणि वस्तू गार होतात तोवर तर अजिबात नाही म्हणजे नाही.स्टिकर ने फ्रेश लूक येईल.'<br style="box-sizing: border-box;" />'उंची मोजणारा हत्ती विसरलीस का?'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
इथे डोळ्यासमोर लाटा येऊन मन फ्लॅशबॅक मध्ये गेलं.<br style="box-sizing: border-box;" />5 वर्षांपूर्वी असाच हौसेने उंची मोजणारा हत्ती स्टिकर ऑनलाइन मागवला होता.हत्ती, उंचीच्या खुणा,भोवती 5 उडणारे पक्षी,हिरवळ आणि 1 झाड असा सेट फोटोत दिसत होता.<br style="box-sizing: border-box;" />आता सामान्य बुद्धिमत्तेच्या माणसांचा असा समज होईल की हे सगळं एक किंवा दोन प्लॅस्टिक शीट च्या पार्श्वभूमीवर काढलेलं असेल आणि माणसाला भिंतीवर 2 आयताकृती कागद एकाखाली एक चिकटवायचे असतील.तसा विचार करत असाल तर तुम्ही अज्ञ आहात.त्या सेट मध्ये 75 तुकडे होते.हत्तीचे 7 तुकडे(कसे ते आता आठवत नाही, सोंड एक तुकडा, ढु एक तुकडा,पोट 3 तुकडे, पाय 2 तुकडे असे काही गणित होते.),इंचाचे 8 तुकडे, पक्षी 5 तुकडे,प्रत्येक पक्ष्याभोवती हिरवळ 5 तुकडे असा जगव्यापी सरंजाम.आता काही छिद्रान्वेषी मंडळी म्हणतील की यांची बेरीज 75 होतच नाही मुळी.75 तुकडे चिकटवल्यावर परत बरोबर बेरीज पण करेन अशी अपेक्षा असेल तर ती मानवी हक्कांची पायमल्ली आहे.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर हत्तीची सोंड जमिनी पासून 115 सेंटीमीटर वर येत नाही हे प्रथमदर्शनी कॉमन सेन्स ने जाणवणे, मग आधी सेंटीमीटर खुणा पट्टीने मोजून योग्य जागी चिकटवणे, मग हत्तीचं पोट तिरकं न करता,पोट एकमेकांवर येऊ न देता,पोटात फट न पाडता 3 तुकडे नीट जोडून टाके घालणे(सॉरी हात फिरवणे),हत्तीचे पाय जमिनीपासून 5 इंच वर जोडणे, हत्तीला शिंक येऊन सोंडेतून पक्षी बाहेर पडल्या सारखे पक्षी चिकटवणे,प्रत्येक पक्षी भोवती हिरवळ चिकटवणे,नंतर शेवटच्या पक्ष्याची हिरवळ दाराबाहेर गेल्याने अर्धी कापणे हे सर्व गणित एका नवरा नावाच्या प्राण्याला करावं लागलं तर यावरून किंचित भांडणं होऊन पुढचे काही दिवस स्वप्नात उंची मोजणारा हत्ती दिसणे साहजिक आहे.काही माहितगार शॉपिंगबाज व्यक्तीना मी त्या हत्तीखाली कळवळून लिहिलेला रिव्ह्यू पण सापडेल ज्यात 'हत्तीसारखा जड प्राणी जमिनीपासून 5 इंच वर लटकावत ठेवावा ही मूर्ख कल्पना कोणाची?' वगैरे अर्थाची जळजळीत वाक्य वाचायला मिळतील.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
लाटा परत.बॅक फ्रॉम फ्लॅशबॅक.<br style="box-sizing: border-box;" />'यावेळी उंची मोजणाऱ्या हत्ती सारखं नाही होणार.एकच स्टिकर असेल.'<br style="box-sizing: border-box;" />'ठीक आहे.मागव, पण यावेळी नीट प्लॅन करून लावायचा स्टिकर.'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br style="box-sizing: border-box;" />तर मी कॉफीबिन, पाण्यात पोहणारे हंस वगैरे कडे वळले.स्वस्त पण होते.पण कोणत्याही कंपनीचे मालक मेले हिंजवडीत किंवा सौदागर मध्ये डिलिव्हरी करत नव्हते.हिंजवडीत डिलिव्हरी नाही???(इथे धक्का बसलेल्या चेहऱ्यावर 3 वेळा कॅमेरा आणि ढाण असे 3 दा पार्श्वसंगीत.) 'अरे तुमच्या सारख्यानी असं केलं तर मोठ्या मोठ्या कंपनीत 10 तास काढणाऱ्या, नंतर रोज 3 तास हिंजवडीतून आपल्या हडपसरी किंवा कोथरुडी निवासात पोहचायला काढणाऱ्या, आयुष्यात लागणाऱ्या रुमालापासून चड्डीपासून ते डायपर पर्यंत सर्व गोष्टी ऑनलाइन विकत घेणाऱ्या लोकांनी कोणाच्या तोंडाकडे पाहायचं?कोणाच्या?(प्रतिध्वनी)' स्वगत आटोपतं घेऊन आधी एरिया डिलिव्हरी देणाऱ्या कंपन्या शोधल्या.त्या कंपन्या फ्रीज स्टिकर विकतात का ते पाहिलं.एक कंपनी विकत होती, पण फारच विविधरंगी डिझाइन होतं.ते चिकटवल्यावर फ्रीज उत्तरेकडच्या रंगपंचमीत रस्त्यावर सापडल्या सारखा दिसणार होता.पण कंपनी डिलिव्हरी देत होती.'हातात सापडलेला एक पक्षी रानात लांब असलेल्या 2 पक्ष्यांपेक्षा नेहमी बरा' ही म्हण आठवून पटकन मागवून टाकले.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
स्टिकर आला.तो 5 फुटी फ्रीज चा नसून 8 फुटी पूर्ण दरवाज्याचा आहे.पण 'जे का दूरच्या दारी| तेथे करी सामानी डिलिव्हरी| तोचि साधू ओळखावा| पैसा तेथेचि द्यावा||' म्हणून हा मोठा वालाच चालवून घेणार होतो.आधी ती प्रचंड गुंडाळी सोडवताच येईना.डिझाईन कसं आहे बघू म्हणून उलगडायला जावे आणि कागद सटकून मांडीवर आपटावा असं झाल्यावर 2 मेम्बराना 2 टोकावर बसवून कागद उलगडला.डिझाईन फारच भयाण रंगीबेरंगी होतं.नारायण धारप भयकथा वाचलेल्याना त्यात अमूर्त घातकपणाचा निर्यास सोडणारे अमानवी आकार आणि बाकी आम जनतेला पिकासो आणि व्हॅन गॉग वगैरे मंडळींची नवचित्रं दिसत होती.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'तुला सांगत होतो.ही कामं प्रोफेशनल लोकांकडून करून घ्यायची असतात.वॉलपेपर्स चिकटवणारे वगैरे.'<br style="box-sizing: border-box;" />'पण मग ते प्रोफेशनल बनेपर्यंत त्यांनी किती वॉलपेपर ची नासाडी केली असेल?'<br style="box-sizing: border-box;" />'एकही नाही.जेव्हा हातावर पोट असतं तेव्हा त्या हातांना चुका करण्याचा अधिकारच नसतो.लहानपणापासून आयुष्याच्या तव्यावर बोटं पोळत ते कामाच्या सुंदर भाकऱ्या बनवत असतात.'<br style="box-sizing: border-box;" />(स्वगत: अरे देवा!! हा प्राणी किती सेंटी मारतो!! खरंच फ्रीज ला रंग देणाऱ्या कडे सोडणं परवडलं असतं.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
फ्रीज ची मापं घेण्याचं काम ज्या मेंबर ला दिलं होतं तो लांबी इंचात, रुंदी सेंटीमीटर मध्ये लिहून गोंधळ वाढवत होता.एकंदर ती मापं वापरून कागदावर खुणा केल्यावर ही फ्रीज ची नसून सिग्नल च्या खोक्याची मापं बनतायत असा शोध लागला.मग पेपर कापण्यापूर्वी परत एकदा मापं घेऊन खुणा केल्या.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
फ्रीज वर तो स्टिकर चिकटवणं हे एक वेगळंच अग्निदिव्य.तो स्टिकर कागद काढल्या काढल्या चारुदत्ताला भेटणाऱ्या वसंतसेनेच्या आतुरतेने जे समोर दिसेल त्याला चिकटतो.मग एका मेम्बर ने गुंडाळी धरणे.दुसऱ्याने उभं राहून कागद उलगडणे. तिसऱ्या मेंबर ने मध्ये मध्ये नाचत सूचना देणे, हे सर्व झाल्यावर हा कागद चिकटवून झाला.उभं राहून अभिमानाने त्याच्याकडे बघताना जाणवलं की या कागदावर 'माय नेम इज केशव पुट्टी, बिर्ला व्हाइट वॉल पुट्टी करे पपडी की छुट्टी' जाहिरातीतल्या भिंतीसारखे असंख्य फुगे आले आहेत.यापेक्षा उंची मोजणारा हत्ती बरा होता की.निदान बिघडला तर 75 पैकी एक तुकडा बिघडत होता.इथे म्हणजे एकच एक मोठा स्टिकर. 'चुकीला माफी नाही.'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'थांब थांब.लाकडी उलथनं आण. आणि काच साफ करायचा मोठा मॉप.'<br style="box-sizing: border-box;" />आता आम्ही लाकडी उलथनं, मॉप यांनी तो स्टिकर सपाट करून करून त्यात राहिलेले हवेचे फुगे एकमेकांना चिकटवणं, मग तो मोठा झालेला फुगा अजून दाबून ढकलत कडेला नेऊन त्यातली हवा काढणं हे काम करायला लागलो.या प्रोसेस मध्ये कधीकधी फुगा दबून कागदालाच सुरकुती पडते आणि तो '6 साईन्स ऑफ एजिंग' घालवणाऱ्या क्रीम मधल्या बाईच्या क्रीम लावण्या आधीच्या थोबाडासारखा दिसायला लागतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br style="box-sizing: border-box;" />'अरे, आपण सगळ्या फुग्याना टाचणी ने भोक पाडुया का? सगळी हवा जाईल.'<br style="box-sizing: border-box;" />'आणि पेपर भोकं भोकं वाला दिसेल.'<br style="box-sizing: border-box;" />'मग आता काय बेनेडिक्ट कंबरबॅच च्या चेहऱ्यासारखा गुळगुळीत दिसतोय का पेपर?'<br style="box-sizing: border-box;" />'उंची मोजणारा हत्ती मी पूर्ण लावला होता.आता ब्रश ने फुगे घालवायची आयडिया माझी आहे.फ्रीज च्या उरलेल्या 2 भिंतींना स्टिकर तू एकटी लावणार आहेस.अत्यंत पुअर प्लॅनिंग आहे तुझं.'<br style="box-sizing: border-box;" />'मी रंग द्यायचं म्हणत होते.रंग देऊ नको म्हणणारा तू आहेस.उरलेल्या 2 भिंतींसाठी सपोर्ट देणं ही तुझी नैतिक जबाबदारी आहे.'<br style="box-sizing: border-box;" />'माझी नैतिकता तू नवा फ्रीज घ्यायला नाही म्हटलं तिथेच पळून गेली.आता तू आणि तुझे स्टिकर काय वाटेल तो गोंधळ घाला.'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
त्यामुळे आता फ्रीज ला 1 फुगेवाली रंगीत भिंत आणि 2 पांढऱ्या मळकट भिंती आहेत.त्यातली एक उद्या रंगीत फुगेवाली होईल.येताय का खालून पेपर धरायला?</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-68635140034295339282018-10-01T20:12:00.002+05:302018-10-01T20:12:33.417+05:30सिवाजी..द बॉस्स<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
सुरुवातीलाच एक मनुष्य घोषणा देणाऱ्या प्रचंड जनसमुदायातून एका तुरुंगात जातो.शेजारचा तुरुंग वाला त्याला 'काय केलंस म्हणून तुरुंगात आलास' विचारत असतो.आपण नै का, शेजारी कोणी राहायला आलं की 'मूळचे कुठचे, इथे बदली झाली का, अमक्या गावचे का, शिवाजी पेठेशेजारी वाडा आहे त्या अमक्या काकांना ओळखत असाल' वगैरे हिस्टरी दारातच घेतो तसे.इथे आपला नायक सिवाजी 'लोगोका भला किया इसलीये जेल हुई' सांगतो. या सीन मध्ये सिवाजी ची तजेलदार त्वचा,व्यवस्थित ट्रिम केलेली फ्रेंच दाढी आणि नुकतेच कंडिशनर स्पा केलेले सुळसुळीत केस पाहून तो 'ब्युटी पार्लर का बिल नही दिया इसलीये जेल हुवा' सांगेल की काय अशी बऱ्याच प्रेक्षकांना शंका येते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर हा सिवाजी काही वर्षे अमेरिकेत राहून 200 कोटी रुपये जमा करून भारतात समाजकार्य करायला कायमचा आलेला असतोय.'अमेरिकेत 'सिस्टम सॉफ्टवेअर इंजिनीयर' म्हणून नोकरी करून लग्नायोग्य वयाचं असताना 200 कोटी रुपये कमावून भारतात परत येता येतं' ही अनिष्ट अभद्र अफवा पसरवल्याबद्दल अनेक कंपन्या मधून 1-2 वर्षं अमेरिकेत राहणारी आणि दिवस रात्र पाव, बटाटे, कांदे आणि अंडी खाऊन पैसे वाचवणारी लग्न वयाची मुलं अति संतप्त आहेत असं आमच्या आतल्या सूत्रांकडून कळतं.भारतात विमानतळावर उतरल्या उतरल्या 'हे काय, नोटांचं पोतं कुठेय?तो सिवाजी सिस्टम सॉफ्टवेअर मध्ये काम करून 200 कोटी घरी घेऊन आला.तुला मेल्याला प्रोग्रामर असून साधे 2 कोटी घेऊन यायला जमेनात होय?आमचाच दाम खोटा' म्हणून आईबाप हताश डिसगस्टेड सुस्कारे टाकू लागले.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर आता हा असा 200 कोटी घेऊन आलेला मुलगा भारतात येणार म्हटल्यावर लग्नी मुलींची रांग लागणं साहजिक.त्याही म्युझिक आल्बम च्या ऑडिशन ला आल्यासारख्या जीन्स ची शॉर्ट आणि आखूड शर्ट घालून सिवाजी च्या आईबापांवर भावी वधू म्हणून इम्पो टाकायला आलेल्या असतात.पण सिवाजी निग्रहाने सगळ्यांना 'मला भारतीय वधु आणि स्वागताला भारतीय संगीत पाहिजे' म्हणून सगळ्यांना कटवुन एकदम नदी किनारी गाणं म्हणायला जातो.या गाण्यात सिवाजी च्या बाजूचे नर्तक अनुक्रमे पोटावर सिंह, मडकं आणि रजनीकांत अशी चित्रं(3 कडवी 3 चित्रं) रंगवून नाचतात आणि सिवाजी (बहुतेक) चेन्नई मध्ये असूनही 'जहां लस्सी से स्वागत होगा' वगैरे गाणे म्हणतो ही बाब अती मनोरंजक आहे.सिवाजी अमेरिकेत किती वर्षं राहिला हा एक विचाराधीन विषय आहे.त्याला पाहून कोणीही त्याला 'आपका बच्चा कौनसे कॉलेज मे पढता है' असं न विचारता 'बेटा तुझे कैसी लडकी पसंद है' विचारतात.अश्या प्रकारचा समजूतदारपणा या देशात अपेक्षित आहे.200 कोटी जमवता जमवता होतं असं कधीकधी.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर सिवाजी ला देशात ठिकठिकाणी मेडिकल कॉलेजेस काढून विद्यार्थ्यांना फुकट शिक्षण द्यायचे असते.यासाठी 200 करोड अमेरिकेत दर महिन्याला पिगी बँकेत टाकून बाजूला ठेवलेले असतात.शिवाय उरलेले पैसे आधीच पाठवून विमानतळाच्या धावपट्टीइतके मोठे पोर्च असलेला बंगला आणि गावात जमीन पण घेतलेली असते.शिवाय या कॉलेज बांधकामाला परवानगी मिळावी म्हणून अधून मधून 4 कोटी, नंतर पूर्ण रकमेच्या 25% अशी लाच द्यावी लागते.(म्हणजे आधी 4 कोटी देऊन उरले 196 कोटी.पुढे नंतर लाच देताना 196 कोटी चे 25%, मग नंतर त्याच्या पुढच्याला लाच देताना (196*(१/४))/४ असे रिवाईज करून गणित करावे लागेल.हा हिशोब फारच गुंतागुंतीचा झाला.तो करायला लागू नये म्हणून या बिकट प्रसंगातून सिवाजी ला आदिशेषन नावाचा एक शत्रूरुप मित्र वाचवतो आणि बांधकामावर स्टे आणतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आता हे सर्व चालू असताना सिवाजी चे वधू संशोधन पण चालू असतेच.त्याला एक सुशील मुलगी मिळाल्यावर तो तिच्या घरी निवडणूक आयोग क्लर्क चे रूप घेऊन नायिकेला भोचक प्रश्न विचारणे, ती सेल्सगर्ल असलेल्या वाद्याच्या दुकानात जाऊन तोडफोड करणे वगैरे सभ्य उपाय करून मुलीचे हृदय जिंकण्याचा प्रयत्न करतो.त्याचे आईबापही 'काय बै या हल्लीच्या मुली, सोन्या सारखा मुलगा घरी येऊन मागणी घालतोय आणि या अश्या शिष्ठ सारख्या वागतात' असे भाव आणून त्याच्या बरोबर राहतात.सिवाजी मुलगी व कुटुंबियांना घरी बोलावून पार्टी देतो.यात बदक, खेकडा, कासव असे अनेक प्राणी शिजवून वाढून त्याने मुलीकडच्यांचे मन जिंकले.प्रत्यक्ष मुलीचे मन जिंकणे मात्र कठीण.म्हणून सिवाजी ने तिला आपली खोली, त्यात तिच्या साठी घेतलेल्या कपाटभर साड्या, घरी नेसायच्या कपाटभर साड्या, तिच्या प्रेग्नन्सी मध्ये लागणाऱ्या प्रोटीन पावडरी,मुलगा/मुलगी दोघांसाठी घेतलेले कपाटभर कपडे हे दाखवल्यावर तिची खात्री पटते की हाच बै आपला वर.हल्लीच्या मुलींप्रमाणे ती 'हे काय, अगदीच कशी बै रंगांची जाण नाही?मी इतक्या डार्क जांभळ्याच्या शेड वापरते का कधी?आणि एकही कॉटन चा कुर्ता नाही?जीन्स नाही?कसली म्हणून मेली मॉडर्न पणाची हौस नाही.चांगलं इंग्लंड चं स्थळ सांगून आलं होतं.पण नशीब मेलं या आर्थोडॉक्स लोकांशी बांधलं गेलेलं ना' म्हणून रुसून न बसता पटकन हो म्हणते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
पण प्लास्टिक बंदीच्या काळात सतत बदलणाऱ्या नियमांप्रमाणे नायिकेचे विचार सतत बदलत राहतात.परत भेटायला आल्यावर ती नायकाच्या हाताजवळ हात नेऊन 'तू माझ्या इतका गोरा नाहीस' सुचवते.सिवाजी अत्यंत समजूतदार माणूस असल्याने 'काय गं भवाने, माझ्या घरी बसून कासवाच्या पिल्लाचे कटलेट खाताना दिसला नाही होय माझा रंग' म्हणून न झापता पटकन घरी जाऊन 'रंग माझा वेगळा' म्हणायची तयारी चालू करतो.स्ट्रॉबेरी खाणे, मुलतानी मातीत आंघोळ करणे,बरेच लेप लावणे यानंतर तो आरस्पानी गोरा बनून आपले गोरे पाय व पोटऱ्या दिसतील अशी कॅप्रि पॅन्ट घालून नायिकेकडे परत जातो.गोरापान रजनीकांत बघायच्या कल्पनेने घाबरलेले प्रेक्षकांचे मन नायिकेच्या स्वप्नात गोरा, ब्लॉन्ड विग वाला रजनीकांत आणि ब्लॉन्ड विग वाली नायिका गाण्यात बघून 'वर्स्ट केस' ला तयार होतेच.नायिका प्रत्यक्षात अत्यंत साधी भोळी संस्कारी मुलगी असली तरी सर्व स्वप्न गीतात ती आपली मॉडर्न कपडे घालायची हौस भागवून घेते.स्वप्नं ही भौगोलिक मर्यादा बाळगत नसल्याने ग्रीक मुकुट घातलेला नायक, ईजिप्तीशियन कपडे घातलेली नायिका,पर्शियन बेलीनृत्य अशी बहू-सांस्कृतिक कॉम्बिनेशन आपल्याला 3 गाण्यात बघायला मिळतात.आता नायक बिचारा इतका गोरा झाला तरी हिला लग्न नाहीच करायचंय.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
शेवटी नायक एका लोकल खाली जीव द्यायला निघतो.इथे लोकल चा वेग, डोंगरावर असलेली नायिका, सांध्यात अडकलेला पाय या सर्वातून शेवटी नायिकेचे प्रेम (आणि लाल ओढणी काढून लोकल च्या दिशेने नायकाच्या पुढे धावत जाणे.लोकल चालकाला एवढा मोठा ढळढळीत रजनीकांत बराच वेळ समोर उभा दिसला नाही तरी अचानक लाल ओढणी हलवत धावत आलेली नायिका दिसून गाडी थांबवता येणे यामुळे 'लाल रंगाची तरंगलांबी इतर रंगांपेक्षा जास्त असते आणि तो लांबून डोळ्याला दिसतो' हा भौतिकशास्त्रातील सिद्धांत नव्याने पक्का होतो) यामुळे नायकाचा जीव वाचतो आणि ती फायनली 'वाजी वाजी वाजी, मेरा जीवन है सिवाजी' असे गाणे म्हणून लग्नाला होकार देते.(लग्नात उखाणा म्हणून हेच गाणे गद्य रुपात म्हणता येईल.उगीच वेगळा बनवायला नको.'सामने की अलमारी मे चांदी की थाली, सिवाजी के बिना पुरी दुनिया को मै देती गाली' किंवा 'मंगल मंगल मंगल,खाऊं सिवाजी के हाथ का पोंगल' असा काहीतरी.)या गाण्यात सर्व नर्तकांच्या कपड्यात इतके रंग वापरले आहेत की लग्नाच्या वऱ्हाडाचा बस्ता नव्याने न बांधता हेच कपडे जरा नीट इस्त्री करून वापरावे असा बेत असावा.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
आता लग्न आघाडी वर पूर्ण गॅरंटी मिळाल्यावर सिवाजी अनेक राजकारणी लोकांना मारून मारून सरळ करून त्यांचे पैसे काळ्याचे पांढरे करतो.ते कसे ते प्रत्यक्ष बघण्याची गोष्ट आहे.शिवाय तो सगळ्या दुर्गम भागात हेलिकॉप्टर ने जातो.तिथे उघडी नागडी(लहान) मुलं त्याचं स्वागत करतात.आणि हा देशात सगळीकडे सुबत्ता आणतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
पण ज्योतिष्याने कुंडलीत मृत्यूयोग सांगितलेला असतो ते प्रोजेक्ट एकदा उरकून टाकणे भाग असते.त्यामुळे हा सिवाजी तुरुंगात असतो.तिथे आदीसेशन येऊन त्याला मार मार मारतो.आदिसेशन चे कपडे अति पांढरे शुभ्र आणि कितीही मारामारी केली तरी न मळणारे असतात.शिवाय सिवाजी ला मायक्रो लुंगी गुंडाळून मारायचं असल्याच्या खास प्रसंगा प्रित्यर्थ आदीसेशन ने लेग वॅक्सिंग केले असावे अशी दाट शंका आहे.दर्शकांनी प्रत्यक्ष खात्री करून घ्यावी.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तर हा सिवाजी लाईव्ह फेज असलेल्या स्विच बोर्ड असलेल्या खोलीत सेशन कडून मार खातो.मग सेशन गेल्यावर पटकन स्विच बोर्ड उघडून स्वतःला वायरीने शॉक देऊन मारून टाकतो.आता खऱ्या खऱ्या मेलेल्या सिवाजी चा मृतदेह नेत असताना गाडी थांबते, आणि तो मृतदेह शेजारी थांबलेल्या मोठ्या वोल्वो च्या डिकीत ठेवला जातो, आणि मग ती वोल्वो अज्ञात ठिकाणी घेऊन जाऊन डॉक्टर लोक सिवाजी च्या बॉडी ला शॉक देऊन परत जिवंत करतात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
पण बाकी कोणाला हे कळतच नै.त्यांना वाटतं सिवाजी मेलाच. आणि एक नवाच एन आर आय अभिराम बच्चन येऊन (स्वतःच्या) टकलावर खारका मारत सगळा कारभार हातात घेतो.हा अभिराम बच्चन हेअरकट, ओव्हरकोट आणि मिश्या सिवाजी पेक्षा वेगळ्या बाळगत असल्याने भारतात कोणालाही ओळखू येत नाही.आणि सिवाजी ची कहाणी सुफळ संपूर्ण होते.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
धड्याखालचे प्रश्न:<br style="box-sizing: border-box;" />१. सिवाजी कोणता शाम्पू वापरतो?<br style="box-sizing: border-box;" />२. विद्या भारती ला कोणत्या कोणत्या देशात नाचत असल्याची स्वप्नं पडतात?<br style="box-sizing: border-box;" />3. सिवाजी चेन्नई मध्ये असून रोज फुलशर्ट,आत बनियान,वर सूट आणि टाय असे 3 लेयर वापरतो.त्याचा डिओड्रंट कोणता असेल?<br style="box-sizing: border-box;" />4. आदी सेशन कडे पांढऱ्या कुरता लुंगीचे किती सेट आहेत?<br style="box-sizing: border-box;" />5. आदी सेशन चे कपडे सर्फ एक्सेल ने धुतले जातात की एरियल ने?<br style="box-sizing: border-box;" />6. अभिराम बच्चन अंगावर किती लेयर्स घालतो?<br style="box-sizing: border-box;" />7. विद्या भारती चे स्वप्न गाण्यांमधले कपडे चेन्नई चा कोणता शिंपी शिवतो?<br style="box-sizing: border-box;" />8. सिवाजी एकावेळी किती माणसे हात फिरवून हवेत उडवतो?<br style="box-sizing: border-box;" />9. मे महिना आहे.(याचा गणिताशी काहीएक संबंध नाही पण विद्यार्थ्यांना गोंधळवायला जादा माहिती.)एक लोकल ताशी 120 किलोमीटर च्या वेगाने चेन्नई कडून बंगलोर कडे जाते आहे.एक सिवाजी ताशी 0 किलोमीटर च्या वेगाने लोकल कडे येतोय.एक विद्याभारती ताशी 10 किलोमीटर च्या वेगाने लोकल च्या दिशेने धावते आहे.वाऱ्याचा त्या दिवशी चा वेग ताशी 5 किलोमीटर आहे.तर विद्याभारती आणि लोकल एकमेकांना सिवाजी पासून किती अंतरावर भेटतील?</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-85279297580458207352018-08-29T19:18:00.000+05:302018-08-29T19:18:22.500+05:30आमचे प्राणीजीवन<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"टॉयलेट मध्ये गेलो, बघतो तर काय, कमोड शॉवर च्या नळावर सरडा!! थोडक्यात वाचलो."<br style="box-sizing: border-box;" />या वाक्याला अपेक्षित 'हो का, अरे बापरे' न येता समोरचं नाक मुरडून समोरच्या कपाळावर आठी पडली.<br style="box-sizing: border-box;" />"भलत्या शंका घेऊ नका.कमोड वर बसण्या आधीच दिसला सरडा, बाहेर आलो आणि दुसऱ्या खोलीच्या टॉयलेट मध्ये काम केले."<br style="box-sizing: border-box;" />कपाळाच्या आठ्या विरून अपेक्षित 'अरे बापरे' आले.<br style="box-sizing: border-box;" />"हे तर काहीच नै, त्या चीन का थायलंड मध्ये एकाच्या टॉयलेट मध्ये अजगर होता. चावला ना भलत्या जागी.टाके पडले."<br style="box-sizing: border-box;" />सरड्या पासून बचावलेल्या वीराने मनात 'हिचं ऍनिमल प्लॅनेट बघणं कमी केलं पाहिजे.भलत्या वेळी भलत्या दचकवणार्या बातम्या बघत असते" अशी खूणगाठ बांधली.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तितक्यात आतून एक पॉंडस पावडरीचा वास पदर फलकारत आला.<br style="box-sizing: border-box;" />"सांभाळून रे बाबांनो.परवा त्या ए5 मधल्या बाईंनी खाली पूजेची फुलं घेताना झाडावर काळं कुट्ट लांबडं पाहिलं.अगदी हातापासून वीतभर अंतरावर.हे असं मोठं होतं आणि फूस फूस करत उडी मारून दुसऱ्या झाडावर गेलं.आता खूपच झालीत सोसायटीत लांबडी."<br style="box-sizing: border-box;" />"लांबडं?"<br style="box-sizing: border-box;" />"म्हणजे जनावर रे.सरपटणारं."<br style="box-sizing: border-box;" />"ओह, साप म्हणायचंय का तुला?"<br style="box-sizing: border-box;" />"घेतलं का शेवटी ते अभद्र नाव?नाव घेतलं तर लांबडं आपल्या मागे घरात येतं.लांबड्या लांबड्या इथे तुझं नाव नाही घेतलं त्या कोपऱ्यावरच्या कडुनिंबाने घेतलं, त्याला जाऊन चाव."<br style="box-sizing: border-box;" />"हे असं म्हणून सापाला कसं कळेल?तो मराठी आहे का?आणि त्याला माहित आहे का आपलं दुसरं नाव लांबडं आहे ते?"<br style="box-sizing: border-box;" />"परत तेच.लांबड्या लांबड्या इथे तुझं नाव नाही घेतलं त्या कोपऱ्यावरच्या कडुनिंबाने घेतलं, त्याला जाऊन चाव."<br style="box-sizing: border-box;" />"तू घाबरू नको गं.त्या काकूंना जाड चष्मा आहे.नंबर वाढला असेल.काळी साप सुरळी मोठी होऊन दिसली असेल."<br style="box-sizing: border-box;" />"करा चेष्टा.हे असे अनुभव प्रत्यक्ष आल्याशिवाय कळायचं नाही तुम्हाला."<br style="box-sizing: border-box;" />परत एकदा सापाचं नाव येण्याआधीच साडी पदर फलकारत आणि चप्पल वाजवत फूस फूस वाला मोठा भुजंग पाहिलेल्या काकूंबरोबर फिरायला गेली.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"काहीही फेकतात काकू.असा या झाडावरून त्या झाडावर उडी मारणारा सुपरमॅन साप इतका जवळ येईपर्यंत दिसला नाही होय त्यांना?"<br style="box-sizing: border-box;" />"असेल खरं.आपल्याला काय माहित?मी डिस्कव्हरी वर पाहिलंय.काळे साप नेहमी विषारी असतात.न्यूरो टॉक्सिन सोडतात.आणि विषारी साप ओळखायचं मुख्य चिन्ह म्हणजे त्यांच्या डोक्याच्या बाहुल्या टोकदार असतात, आणि बिन विषारी सापांच्या गोल."<br style="box-sizing: border-box;" />(स्वागत: अरे देवा!!काही काळ हे चॅनल दिसणं बंद करावं.कसलं म्हणून नव्या माहितीचं इम्प्रेशन मारता येत नाही हिच्यावर.)<br style="box-sizing: border-box;" />"म्हणजे साप चावायला आला की आधी "सापा सापा थांब थांब चेहरा वळव, मला तुझ्या डोळ्यात बघूदे" म्हणून डोळ्यात बघून बाहुल्या गोल असल्या तरच चावायला गो द्यायचा का त्याला?"<br style="box-sizing: border-box;" />"एक मेली उपयोगी माहिती द्यायला गेले तर त्यात हजार खोड्या काढायच्या.सवयच आहे तुमच्या घराला आनुवंशिक."<br style="box-sizing: border-box;" />(विषय घातक वळणावर जायला लागला.या वळणावर गेलेल्या गाडया उतारावर भरधाव वेगाने जाउन 'आज स्वयंपाक नाही' या दगडावर आपटतात याची कल्पना असल्याने सरड्यापासून वाचलेली पार्टी जीवाच्या आकांताने विषय बदलायचे चान्स शोधू लागली.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"त्या मांजराने बाहेर शी करून ठेवलीय.आता ती अजून एका मांजराला घेऊन येते.हळूहळू आपल्या गॅलरीची सार्वजनिक मांजरहागणदारी होणार असं दिसतंय."<br style="box-sizing: border-box;" />"मी काल दालचिनी आणि मिरी पावडर मिक्स करून ठेवली होती आणि पसरली होती.म्हणजे तिला एकदा शी ला बसल्यावर बुडाला जबरदस्त झोम्बलं की परत येणार नाही.उद्या मिरची पूड पण मिसळते."<br style="box-sizing: border-box;" />"मांजर नेहमी जमिनीला बुड टेकूनच शी करेल हे बेसिक ऍझंप्शन चुकतंय असं वाटत नाही का?आणि पावडरीच्या लेयर कडे तोंड करून शी केली म्हणजे सगळंच गणित चुकलं."<br style="box-sizing: border-box;" />"तू सोल्युशन दे.असलेल्या सोल्युशन मध्ये चुका काढू नकोस."<br style="box-sizing: border-box;" />"ठीक आहे.तू पहाटे 4 पासून लक्ष ठेव. मांजर आली की चटकन गॅलरीचं कुलूप काढायचं, पटकन बाहेर जायचं आणि तिच्या कंबरेत मोठी कचकून लाथ घालायची."<br style="box-sizing: border-box;" />"मी काय म्हणते, तुला गेले बरेच दिवस ब्राह्मप्रहरी उठून जॉगिंग ला जायचं होतं ना?तूच का नाही लक्ष ठेवुन पेकाटात लाथ घालत?"</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"बरं ते जाऊदे.अजून एक आयडिया.मांजरीच्या नेहमीच्या शी ला उभं राहायच्या जागेवर थोडे लांब लांब 10 वेट सेन्सर लोडसेल लावायचे.त्यातल्या एखाद्यावर तिने पाय दिला की सेन्सर ऑपरेट होईल.मग एक स्विच ऑन होईल.मग वरती एक पाण्याची भरलेली बादली असेल ती तिच्या अंगावर रिकामी होईल."<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे महान माणसा, इतकी हाय फाय सेन्सर असेंम्बली आपण बनवून जागेवर लावेपर्यंत त्या मांजरीला 5 पिल्लं होऊन ती आईपार्जित शौचालयाचा वापर करायला लागतील.टॉम अँड जेरी बघणं कमी कर जरा."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"पेस्ट कंट्रोल करायलाच पाहीजेय."<br style="box-sizing: border-box;" />"पेस्ट कंट्रोल ने शी करणारी मांजरं आणि साप कसे जातील?"<br style="box-sizing: border-box;" />"परवा पाल होती बाथरूम मध्ये.मी मेले असते हार्ट ऍटॅक ने.त्या जवळच्या पेस्ट कंट्रोल वाल्याला फोन केला तर म्हणे आम्ही फक्त मुंग्या आणि झुरळं कव्हर करतो.पाली आणि कोळी आम्ही घेत नाही.मूर्ख माणूस.घरावर पाटी लावू का, पाली आणि कोळ्याना प्रवेश बंद म्हणून?"<br style="box-sizing: border-box;" />"ती आता तुझ्या मागे भिंतीवर आहे ती तीच असेल.तशीच होती का दिसायला?"<br style="box-sizing: border-box;" />(इथे एक मोठी किंकाळी आणि पळापळ होऊन एक पार्टी डायनिंग टेबल च्या खुर्चीवर चढते.)<br style="box-sizing: border-box;" />"हाड, हाड.तिला पळव रे.हे बघ असं डिस्टर्ब न करता जायचं आणि हळूच मॉरटीन मारायचं.मग ती बेशुद्ध झाली की केर भरण्यात घेऊन अलगद बाहेर नेऊन टाकायचं."<br style="box-sizing: border-box;" />"हाड?ती कुत्रा नाहीये.मी अजिबात पळवणार नाही.तू 'पाल मारणारा नवरा पाहिजे' असं लग्नाच्या अपेक्षांमध्ये लिहिलं नव्हतं.स्पेक्स क्लिअर हवीत.रोल्स रिस्पॉन्सीबलिटी क्लिअर हव्यात."<br style="box-sizing: border-box;" />"अरे ती बघ तुझ्या नव्या वूडलॅन्ड च्या खोक्याकडे चाललीय."<br style="box-sizing: border-box;" />(आता सरड्यापासून वाचलेली पार्टी किंकाळी फोडून पळापळ करते.)<br style="box-sizing: border-box;" />"मी मॉरटीन आणतो.तू तोवर काठी वाजवून तिला दाराच्या दिशेला ढकल.मध्ये मध्ये कांची नारद राजाचा जप कर.आई म्हणाली त्याने धीर येतो."<br style="box-sizing: border-box;" />"मला जमणार नाही.ती माझ्या अंगावर येईल.तू काठी वाजव, मग मी मॉरटीन देते ते मार.मग ती मेलीय कन्फर्म केलं की मी प्रेत उचलून बाहेर टाकेन."<br style="box-sizing: border-box;" />आपल्या बद्दल चाललेलं इतकं अफाट प्लॅनिंग बघून पाल स्वतःच गहिवरून खिडकीतून बाहेर गेली.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
तितक्यात दार धडाधड वाजवून छोटे पाय आणि खरचटलेले हात घरात येतात.<br style="box-sizing: border-box;" />"आई मला जिंजर ने पंज्याने स्क्रॅच केलं."<br style="box-sizing: border-box;" />"बापरे, आधी डेटॉल लावू.केवढं खोल ओरबाडलंय.तू त्या जिंजर पाशी कडमडायला गेलीस कशाला?तुला मी कालच सांगीतलं होतं कुत्री मांजरं त्यांच्या खूप जवळ गेलं की चिडतात."<br style="box-sizing: border-box;" />"अगं मला लक्षात होतं.मी आधी जिंजर चा चेहरा वळवून नीट पाहिला.तो चेहरा शांत दिसत होता म्हणून तिला उचललं तर तिने जोरात शांत फेसनेच पंजा मारला."<br style="box-sizing: border-box;" />"तुझ्या नानाने केलं होतं मांजरीचं फेस रिडींग.चला आता रेबीज इंजेक्शन घ्यायला.आणि 5 डोस पूर्ण झाले की मग पाहिजे तितक्या मांजरी कुत्रे उचलत बस."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
-आमच्या घरातल्या सर्व 0,2,4,6 पायवाल्या प्राण्यांना समर्पित.</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-36824713776540140692018-06-22T21:54:00.000+05:302018-06-22T21:54:03.016+05:30हिंजवडी चावडी: मिटिंग बिटिंग<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"अरे पण तू केली होती ना मीटिंग रुम बुक?"<br style="box-sizing: border-box;" />"केली होती.पण ती पलीकडच्या टीम ची परदेशी बाई 2 आठवडे तिथे बसणार आहे बिस्कीट आणि पाण्याच्या बाटल्या घेऊन.सो दुसरीकडे जावं लागेल."<br style="box-sizing: border-box;" />"पण मग तू त्याना बदली रुम नाही मागितली का?"<br style="box-sizing: border-box;" />"आपण रूट कॉज अनलिसिस मध्ये टाकलं होतं ना त्यांनी इन्फ्रा सेटअप लवकर दिला नाही म्हणून टोयोटाचा इश्यू उशिरा गेला..तेव्हापासून ते लोक असेच करतात."</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"पेराल तेच उगवते" "मध पाहिजे असेल तर मधमाश्याच्या पोळ्यावर लाथ मारू नका" वगैरे जुन्या म्हणी नव्याने मांजराच्या डोळ्यासमोर तरळल्या. अचानक त्याच्या शेजारचा दुसऱ्या टीम चा भिडू बाळंतपणाच्या 5 दिवसाच्या रजेवर गेल्याचं त्याला आठवून त्याने झटपट त्याची आज रिकामी असणार असलेली मीटिंग रूम गाठली.'छोट्या लढाया जिंका, युद्ध आपोआप जिंकले जाईल' वगैरे इंग्लिश म्हण मनात बनवत मांजर आणि त्याचा टीम रुपी कळप मीटिंग रुमात शिरला.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
काचेच्या दाराबाहेरून एक फोनवर बोलणारा गगनभेदी आवाज जवळ जवळ येत होता.<br style="box-sizing: border-box;" />"अगं गुटखा नाही, सातारी जर्दा मागायचा कडक.एकदम किक येईल असा द्या म्हणून सांगायचं.नाही नाही, मशेरी भाजलेली असते.ती नाही चालणार."<br style="box-sizing: border-box;" />मांजर आणि त्याचे टीम मेट्स दचकून बाहेर बघायला लागले.<br style="box-sizing: border-box;" />"हां, घेतला ना, 111 मिळाला का, तो बेस्ट.आता नीट मगभर पाण्यात मिसळायचा, आणि न्हाव्याकडे केसांवर पाणी मारायचा स्प्रे असतो ना त्या बाटलीत टाकून झाडावर मारायचा.सगळी कीड गायब."<br style="box-sizing: border-box;" />मांजर आणि टीम मेट्स नी सुटकेचा निःश्वास टाकून परत एक्सेल मध्ये डोकी खुपसली.या आमच्या टीम मधल्या पर्यावरणवादी ताई.या कोणत्या वस्तूंचा कश्यासाठी उपयोग करतील सांगता येत नाही.मायक्रोवेव्ह ने कँसर होतो ऐकल्यावर यांनी आपल्या जपानी उच्चतंत्र मायक्रोवेव्ह चं बरण्या ठेवायचं शेल्फ बनवलंय.यांच्या घरात गेल्यास खापरात केलेली पोळी मातीच्या ताटात वाढलेली ट्रक च्या टायर ने बनलेल्या मोढ्यावर बसून तुम्हाला खायला मिळेल.काच पण नै.काच पर्यावरणात 400 वर्षं राहते.त्यामुळे ताई दुकानावर जाऊन कडक किक येणारा सातारी जर्दा आणतात ही मानसिक किक टीम ने सहजपणे पचवली.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"आपण आउट ऑफ बॉक्स थिंकिंग करायला पाहिजे.वेब सर्व्हिस लिहून काय कोणीही करेल.पण आपण यात मशीन लर्निंग इंटिग्रेट केले तर उद्या वेअरेबल डिव्हायसेस ला आपण बेस्ट प्रॉडक्ट असू."<br style="box-sizing: border-box;" />गीक दादा म्हणाले.हे दादा रात्री 2 पर्यंत घरी वेगवेगळी ट्युटोरियल वाचतात.बस मध्ये कर्णयंत्र लावून लिंडा(या बाई खऱ्या नव्हेत,त्या एका अभ्यास आणि ऑनलाइन शिक्षण वेबसाईट चे नाव आहे) ची प्रवचने ऐकतात.हे कलियुगात असतात तेव्हा त्यांची कंपनी अजूनही त्रेता युगातल्या टेक्नॉलॉजी वापरत असते.त्यामुळे यात बदल घडवून आणण्यासाठी 'रामाने सोन्याचा हरीण आणायला जाताना कुटीच्या दरवाज्याला बायोमेट्रिक स्कॅनर व सीतेच्या नुपुरामध्ये gps ट्रॅकर लावून जावे' अशी व्यवस्था स्वतःच्या कामात ते नेहमीच करत असतात.पण त्यांच्या मांजराची सर्व वरची मांजरे रावण असल्याने त्यांना सीता पळवण्यात येणारे हे अडथळे मुळीच पसंत नसतात व ते 'त्रेता युगातील लक्ष्मणरेषा सध्या पुरे, तुझ्या आयडिया पुढच्या रिलीज ला वापरू' म्हणून गीक दादांना जमिनीवर आणतात.पण तरीही गीक दादा आपला अविरत अभ्यास चालूच ठेवतात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"जरा विसावू या वळणावर" ताई वादळी वेगाने पर्स सहित आत शिरून खुर्चीत सांडल्या. ताईंना दीड वर्षाचे बाळ असल्याने आणि नवरा परदेशी असल्याने ताई बाळाचे आवरणे, सासू सासऱ्या साठी नाश्ता, जेवण,बाळाचे अमुक प्रमाणात तमुक व्हिटामिन, आयर्न,मॉलिब्डेनम आणि मेंडलेयेव्ह च्या सारणीतले सर्व धातू थोड्या थोड्या प्रमाणात देणारे भाजी पाला फळे फुले घातलेले बाळाचे 3 खाऊचे डबे बनवून येतात.घरी इतके केल्यावर ऑफिस हा औट घटकेचा जीवाला थंडावा वाटणे हे चकोर पक्ष्याला चंद्राचा आसरा वाटण्याइतकेच नैसर्गिक आहे.ताई नोकरी सोडून नवऱ्याघरी सातासमुद्री सुरक्षित पोहचण्याची वाट ऑफिसात आणि घरी सर्व चातकाप्रमाणे पाहत आहेत.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"सब मोह माया है" दादा चेहऱ्यावर मख्ख भाव आणून खुर्चीत मागे रेलून बसले होते.अमिताभ च्या 'सरकार' चे पोस्टर दादांना खुर्चीवर बसलेले पाहूनच सुचले अशी हापिसात वदंता आहे. हे दादा आधी मनुष्य प्राण्या प्रमाणे काम क्रोध लोभ मद मोह मत्सर हे षड्रिपू बाळगून उत्साहाने कामावर चिकटले होते.पण त्यांच्या पहिल्या पगारवाढीला कुंडलीत रिसेशनयोग, दुसऱ्या वाढीला कंपनी मर्जरयोग, तिसऱ्या वाढीला टीम बदल योग आडवा आल्याने दादा "सब मॅच फिक्स है, क्या हार क्या जीत सब झूठ और फरेब का रिमिक्स है" भाव चेहऱ्यावर आणून काहीही नवी योजना कानावर पडण्या पूर्वी "नाही वर्क करणार हे" म्हणायला तोंड उघडून तयार असतात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
या सर्व रत्नांना दरबारी बाळगणारा हा मांजर जुन्या पिक्चर मधील नूतन,निरुपा रॉय, आणि बाकी अनेक तत्ववादी शाळामास्तरांच्या पतिव्रता आणि इंटर्व्हल पूर्वी गोळी लागून मरणाऱ्या बायकांप्रमाणे अमेरिका, फ्रान्स आणि भारत अश्या 3 भूतलावरील साहेबांना सांभाळत कोंड्याचा मांडा करून टीम चा संसार काटकसरीने चालवत असतो.मांजराने फ्रान्स च्या भल्या सकाळी त्यांना फोन करून समजून घेऊन आपल्या टीम ला कळवळून पटवलेले काम आणि कामाची पद्धत आणि त्यानुसार झालेले अर्धा दिवस काम भारतातले लोक घरी गेल्यावर अमेरिकेच्या लोकांनी कॉफी चे घोट मारत मिटिंग घेऊन केलेल्या चर्चा आणि बदलांमुळे दुसऱ्या दिवशी 15% निकामी झालेले असते.असं अनेक वेळा झाल्यावर मांजराला सर्व देशी विदेशी साहेबमनांचा अंदाज येऊन तो दारी आल्या पाहुण्यांना कोडरूपी पॅटिस वाढताना आता ओट्यापाशी दुसऱ्या अप्रोच च्या अभ्यासरूपी शिऱ्याची कच्ची तयारी करून ठेवतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"आज पासून आपल्या टीम मध्ये अजाईल वापरणार आहोत आपण."<br style="box-sizing: border-box;" />"अजाईल?" (पर्यावरणवादी ताई अजून त्यांच्या घरातल्या झाडांवर जर्दा मारण्यातून मानसिक दृष्ट्या बाहेर पडलेल्या नाहीत.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"अजाईल.आता आपण वॉटरफॉल मॉडेल वापरतो.काम स्पेसिफिकेशन, प्लानिंग, डिझाईन, प्रोग्रामिंग, टेस्टिंग, मेंटेनन्स अश्या पायऱ्यावरून धबधब्यासारखं खाली कोसळतं. ते आता पाणवठयावर 5 नळ सोडून पाच बादल्या भरायला ठेवायच्या आणि एकत्र भरून न्यायच्या." (मांजर सध्या तो घेत असलेल्या अनेक अजाईल सेशन्स मुळे डोक्यात साठलेले बुडबुडे साबणाच्या फुग्याप्रमाणे भराभरा सोडायला लागला.)<br style="box-sizing: border-box;" />"आणि या धबधब्यात दर अपरेजल सायकल ला कोणीतरी घसरून पडून दात पाडून घेतं."('सब मोह माया है' दादा पर्यावरण वादी ताईंच्या कानात कुजबुजले.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"मेल पाठवायची नाहीत.सगळं रोज 15 मिनिटाच्या स्टँड अप मिटिंग मध्ये तमाम करायचं." ('मेल पाठवायची नाहीत' या वाक्याला गीक दादा सरसावून बसले.एरवी ते दिवसभरात हापिसात जास्तीत जास्त पाच वाक्यं बोलतात आणि बाकी मजकूर शेवटी eom(एन्ड ऑफ मेल) येणाऱ्या रिकाम्या मेल मध्ये विषयात एक लांबलचक वाक्य लिहितात.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"आपण बसून घेऊया स्टँड अप मिटिंग.मला जास्त उभं राहिलं की चक्कर येते." ('जरा विसाऊ या वळणावर' ताई घरी 'बाळ सांभाळ, खाणं सांभाळ, इनलॉ सांभाळ,बाळ सांभाळ' वाला गरबा खेळत असल्याने हापिसात त्या जास्त हालचाल करत नाहीत.दीड इंच हिल वाले फॉर्मल शूज घातले असले तर कँटीनपर्यंत पण नाही.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"मेल पाठवायला नको का?बाकी अजाईल बिजाईल चालूदे पण मॉम(मिनिट ऑफ मिटिंग) मेल पाहिजेत.नंतर लोक 'तुला हे सांगितलं तू केलं नाहीस मी तोंडी बोललो होतो' म्हणून भलत्या गोष्टींवर फटके टाकतात." ('सब मोह माया है' दादांच्या मनावर जुन्या जखमांचे व्रण अजून ताजेच आहेत.आयुष्यात प्रत्येकाशी घडलेल्या प्रत्येक संभाषणाचा आपल्याकडे मोबाईल स्क्रीनशॉट/रेकॉर्ड/साक्षीदार/मेल/एक्सेल यापैकी एका स्वरूपात लेखी पुरावा असलाच पाहिजे अश्या सावध पवित्र्याने हे वावरत असतात.मागे एकदा बायकोने सकाळी लाजत गोड बातमी सांगितल्यावर यांनी 'मला एक मेल टाकून ठेव.आय विल गेट बॅक टु यु ऑन धिस बाय eod टुडे.' म्हटल्याने घरात झालेली खडाजंगी अजूनही अधून मधून त्यांना टाचण्या टोचायला वापरली जाते ही गोष्ट वेगळी.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"आपण अजाईल ला थोडं बदलून घेऊ.सध्या आपण फक्त नवीन आलेलं काम अजाईल ने करू.ऐन वेळी येणारी मेंटेनन्स कामं वॉटरफॉल ने करू." (मांजर नेहमी प्रमाणे टीम मधले सगळे अडथळ्याचे दगड जवळ आणून सेतू बांधण्यात बिझी.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"मी डेव्ह ऑप प्रॅक्टिसेस वापरून परवा एक प्रोग्राम लिहिला होता.सगळ्या टीम ला पाठवला होता.तुम्ही कोणीच पाहिला नाही का?" (गीक दादा एप्स च्या ग्रहावर आलेल्या एकट्या प्रगत मनुष्यप्राण्याच्या भावना मनात बाळगत म्हणाले.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"अरे बाबा तुला कितीदा सांगितलं असे प्रोग्राम वगैरे मेल वर पाठवत जाऊ नको? तुला माहीत आहे ना आपल्याकडे आयपी राईट्स ची किती बोंब होते?आपण एका खूप मोठ्या महागाच्या गोष्टीवर काम करतो.आपली लायसन्स लोक एक कोटी मध्ये विकत घेतात.आपल्याला आपल्या डोक्यातून जन्मलेल्या आणि कॉम्प्युटर वर उतरलेल्या 2 ओळी पण कंपनी बाहेर नेण्याची परवानगी नाही.आणि तू प्रायव्हेट आयडी वरून मेल पाठवतोयस.उद्या कोणा कॉम्पिटेटर ला गेला म्हणजे?"<br style="box-sizing: border-box;" />(मांजर प्रेमळ असले तरी अत्यंत नियम प्रेमी आहे.कोणतेही वळण नसलेला एक सरळ वन वे रस्ता पुढे वेडा वाकडा वळत असला तरी त्यावर इंडिकेटर दाखवुनच जायचं या सवयीनं त्याने मागच्या बऱ्याच चक्रधारींच्या शिव्या खाल्ल्या आहेत.नियम म्हणजे नियम.वळलं म्हणजे इंडिकेटर.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"आपला भला मोठा कोड बेस, सर्व्हर, डॉक्युमेंट इतकं असून आपल्याच्याने आपला कोड रन करताना घाम फुटतो, शत्रू टीचक्या 15 लाईन घेऊन काय करणार?अश्या शत्रूला तर आपल्या कंपनीने स्वतःकडे ठेवलं पाहिजे." (पर्यावरण प्रेमी ताई दुसऱ्या ताईंच्या कानात खिदळल्या.)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
बाहेर एक माणूस नाकाला आठ्या घालून घड्याळ बघतोय.गीक दादांनी बाहेर येऊन 'काय' विचारलं.<br style="box-sizing: border-box;" />"मी मुंबई ऑफिसहून आलोय.या रूम चं बुकिंग त्याने मला दिलंय तो पॅटरनिटी लिव्ह वर आहे.मी घरी फोन करून त्याचं बुकिंग माझ्या नावावर घेतलंय."<br style="box-sizing: border-box;" />मिटिंग रूम ची 'झोपडपट्टी पुनर्वसन पर्यायी घर योजना' प्रमाणे होणारी परस्पर सौदेबाजी बघून मांजर कळवळला.पण 'नियम म्हणजे नियम.' त्यामुळे सगळ्यांनी मिटिंग गुंडाळायला घेतली.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"बाकी स्टेटस एक्सेल मध्ये टाका.तू उद्यापासून स्टँड अप मिटिंग ला रूम बुक कर रे.सकाळी कितीचा पण स्लॉट चालेल.पण ही खोली मिळायलाच पायजे.इथून आवाज जात नाही."<br style="box-sizing: border-box;" />नेहमी प्रमाणेच स्टेटस पासून बरेच सांधे बदलून मिटिंग संपली.</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-42886673383980379462018-02-09T18:13:00.003+05:302018-02-09T18:13:33.465+05:30गोळ्यांचा गोपालकाला: रामलीला<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
आपले
ते साड़या विकणारे शहाडे आणि आठवले बंधू होते ना, तसे कोणे एके काळी सनेडा
आणि रजाडी बंधू बंदुका विकायचे.फक्त फरक इतका की हे बंधू बंधू नसून हाडवैरी
असतात.हे लोक इतक्या घाउक प्रमाणात बंदुका विकतात की घरी दुधीची भाजी
बनवताना दूधी हवेत फेकून गोळी घालूनच तुकडे करत असावे.जुनी व नवी संस्कृती
अर्थात मोबाईल ट्विटर इंटरनेट आणि घागरा ओढणी वाल्या स्त्रिया, मारवाडी
चोळणे घातलेले पुरुष अश्या विविध मिलापातून कथा पुढे सरकत जाते.<br />
<br />
या रजाडी आणि सनेडा बारदान्यात अनुक्रमे एक उमदा लग्नाचा मुलगा आणि एक
सुंदर(आणि केव्हाही उठून लॅकमे फॅशन वीक ला चालायला जावे लागेल या तयारीत
साजेसे उंचच उंच 5 मीटर घेर वाले घागरे आणि 70 सेंटीमीटर ब्लाउजपीस मध्ये
शिंप्याने कौशल्याने शिवलेल्या सूक्ष्म चोळया घालून वावरणारी) मुलगी असते.<br />
<br />
मुलगा बघू नये अश्या चित्रपटांचे पार्लर चालवत असतो.रजाडी लोक 'जुने ते
सोने' या तत्वाला आचरून जगत असल्याने ते तसले चित्रपट युट्युब किंवा
इंटरनेट किंवा पायरेटबे वरून न उतरवता व्यवस्थित राम च्या दुकानात जाऊन
पैसे देऊन पाहतात.हा झाला राम च्या पोटापाण्याचा धंदा.लीलाचा पोटापाण्याचा
उद्योग पिक्चर मध्ये अज्ञात आहे.राम-लीला अशी नावं मिळून रामलीला असे
चित्रपटाचे नाव पडले.पुढचा चित्रपट 'दशावतारी' बनवायला हरकत नसावी.मुलाचं
नाव 'दशा'(परशा सारखं) आणि मुलीचं नाव 'वतारी'(रामप्यारी सारखं).लीलाच्या
ऊंची मुळे(आणि घागऱ्याच्या कापडा-शिलाई वर होणाऱ्या संभाव्य खर्चाच्या
भीतीने) तिला स्थळं मिळत नाहीयेत.<br />
<br />
राम आणि लीला एका समारंभात भेटतात, रंग आणि गरबा खेळतात.(इथे होळीसदृश
सण आणि गुजराती गरबा एकत्र दाखवून संस्कृत्यांची एकात्मकता साधली आहे.)मग
नंतर हे गुपचूप पणे लिलेच्या बाल्कनी वाल्या खोलीत भेटतात.आजूबाजूला बरेच
मोर सारखे केकाटत(किंवा कवी भाषेत केकारव करत असतात.)या सज्जाच्या खाली एक
तळे आहे.तळ्याच्या जवळ पाणी बदलण्याची काहीच व्यवस्था दिसून येत नाही.नगर
पालिका अनेकदा डेंग्यूच्या अळ्या शोधायला पाणी तपासून गेली पण त्यांना दंड
करता आलेला नाही.यावरून 'मोर डेंग्यूचे डास(पण) खातात' असा निष्कर्ष मनात
धरायला हरकत नसावी.<br />
<br />
राम आणि लीला चे प्रेम जमते.लोकांचे(दुष्मन जमाना) लक्ष नाही तोवर
त्यांना निवांत भेटीचा वेळही मिळतो.पण एकंदरच टाईम मॅनेजमेंट च्या नावाने
उजेड असल्याने हा सोन्याचा वेळ मंडळी 'यहां इशकयांव वहां ढिशक्याव' अशी
व्योमगंगा वृत्तातली गीते रचण्यात आणि त्यावर भरपूर उडया मारायचा नाच
कोरिओग्राफ करण्यात वाया घालवतात.<br />
<br />
त्यामुळे जे व्हायचे तेच होते.'तुमची ताडमाड मुलगी आमच्या वाण्ड
एरंडाच्या झाडाबरोबर फिरतेय' ही बातमी रजाडी सनेडा भाऊबंदकीत पसरून तू 4
गोळ्या मार मी 5 गोळ्या मारतो वाला खेळ चालू होतो.(यात इतक्या बंदुका आणि
इतक्या गोळ्या खर्ची पडल्या आहेत की पुढची किमान 10 वर्षं सनेडा रजाडी
बंदूक टपरी वर खरेदीला गेलेली गिर्हाईकं अविश्वासाने विचारतायत.'भैय्या ठीक
से चेक करके दो, सेकंड हँड नही है ना' असे चार पाच वेळा विचारतायत.)इथे एक
नोटपॅड घेऊन बसणे सोयीचे ठरेल.<br />
<br />
कुटुंब: रजाडी<br />
मयताचे नाव: माहीत नाही<br />
मयताचे नाते: राम चा भाऊ<br />
मयताचे नातेवाईक: एक बायको आणि एक मुलगा<br />
<br />
कुटुंब: सनेडा<br />
मयताचे नाव: माहीत नाही<br />
मयताचे नाते: लीला चा भाऊ<br />
मयताचे नातेवाईक: एक बायको.<br />
<br />
<br />
Image credit: http://www.reshareit.com/atul-khatri-on-ram-leela/<br />
Image will be removed if main image source objects to it being here.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaHh_3pvrUUBhdVwll2jMMM31fvSW-0mOJDjxTACDzT-FeOMDKoYdthcDC7ecoJHaQZDzC7VKuNgMK472RLJY1d-K5L8i5AZ0FHaXcxD0YGDhcngdDI7Un5LExOjdaabj0a4IQqoev_0uX/s1600/deepika_dhupedance.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="500" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaHh_3pvrUUBhdVwll2jMMM31fvSW-0mOJDjxTACDzT-FeOMDKoYdthcDC7ecoJHaQZDzC7VKuNgMK472RLJY1d-K5L8i5AZ0FHaXcxD0YGDhcngdDI7Un5LExOjdaabj0a4IQqoev_0uX/s320/deepika_dhupedance.gif" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
आता यापुढे रजाडी आणि सनेडा इतके एकमेकांच्या एरियात घुसून एकमेकांना
इतक्या गोळ्यांनी मारतात की कोण कोणाला मारतेय हे आपल्याला कळणे अतिशय
दुरापास्त होते.दोन्ही बाजूच्या वहिन्या काळ्या बॅकलेस चोळ्या घालून
शत्रुपक्षाच्या हाती सापडून गोंधळ अजून वाढवतात.यात कधीतरी राम आणि लीला
पळून जातात आणि लाकडी पलंग आणि अलमारी वगैरे विंटेज फर्निचर असलेल्या लॉज
मध्ये थांबतात.इथे परत एकदा टाईम मॅनेजमेंट चा घोळ असल्याने हे लोक
भांडतात.मग नंतर धूप जाळून ते पात्र उलट सुलट फिरवून नाच करतात.मग नंतर राम
चे मित्र त्याला बोलावून घेतात आणि प्यायला बसवतात.लीला अजून धुपाचा धूर
घालवण्यात आणि बेड वर काही राख ठिणग्या पडल्यात का याची शहानिशा करण्यात
व्यस्त असल्याने राम ला फोन करून 'पहिल्या रात्री पण तेच.प्या पोट
फुटेपर्यंत ते टोळभैरव जमा करून.माझंच नशीब मेलं असं.चांगला एन आर आय
सांगून आला होता.पण पदरी पडलं पवित्र झालं.काय जे प्यायचं ते पिऊन निमूट
घरी यायचं आणि झोपायचं.अजिबात बाकी कोणतीही अपेक्षा करायची नाही.' वगैरे
झापण्याची संधी वाया घालवते.<br />
<br />
समाजात राम सारखी बेजबाबदार लोकं आहेत.यांच्या सारखी लोकं कुकर मध्ये
इडल्या तयार आणि नारळ संपला म्हणून बायकोने पटकन आणायला सांगितलेला असताना
वाटेत 'तो सुन्या भेटला गं, बन मस्का खायला जाऊ म्हणाला.मग तिथे अचानक
वश्या आणि मन्या पण भेटले.खूप गप्पा मारल्या' म्हणून 1 तासाने हात हलवत परत
येऊन बायकोच्या शिव्या खातात.आपण काय करतोय, इडल्यांची अर्जन्सी काय,
समाज(म्हणजे सासू सासरे) बायकोला काय म्हणतील कसली कसली म्हणून पर्वा
नाही.यांच्याच मुळे परतलेल्या शेजवान इडल्यांचा शोध अगतिकतेतून
लागला.व्हायचं तेच होतं.दारू पिऊन परत येईपर्यंत लीला गायब.<br />
<br />
आता परत एकदा गोळ्या गोळ्या खेळ चालू.यात च आपण घरी आकाश कंदिलात
लावायच्या दिव्याची लांब वायर कटर ने कापतो तशी सनेडा बाई लीला चे बोट
अडकितत्याने कापून टाकते.आपणच मनात कळवळून 'थांब गं बाई.डाव्या हाताचं काप
बोट.उजव्या हाताचं बोट कापून बिचारी पोरगी आयुष्यभर घागऱ्याच्या नाड्या
बांधणे,नेलपेंट ची बाटली उघडणे, शेवटी गोळी मारून घेणे अशी कामं कशी
निभावणार आहे?' म्हणतो.लीलाचं बोट कापलं म्हणून राम सुद्धा आपलं बोट कापून
घेतो.इथे गांधारी सिनारिओ एका पुरुषाने निभावलेला दाखवुन फेमिनिझम चा समतोल
साधला आहे.<br />
<br />
मग अश्याच एका नाचाच्या कार्यक्रमात परत एकदा धूप पात्रे उलट सुलट
फिरवून नाच करताना सिनियर सनेडा बाईंना गोळी लागते.एकंदर धूप पात्र नृत्य
सनेडा कुटुंबियांसाठी अपशकुनी मानले जावे असा फतवा निघण्याची निकडीची गरज
आहे.त्यामुळे लीला सनेडा बाईंची जागा (आणि पिकदाणी ) दोन्ही बळकावते आणि
एका मारवाडी घेरदार अंगरखा वाल्या कझिन चा पोपट करते. या कझिन चे नाव राघू
असावे अशी शंका घ्यायला बराच वाव आहे.पुढील काही दिवसात हा राघोबादादा
'समस्त रजाडी जमातीस (ध)मारावे' असा हुकूम काढून त्यावर लीला ची सही
घेतो.लीला ने आमच्या सारखी दुकानात लकी ड्रॉ मध्ये फ्री क्रेडिट कार्ड चा
फॉर्म भरून मग त्यावर 'कार्ड फ्री, फक्त 500 रु वर्षाला इन्श्युरन्स
चार्जेस' वाली माती खाल्ली नसल्याने ती फॉर्म न वाचता सह्या करते.<br />
<br />
मग नंतर राम व लीला एकांतात भेटून गहन चर्चा करतात.<br />
"काय करायचं?जाम रिग्रेशन आलंय.क्लायंट आपलं ऐकत नाही आणि आपले प्रोग्रामर पण आपलं ऐकत नाहीत.सगळा डेडलॉक झालाय."<br />
"चालतं रे.आपण हा प्रोजेक्ट स्क्रॅप करू.पुढच्या चित्रपटात नव्याने लॉन्च करु."<br />
"अरे पण आपल्या सगळया प्रोजेक्ट टीम चं हेच होतंय.मराठी बनलो, मेवाडी बनलो,
राजस्थानी बनलो तरी काही करून शेवटी टास्क फोर्स संपवून प्रोजेक्ट स्क्रॅप
करावे लागतायत."<br />
"हे बघ,सगळं काही गोड गोड कसं मिळेल?जितकं बिलिंग झालं त्यावर समाधान मानावं माणसाने.उद्या कोणी पाहिलाय?"<br />
<br />
म्हणून राम लीला एकमेकांना गोळी मारून घेतात.इथे लोक कागद पेन घेऊन बसले आहेत.जरा घोळ आहे.<br />
रामचे वजन m1 = 77 किलो<br />
लिलाचे वजन m2 = 55 किलो<br />
गोळीचा वेग = ताशी 2 किलोमीटर<br />
संवेग p1 = m1 x v = 154<br />
संवेग p2 = m2 x v = 110<br />
<br />
संवेग अक्षय्यतेचा सिद्धांत लक्षात घेता लीला भिंतिला आपटणे, राम थोडा मागे
पडणे, किंवा बंदुकीचा रिकोईल येऊन लीलाची गोळी झुंबराला लागून पोपट होणे
या शक्यता निर्माण होतात.शिवाय अगदी दोघांनी वेगवेगळ्या वेग वाल्या
बंदुकिच्या गोळ्या निवडल्या तरी नंतर नीट हात धरुन सरळ रेषेत कडेला जाऊन
स्लो मोशन मध्ये तळयात पडता येईल का हा प्रश्न उरतो.तळयात पडून डेंग्यू चे
डास चावणे ही शक्यता ते दोघे पहाटे 3 ते 7 च्या दरम्यान मरत नसल्याने आपण
बाजूला ठेवू.एकंदर अडचणी लक्षात घेता पुढील उपाय जास्त सोईचे वाटतात<br />
1. दोघांनी हात धरुन तळयाकडे पाठ करून सरळ रेषेत ताठ उभे राहून समोर 2
नोकर उभे करून त्यांना 1,2,3,स्टार्ट म्हटल्यावर एका वेळी गोळ्या झाडायला
सांगणे(पैसे आधी देऊन ठेवावे लागतील.नो कॅश ऑन डिलिव्हरी.)<br />
<br />
2. दोघांनी मीठी मारून एकमेकांना झोपेच्या सुया गोळ्या म्हणून
मारणे(फॉरेस्ट डिपार्टमेंट वाले बिबट्या किंवा वळू ला मारतात त्या) आणि मग
गोळीचा परिणाम होण्यापूर्वी लगेच हातात हात घेऊन पडणे.<br />
दोघांना आत्महत्या करण्यात आलेल्या इतक्या अडचणीनच्या केस स्टडी नंतर
सनेडा रजाडी 'नको बाबा ही लफडी, नीट मारामारी न करता धंदा पाणी चालू ठेवू'
म्हणून एकत्र आली नसती तरच नवल!!<br />
-अनुराधा कुलकर्णी</div>
</div>
</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-5270076179644805902018-01-23T18:39:00.003+05:302018-01-23T18:39:47.177+05:30हम दिल दे चुके सनम<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
एक
राजस्थान किंवा तत्सम वाळवंटी प्रदेश आहे.इथल्या बायका टिकल्या
नक्षीकामाच्या गुजराती साड्या किंवा घागरे घालतात.मोठ्ठं दुमजली बंगला
किंवा हवेली म्हणता येईल असं घर आहे.घराचा प्रमुख एक खूप म्हणजे खूपच फेमस
गायक आहे.इंटरनेट चा जमाना नसताना पण त्याच्याकडे इटली मधून शिकायला
विद्यार्थी येणं ही खूप म्हणजे खूपच कॉमन गोष्ट आहे.<br />
<br />
या घरात विजेचे लाईट नसावे.सगळीकडे प्रकाशमान आणि भरपूर दिवे मेणबत्या
आणि झुंबरे दिसतात.तसा यांच्या घराचा मूळ पोटापाण्याचा व्यवसाय हा रहस्यमय
असला तरी घरात एक एनआरआय आहे, त्याने थोडीफार जमापुंजी आणलीच असेल.गायक
महाराजही बरंच कमावत असावे.बाकी वेळ घरातली माणसं अखंडपणे डायनिंग टेबल वर
बसून 7 कोर्स मिल खातात किंवा गच्चीत/ओसरीत बसून गाणी गातात आणि नाचतात.<br />
<br />
घरातल्या वस्तूंसाठी एक मोठी सप्लाय चेन आहे.पण ती आपल्याला चित्रपटात
दाखवली जात नाही.पडद्याना टिकल्या शिवून देणारा शिंपी, संध्याकाळी पूर्ण
हवेली ची झुंबरं मेणबत्त्या आणि तेल टाकून तयार ठेवणारा नोकर, हवेली मधला
कुकिंग आणि क्लिनिंग स्टाफ,सलमान खान च्या स्टे साठी इंडियन वॉर्डरोब
पुरवणारा शिंपी,नाजूक टिकल्या आणि अति भडक रंगाचे रंग जाणारे कपडे नीट
वेगवेगळ्या वाहत्या पाण्यात धुवून देणारी लॉंड्री आणि ड्रायक्लीन करून
देणारी सर्व्हिस.घरात एक भरपूर पुस्तकं वाली लायब्ररी पण आहे.पण ती बरीच
अंधारी असल्याने तिथे कोणी पुस्तकं वाचताना दिसत नाही.लायब्ररी चा मूळ वापर
कॉन्फलिक्ट हँडलिंग साठी होतो.<br />
कहाणी नायक व नायिका अनुक्रमे अखिल इटालियन उडया प्रतियोगिता आणि अखिल
वाळवंटीय हुतुतु सामन्यात प्रावीण्य मिळवलेले असल्याने प्रत्येक साधी गोष्ट
उडया मारणे,उलट सुलट पडणे अश्या मार्गाने करतात.एकंदर प्रदेश अति दुर्गम
असल्याने नायिकेला आकाश कंदील आणायला आणि नायकाला एअरपोर्ट वरून गुरूच्या
घरी यायला चालत पूर्ण वाळवंट ओलांडावे लागणे अपरिहार्य असते.(भर वाळवंटात
रेशमी/जॉर्जेट/शिफॉन चा टिकल्या काम केलेला घागरा किंवा दुकानातल्या शोकेस
मध्ये दिसणारे बंदगला जोधपुर घालून चालणे,धावणे, उडया मारणे विचारात
घेतल्यास सप्लाय चेन मध्ये 'पुरे परिवार का डिओडरंट सप्लायर' हा महत्वाचा
घटकही लक्षात घ्यावा.)<br />
<br />
तर महाराजा, आपले इटालियन विद्यार्थी गुरु म्हाराजांच्या घरी पोचलेले
आहेत.गुरुपत्नी आमच्या खानदानाशी कोणतेही दूरचे नाते बाळगून नसल्याने
नवर्याची 'अहो, जरा इकडे या.कुठचा कोण पोरटा लगेच घरी कसा ठेवून घेता?इकडे
आपली आगाव नंदू, तिच्या चार पाच बहिणी आणि मला आता नातं लक्षात नसलेल्या
तरण्या ताठया तीन चार मुली आहेत राहायला.जरा म्हणजे जरा पाचपोच कसा बै नाही
तुम्हाला?' अशी खोपच्यात घेऊन खरडपट्टी न काढता 'आलास, ये.पाहिजे तितका
राहा.आमच्याकडे तसा पण खोखो आणि हाऊजी ला एक मेम्बर कमी पडतोय' या विशाल
बाहूंनी त्याला घरात सामावून घेते.गुरु महाराज रेंट आणि फी बद्दल निर्वीकार
पणे "50% अभी चाहिये, फर्स्ट सेशन के पहले.बाकी 50% पैसा 8 सेशन के
बाद.पेटीएम नही चलेगा.क्रेडिट कार्ड पे 2% टॅक्स लगेंगा.ऑनलाइन
ट्रांसफर,कार्ड चलेगा" वगैरे आमच्या कोपर्यावरच्या सी प्लस प्लस
इंस्टीट्यूट च्या काउंसेलर सारखी मख्ख उत्तरं न देता "वेळ आल्यावर सांगेन"
म्हणतात.इटालियन विद्यार्थि पण आमच्या सारखे "नाही नाही, आता अंदाजे
एस्टिमेट पाहिजे.त्यानंतर मी ठरवतो" वगैरे दुरुत्तरे न करता ओके म्हणतो.<br />
<br />
यापुढे एक अखंड आंधळी कोशिंबिर आहे.नंदू आणि इटालियन बंडू गाणी गाणे,
खाणा खुणा, कोपरखळ्या, एकांतात भेटणे हे सर्व करत असूनही बुवा(बुवा कुक
वाला बुवा नव्हे,हिन्दीतली आत्या!) सोडून कोणालाही त्यांच्यात काही असावे
अशी शंका येत नाही. परत एकदा, ही मंडळी आमचे दुरचे नातेवाईक नसल्याने हे
थोडे फार पटणेबल आहे.आमच्या कडे ना, बारीक लक्ष आणि शंकाच फार! आता समीर
नंदूने दिलेला मधाचा चमचा 8 वेळा उडवून लावतो आणि 9 व्या वेळेला खातो या
उत्कट सीन ला "शी, चिकट झाली असेल बैठक मधाने.पटपट ओल्या फडक्याने घासुन
पुसली तर ठीक.नाहीतर लाल मुंग्या नक्की लागणार सकाळी" हा पीस ऑफ
इन्फॉर्मेशन द्यायची गरज आहे का? त्या गोळ्यांची बरसात रामलीला पिक्चर च्या
वेळी पण तेच. ती दीपिका प्रेमाने धुपाचे पात्र उलट सुलट फिरवून चांगला
सिडक्टिव्ह नाच करतेय आणि आम्ही आपले श्वास रोखुन चुकुन एक ठिणगी किंवा
धुपाची राख खाली पडून बेड शीट बाद होणार का हे विचार करत बसलोय !! हे नंदू
आणि बंडू आमच्या कडे असते तर त्यांनी झुंबर पाडल्या पाडल्या आमच्या कडे
किचन गॉसिप चे अड्डे पडले असते.<br />
<br />
नन्दु आणि बंडू च्या प्रेमात भांडणेच फार.साहजिक आहे.बंडू हा आमच्या
युरोपियन कष्टमरासारखा शब्द चाचपडणारा आणि नन्दु "मुद्द्यावर या लवकर,
डोक्यावर हापटलायत काय, किती लाम्बड लावताय" वाली परखड.तर या भांडणा नंतर
नंदू एक खुप वेगात धावाय पळायचा आणि बसफुगडी घालायचा नाच करते आणि वनराज
भाऊ तिला पसंत करतात.इथे क्षणभर थांबुन आपण वनराज भौंच्या अति तीक्ष्ण तैल
दृष्टि ला दाद देउया. तिचा नाच पाहिलेले बरेच लोक नंतर "सारखा डोळ्यासमोरुन
एक मोठा आकाशी पटटा हालतोय" म्हणून डोळे चोळत होते असे ऐकणयात आले.वनराज
भौंना हा आकाशी ऑब्जेक्ट धावणारा/नाचणारा मनुष्य प्राणी, सुंदर महिला आहे
हे कळले म्हणजे डोळ्याचा शटर स्पीड केवढा असेल!!<br /><img alt="PJZf_N.gif" height="180" src="https://dk5wv51hv3hj1.cloudfront.net/files/u60/PJZf_N.gif" width="320" /><br />
<br />
चित्रपटात बराच वेळ हसणे नाचणे गाणे झाल्याने हा पिक्चर एका प्रसिद्ध
लग्नाच्या कॅसेट ची नक्कल आहे ऐसे म्हणू नये म्हणून यानंतर नंदू ची बहिण
पळून येणे, परत पळून जाणे आणि नंदू बंडू एकमेकांसोबत पकडले जाणे असा एक
दुःखी पॅच आहे.यात नंदू झोकयावर बसून लहान मुले 'इथे लागलं, इथे लागलं'
सांगतात तशी स्वतःच्या अंगाला बोटं लावून सांगते.आई सहनशील असल्याने "मूर्ख
कुठची.थोडक्यात सांग काय काय झालंय ते." म्हणून न खेकसता नंदू च्या
आत्मयाला बंडू ने स्पर्श केलाय हे समजून घेते.या सीन ला आपण महाराष्ट्र
राज्यातील एका शहरात बरेच वर्ष राहिला असाल तर आपल्या डोळ्या समोर ही
काल्पनिक पाटी तरळील:<br />
"आत्मानंद मसाज आणि हेल्थ स्पा"<br />
"आमच्या इथे प्रशिक्षित इटालियन डॉक्टरांकडून मसाज करुन मिळेल"<br />
नुसते होल बॉडी: 500 रु<br />
होल बॉडी विथ आत्मा टच : 700 रु<br />
नुसता आत्मा टच विथ हॅंड लेग मसाज: ३०० रु<br />
<br />
पण नंदू च्या आईबाबां कडे इतका सहिष्णु दृष्टिकोण नसल्याने ते वनराज शी
लग्न लावून देतात.इटालियन बंडू कडे नंदू ला न भेटण्या ची गुरु दक्षिणा
मागितल्याने बंडू बरीच पत्रं लिहून माहेरी इटली ला निघुन जातो.इथे आपण
बंडू असतो तर "काय हो, जर मी हे असं केलं नसतं तर गुरु दक्षिणा म्हणून किती
मागितले असते?" असं विचारुन आकड़ा मनाशी धरुन "अरे वा इतके वाचले" असा
सुप्त विचार केला असता.<br />
<br />
वनराज भाऊंच्या नशिबी पहिल्या पासून अपेक्षा भंग आहे. पण यामुळे
लग्नाच्या पहिल्या रात्री नंतर च्या सकाळी पहाटे ४ वाजता पूजा ठेवणार्या
आणि घड्याळाचा अलार्म लावून ठेवणार्या फॅमिलीचे अपराध कमी दंडनीय ठरत
नाहीत. नंदू ने इथे २ राँग नंबर लावल्याचे स्पष्ट होते.<br />
१. डोळ्यात जो प्यार बंडू साठी दाखवायचा तो चुकून निंबूडा गाण्याच्या वेळी
वनराज ला दाखवणे. (आमचं पण होतं कधीकधी असं. हपिस कँटीन मध्ये कॉफी
घेणार्या दुसर्याच चेक्स शर्ट वाल्या पाठमोर्या भिडूला आपला नेहमीचा लंच
ग्रुप मधला मुलगा समजून मागून 'यो ब्रो' वगैरे काहीतरी सलाम टाकणे.)<br />
२. शेवटी इतके व्याप ताप करुन, पैशे लुटले जाऊन, टिसीला फसवावे लागून ज्या
पंटर ला फायनली भेटायला मिळाले त्याला डोळ्यातून प्यार न दाखवणं.<br /><br />
या गोंधळावरुन 'आंखो मे प्यार' या आयटम ला एखादा युनिक बार कोड लावता येईल
का हा मुद्दा विचाराधीन आहे. ज्याचा बारकोड असेल त्याच्याच रिडर ने स्कॅन
होऊन ग्रोसरी मॉल मधल्या सारखे 'बीप' वाजेल.<br />
आता बंडू ला शोधायला नंदू आणि वनराज इटली ला येऊन धडकतात.इटली हा एका
दिवसात आगगाड्यानी फिरून सर्व गावांचा खातमा करता येईल ऐसा देश असल्याने
पत्ता, शहर का नाम वगैरे काही बरोबर ठेवले नाही तरी चालते.फोटो नसला तरी
चालतो.<br />
<br />
तश्यात आणि नंदू बाईना गोळी लागते.<br />
साधारण प्रेक्षकाच्या मनातला संवाद असा:<br />
"गोळी कुठे लागली?"<br />
"मानेला"<br />
"मग प्लास्टर आणि पट्टी हाताला का?"<br />
"कसला शंकाखोर आहेस रे!!!ती पडताना हात आधी खाली आपटून फ्रेक्चर झाला असेल"<br />
"पण मग गोळी ची जखम प्लास्टर च्या आधी कशी बरी झाली?मानेला अजिबात पट्टी का नाही?"<br />
<br />
कार्टून फिल्म्स मध्ये एक महत्वाचा सिद्धांत आहे.कार्टून हवेत तरंगत
असते.पण त्याने खाली पाहून त्याला खाली जमिन नाही कळल्याशिवाय ते पडत
नाही.तसेच या चित्रपटाचा महत्वाचा सिद्धांत आहे. नंदू अगदी टुणटुणीत
दिसते.चेहरा शांत(प्रेक्षकांना नंदू आवडत नसल्यास मख्ख म्हणू शकता)
असतो.आणि कॅमेरा खाली जाऊन तिची जखम आपल्याला दिसली की मगच ती कपड्याच्या
ढिगाच्या सर्वात खालचा कपडा ओढल्यावर ढीग कोसळतो तशी कोसळते.(आठवा इटलीत
गोळी लागणे आणि भारतात नस कापून आत्महत्या आणि तळे खराब हे एका दगडात दोन
पक्षी मारणे.)<br />
<br />
तू इथे मी तिथे करत करत फायनली वनराज समीर आणि नंदू ची भेट होते.(एकन्दर
एकमेकांचे फोन नंबर किंवा हॉटेल चे पत्ते लिहून घेण्याची सवय कोणीही अंगी
लावून घेतलेली नाही.आधुनिक युगात या लोकांचे अवतार "माझे सिम कार्ड
बदलले.मला सगळ्यांचा नंबर पाठवा" चे ईमेल दर सहा महिन्याने करणाऱ्या,
तुमच्या लँडलाईन वर एस एम एस करणाऱ्या, वाईफ1 वाईफ2 वाईफ3 ने बायकोचे सर्व
आजी माजी नंबर साठवणाऱ्यांच्या रूपाने पुनर्जन्म घेतात.)<br />
<br />
नंदू आणि बंडू भेटतात आणि नंदू त्याला मंगळसूत्र दाखवते. आता नंदू ने
प्रत्येक भांडणात "मला बघायला लोक येतील आणि मी लग्न करीन" अशी तम्बी
दिलेली असताना बंडू ला इतका धक्का का बसावा हे प्रेक्षकाना कळत नाही.पण
नंदू परत धावत पुलावर जाऊन वनराज ला दोन पैकी एक हात निवडायला
सांगते.सुदैवाने वनराज चा लकी ड्रॉ मध्ये नंबर लागून लग्न कायम राहते.(आता
जनरल नवरा बायको ही गोष्ट पुढची किमान 5 वर्ष एकमेकांना बोलून दाखवून
कडाकडा भांडतील.)<br />
"तेव्हा पण लकी ड्रॉ काढायला लावून माझ्या बरोबर आलीस. दूसरी एखादी असती तर
हॉल मध्ये वर गेलीच नसती.पण निखळ प्रेम नाहीच ना आमच्या नशिबि!!"<br />
"उगीच ऐकवून दाखवू नकोस.तू मूर्खा सारखी त्या लोकांना लिफ्ट मागितल्याने हात मोडला माझा.मान पण मोडली."<br />
"रडत बस नुसती.इतकं इटली ला फिरवून आणलं त्याचं काही नाहीच.तरी आई सांगत
होती या मुलीचे नखरेच फार.नको करायला सोयरिक.बघायला गेलो होतो तेव्हा तरी
धड सूधेपणाने चहा कांदेपोहे तरी करुन आणले होतेस का?"<br />
"आणि तू मोठा गुणाचा पुतळा आहेस की नाही.मेल्या २ ओळी धड गाता नाही
आल्या.सोपं गाणं घ्यायला काय झालं होतं? डायरेक्ट चिंगारीच.तू गाताना गाढव
ओरडत होतं बाहेर.बाबा म्हणालेच या असुराच्या घरी तुझं कसं निभणार म्हणून."<br />
वगैरे....वगैरे....अनेक वर्ष.<br />
<br />
(हा माझा अति आवडता पिक्चर आहे.माझी दर वीकेंड हा टीव्ही वर पाहू
शकण्याची तयारी सूर्यवंशम किंवा इंद्रा द टायगर किंवा मुम्बई की किरण बेदी
दर वीकेंड ला पहाणाऱ्या भक्तांपेक्षा तसूभरहि कमी नाही.हे परीक्षण विनोदी
आहे ऐसा दावा नाही.हे परीक्षण आहे ऐसा दावा नाही.या निमित्ताने चित्रपट
चिरफाडिस वर आणावा हा एकमेव हेतू.)<br /><img alt="hum dil_1409219308.gif" height="249" src="https://dk5wv51hv3hj1.cloudfront.net/files/u60/hum%20dil_1409219308.gif" width="486" /><br />
</div>
</div>
</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-3714878329513999532017-12-04T18:26:00.001+05:302017-12-04T18:26:12.993+05:30उजळणीशी हातमिळवणी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="field field-name-body field-type-text-with-summary field-label-hidden">
<div class="field-items">
<div class="field-item even">
"अमिबा
नाही!! मडीबा! म डी बा!! नेल्सन मंडेला ना प्रेमाने मडीबा म्हणत
होते.अमिबा वेगळा.तो प्राणी असतो.मडीबा म्हणजे महात्मा सारखं पेट नेम."<br />
<br />
सहामाही म्हणजे हाफ इयरली परीक्षा आणि हिंदी, सामुदायिक जीवन(हल्ली याला इ
व्ही एस की कायसं म्हणातात) पेपराच्या आधी आलेली सुट्टी यामुळे उजळणी घेणं
चालू होतं.<br />
<br />
"तुमच्या मुलांबरोबर रोज किमान एक तास बसून अभ्यासात घालवा" अशी प्रेमळ
सूचनायुक्त धमकी प्रत्येक मीटिंगला आणि डायरीत लिहिलेली आहे.आजूबाजूला 45
मुलांच्या वर्गाच्या मीटिंग ला आपल्या मुलांच्या उत्तरपत्रिका घेऊन
प्रत्येक प्रश्न आणि त्याला मिळालेले मार्क याचा सखोल अभ्यास टीचर बरोबर
करणारे सुजाण पालक आहेत.त्यात आपण "उद्या कोणता पेपर आहे, पुस्तक कसं
दिसतं,रिव्हिजन शीट कधी दिल्या होत्या" वगैरे येडताक प्रश्न शाळेच्या
व्हॉटसप ग्रुप वर विचारू नये यासाठी आपल्या मुलं विषयक ज्ञानाला थोडं
तेलपाणी देणं फायदेशीर ठरतं.<br />
<br />
पूर्वी कसं होतं ना, बिल्डिंग मध्ये एखाद्याना मुलं आहेत हे ती दहावी
किंवा बारावी किंवा आयआयटी ला गेल्यावरच जाणवायचं.त्याच्या आधी ती स्वतः
मोठी व्हायची.स्वतः अभ्यास करायची.स्वतः प्रगती पुस्तकं घरी घेऊन यायची आणि
त्यावर लोक सह्या करायचे.आता मुलं मोठी होणे हा टप्पा फॉर्म साठीच्या
रांगा, दर 3 महिन्याला टीचर बरोबर मीटिंग, आजी डे, आजोबा डे, बाबा डे,आई
डे, स्पोर्ट डे,बस कमिटी शी भांडणं, दर अडीच महिन्यांनी परीक्षा असे अनेक
उप टप्पे पार करत करत पुढे जातो.<br />
<br />
आपण पाचवीत असताना 'दिवाली का चौथा दिन भाई ईज. उसको बहन भाईको आरती
ओवालती है" असं दिवाळीच्या निबंधात लिहिल्याने हिंदी च्या बाईंनी वर्गात
वाचून दाखवलेला निबंध, भाजीवाल्याशी रोज "पिशवी मत देना, वो छोटा छोटा गाव
से आया हूवा गावरान टेढा मेढा ज्वारी देना, गोल गोल बडा बडा सुंदर दिखने
वाला ज्वारी बिलकुल मत देना" असं किराणावाल्याला सांगणे, ऑफिसात लिफ्ट
मध्ये येताना बिचकणार्या दोघांना "आ जाओ, आप लोग माव जाओगे" अशी हमी देणं
या ज्ञानावर आपल्याला हिंदि ची चाळीस पानं उजळणी घ्यायची आहे हे वाचून उजाड
मैदान, अथांग आकाश, आणि आकाशाकडे बघत माना फिरवत "का?का?का?का?" विचारणारा
सचिन खेडेकर डोळ्यासमोर येतोच.<br />
<br />
आपल्या वेळी कोण तो कमल नमन करायचा.अजय फणस बघायचा.आता 'किरन हिरन पकडता
है'.(याचा बाप नक्कीच ते 42 किलोमीटर मॅराथॉन वाले महारथी असतात त्यातला
असेल.) घोट्या पर्यंत असलेलं स्वच्छ पाणी आत आत जायला लागल्यावर खोल गाळाची
दलदल बनावी तसं अ से अनार पासून पुढे 'इ की मात्रा,ई की मात्रा, उ की
मात्रा,औ की मात्रा, ऋ के शब्द' येऊन भीती दाखवायला लागतात.चील म्हणजे काय
या प्रश्नाचं उत्तर देताना (काय बरं...पक्षी होता ना बहुतेक..की शिकार्याला
म्हणतात..गुगल गुगल नवस करते वाट दाखव ) शेजारी बसलेलं "मॉम, चील म्हणजे
चील ट्रे मधलं'" म्हटल्यावर आपल्याही मनात मागे "हम भी तेरे अधिक है कभी तू
हम से आले मिल..जस्ट चील चील जस्ट चील.." गाणं चालू आहे असा शोध
लागतो.त्याच्यापुढे बेल आली की लहानं "म्हणजे आपली डोअरबेल ना?" विचारतं.मग
आपण "ते इंग्लिश, हिंदि मध्ये देवाला वाहायचा बेल" सांगतो.थोड्या वेळाने
हिंदीत देवाला बेल वाहत नाहीत(नास्तिक कुठले!!!) आणि हा बेल म्हणजे आपला
मराठीतला वेल आहे असा शोध लागतो."पुल म्हणजे स्विमिंग पुल ना?" असं
विचारल्यावर "तो इंग्लिश पूल.हिंदी पुल म्हणजे ब्रिज.<br />
<br />
हिंदी इंग्लिश वाले मेले एकाच पाणवठयावर पाणी भरायला येऊन एकमेकांची
शब्दांची भांडीकुंडी उसनी का घेतात काय माहीत!!त्यात संस्कृत आजी कडून उसनी
आणलेली जड भांडी वेगळीच. "तुम्ही जे वेलकम किंवा एंटरटेनमेंट वगैरे वात्रट
मुव्हीज चवीने सारखे बघता त्यातली गाणी ऐकून जरा हिंदी शब्द शिका!!"
म्हणून मनोरंजनात मल्टी टास्किंग केलं की सोसायटीत 15 ऑगस्ट ला कौतुकाने
हातात माईक दिल्यावर हीच महान व्यक्तिमत्वे "इतनी जलदी कायको, तू बन जा
मेरी बायको, शादी लंडन मे करेंगे हनिमून दुबई को" गाऊन आपल्याला शहिद
करण्याचा धोका असतोच.<br />
<br />
मुलांचा अभ्यास हा एक तर "असा सब्जेक्ट कुठे आहे मला?" या नवजात लेव्हल
चा किंवा मग आजीला "आजी, तुला माहीत आहे का, आपली गॅलक्सी आणि शेजारची
गॅलक्सी ची टक्कर होऊन सगळं डिस्ट्रॉय होणार आहे.त्याच्या आधी आपण केपलर2
नावाच्या गॅलक्सी वर राहायला जाऊ" असं सांगून हादरावायच्या युट्युबिय
गुगलीय लेव्हल चा असतो.मधलं अधलं काही नाहीच!! "भैय्या नैय्या लाया" वाचून
आपण त्या अगस्ती ऋषी बद्दल बोलत असतील समजावं तर कळतं की मूळ वाक्य भैय्या
थैला लाया होतं आणि शेजारी पिशवी चं चित्र पण आहे!!! एक सारखा दिसणारा
कोणताही शब्द कुठेही खुपसला आहे, चित्र बघणे, डोकं वापरणे वगैरे शी काही
देणं घेणं नाही हे एक सूत्र कळलं की सगळं सोपं होतं.आता पुढे भैय्या नैय्या
तैरा नीट वाचून आपल्या वर उपकार केले जातात.एकंदर हिंदी व्याकरण पुस्तिका
लिहिणारा एका उसेन बोल्ट चा भाऊ आणि एखाद्या ऑलिम्पिक स्विमर चा मुलगा
असावा!!नद्या काय पोहून जातात, हरणं काय पकडतात.आता पुढे ई की मात्रा मध्ये
एखादा भैय्या दरिया तैरा आलं की मी सुखाने 4 फूट पाण्यात 1 आडवी लॅप मारून
बाहेर यायला मोकळी.<br />
<br />
त्यात आणि संस्कृत मधून आलेले शब्द घाबरवत असतात.कृपाण आणि कृषक आणि गृह
ला हिंदीत क्रीपाण, क्रिषक आणि ग्रिह उच्चारायचं म्हणे.क्रीपाण चं चित्र
छापणार्याने जरा माती खाल्ल्याने "ओह, क्रीपाण म्हणजे थ्रेड अँड निडल" ऐकून
कृपाण खुपसून घेण्याची स्टेज मिस नाही करायची.<br />
<br />
वाचणं आता चालू झाल्याने "बिझनेस" ला "बसिनेस" "बातो बातो मे " च्या
सीडीला "बटन बटन मॅन" वाचणे, बजाज ला त्या लोगो मधल्या स्टॅयलिश
अक्षरांमुळे बलाल वाचणे असे माफक अपघात होत राहतात.<br />
<br />
मुलांशी इंग्लिश बोलत जा या सल्ल्याचा अवलंब करावा तर ती ते शाळेत कोळून
पिऊन "ममा, नॉमेंडीक नाही न्यूमॅडीक म्हणायचं" वगैरे उपदेशामृत पाजतात.तरी
बरं मला मॅलिंचोली आणि "रँडेझावस" हे शब्द बोलताना अजून ऐकले नाहीय आणि
अजून ते कानावर गेलेले नाहीत."आजपासून मला ममा म्हणून ओळख दाखवू नको"
म्हणून फतवा आलाच असता नाहीतर.<br />
<br />
"दोन बोटाचं खरकटं धुवायला नळ चालू ठेवून पंचवीस शे लिटर पाणी वाया घालवू
नकोस" म्हटलं की "पंचवीस म्हणजे इंग्लिश मध्ये किती" हा प्रश्न मख्ख पणे
पाणी चालू ठेवून येतो.हिंदी चांगलं नाही म्हणावं तर चुकून "अपन ये करेंगे"
म्हटलं की "तुला किती वेळा सांगायचं, अपन इज बॅड टपोरी लँग्वेज.यु शुड से
हम ये करेंगे!" असा ज्ञानोपदेश आलाच.<br />
<br />
एकदा या मुलांना अभ्यासात्मक दृष्टीने मेरे मेहबूब किंवा मुघले आझम वगैरे पिक्चर दाखवावे म्हणतेय!!येताय का बरोबर पोरे घेऊन?<br />
<br />
अनुराधा कुलकर्णी<br />
</div>
</div>
</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-86048024653594361242017-08-15T20:41:00.001+05:302017-08-15T20:41:13.327+05:30शिऱ्याचा बायकोशोध<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
म्हणजे काय?गाडीची किंमत जितके लाख तितके तरी लोक बसायला नको का त्यात?१२ लाखाची गाडी आणि पाच लोक बसणार याला काय अर्थ आहे?"<br style="box-sizing: border-box;" />"शिऱ्या, रिक्षाच घेऊ का सरळ?दोन अडीच लाखात चार लोक बसतील.ड्रायव्हर ला घट्ट मिठीत घेऊन बसण्याची तयारी असेल तर सहा पण बसतील."<br style="box-sizing: border-box;" />मी वैतागून म्हणालो.एक तर हा पैश्यात खेळणारा माणूस, याला यातलं कळतं म्हणून विचारायला आलो होतो आणि याचं वेगळंच चालू होतं.शिऱ्याची स्वतः ची कार त्याने बऱ्याच ऑफर्स, बँकेचा टाय अप वगैरे भानगडी करून बरोबर पाच लाखात मिळवलीय, आणि त्यात आई,बाबा,मिस्टर देवीताई,टु बी मदर देवीताई,तो स्वतः अशी सव्वा पाच माणसं बसवतो, त्यामुळे त्याला त्याच्या 'जितके लाख तितकी माणसं गाडीत बसली पाहिजे' वाल्या तत्वाला चॅलेंज करायला मला तोंड नव्हतं.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
शिऱ्या म्हणजे आमचा फायनान्शियल विझार्ड. एका मोठ्ठ्या बिझनेस स्कूल मधून एम बी ए करून हा आता गेली 5 वर्षं एका बँकेत चांगला चिकटलाय. 'कस्टमर रिलेशनशीप मॅनेजर' म्हणजे मोजक्या दोन तीन लोकांना वर्षाला त्यांचे जास्तीत जास्त पैसे जास्तीत जास्त वर्षं बँकेत गुंततील आणि त्यांना काढता येणार नाहीत अश्या स्कीम सुचवणे, त्यांना प्रत्येक सणांना मेसेज पाठवणे आणि त्यांचे भेटण्या आधीचे सुरुवातीचे फोन वरचे 'मी कोणताही फंड तुमच्याकडून कधीही विकत घेणार नाहीये' वाले दृढ निश्चयी काटेरी संभाषण ऐकून घेऊन एक महिन्यात त्यांनाच बँकेने काढलेला बँकेच्याच फायद्याचा सर्वात मोठा फंड विकणे ही कामं हा सफाईने करतो.हिंदी सिनेमात हिरोसे नफरत करणाऱ्या प्रेयसीच्या सुरुवातीच्या 'ना मे हां' असणं आणि शेवटी दोघे हिरोचं मूल खेळवताना च्या सीन वर 'दी एन्ड' ची पाटी वगैरे चित्रपटांप्रमाणे बँकेकडून म्युच्युअल फंड गुंतवणुकीला 'ना मे हां' असलेली कमकुवत मनाची गिऱ्हाइकं शिऱ्या बरोबर ओळखतो.त्याने भरपूर मोठ्या फंड गुंतवणुकी वाली अशी 3 गिऱ्हाईकं गेली अनेक वर्षं पक्की पकडून ठेवली आहेत.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
खरं तर शिऱ्या अश्या प्रकारची नाती गोती सांभाळायला लागतील अशी कामं पत्करेल असं आम्हाला स्वप्नात पण वाटलं नव्हतं.रॉक स्टार मधलं 'जो भी मै, कहना चाहू, बरबाद करे, अल्फाज मेरे(आणि पुढे ओ यां यां...यां यां यां..यां यां यां अश्या ताना)' हे गाणं याला समोर बसवून लिहिल्या सारखं आहे.त्याला कुठे चांगलं इम्प्रेशन बनवायचं असेल तर "तोंड बंद आणि ओठ स्माईल मध्ये ताणून ठेव" हा सल्ला आम्ही सर्वात पहिले देतो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"शिऱ्या, चांगल्या फॅसिलिटी असलेल्या सेडान कार या भारतात सध्या जिफेन गुड्स आहेत, त्यात लाख तितकी माणसं वालं गणित कसं बसवता येईल?12 लाख किमती ठेवून पण लोक 1 महिना वेटिंग ने कार बुक करतातच ना?" हे बोलताना माझ्या चेहऱ्यावर आतून उमटलेलं हसू पाहून शिऱ्या उखडला.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'जिफेन गुड्स' ही कॉमर्स मधली संकल्पना हा शिऱ्याच्या आयुष्यातला एक दुखरा व्रण आहे.<br style="box-sizing: border-box;" />झालं असं: एम बी ए करताना त्याच्या प्रोजेक्ट मधल्या मैत्रिणीने एका कॉम्प्युटराईझड पार्लर मध्ये जाऊन 1000 रु. देऊन केस एका बाजूने वर एका बाजूने खाली असलेला 'अन इव्हन' हेअर कट् केला.त्यावर शिऱ्याची प्रतिक्रिया: "हे काय, चांगले लांब केस का कापलेस?लांब केसवाल्या जरा चांगल्या दिसणाऱ्या मुली स्थळ म्हणून जिफेन गुड असतात, त्यांच्या अपेक्षा त्यांनी वाढवल्या तरी डिमांड वाढतच राहते.आणि कापले तर कापले, त्याला एका वेळी चेहऱ्याच्या दोन्ही बाजू बघायला सांगितल्या नाही का?" मैत्रीण चेहऱ्यावर शूर हसू ठेवून दीर्घ श्वास घेऊन सर्व रिऍक्शन कंट्रोल करत होती.काही महिन्यांनी शिऱ्याने एका काश्मिरी सुंदरीला एका महागड्या कॅफेत 200 रु ची कॉफी पीत असताना प्रपोज केले.तिची प्रतिक्रिया: "शिरीष, आय लाईक यु ऍज फ्रेंड.मैने तुम्हे उस नजर से कभी देखा ही नही. आय मीन, यु आर स्मार्ट, यु आर क्युट अँड डिपेंडेबल, बट तुम ना, जिफेन गुड नाही हो.मे बी आय ऍम लुकिंग फॉर समथिंग मोअर इन अ मॅन." जिफेन गुड वाला शिऱ्याचा डायलॉग "आगाऊच आहे मेला" या प्रिफिक्स सह महिलावर्गात वणव्या च्या वेगाने पसरवण्यात आला होता आणि ती एक लोकप्रिय उपमा बनली होती.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"कंपेअरिंग ऍप्पल्स टु ऑरेंजेस. मुळात सेडान किंवा प्रीमियम कार या जिफेन गुड नाहीत, आणि तुला जिफेन गुडचा विषय ओढून आणायचाय म्हणून चुकीच्या उपमा देऊ नकोस." 'कंपेअरिंग ऍप्पल्स टु ऑरेंजेस' हा शिऱ्याचा वाद विवादात किंवा एखाद्या पेच प्रसंगात काय बोलावं विचार करायला वेळ मिळवण्याचा वाक्प्रचार आहे.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
हां, त्या काश्मिरी सुंदरीकडे परत वळूया.काश्मिरी सुंदरी च्या दारुण अनुभवानंतर शिऱ्याचं मन जडलं ते त्याच्या मैत्रिणीची मैत्रीण असलेल्या मेडिकल स्टुडंट वर.एका अश्याच एका कातरवेळी त्याने तिला व्हॉटस ऍप वर एक भावपूर्ण कविता लिहून आपल्या प्रेमाचा 'इजहार' केला.<br style="box-sizing: border-box;" />शिऱ्याच्या भावनातून स्फुरलेलं काव्य रत्न खालील प्रमाणे:<br style="box-sizing: border-box;" />"सहन होत नाही आणि सांगताही येत नाही अशी ही हुरहूर टोकेरी,<br style="box-sizing: border-box;" />जेव्हा सर्वच संपावं म्हणती मनीच्या उदास लकेरी,<br style="box-sizing: border-box;" />आयुष्याच्या क्षितिजाच्या अखेरी,<br style="box-sizing: border-box;" />मावळत्या जीवनाच्या किनारी,<br style="box-sizing: border-box;" />बनशील का तू माझ्या डोळ्यातला एक अश्रू सोनेरी?"</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"विल यु बी विथ मी टिल डेथ डझ अस अपार्ट" या इंग्रजी प्रपोजल चं हे मराठी काव्यांतर भावी डॉक्टरीण बाईंना अजिबात झेपलं नाही.तिने मैत्रिणीला लगेच पिंग करून "तुझ्या त्या मित्राला अवघड जागचा लास्ट स्टेज चा कॅन्सर झालाय का,त्याला बहुतेक तो मरेपर्यंत मी त्याच्याशी सहानुभूती मॅरेज करून हवंय,कायच्या काय सेंटी मारतोय" विचारलं.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
या सर्व किश्श्यानंतर शिऱ्या ने ऍरेंज मॅरेज करायचा निश्चय केला.<br style="box-sizing: border-box;" />एक एक्सेल बनवून तो 'प्रोजेक्ट लग्न' हँडल करायला लागला.मुली निवडणे,प्रायोरिटी लिस्ट करणे,मुलीच्या लोकेशन पुढे ड्रॉप डाऊन करून 'लोकल' आणि 'रिमोट' लिहिणे या गोष्टी तो लहान मुलं पहिल्या दिवशी शाळेचं वेळापत्रक लिहितात तितक्या उत्साहाने वेगवेगळ्या रंगात लिहू लागला.शेजारी रिमार्क्स मध्ये "मे हॅव ऑनसाईट ऍस्पिरेशन्स" "मे नॉट बी गुड टीम प्लेयर" "लॅक ऑफ सॉफ्ट स्किल्स" "लुकिंग फॉर पर्सन विथ 3बीएचके" "जॉब प्रोफाइल नॉट क्लीयर" अश्या शेरयांच्या सटासट गोळ्या मारू लागला.आईबाप नवं नवं स्थळ बघायचं कौतुक विसरून "बघ जरा तो शेजारचा पिंट्या.चांगली कॉलेजात असताना पासून गर्लफ्रेंड आहे.आणि प्रि वेडिंग फोटो शूट चालू आहे.आणि तू, आता उतारवयात दर रविवारी दगदग करायला लावतोस." म्हणून हताश सुस्कारे सोडायला लागले.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"काय रे, एखादी आयटी मधली सरळ केसांची बाहुली का नाही बघत?तू जात असतोस ना क्लायंट ना भेटायला कंपन्यांमध्ये?"<br style="box-sizing: border-box;" />"मी बघून काय उपयोग?त्यांनी मला बघायला नको का?त्यांचे डोळे फक्त त्यांच्या स्मार्टफोन साठी असतात.शेजारी शेजारी चालत एकमेकींना काहीतरी मोबाईल ऍप रेफर करून डिस्काउंटं मिळवत बसतात.समोर कपड्याचं दुकान असेल तर ब्रँड बघून त्या ब्रँड चं ऑनलाईन शॉपिंग करतात.प्रत्यक्ष मनाने कुठेच नसतात.बोलताना अगदी मोजकं बोलतात.मात्र फेसबुक वर झाशीच्या राणीच्या आवेशात पन्नास ऑनलाईन आंदोलनं आणि 100 मेणबत्त्या आणि निषेध मोर्चे जॉईन करतात.आता माझ्या फेसबुक फ्रेंड लिस्ट मध्ये 5 आहेत.पण यांना समोरून गेलो मी तर ओळखू येत नाही.फेसबुकवर कॉमेंट लिहिली तर लाईक आणि मोठे मोठे स्मायली रिप्लाय टाकतात.आपण प्रत्यक्षात 'हे वाईट जग' म्हणून अगदी सांभाळून चालत,बोलत असताना फेसबुकवर मात्र अगदी जवळच्या मैत्रिणीच्या बॅचलर पार्टीत केलेला डान्स व्हिडीओ शेअर करतात.एरवी ऑफिसातली मुलगी समोरून आली तर नाक वर करून जातात समोरून, पण फेसबुकवर मुआ मुआ वरून प्रेमाने पाप्या देत असतात.आयुष्यभराचा पार्टनर कसा रे शोधायचा असल्या व्हर्च्युअल लोकांत?"<br style="box-sizing: border-box;" />"शिऱ्या, जनरलायझेशन होतंय.कंट्रोल.सगळे असे नसतात" आता माझं टेम्पर चढायला लागलं होतं.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
शिऱ्याने आखूडशिंगीबहुदुधीयकांतासंशोधनविवेचन परत कंटिन्यू केले:<br style="box-sizing: border-box;" />"आणि वर परत मुलीची आईशी केमिस्ट्री जमली पाहिजे.नंतरचे मेलोड्रामे नको.जी मुलगी आईला क्लिक होते ती मला म्युचुअल फंड घ्यायला तुम्ही रोज शेअर मार्केट ला जाता का विचारते.काय इंटरनेट, ऑनलाईन बँकिंग वगैरे शोध या शतकात लागले आहेत याचा पत्ताच नाय!!एक मला क्लिक झाली होती तिला समाजाच्या प्रवाहाविरुद्ध जाणारा मुलगा हवा होता.मी किती सांगितलं तिला,भर ऑफिस टाईम च्या ट्राफिक मध्ये यु टर्न मारून रिकाम्या समोरच्या रस्त्यावरून रोज बँकेत जातो म्हणून.तर नाही.तिने जे वर्णन सांगितलं त्यावरून अर्णब गोस्वामी सारखा कोणीतरी डॅशिंग माणूस समोर येत होता माझ्या.आता इतका प्रवाहा विरुद्ध जाणारा माणूस उद्या "कशाला पाहिजे घर नि बीर, मस्त मोकळ्या आकाशाखाली टेंट टाकून राहू" म्हणून मागे लागला म्हणजे?"</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"शिऱ्या, खूप जास्त फिल्टर मारले तर फायनली वय वाढेल आणि "फॉर्म मध्ये सेक्स या रकान्यात 'एफ' लिहिणारी मनुष्यजातीची कोणीही व्यक्ती चालेल" इतका एकच फिल्टर ठेवता येईल"</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
"का? देवीताई चं नाही झालं लग्न?तिला मुलगा मिळणारच नाही म्हणून पैज लावली होती ना काकू किटी पार्टिने?"</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
देवीताई म्हणजे शिऱ्याची मोठी बहीण.तिच्या जन्माच्या वेळी काकूंनी खूप काकवी खाल्ली असावी अशी शंका येईल इतक्या वेळा ती 'का' विचारायची.'का?केक ताजा ताजाच केलाय मी.केक चा नैवेद्य का नाही चालणार गणपती ला?' 'चॉकलेट वाईट, मग पेढा चांगला कसा?पिझ्झा मॅगी वाईट,आणि तेलाचा 1 अर्धा सेंटीमीटर तवंग दिसणारी मिसळ पोटभर कशी जाते? आणि आईसक्रीम खाताना देशी विदेशी चा प्रश्न पडत नाही का?' असे 'पेन इन द नेक(किंवा पेन इन तुम्हाला हवा तो अवयव)' प्रश्न ती पावलोपावली उपस्थित करायची.पण देवाला चवबदल म्हणून तिने दिलेला केक आवडला असावा.एका बेंगलोरस्थित निरीश्वरवादी प्राण्याशी तिचं लग्न झालं.आता ताई प्रेग्नन्सी झुंबा चे क्लासेस घेते.अती सुंदर सजवलेले दोडकं वांगं पिझ्झा,लाल भोपळा पास्ता,गिलक्याचे कटलेट, शेपू पुलाव,ओट्स चे उकडीचे मोदक अश्या तिच्या पाककृती अनेक शाळकरी मुलांच्या आयांचे दुवे मिळवून जातात.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'देवी ताई सारख्या वेगळ्या विचारांच्या मुलीचं विचारात कोणतेही कॉम्प्रो न करता लग्न झालं.मी बिचारा साध्या अपेक्षा ठेवून एक मुलगी घरात आणायला बघतोय तर मिळत नाही.मुलगी बघायला गेल्यावर पहिले इस्टेट एजंट असल्यासारखं घराची बारीक चौकशी करतात.नंतर पगार किती,बँक नॅशनलाईज आहे का विचारतात.मग कश्यावर काम करतो विचारतात.मग 'म्हणजे 'तुम्ही शेअर ब्रोकर आहे का' विचारतात.बँकेत कस्टमर रिलेशनशिप मॅनेजर हा शेअर ब्रोकर?यांचा मुलगा बिझनेस डेव्हलपमेंट मॅनेजर आहे त्याला क्वालिटी अश्यूरांस मॅनेजर म्हणून 'तेच हो ते' म्हणू का मी?'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'शिऱ्या, समज तुला एक जबाबदारीची नोकरी मिळाली एका दुरगावी.राहण्याची खाण्याची व्यवस्था ऑफिसकडून.कामं भरपूर पण कंपनी चांगली.तुझा 50 वर्षाचा बॉण्ड आहे.बॉण्ड अगदीच वेळ आली तर तोडता येतो पण त्याला मोठी किंमत मोजावी लागते.तू नाही नोकरी घेण्या आधी बारीक बारीक गोष्ट तपासून पाहणार?त्यापेक्षा त्यांना सांग, कंपनी नीट फिरून बघा.प्रश्न विचारा.तुही विचार..अगदी पाहिल्या दिवशी टीम बॉंडिंग होणार नाही.पण काही वर्षात नक्की होईल'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'बापरे!!!एकदमच सेंटी मोड ला गेला भौ तू.तुझे हेवी वेट फंडे ऐकतात का तुझ्या टीम मधली पोरं?'<br style="box-sizing: border-box;" />'नाय ना राव!!म्हणून तर 'सिनर्जी विथ एनर्जी' ट्रेनिंग ठेवलंय त्यांना.तो 4 वर्षांपूर्वी कचाकचा भांडून गेला होता ना पगार देत नाही करुन?आता ही ट्रेनिंग घेऊन दुप्पट पैसे काढतो!!'</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
'त्याला विचार त्याने इन्व्हेस्टमेंट चा काही विचार केलाय का.'<br style="box-sizing: border-box;" />शिऱ्या वैतागवाडी मोड मधून योग्य 'नातीगोती संगोपन,संवर्धन आणि प्रसार' मोड मध्ये आला आणि मी 'सिनर्जी विथ एनर्जी' वाल्याला एनर्जी यायला चहा पाण्याची व्यवस्था सांगून ठेवायला ऑफिसात निघालो.</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
(समाप्त)</div>
<div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #4a4a4a; font-family: "Ek Mukta", Roboto, "Helvetica Neue", Arial, sans-serif; font-size: 17px; padding: 0px 0px 15px;">
-अनुराधा कुलकर्णी</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-84678463243012446602016-09-12T14:08:00.002+05:302016-09-12T14:08:30.186+05:30शेरलॉक होम्स साकारणारा शापित यक्ष<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
१२ सप्टेंबर.उंचपुऱ्या देखण्या जेरेमी ब्रेट ला जगातून गेल्याला आज २१
वर्षं होतील.अजूनही रामानंद सागर महाभारत पाहिलेल्यांच्या डोळ्यासमोर
कृष्णाचं नाव काढलं की फक्त नितीश भारद्वाज येतो तसं शेरलॉक होम्स म्हटलं
की जगातल्या बहुतांश लोकांच्या डोळ्यासमोर फक्त आणि फक्त जेरेमी ब्रेट
येतो.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyb8KYHVDacgD3tjxYtInMF-InqmEOEyp-_gPdqK8U_xBNZFtHM1g5Jt6aGX86FZoRcRK0iivpo6QCLN61c2BW9m3oMlXOvPMTGfJCFda-M6u8KRqAYBEZhVS8bYY37AhYdEzQ7O0b8ZNI/s1600/The-loverly-Jeremy-jeremy-brett-31581660-393-500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyb8KYHVDacgD3tjxYtInMF-InqmEOEyp-_gPdqK8U_xBNZFtHM1g5Jt6aGX86FZoRcRK0iivpo6QCLN61c2BW9m3oMlXOvPMTGfJCFda-M6u8KRqAYBEZhVS8bYY37AhYdEzQ7O0b8ZNI/s320/The-loverly-Jeremy-jeremy-brett-31581660-393-500.jpg" width="251" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
आर्थर कॉनन डॉयल च्या या पात्राने अनेक निर्मात्या दिग्दर्शकांना आव्हान
दिले.शेरलॉक होम्स स्टेज आणि मोठ्या छोट्या पडद्यावर अनेकांनी साकारला.यात
सर्वात जास्त प्रसिद्धी मिळवलेले सादरीकरण ग्रॅनडा टेलिव्हिजन च्या शेरलॉक
होम्स चे.प्रचंड खर्च, मेहनत आणि पूर्वतयारीनिशी ग्रॅनडा ने शेरलॉक होम्स
आणि वॊटसन चा व्हीक्टॉरियन इंग्लंड चा काळ जिवंत केला.त्या घोडागाड्या,
ब्रॉअम(छोटी घोडागाडी),वीज नसल्याने मेणबत्त्या आणि कंदील हातात घेऊन
सर्वत्र फिरणारी माणसं,बारीक कमरेच्या पेल्पम(वेस्ट लाईन ला पूर्ण
कपड्याच्या रंगाची उठावदार झालर असलेली ड्रेस किंवा स्कर्ट टॉप ची फॅशन)
ड्रेस आणि डोक्यावर फुलांची हॅट किंवा बॉनेट वाल्या 'संकटातल्या
सुंदऱ्या'(डॅम्सेल इन डिस्ट्रेस),शहरात रेशमी अस्तरवाली उंच टॉप हॅट आणि
गावाकडे गेल्यावर डिअर स्टॅकर कॅप घालणारी आणि सर्वत्र वेस्टकोट, खिश्यात
सोनेरी पॉकेट वॊच,वर लांब फ्रॉक कोट मध्ये फिरणारी माणसं हे सर्व बघायला
खूप रोचक आहे.त्या काळातल्या वाफेची इंजिनं आणि प्रत्येक कुपेला स्टेशनवरून
चढण्यासाठी स्वतंत्र दार असलेल्या आगगाड्या,काळ्या ड्रेस वर पांढरा ऍप्रन
बांधून टोपीसदृश स्कार्फ चे दोन पट्टे केसावरून मागे सोडलेल्या
पार्लरमेड,मोठी मोठी ऐसपैस लॉन्स असलेली घरं हे सर्व पाहून 'एकदा तरी त्या
काळात जन्माला येऊन इंग्लंड ला जायला पाहिजे होतं राव' असं नक्की वाटून
जातं.<br />
ग्रॅनडा टेलिव्हिजन्स निर्मित शेरलॉक होम्स सर्वात आधी पाहिला तो
कॉलेजात असताना हिस्टरी चॅनल वर हिंदी डबिंग सह.कोणीतरी हल्ला करणार या
भीतीत होम्स कडे आलेल्या गृहस्थाने पूर्ण कथा सांगितल्यावर त्याच्याकडे
रोखून बघून थंड शांतपणे 'मुझे सच बताईये'(टेल मी द ट्रुथ) म्हणून त्याने
खरी गोष्ट सांगितल्याशिवाय त्याला कोणतीहि मदत न करणारा होम्स.आणि तेव्हा
पासून आणि कोणताही माणूस होम्स म्हणून पाहणे डोळ्याला पटणारच नाही.मन ही मन
मैने उसको अपना होम्स मान लिया.<br />
आर्थर कॉनन डॉयल ने साकारलेला हा 'प्रायव्हेट कन्सल्टिंग डिटेक्टिव्ह'
त्याच्या पुस्तकामध्ये दिसतो तो असा: कृष, काटक, थोड्या पांढरट निस्तेज
त्वचेचा(अर्थातच कामाच्या नादात जेवणाखाणाच्या आणि झोपेच्या वेळा कधीच पाळत
नसल्याने),भेदक नजरेचा,थोड्या मोठ्या कपाळाचा,सरळ टोकदार नाकाचा आणि कोरीव
चेहऱ्यामोहऱ्याचा. सिडनी पॅगेट ने डॉयल च्या कथांसाठी काढलेली चित्रं असा
दिसणारा होम्स दाखवतात.हा होम्स जिवंत होतो तो शेरलॉक होम्स च्या जेरेमी
ब्रेट ने साकारलेल्या, विशेषतः पहिल्या सीझन मधल्या भागातल्या होम्स ला
पाहिल्यावर.जेरेमी ब्रेट चे शेवटी वळलेले पोपटनाक,कायम टापटीप असलेले
वेगवेगळ्या रंगाचे वेस्टकोट आणि फ्रॉक कोटस,क्षणात परत गंभीर चेहरा धारण
करणारी त्याची प्रसिद्ध 'नॅनोसेकंड स्माईल्स',रेखीव आणि सगळीकडे समान मांस
असलेला देखणा चेहरा,प्रचंड चपळ हालचाली(जेरेमी ब्रेट ची एका भागात
सोफ्याच्या पाठीवरून वॅटसन ला परत बोलावून आणायला मारलेली उडी पाहिली तरी
पटतं की तो या भूमिकेत अक्षरशः झोकून द्यायचा.),ते फ्रॉक कोट फलकारून
बाजूला करून मग एखाद्या स्टुलावर बसणं,केस डोळे मिटून ऐकत असताना मध्येच
डोळे उघडून एखाद्या सुंदरीला 'प्रे कंटीन्यू' सांगणं(म्हणजे तशी आधीपासून
ती कंटीन्यूअसच बडबडत असते, श्वास घ्यायला थांबते त्या वेळात हा शहाणा हे
वाक्य म्हणतो),चालत्या घोडागाडीत उडी मारून बसणं,बॉक्सिंग ची एक विशिष्ठ
लकब,कोण्या गुंडाशी अचानक मारामारी करावी लागून नेहमी जेलने चप्प बसवलेले
केस विस्कटलेले हे सर्व पाहणं हा नितांत आनंद आहे.याला पाहिलं की मग मला
भारतातल्या नायकांना रक्ताने पत्र लिहिणाऱ्या किंवा एकदा पाहायला मिळावं
घरात चोरासारखं घुसून मग अटक करवून घेणाऱ्या फॅन्स च्या कथा अती वाटत
नाहीत.ज्या काळात जगला त्या काळात हा प्राणी पण फॅन्स ना याच उत्कटतेने
आवडत असेल.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhv3HbPr9Y93mWiLZpJhl1PBbByfFg3p2YfKUoFqFbhhcpGZTYayF_158yOPIO7NzuQiLTH3rVV-nIiHJPBlE3DpcPqFLvI4QjQgAewP0mlo_T69t_DGpdc270FSZb3ibUj9tr8rNmVAT/s1600/Sherlock-Holmes-jeremy-brett-27868131-500-375.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhv3HbPr9Y93mWiLZpJhl1PBbByfFg3p2YfKUoFqFbhhcpGZTYayF_158yOPIO7NzuQiLTH3rVV-nIiHJPBlE3DpcPqFLvI4QjQgAewP0mlo_T69t_DGpdc270FSZb3ibUj9tr8rNmVAT/s320/Sherlock-Holmes-jeremy-brett-27868131-500-375.png" width="320" /></a></div>
जेरेमी ने शेरलॉक च्या भूमिके साठी प्रचंड मेहनत घेतली.६ किलो वजन कमी
केलं आणि केसही वाढवले.शेरलॉक होम्स चे एपिसोड हे जवळ जवळ १००% डॉयलच्या
मूळ कथेशी प्रामाणिक असावेत हा त्याचा आग्रह असायचा.शेरलॉक नक्की कसा
होता,अमुक प्रसंगी तो कसा वागला असता,त्याच्या मनात एखाद्या प्रसंगाच्या
वेळी काय विचार असतील,त्याचा डॉयल ने न लिहिलेला भूतकाळ कसा असू शकेल यावर
जेरेमी सतत विचार करायचा.शेरलॉक चं वागणं बोलणं सवयी यावर त्याने ७७ पानी
बेकर स्ट्रीट जर्नल बनवलं होतं.सेट वरील इतर लोक दुपारच्या जेवणासाठी
गेल्यावर पण जेरेमी बेकर स्ट्रीट जर्नल चा अभ्यास करत असायचा.निव्वळ शेरलॉक
चं पात्रच नाही, तर व्हीक्टॉरियन लंडन कसं असेल याबाबत जेरेमीने बरंच वाचन
केलं.एपिसोड लिहिणाऱ्यानी पण बरेच कष्ट करून डॉयल च्या लिखाणात जरा
कंटाळवाण्या वाटणाऱ्या जागा मूळ लिखाणाशी जास्त फारकत ना घेता रंगतदार
बनवल्या.ग्रॅनडा च्या संपूर्ण टीम ची मेहनत म्हणजे हे शेरलॉक चे भाग,
ज्यांना आजही चॅनेल्स कडून मागणी आहे.मनमोकळ्या दिलखुलास जेरेमी साठी असा
एकलकोंडा,कमी बोलणारा,अलिप्त होम्स रंगवायचा म्हणजे एक मोठं कसोटीचं काम
होतं.पण जेरेमीने असा होम्स नुसता उभाच नाही केला, तर त्यात स्वतःच्या काही
विशिष्ठ लकबी टाकून तो डायनॅमिक आणि आकर्षक बनवला.स्पेकल्ड बँड, ग्रीक
इंटरप्रीतर,कॉपर बीचेस,नॉरवूड बिल्डर,मुसग्रेव रिच्युअल हे काही अतिशय
सुंदर एपिसोड.<br />
एका उच्च कुटुंबातून आलेल्या पीटर जेरेमी हगीन्स ला अभिनयाची आवड कॉलेज
पासून होतीच.लहानपणापासून डिसलेक्सीया आणि बोलण्यातला दोष(आर नीट उच्चारता न
येणे) या आजारांबरोबर राहून पण जेरेमी कॉलेज मध्ये गायकांमध्ये
होता.अभिनयात येताना 'या क्षेत्रात जाऊन कुटुंबाचं नाव लावून खराब करू
नकोस' अशी वडिलांची भूमिका असल्याने स्टेज वर त्याने हगीन्स सोडून आपल्या
सुटाचं लेबल आणि शिंप्याचं आडनाव असलेलं 'ब्रेट' नावामागे लावलं आणि तेच
शेवटपर्यंत टिकवलं.२५ व्या वर्षी ऍना मेस्सी शी लग्न, आणि मुलगा डेव्हिड
लहान असतानाच २९ व्या वर्षी डिव्होर्स घेऊन गॅरी बॉण्ड बरोबर समलिंगी
संबंध, परत १९७६ मध्ये जोन विल्सन शी लग्न अश्या अनेक उलथापालथी त्याच्या
व्यक्तिगत जीवनात चालू होत्या.शेरलॉक होम्स साठी नाव नक्की झालं तेव्हा
जेरेमी आधीच एक यशस्वी अभिनेता होता.अनेक नाटकं आणि 'माय फेअर लेडी'
सारख्या भूमिकेची प्रसिद्धी त्याच्या नावावर जमा होती.पण शेरलॉक होम्स हाती
घेतल्यापासून 'शेरलॉक म्हणजे जेरेमी आणि जेरेमी म्हणजे शेरलॉक' असं समीकरण
नक्की झालं.<br />
१९८५ मध्ये शेरलॉक होम्स चे चित्रीकरण जोरात चालू असताना फक्त नऊ
वर्षांच्या प्रेमळ संसारानंतर जोन कॅन्सर ने वारली.जोन वर जेरेमीचं प्रचंड
प्रेम होतं.त्यांचे विचार पण जुळायचे.जोन च्या मृत्यू नंतर जेरेमी मानसिक
दृष्ट्या कोसळला.आधीपासून असलेल्या बायपोलर डिसऑर्डर ने उग्र स्वरूप धारण
केलं.प्रचंड प्रमाणात मूड चे चढ उतार,उदासी याबद्दल त्याला उपचार घ्यावे
लागले.१९८७ मध्ये परत शेरलॉक होम्स च्या चित्रीकरणासाठी तयार झाला तेव्हा
तो बायपोलर डिसऑर्डर च्या उपचारासाठी लिथियम वर होता.त्याने त्याच्या वजनात
खूप वाढ झाली.पूर्वीचा सोफ्यावरून उडी मारून दाराकडे धावत जाणारा देखणा
चपळ होम्स जाऊन आता बऱ्याच मंदावलेल्या हालचाली आणि वाढलेलं वजन घेऊन
फिरणारा होम्स दिसायला लागला.लिथियम मुळे वजन वाढतच गेलं.एकदा खिन्नतेच्या
भरात त्याने स्वतः स्वतःचे केस कात्रीने वेडेवाकडे कापून टाकले.बायपोलर
डिसऑर्डर ची माहिती माध्यमांपर्यंत जाऊ दिली नव्हती, त्यामुळे माध्यमांनी
या जाड आणि मंद झालेल्या नव्या सीझन्स मधल्या होम्स वर टीका चालू
केली.सिगारेट पिणे दिवसाला ६० सिगारेट पर्यंत गेले.या सगळ्यात शेरलॉक होम्स
चं चित्रीकरण चालू होतंच.जेरेमी ऑक्सीजन सिलिंडर घेऊन व्हील चेअर वरून सेट
वर यायचा.योगायोगाने डाईंग डिटेक्टिव्ह या भागाच्या चित्रिकरणा दरम्यान
जेरेमीचं हृदय काही काळ बंद पडलं होतं.त्याच्या आजाराची नीट माहिती असलेला
कोणीही मनुष्य या वाढलेल्या वजनाच्या मंद जेरेमीच्या एपिसोडस चा तिरस्कार
करू शकणार नाही.लिथियम चालू ठेवलं तर वजन वाढतं,फुफ्फुसात पाणी भरतं, आणि
लिथियम बंद केलं तर मॅनिक डिप्रेशन परत नव्या दमाने डोकं वर काढतं अश्या
पेचात डॉक्टर मंडळी सापडली होती.जेरेमी एकदा सॅनिटोरियम मध्ये असताना काही
पापाराझी पत्रकार मंडळी त्याला हॉस्पीटल मध्ये चोरून घुसून 'तुम्ही एडस
होऊन मरता आहात का' विचारुन गेली.या सगळ्यांशी लढत १२ सप्टेंबर १९९५ ला
जेरेमी ने झोपेतच हृदय निकामी होऊन जगाचा निरोप घेतला.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb_ujtPk5zK1f3p7EuJZmbrvxZNAWmNV058W9giDLvhnmQpTuuvoje2Xux4_IRCHLbrbKxc9VkXdNHTk8kwEPXz5cZBXNbvNkR3EdeTsA5sNjzbZnW6uMq-lCXu8u5lu-xEyAJg8JY7Q0S/s1600/hqdefault_redcircle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb_ujtPk5zK1f3p7EuJZmbrvxZNAWmNV058W9giDLvhnmQpTuuvoje2Xux4_IRCHLbrbKxc9VkXdNHTk8kwEPXz5cZBXNbvNkR3EdeTsA5sNjzbZnW6uMq-lCXu8u5lu-xEyAJg8JY7Q0S/s320/hqdefault_redcircle.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
शेरलॉक होम्स चाहत्यांसाठी मात्र जेरेमी कायम जिवंत आहे.अजूनही जेरेमी
ब्रेट चा शेरलॉक सर्व वयोगटातल्या प्रेक्षकांकडून तितकाच समरसून पाहिला
जातो.जेरेमी चं त्याच्या सुंदर क्लायंटस ना स्पर्श करून त्यांच्या
व्यवसायाबद्दल अंदाज व्यक्त करणं असूदे,त्याची केस विस्कटून आणि चेहऱ्यावर
धूळ चोपडून केलेली माळी,प्लंबर ची वेशांतरे, किंवा त्याची र थोडा खेचण्याची
लकब, सुंदर योग्य खर्जातला स्पष्ट आवाज असूदे, ब्रिटिश ऍसेन्ट आणि थोडासा
स्वतःचा 'ब्रेटीश' ऍसेंट वापरून 'ब्रोज' ला 'ब्राज्ज' म्हणणे असूदे,
स्पेकल्ड बँड मध्ये विषारी मण्यार येण्याची वाट पाहत अंधारात थरथरत्या
हाताने उभा होम्स असूदे,जेरेमीला ला परत परत बघताना त्याचे चाहते कधीच थकत
नाहीत, आणि त्यातला एक तरी कळवळून 'जेरेमी आता या काळात हवा होता
राव!मरायला नको होता हा माणूस!' अश्या भावना व्यक्त करतोच.<br />
जेरेमी, जिथे कुठे असशील आणि हे कोणत्यातरी दिव्य जाणीवेने वाचू ऐकू शकत असशील तर:<br />
धन्यवाद दोस्ता, तुझ्यामुळे आवडता शेरलॉक होम्स इतका चांगला बघायला मिळाला,देव तुझं भलं करो!!मिस यु अ लॉट..<br />
-अनुराधा कुलकर्णी<br />
<br />
(डिसक्लेमरः यात टाकलेली चित्रे कॉपीला प्रतिबंधित नसली तरी फ्रीवेअरही नाहीत.जेरेमीची फ्रीवेअर चित्रं शोधायचा प्रयत्न केला पण मिळाली नाही.चित्रं नाही टाकायची म्हटलं तर जेरेमीचा लेख आणी फोटो नाहीत??? जेरेमीला भेटून जेरेमीची स्वतः छायाचित्रं काढून इथे टाकण्याचे म्या पामराचे अहोभाग्य असते तर इथे लेख लिहीत बसले असते का?तर, मुद्दा हा की चित्रांवर कोणी हरकत घेतल्यास ती सखेद आणि माफीसह काढून टाकली जातील.)</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-43296237183224389882016-03-15T11:30:00.001+05:302016-03-15T11:30:21.997+05:30द शायनिंग-पुस्तक<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
(स्पॉईलरः यात पुस्तकाची थोडी कथा उघड झाली आहे.शाईनिंग हे असं
पुस्तक आहे की कथा उघड होऊनही त्यातली उत्कंठा कमी होत नाही, तरी तुमची कमी
होणार असल्यास यापुढे वाचू नका.<br />
स्टिफन किंग च्या काही जबरदस्त कथा: शाईनिंग, कुजो, पेट सिमेटरी, सालेम्स
लॉट, कॅरी. या सर्वांवर चित्रपट निघाले आहेत. पण मूळ कादंबर्या ज्याने
वाचल्या त्याला हे चित्रपट पाहताना 'दुनियादारी' सारखी थोडी निराशा
वाटण्याची शक्यता आहे.)<br />
<br />
द शाईनिंग वर चित्रपट आलेला आहे.पण पुस्तकात ज्या बारकाव्याने गोष्टी
घेता येतात त्या चित्रपटात दाखवताना बदल करावे लागतात.हे पुस्तक प्रचंड
ताकतीचं आहे.निव्वळ हॉरर म्हणजे घाबरवणारे चेहरे इतकी या पुस्तकाची मर्यादा
नाही.<br />
<br />
जॅक टॉरेन्स. मुळात एक चांगला नवरा, चांगला बाप. पण त्याच्यात एकच दोषः
शीघ्रकोपी स्वभाव. यामुळे त्याच्या नोकर्या टिकत नाहीत.त्याच्या या
स्वभावामुळे त्याच्यात आणि बायकोतही तणाव आहेत.अनेक ठिकाणी मिळत असलेले
नकार, घरातले थकलेले खर्च आणि बिलं, कधीकधी मित्राबरोबर 'थोडीशी' करत करत
एक न सुटणारी सवय बनलेली दारु.आणि या सगळ्या अपयशातून अधून मधून मनात
येणारे आत्महत्येचे विचार.<br />
<br />
वेंडी/विनीफ्रेड टॉरेन्स.कधीकाळी जॅक वर झोकून देऊन प्रेम
केलेली.त्याच्या नोकर्यांच्या अनिश्चिततेच्या काळात जास्त श्रम करुन घर
सांभाळणारी एक प्रेमळ स्त्री.जॅक वर तिचं मनापासून प्रेम आहे. पण पिणं आणि
नोकरीतली भांडणं वाढल्यापासून बदलत गेलेला हा जॅकसारखा दिसणारा नवीनच माणूस
तिला आता सहन होत नाही.अगदी आपण सहन केलं, गरीबीत राहिलो तरी पण डॅनी
सारख्या गोड मुलासाठी वाढीच्या नकळत्या वयात हे योग्य वातावरण नाही हे तिला
हल्ली सारखं वाटतं.<br />
<br />
सहा वर्षाच्या लहान मुलाची समज किती असावी? डॅनी मनकवडा आहे.त्याला शब्द
समजत नसले तरी त्यांचे अर्थ समजतात.आई बाबांच्यातला तणाव कळतो.त्याच्या
हसण्या खेळण्याच्या वयात त्याला बराच वेळ आई बाबांच्या मध्ये 'डिव्होर्स'
हा शब्द लटकताना दिसतो.डिव्होर्स म्हणजे नक्की काय माहिती नसलं तरी हा
प्रकार आला की आई बाप वेगळे होतात आणि मुलं एकाकडे राहतात आणी दुसरा कधीतरी
आठवड्या महिन्यातून एकदाच भेटतो हे त्याला माहिती आहे.आईबाबांच्यातला तणाव
बाबा पीत असलेल्या 'वाईट गोष्टीमुळे' आहे हे पण त्याला कळतं.मोठ्या
माणसांच्या एकंदर अनुभवावरुन त्याला कळत असलेल्या सर्व गोष्टी बोलून न
दाखवण्याचं/न विचारण्याचं अवधान त्याच्याकडे आहे.डॅनीची जुनी शाळा, जुनं घर
सर्व सोडून ते नव्या जागी राहायला आलेत, तो सध्या एकटा आहे पण तरी तो
स्वतःला रमवतो आहे.आई बाबांच्या आयुष्यात सध्या इतके ताण आहेत की आपलं
एकटेपण बोलूनही उपयोग नाही हे समजून तो एकटा एकटा खेळतो.त्याला अगदी नुकताच
भेटलेला मित्र एकचः टोनी.टोनी डॅनीइतकाच आहे, तो कधीकधीच भेटतो.डॅनी जसा
मनकवडा आहे तसा टोनी हा भविष्य जाणणारा आहे.हा टोनी आता आता पर्यंत डॅनीला
साध्या साध्या घटना दाखवत होता, कधीतरी बाबा मजा करायला उद्या जत्रेत घेऊन
जातील ते दाखवत होता. पण हल्ली टोनी पण बदललाय.तो डॅनीला भयंकर दृष्य
दाखवतो.'रिड्रम' हा एक शब्द, ज्याचा अर्थ डॅनीला कळत नाही पण तो शब्द
काहीतरी भयंकर घडण्याची नांदी आहे हे त्याला कळतंय.टोनी 'रिड्रम'
बद्दलच्याच घटना हल्ली सारख्या दाखवतोय.<br />
<br />
परिस्थितीने अगतिक झालेलं हे एक कुटुंब.आता कोणीही यांना काहीही पैसे
कमावण्याचा मार्ग दाखवला तरी हे स्वीकारणार आहेत कारण बाकी सर्व दारं बंद
झाली आहेत.'ओव्हरलुक' नावाचं हॉटेल.हे इतर वेळी एक गजबजलेलं हॉटेल, पण
हिवाळ्याचे पूर्ण चार महिने प्रचंड बर्फ आणि त्यामुळे बाकी रस्त्यांशी
संपर्क तुटून पूर्ण एकाकी बेट बनणारं. जॅक ला एका मित्राच्या ओळखीने मिळत
असलेली नोकरी ही: पूर्ण हिवाळा या हॉटेल मध्ये एकटं(किंवा कुटुंबाबरोबर)
केअरटेकर म्हणून राहून हॉटेलच्या मालमत्तेची काळजी घ्यायची.ही सोपी वाटणारी
नोकरी नाकारायचं जॅक ला काही कारणच नाही.त्याच्याकडे दुसरा पर्याय पण
नाही.जॅक या नोकरीचा प्रस्ताव स्वीकारुन बायकोला ही चांगली बातमी द्यायला
घरी येतो.<br />
<br />
"डॅनी..ती जागा वाईट आहे..तिथे जाऊ नको...धोका आहे...रिड्रम..रिड्रम.."
टोनी डॅनीला खूप भयंकर दृष्य दाखवतोय.टोनी डॅनीला 'धोका' म्हणून कोणती जागा
दाखवत होता हे डॅनीला 'ओव्हरलुक' हॉटेलच्या दारात आल्याआल्या कळतं.डॅनीला
इतकंच माहिती आहे की कोणत्यातरी जागी जायची नोकरी करायचे विचार पक्के
केल्यापासून बाबांच्या डोक्यातले 'सुसाईड' आणि 'वाईट गोष्ट' पिणे हे दोन्ही
विचार गेले आहेत. आईच्या डोक्यातला 'डिव्होर्स' हा विचार वितळून
त्याच्याजागी चांगले विचार यायला लागले आहेत.इथे न जाणं आपल्या हातात नाही.<br />
<br />
वाईट घटना घडतच जातात.डॅनीला सगळं डोळ्यासमोर दिसतंय पण ते थांबवणं
त्याच्या हातात नाही.तो फक्त त्यातून वाचण्याची आणि त्यातल्या त्यात इतर
वेळी आनंदी राहण्याची धडपड करतोय.डॅनीला एकमेव पुसट आधार आहे तो डिक
हॅलोरान जाता जाता सांगून गेल्याचा. "तुला इथे काहीही धोका वाटला तर मला
मनातल्या मनात जोरात हाक मार.मी जिथे असेन तिथून धावून येईन."<br />
<br />
डिक हॅलोरान म्हणजे ओव्हरलुक हॉटेलचा आचारी.डॅनीला पाहिल्या पाहिल्या
डिक ला जाणवलंय की डॅनीकडे 'शाईनिंग' म्हणजे कोणाच्या मनात एखाद्या
टॉर्चप्रमाणे उजेड पाडून डोकावण्याची शक्ती आहे.डिक कडे पण ही शक्ती काही
प्रमाणात आहे.डॅनीच्या मनातली भीती त्याने ओळखली आहे.पण 'हॉटेलातल्या
गोष्टी फक्त वाईट चित्रं आहेत, तुम्ही डोळे बंद केले, ही चित्रं नाहीशी
होतील.' ही त्याची धारणा आहे.या चित्रांमागची घातक शक्ती अजून त्याला
पुरेशी जाणवलेली नाही.<br />
<br />
गोष्टी आता सुधारण्यापलिकडे गेल्या आहेत.मागे वळणं शक्य नाही. अशा
परीस्थितीत टोनी डॅनीला भेटायला परत आला आहे.'हॉटेल तुझे आई बाबा दोघांचा
जीव घेणार आहे, तुला वेळेत मदत मिळणार नाही.तुला स्वतःलाच स्वतःचा जीव
वाचवायचा आहे.' ही बातमी टोनी देतो.डॅनी बोलून चालून एक सहा वर्षाचा लहान
मुलगा.तो काय वाचवणार स्वतःला? तो टोनीला सारखा विचारतो, 'पण मी लहान मुलगा
आहे.मी हे सगळं कसं करणार?' टोनी फक्त एकच वाक्य बोलतो, 'यु विल रिमेंबर
व्हॉट युवर डॅड फरगॉट.' या एका वाक्याची किल्ली घेऊन डॅनीला आपला जीव
वाचवायचा उपाय शोधायचाय.<br />
<br />
डॅनी जे सहन करतोय, जे पचवतोय ते दुसर्या कोणा सहा वर्षाच्या मुलाने
करावं अशी आपण कल्पनाही करु शकत नाही.आपण सारखी पुस्तकभर एकच प्रार्थना करत
राहतो की लहानग्या डॅनीला काहीतरी करुन हा धोका इतरांपर्यंत पोहचवता यावा.
या कुटुंबाने वेळेत तिथून बाहेर पडावं.काहीतरी मार्ग निघावा.<br />
<br />
डॅनीला मदत कशी मिळणार आहे? डिक हॅलोरान खरोखर धावून येऊ शकेल का?
ओव्हरलुक हॉटेल ला नक्की काय हवंय? वेंडी डॅनीला घेऊन तिथून आधीच बाहेर का
पडत नाही?जॅक ला ही अशी नोकरी का स्वीकारावी लागतेय? हे सगळं वाचा
प्रत्यक्ष पुस्तकातच.<br />
<br />
पुस्तकः द शाईनिंग<br />
लेखक: स्टिफन किंग<br />
<br />
-अनुराधा कुलकर्णी<br />
</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-45042841026593237252016-03-15T11:29:00.000+05:302016-03-15T11:29:05.037+05:30'नीडफुल थिंग्ज'-पुस्तक<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
(स्टिफन किंग च्या पुस्तकांचा परीचय विकीपीडियावर वाचल्यावर 'श्या,
काही भूतंबितं नीट नाहीत' म्हणून वाचायचं बाजूला ठेवलेलं हे पुस्तक ३
वर्षापूर्वी वाचलं आणि त्याची किंमत कळली. प्रत्यक्ष भूतं वगैरे न दाखवता
माणसाच्या मनात भीती निर्माण करणं यात स्टिफन किंग इज अ किंग.)<br />
<br />
'डिल विथ द डेव्हिल'/'सैतानाशी सौदा' ही संकल्पना ऐकलीय का तुम्ही?
एखादा सौदा 'टु गुड टु बी ट्रु' वाटतोय. स्वतः अगदी कमी किंमत देऊन हवी ती
भारी वस्तू/भरपूर सवलत मिळतेय, त्या बदल्यात द्यावं लागणारं मोल अगदीच कमी
आहे.अशावेळी तुम्ही जरा थांबून विचार केलाच असेल ना, की यात नक्की काय आहे?
इतकं स्वस्तात देणं दुकानदाराला कसं परवडणार आहे? जी किंमत आपल्याला एकदम
छोटीशी वाटतेय ती प्रत्यक्षात खूप मोठी आहे का? 'सैतानाशी सौदा' ही अशीच
काहीशी कल्पना. सैतानाला तुमची मर्मस्थळं, तुमच्या गरजा,तुमच्या भावना हे
सगळं माहिती आहे. त्याने जो प्रस्ताव तुमच्या पुढे मांडलाय तो तुम्हाला
फायद्याचाच आहे, ती गोष्ट तुम्ही वर्षानुवर्षं शोधत आहात.आणि एकदा सौदा
मान्य केल्यावर कोणत्याही परिस्थितीत तुम्ही मागे सरु शकत नाही. हा सैतान
एक हातचलाखी करणारा फसवणारा ठक पण आहे. त्याने जी वस्तू तुम्हाला भारी
म्हणून विकली आहे ती प्रत्यक्षात एक कम अस्सल स्वस्त हिणकस वस्तू आहे.खूप
कमी जण थांबून विचार करुन सैतानाला कणखरपणे 'सौदा करायचा नाही' सांगत
असतील, बाकी सगळे नंतर आयुष्यभर सैतानाने दिलेल्या भौतिक्/अभौतिक वस्तूंचं
मोल फेडत बसणारे..<br />
<br />
एक लहानसं शहर.यात राहणार्या लोकांचे एकमेकांशी हेवे दावे, भांडणं
आहेत,प्रत्येकाच्या मनात काहीतरी मिळवू न शकल्याची बोच आहे.पण तरीही लोक ही
भांडणं टोकाला न नेता जास्त हमरीतुमरीचे प्रसंग टाळत शांतपणे जगत
आहेत.लहानश्या शिवणाच्या दुकानात काम करणारी एक शांत मुलगी-हिने आपला छळ
करणार्या नवर्याला भोसकलंय, पण ते गोष्टी अगदीच टोकाला गेल्यावर.एरवी ती
पॉलीकडे आपलं काम अगदी चोख करते आणि पॉलीने पण तिच्यावर पूर्ण विश्वास
टाकलाय. पॉली- हिच्याही भूतकाळात एक खूप मोठी घटना आहे.कदाचित हयाच घटनेचा
मानसिक आघात, त्यात स्वतःचा दोष असल्याची बोच तिच्या हातांना वर्षानुवर्षं
असलेल्या असह्य संधीवाताच्या वेदनांच्या रुपात बाहेर पडलीय. या वेदना
इतक्या असह्य आहेत की त्या जाण्यासाठी ती काहीही करेल.अॅलन- याचा सुखी
संसार काही वर्षापूर्वी विखुरलाय जेव्हा एक दिवस याची बायको लहान मुलाला
घेऊन बाहेर पडली आणि तिची कार अपघातात झाडावर आपटून दोघे दगावले.अॅलन
कामात मन गुंतवत असला तरी त्याच्या मनात 'त्या दिवशी नक्की काय झालं होतं'
हे निष्फळ कोडं सोडवण्याची इच्छा आहे.असे इथे अनेक लोक, ज्यांचे दुसर्याशी
व्यक्तीगत हेवेदावे,स्वतःच्या पूर्ण न झालेल्या इच्छा आहेत.गावात दोन
वेगवेगळ्या पंथाचे धर्मगुरु आहेत, ज्यांचे अनुयायी कायम एकमेकांशी
भांडण्याची संधी शोधत आहेत.हा सगळा दारुगोळा गच्च भरुन तयार आहे आणि एका
ठिणगीची वाट पाहतोय.<br />
<br />
या ठिकाणी एक दिवस आला एक दुकानदार.त्याचं दुकान 'नीडफुल थिंग्ज' हे
त्या ठिकाणच्या इतर दुकानांच्या तुलनेत खूपच झकपक.लोक दुकान बाहेरुन बघून
गेले, पण 'हा काहीतरी महागाच्या फुकटच्या निरुपयोगी वस्तू गळ्यात मारेल' या
भावनेने गावातले लोक दुकानात जाणार नाहीत म्हणत आहेत.लहान मुलं ही कायम
अशा स्वतःला मागे ओढणार्या भावनांपासून लांब असतात.असाच एक दहा-अकरा
वर्षाचा मुलगा ब्रायन 'बघून तरी येऊ, आईला सांगता येईल दुकानात काय आहे ते,
तिला जायचं आहे पण ती इतक्या लवकर त्या दुकानात जाणार नाही.' म्हणून
दुकानात शिरतो.दुकानदार भेदक डोळ्याचा, पण अत्यंत लाघवी बोलणारा
मनुष्य.ब्रायनला कधीपासून हवं असलेलं सँडी कुफॅक्स या खेळाडूचं कार्ड हा
दुकानदार त्याला त्याच्याकडे असलेल्या पैशात, म्हणजे प्रत्यक्ष किमतीच्या
अगदीच कमीत देऊ करतो: अट एकच. ब्रायनने कार्डाची किंनत दोन भागात चुकती
करायची- त्याच्याकडे असलेले अगदी थोडे पैसे आणि एक प्रँक्/खोडी.त्याला
फारशी ओळखीची पण नाही अशी एक पोलीश बाई आहे, तिच्या घरातल्या धुतलेल्या
चादरींवर चिखल टाकून यायचा.तिच्या घरात मोठीमोठी दगडं टाकायची, या दगडांना
चिठ्ठ्या लावलेल्या असणार.ब्रायन सँडी कुफॅक्स चं कार्ड बघून पुढे काहीही
विचार करुच शकत नाही. तो या सौद्याला 'हो' म्हणतो.असंच हळूहळू सगळंच शहर या
दुकानदाराकडून हव्या त्या सुंदर वस्तू अगदी कमी किमतीत घेऊन जातं.सौदा
एकावेळी एकाच गिर्हाईकाबरोबर होतो.या सौद्याच्या वेळी दुसरं गिर्हाईक
दुकानात नसेल असे योगायोग नेहमीच घडवून आणले जातात.असाच एक दारुड्या येतो
आणि त्याला हवी असलेली अगदी महाग आणि दुर्मीळ कोल्ह्याची शेपटी घेऊन जातो.
त्याला पण ही अगदी स्वस्तात पडलीय- किमत त्याच्याकडे असलेले थोडेफार पैसे
आणि एक प्रँक.शिवणाच्या दुकानात काम करणार्या मुलीचा आयुष्यातला एकमेव
सोबती- तिचा छान निरुपद्रवी कुत्रा तिच्या घरात घुसून मारुन टाकायचा.या
दुकानदाराने लोकांना वस्तू ज्या खोड्यांच्या बदल्यात विकलेल्या आहेत त्या
खोड्या ज्याच्याशी करायच्या आहेत तो माणूस गिर्हाईकाच्या प्रत्यक्ष ओळखीचा
नाही.शिवणाच्या दुकानातली मुलगी आणि पोलीश बाई यांचं जुनं हाडवैर आहे,
पोलीश बाईला कुत्रा आवडत नाही आणि शिवणाच्या दुकानातल्या मुलीला या बाईचा
स्वभाव आणि ती कुत्र्याबद्दल देत असलेल्या सारख्या धमक्या.<br />
<br />
आतापर्यंत कळलं असेलच- "आपला एक हाडवैरी आहे. त्याने अजून जास्त काही
केलेलं नाही तोपर्यंत आपण गप्प बसलोय.पण एक दिवस त्याने उठून हद्दच
केली.आपला प्रिय कुत्रा मारुन टाकला.आपण आता गप्प बसू का?<br />
आपला एक हाडवैरी आहे, तसा तो आतापर्यंत माझ्या वाटेला जात नाही पण आज
त्याने हद्दच केली.माझ्या स्वच्छ धुतलेल्या चादरींवर चिखल टाकला.घरात दगडं
मारुन माझा मायक्रोवेव्ह आणि टिव्ही फोडला.मी कशी गप्प राहीन?"<br />
<br />
शहरात हे घटनाचक्र सुरु झालं ब्रायनच्या सौद्याने, सौद्याची किंमत पैसे
आणि एक खोडी, ज्यामुळे एक पोलीश बाई आणि शिवणाच्या दुकानात काम करणारी
मुलगी परस्परांचं हाडवैर एकमेकींचा जीव घेऊनच संपवतात.असेच अनेक हाडवैरी
एकमेकांविरुद्ध भडकवले जातात- प्रत्येकाने सैतानाकडून आपल्याला हवी असलेली
भारी वस्तू आपल्याकडचे पैसे आणि एक खोडी असा मोबदला देऊन विकत घेतली आहे.हे
विष वणव्याच्या वेगाने पसरतंय.लोक एकमेकांचे जीव घेतायत.सैतानाच्या
जाळ्यात अजून न अडकलेली दोनच माणसं आहेत- अॅलन आणि पॉली.पण सैतान त्यांना
हव्या असलेल्या वस्तूंचं आमिष देऊन त्यांना त्या जवळचे पैसे आणि एक खोडी या
मोबदल्यात घ्यायला लावेल का?ब्रायन 'आपण हे दुष्ट चक्र सुरु करुन दोन जीव
घेतले' ही बोच कोणाला काही न सांगता मनात ठेवू शकेल का? हे असं कुठवर चालत
राहील? सैतानाचा सौदा नाकारणारा आणि त्याला आव्हान देणारा कोणी बहाद्दर
असेल का?<br />
<br />
हे सगळं वाचा प्रत्यक्ष पुस्तकातच.<br />
'नीडफुल थिंग्ज'<br />
लेखक स्टिफन किंग<br />
<br />
-अनुराधा कुलकर्णी<br />
</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-26864002720431593882016-01-26T11:00:00.001+05:302016-01-26T11:00:24.256+05:30उत्पादन नव्हे, अनुभव विका!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ऑडीटोरीयम:</strong>"आपण उत्पादने नाही, अनुभूती विकणार आहोत ग्राहकाला.यापुढे मनाशी निश्चय करा.सुंदर ताज महाल आपले प्रतीस्पर्धी विकतात. आपण गिर्हाईकाला ताज महाल नाही विकायचा, त्याला 'मी ताज महाल, लिबर्टीबाईचा पुतळा, माचू पिचू, पिरॅमिड,बुर्ज खलिफा बनवू शकतो' हा आत्मविश्वास, ही अनुभूती विकायची आहे.गिर्हाईकाचा खिसा कोणीही टॉम डिक हॅरी जिंकतो. आपल्याला त्या खिश्याच्या खालचे त्याचे हृदय जिंकायचे आहे."<br />'संत योहानेस डिक्ली' यांचे दर वर्षाच्या आरंभाला होणारे 'आगामी वर्षः आव्हाने आणि महत्वाकांक्षा' या विषयावर दोन तासांचे व्हिडियो प्रवचन चालू होते.व्हिडियो हा दुतर्फा असल्याने संत योहानेस डिक्लींना आपलं प्रवचन ऐकणारे पामर जन दिसणार होते आणि श्रोत्यांना संत डिक्ली आणि त्यांचे हपिस आणि त्यातला अजून न धुतलेला मळका कॉफीचा कप. त्यामुळे श्रोत्यांना आधी बरीच इमेल्स पाठवून पहिल्या रांगेत बसून तोंड उघडे टाकून घोरत न पडण्याच्या धमक्या आधीच दिलेल्या होत्या. गालावर हात टेकून विचारमग्न दिसत छोट्या पॉवर नॅप्स घेण्यात बरेच चाणाक्ष प्राणी यशस्वी झाले होते.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
'सेल एक्पिरीयन्सेस, नॉट प्रॉडक्ट्स' हा मंत्र आपण वापरावा आणि प्रत्येक ठिकाणी वापरला जावा अशी अपेक्षा योहानेस डिक्लीचं प्रवचन जागं राहून ऐकलेले बरेच जण करत होते.हां, पण वेंकट सारखे करु नका.त्याने परवा त्याच्या फोनची कुरियर डिलीव्हरी द्यायला आलेल्या मुलीला 'तुम को कुद को प्रॉडक्ट सेलर्र नै, येक्सीपीरियन्स सेलर्र करके प्रोजेक्ट करके बेचना चैये' हे ऐकवले आणि ती कन्या वेगळेच काहीतरी समजून त्याचे दात पाडायला आपला करिझ्मावाला भाऊ घेऊन आली.त्याचे दात आणि करिझ्मा विराजमान बंधुराजांच्या ठोश्याची गाठ पडणं आम्ही त्याची वाक्यं मराठीत रिफ्रेज करुन वाचवलं म्हणून बरं!! अशाच काही 'सेलर्र' आणि 'यक्सपियरन्सेस' च्या या काल्पनीक विस्कळीत नोंदी..</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">गमॅझॉन.कॉमः</strong><br />"अरे आता वाजलेत नऊ, वास्तुशांतीचे गुरुजी येणार उद्या सकाळी नऊला, सगळी दुकानं बंद असणार, कधी आणणार तू गोवर्या? दरवेळी आग लागल्यावरच विहीर खणायला कुदळ उचलणारेस का?" काकू त्यांचा 'वैतागलेला कंट्रोल्ड शांत' ठेवणीतला आवाज काढत म्हणाल्या.<br />"थांब गं तू, तो कुरियरवाला उद्या आठला डिलीव्हरी देतो म्हणालाय. कधी नव्हे ती आपल्याला गरज असताना गमॅझॉन वर काऊडंग केक वर ८% कॅश बॅक ची ऑफर आहे.पाच किलोची ऑर्डर दिलीय.म्हणजे किती स्वस्त पडलं बघ? नेक्स्ट टु नथिंग!"<br />"तुमचे ते केक फिक नंतर उद्याची पूजा झाल्यावर खा, आता आधी गुरुजी येण्या आधी गोवर्या वेळेत हजर कर म्हणजे झालं."आजींनी 'केक' शब्द ऐकून त्यांचं घोडं संभाषणात ढकललं.'काऊडंग केक' आणि खाणे ही जोडी मनात जमवून काकू तोंडावर हात दाबून पटकन बेसिन कडे पळाल्या.<br />आजी एखादाच जबरदस्त डायलॉग टाकून सगळ्यांना गार करण्याबद्दल प्रसिद्ध होत्या.त्यांना मागे एकदा हौसेने 'धडकन' पिक्चरला नेलं होतं तर मल्टिप्लेक्स मध्ये "आधी वेंधळ्यासारखं धाडकन पडायचं आणि त्याच्यावर पिक्चर कसले बनवायचे जळ्ळं" म्हणून त्यांनी आजूबाजूच्या पाच दहा जणांना धाडकन बेशुद्ध पाडायचं बाकी ठेवलं होतं.<br />"पण सत्या यार, खुळे सुगंधी आहे ना दहा मिनीटावर, जाऊन आणू ना पटकन!! असं सगळ्यांना आठ पर्यंत ऑक्सीजन वर का ठेवायचं?"<br />"खरं सांगू का, मला हल्ली खरी दुकानं, ते नाकावर आठ्या वाले दुकानदार, त्यांच्याकडून वस्तू घेणं, पैशाच्या नोटा देणं हे मनाला आवडतच नाहीये, मस्त ऑनलाईन ऑर्डर द्यायची, कार्ड ने पैसे भरायचे, दारात वस्तू हजर!!हे अमकं तमकं आहे का म्हणून तोंड उघडावं लागत नाही, पार्किंग शोधावं लागत नाही. या शॉपिंग अनुभवापुढे आता खरोखरची दुकानं नको वाटतात."<br />"आणि पाच किलो गोवर्या? पूर्ण सोसायटीची वास्तुशांती करायचीय का?"<br />"ठेवूया रे घरी, पुढच्या फंक्शन ला वापरता येईल."<br />काकूंच्या डोक्यात अजून 'ऑनलाईन गोवर्या' च्या धक्क्यापुढे 'पाच किलो गोवर्या' हा मुद्दा पोहचलेला दिसत नव्हता. मी त्या सगळ्यांना 'गोवरीयों की चाह मे नैना कुरियरवाले की राह मे' च्या हुरहूरीत सोडून चपला घालायला सुरुवात केली.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">ब्लफर्स.कॉमः</strong><br />"हॅलो मॅडम, मी ब्लफर्स.कॉम मधून बोलतोय, आपलं पार्सल घेऊन आलोय गेट वर, तुम्ही कंपनीच्या बाहेर या."<br />"अहो मी बस मध्ये आहे, मला अजून १५ मिनीटं लागतील पोहचायला." (संसारी किंवा पोरं बाळं असलेल्या बायका सव्वा नऊ ला हपिसात असतात का कधी? वेडाच्च आहे! सव्वा नऊ ला आलाय!)<br />"मॅडम पंधरा मिनीट मी नाही थांबू शकत, तुम्ही कोणाला तरी कलेक्ट करायला पाठवा खाली."(काय मूर्ख आहे!! ब्लफर्स.कॉम वर डिलीव्हरी टाईम ९ ते १२ काय हिच्या भूताने निवडलाय का?)<br />"अहो आता ऑफिसात कोणीच नाही, तुम्ही गेट वर द्या ना डिलीव्हरी" (मॅनेजर आहे जागेवर, त्याला गेट वर जाऊन भाजी पाला डिलीव्हरी घ्यायला सांगू??अजून इन्क्रिमेंटची मिटींग व्हायचीय कुरियर बाळा!!)<br />"कोणत्या गेट वर देऊ मॅडम?"<br />"तुम्ही कोणत्या गेट वर आहात?"<br />"माहिती नाही"<br />"समोर काय आहे? राखाडी बिल्डिंग समोर आहे का शेजारी?"<br />"राखाडी बिल्डिंग दिसत नाही मॅडम, माझ्या समोर फूटपाथ आहे आणि इलेक्ट्रिक चा खांब आहे"<br />"समोर फूटपाथ त्या तीन किलोमीटर रस्त्यावरच्या दहा बारा कंपन्यांना आहे, तुम्ही गेट वर विचारा कोणत्या गेट वर आहे ते"<br />"एक मिनीट हां" खर्र खर्र "हे कोणतं गेट आहे?"<br />"तुम्हाला कोणतं पाहिजे?"<br />"एक मिनीट हां" खर्र खर्र "मॅडम तुम्हाला कोणतं गेट पाहिजे?"<br />"मला गेट नकोय भाजी हवीय, त्या गेट वर या गेट चं नाव काय असा प्रश्न विचारा आणि मला उत्तर सांगा"<br />"थांबा हं" खर्र खर्र खर्र... "हां मॅडम कोंढाणा गेट वर आहे मी"<br />"ठिकाय कोंढाणा गेट वर सामान ठेवा"<br />खर्र खर्र खर्र खर्र खर्र...... "मॅडम गेट वाले नाही म्हणतायत, किंमती सामान जबाबदारी घेणार नाही म्हणतात"<br />"मला द्या मी बोलते" खर्र खर्र.. "अहो भाजीची डिलीव्हरी घ्या ना, मी बस मध्ये आहे, बस मधून दर स्टॉप ला दहा माणसं उतरतात वीस चढतायत,वेळ लागेल, भाजीत किंमती सामान काही नाही, पैसे आधीच दिलेले आहेत" (दहा माणसं उतरली.. वीस चढली.. बस ला पंधरा स्टॉप आहेत, ओळखा पाहू शेवटी बस मध्ये किती उरतील?)<br />"हां घेतो मॅडम, त्याने पिशवी नाही आणली" (सत्यानाश!!! आता कांदे बटाटे मेथी टॉमेटो रवा थालीपीठ भाजणी हातात घेऊन गेट वरुन जागेवर जावं लागणार!)<br />"असू दे, ओ थांबा थांबा बस पोहचली आपल्या स्टॉप वर, त्या माणसाला थांबवून ठेवा."<br />"मॅडम,जाता जाता आजूबाजूला का नाही घेत भाजी?"<br />"घरी जाईपर्यंत सूर्य मावळतो.पोटात कावळे कलकलत असतात.भाजीच्या दुकानात अशाच भाजी घेऊन घरी जाणार्यांची प्रचंड गर्दी असते.सुट्टे पैसे जवळ नसतात.इथे मोबाईल वरुन बसल्या बसल्या भाज्या, निवडलेल्या भाज्या,सॅलड ची ऑर्डर देता येते.मोठ्या ऑर्डरीवर डिस्काऊंट मिळतो.घरी गेल्या गेल्या भाज्या फोडणीला टाकता येतात.रोज ताज्या विकत घेता येतात.या अनुभवापुढे भाज्या ऑफिसातून घरी घेऊन जाण्याचा त्रास मला चालतो."</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">डायविथअस.कॉमः</strong><br />"उदंड पैसा साठवा, मृत्यूला जमेल तितके परत पाठवा..<br />पण फायनली मरताना फक्त डायविथअस लाच आठवा!! "<br />असं अत्रंग स्लोगन वाचून माझी पावलं अडखळली आणि म्हटलं 'बघूया तरी काय आहे ते'<br />आत एक प्रशस्त जागा, टेबला पलिकडे एक माणूस होता. एक बाई डोळ्यात अश्रू आणून फोनवर बोलत होती. पलिकडे कोपर्यात एका खुर्चीवर एक झब्बा धारी माणूस व्हाईट बोर्ड वर हूरहूर, कुरकूर, सांजवेळ, हळुवार,अलवार, स्मृती, उन्नती, निर्वाण,आव्हान, स्मरण इ.इ. शब्दांची यादी होती तिथे काही शब्दांपुढे बरोबर च्या खुणा करत पेन तोंडात धरुन बसला होता.<br />"नमस्कार, डायविथ अस डॉट कॉम तर्फे मी मृत्यूंजय मारणे स्वागत करतो, आपली काय सेवा करु शकतो?"<br />"नक्की काय आहे हे?"<br />"आम्ही लोकांचा स्वतःच्या मरणाचा एक्स्पिरियन्स सुधारतो."<br />"म्हणजे, मॉर्फिन किंवा क्लोरोफॉर्म विकता का?"<br />"नाही नाही, आम्ही प्रॉडक्ट विकत नाही.एक्स्पिरियन्स विकतो."<br />"विमा विकता का? म्हणजे माणूस मेल्यावर त्याच्या घरच्यांना पैसे वगैरे?"<br />"हा खूपच कॉमन धंदा झाला.ते सगळं इतरांना करु दे.आम्ही त्याच्या पुढे आहोत."<br />"जरा नीट सांगा ना."<br />"म्हणजे बघा, तुम्ही एक दिवस मरता.सर्वांना दु:ख तर होतंच, पण त्याहीपलिकडे जाऊन काही प्रॅक्टिकल अडचणी असतात.डेथ सर्टिफिकेट मिळवणे, कागदोपत्री करणे, तुमचा चांगला फोटो मिळवणे, पेपरात शोकसंदेश देणे वगैरे.तुमच्याशी रिलेटेड लोक खूप दु:खात असतात.आमच्या स्किम मध्ये आम्ही फक्त महिन्याला २० रु. भरायला सांगतो.तुम्ही दोन तीन तुमचे जवळचे लोक नॉमिनी म्हणून कळवायचे.ते फक्त आमच्या लाईनीवर मिस्ड कॉल देतील आणि मग आम्ही आमचं काम चालू करु."<br />(आधी हा शहाणा 'तुम्ही मेल्यावर' वगैरे शब्द वापरुन माझ्या पोटात फुलपाखरं उडवत होता.अजून याच्या स्किम मध्ये पैसे भरले नाहीत तर हे असे शब्द! त्यात याचं असं आडनाव! यात काही ईश्वरी संकेत तर नसेल ना?)<br />मारणे साहेबांनी पुढे विवेचन चालू केले:<br />"तुम्ही अचानक मरता.पुरुष असाल तर दाढी वगैरे केलेली नसतेच, स्त्री असाल तर फेशियल आयब्रो हेअर कट वगैरे नुकताच केलेला नसतो. आयुष्यभर चकाचक टिपटॉप होऊनच लोकांना भेटायची सवय असलेल्या तुम्हाला मेल्यावर अनेक अनोळखी लोकांना अस्ताव्यस्त अवस्थेत भेटावं लागतं.त्यासाठी आमची मॉर्टीशियन सेवा आहे.मेल्यावर मिस्ड कॉल दिला की आधी डॉक्टर येतो आणि मेल्याची खात्री करुन डेथ सर्टिफिकेट हातात देतो. मग मॉर्टीशियन येतो आणि चेहरा, दाढी, हेअरकट, आयब्रो, स्त्रिया आणि पुरुष दोन्हींनी तसा चॉइस रजिस्टर करताना सांगितला असेल तर माफक अगदी दिसणार नाही असा मेक-अप करुन देतो. आमचे देह दान वाल्यांशी पण टाय अप आहे. तुम्ही फॉर्म वर जे दान करायचे लिहीलेले असेल त्याप्रमाणे ते न बोलावता येतात आणि त्यांना हवे असलेले अवयव काढून घेऊन जातात.आमचा एक प्रतिनीधी साईट वर २ दिवस हजर राहून आल्या गेल्यांना व्यवस्थित विषय काढून गप्पात बिझी ठेवतो."<br />"पण म्हणजे मी मरायची तुम्ही लोक वाट पाहणार..ही कल्पनाच भयंकर आणि अमानुष आहे."<br />(हा प्राणी सारखा 'तुम्ही मेल्यावर' 'तुम्ही मेल्यावर' करतोय..याला जरा सणकवायला हवाय.)<br />"आमच्याबद्दल असे गैर समज होणार ही कल्पना आहे. म्हणूनच तुम्ही रजिस्टर केल्यावर दहा वर्षात मेला नाहीत तर तुमची फी वीस ची महिना पंधरा रुपये होते. अजून दहा वर्षं मेला नाहीत तर दहा रुपये होते.अजून मेला नाहीत आणि डायविथस पण जिवंत असली तर पुढची सर्व वर्षं, आम्ही किंवा तुम्ही मरेपर्यंत, जे आधी होईल ते, तुम्हाला मासिक फी लागणार नाही.आणि मेंबर शिप आपोआप प्रीमीयम ला अपग्रेड होईल."<br />"प्रीमीयम मध्ये काय काय आहे?"<br />"कॉफीन सिम्युलेशन. म्हणजे तुम्ही आधीच कॉफीन निवडायची.तुमचा फोटो अपलोड केला की त्या कॉफीन मधे झोपल्यावर तुम्ही कसे दिसाल त्याचं सिम्युलेशन तयार होईल, रंग, मटेरियल चे निरनिराळे प्रकार ट्राय करुन तुम्हाला ठरवता येईल कोणत्या स्टाईल चं कॉफिन तुमच्या चेहर्याला सूट होईल.अन्य धर्मीयांसाठी कॉफीन ऐवजी कफन सिम्युलेशन.म्हणजे तुम्हाला सूट होईल असं आधीच निवडून ठेवता येईल.कबरीच्या दगडावर लिहायला चांगल्या शब्दांच्या इंग्लिश ओळी बनवण्यासाठी आम्ही टिव्ही न्युज चॅनेल वरुन मुलाखत्ये पार्ट टाईम भाड्याने घेतलेत.शिवाय इंग्लिश पेपर मधले अग्रलेख वाले पण आहेत. एपिटाफ सर्व्हिस ऐवजी अन्य धर्मीयांना गृह्य संस्कार सर्व्हिस आहे. म्हणजे इमॅजिन तुम्ही मेलात आणि तुमचा पेपरात शोक संदेश काहीतरी पकाऊ ओळी लिहून छापून आला आहे-<br />"आबा का गेलात तुम्ही फॉरेव्हर...<br />हार्ट बीपीने ऑर व्हॉटेव्हर..<br />आठवतो तुम्हाला पाह्तो सिरीयल व्हेनेव्हर..<br />सभेला सगळे या जवळचे व्हूएव्हर.."<br />आता ही अशी ऑबिच्युअरी वाचून तुमच्या आत्म्याला 'हाय भगवान! ये देखने से पहले मै मर क्यों नही गया' असं वाटेल की नाही? आम्ही यासाठी पार्ट टाईम मराठी गझलाकार ठेवले आहेत.ते अत्यंत सुंदर गझला रचून ठेवतात आणि तुमचा शोकसंदेश त्या ओळींसह आम्हीच छापून आणतो."<br />(मला मारणे साठीच रजिस्टर करायची आणि लगेच व्हाईट बोर्ड वाल्या गझलाकाराचे काम पडेल अशी परिस्थिती आणण्याची तीव्र इच्छा होत होती.)<br />"आणि आम्ही फक्त स्वतःच्या मरणासाठीच रजिस्टर करायचा नियम ठेवला आहे. तुम्हाला दुसर्या कोणासाठी फी भरता आणि रजिस्टर करता येत नाही.ही सुविधा पण आधी होती.पण 'मेल्यांनो आमच्या मरणासाठी आमच्या पोरांना रजिस्टर करायला लावता, आता रोज वाट बघत बसलेत' म्हणून वृद्धांचा मोर्चा आला.त्यांनी बरीच तोडफोड केली तेव्हापासून फक्त सेल्फ रजिस्टर करता येतं. मग, तुम्ही आता घेताय का लगेच मेंबर शिप?"</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">शेकमायट्रिप, गोमायजिजो, फेक्स्पिडीयॉ(फेक्स्पीडीयॉ............बूम बूम),लुकिंग.कॉम आणि अन्य</strong><br />"आता परत कुठे निघालायस की काय? मागच्याच महिन्यात जाऊन आलात ना तुम्ही फिरायला?"<br />"हो,पण शेकमायट्रिप वर अजून दोन बुकिंग केली की २ रात्री तीन दिवस फ्री आहे चेरापुंजी ला जुलै-ऑगस्ट मध्ये.चांगली फुकटची ट्रिप मिळतेय दोनच बुकिंग नंतर तर का सोडायची?"<br />"चेरापुंजी? जुलै ऑगस्ट? मागच्या वर्षी असाच ऑफर आहे म्हणून नागपूर ला मे मध्ये गेलास आणि आल्यावर आजारी पडलास."<br />"अगं थोडं कमी जास्त होतच राहतं!! त्या ट्रिप साठी मला ५०% डिस्काऊंट मिळाला, शेकमाय ट्रिप वर तिकीट काढल्यावर तिथे पॉईंट जमा झाले, तिकीटाचे पैसे क्रेडिट कार्ड ने भरले, त्याचे भरपूर पॉईंट जमा झाले.मग क्रेडिट कार्ड चे पैसे भरताना डेबिट कार्ड ने भरले, त्याचे पॉईंट जमा झाले. असे सगळीकडच्या पॉईंट च्या घरात वस्तू आल्या, नॅपकीन, गप्पर वेअर चा डबा, कानाला लावायला ब्ल्युटूथ.म्हणजे बघ, आपण आपल्यासाठी काहीतरी घ्यायचं, मजा करायची, पॉइंट जमले की आपल्यालाच काहीतरी मिळणार, ते बाप चा बाप चा बाप वाले तर नुसतं मोबाईल अॅप मोबाईल वर टाकलं की घड्याळ देऊन टाकतात.आमचा एक फुकट्या मित्र सगळ्या गोष्टी फुकटच मिळवतो नीट ऑफर बघून आणि वेगवेगळी मोबाईल अॅप टाकून आणि काढून आणि हे सगळं मी काय माझ्यासाठी करतोय? तुझ्यासाठीच करतोय का? बाप चा बाप चा बाप वाले १ लाख पॉईंट जमले की आय फोन देणार आहेत, तो तुलाच देणार आहे ना मी?"<br />"अरे बाबा, १०० पैशामागे एक पॉईंट मिळवायचा म्हणजे आधी १०० खर्च पण होतात ना?"<br />"हे आमचं या काळातलं गणित आहे. तू नाही का, वेगवेगळ्या तीन चार भिश्या लावायचीस, आणि एका भिशीतून माझी शाळेची फी, दुसरीतून तुला दिवाळीला छोटा दागिना, तिसरीतून घरात वर्षाला एक फर्निचर घ्यायचीस?त्यावेळी 'आपलेच पैसे आपल्याला परत मिळतात' हे माहिती असून पण तुला ते फायद्यात पडायचंच ना? आमची पण तशीच मॅनेजमेंट आहे."</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">डुबाँग.कॉम आणि अन्यः</strong><br />"मला वेज हिल ची सँडल दाखवा."<br />"त्या तिथे आहेत बघा."<br />"इतक्याच आहेत? मला आमसूली रंगाचा सोल आणि चिंतामणी रंगाचे स्ट्रॅप वाली दीड इंच हील असलेली आणि काळा वेलक्रो वाला पट्टा असलेली सँडल हवी होती."<br />"अहो मॅडम, सँडल आहे ती..मॅचिंग ब्लाऊज पीस नाही."<br />"मॅचिंग ब्लाऊज पीस चा जमाना गेला हो! आता प्लेन साडी, त्यावर एकदम ढंचॅक डिझाईनचा एकही कलर मॅच न होणारा मल्टीकलर्ड ब्लाऊज, मल्टीकलर्ड बॅग आणि साडीतले दोन तीन रंग एकदम नीट मॅच होतील अशा फूट वेअर ची फॅशन आहे."<br />"दहा दुकानं बघून या आणि मला सांगा तुम्हाला कुठे अशी सँडल मिळतेय का."<br />"डुबाँग किंवा क्रॅप्डील किंवा फ्लॉपकार्ट किंवा डाईमरोड.कॉम वर मिळेलच मला."</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
"काय गं तुम्ही सारख्या ऑनलाईन शॉपिंग करत असता?७०% ऑफ देऊन १२०० चा कुर्ता ५०० ला विकतात, तो असतो मूळचा ४०० चा.परवाच तुला ऑफर मधला कुर्ता आणि मी मार्केट मधून घेतलेला कुर्ता दोन्हीचे फोटो दाखवले ना मी?तुम्हाला कपडा कसा आहे, शिवण कशी आहे हात लावून बघता तरी येतं का ऑनलाईन शॉपिंग मध्ये?"<br />रोहीणी जरा वैतागून म्हणाली. तिचं वैतागणं रास्त होतं. रोहीणीने स्वतः इलेक्ट्रॉनिक इंजिनीयर असताना मोठा सासरचा धंदा उघडतोय म्हणून कपडे विक्री, कुठे काय चांगलं टिकाऊ मिळेल, कुठे काय चांगलं खपेल याचा नीट अभ्यास करुन कपड्यांचं दुकान टाकलं आहे. ते चांगलं चालू पण आहे. पण आमच्यासारखे 'खडूस दुकानदार के मारे' पोळलेले लोक थोडे जास्त पैसे देऊन पण डुबाँग क्रॅपडिल फ्लॉपकार्ट डाईमरोड या सायटींची दुकानं चालवत असतात.स्वतःकडे नसलेली वस्तू "या जगात अस्तित्वात नाही,बंद झाली,अत्यंत जुनाट आहे, तुम्हाला सूट होणार नाही" हे सांगण्याचा बाणा घेऊन आलेले दुकानदार बरेचदा दुकानं फिरायची वेळ तरी आणतात किंवा आग्रह करकरुन कपाट वेगळ्याच कपड्यांनी भरायची तरी.<br />"आता लो राइज चीच फॅशन आहे मॅडम, हाय आणि मिड राइज कोणीच घालत नाही.भारतात कुठेच मिळत नाही.हाय राइज जेगिंग मिळतील ते डेनिम सारख्या कॉटन चे आहेत." आमच्यासारख्या मफिन टॉपीय लोकांना लो आणि मिड राइझ साध्या टॉपांवर घालण्याच्या नामुष्कीपासून आणि बाकी लोकांना ते डोळ्यांनी पाहण्याच्या अत्याचारापासून क्लिपकार्ट ने वाचवलं..त्यावर एका सेलर च्या खर्याखुर्या डेनिम च्या हाय राइझ जीन्स होत्या. 'हाय राइझ' 'जीन्स' असा फिल्टर लावून त्या सापडल्या. अंतर्वस्त्रांच्या आणि बरोबर बाकी जनरल कपडे विकणार्या बर्यापैकी मिक्स गर्दी असलेल्या दुकानात जाऊन साईझ मागितल्यावर दुसर्या मजल्यावरच्या नोकराला ओरडून "ए यांना अमुक तमुक सी काढून दाखव रे!!!" सांगून मागणारीला सीता बनून धरणीमातेत गडप्प व्हायची वेळ हल्ली स्त्री विक्रेत्या असल्याने येत नसली तरी पूर्वी बरेचदा यायची.त्यावेळी गिवामी.कॉम असती तर गुपचूप आईला एकटीला पाठवून अंदाजपंचे एखादा जुळणार्या साईझ वाला नग आणायला सांगून तो वर्षानुवर्षं वापरायची वेळ आली नसती.<br />"कुर्ता पाहिजे, इतका लाँग नकोय हो,प्रिंटेड नकोय, थोड्या कॉटन मिक्स मटेरियल चा पाहिजे, पूर्ण कॉटन नको, स्लीव्ह कॅप नको, हाफ पाहिजेत, चायनीज किंवा स्लिट नेक नकोय..साईड कट इतके मोठे नकोत, हा चांगला आहे, अर्र इतका महाग नकोय, ५००-१२०० रेंज मध्ये दाखवा" हा आणि असा दुसर्या मागण्यांचा निबंध दुकानदाराला बोलून त्याला ते गुलबकावलीच्या फुलासमान दुर्मीळ प्रॉडक्ट ढिगातून क्षणात काढून दाखवता यावे अशी अपेक्षा असलेल्या सुंदर्या त्या काळातही होत्या, या काळातही आहेत, भविष्यकाळात "ओ या व्हॅक्यूम सूट मध्ये डार्क फ्युशिया किंवा पिकॉक ब्लूइश ग्रीन शेड नाही का, ऑक्सीजन सिलींडर चा आकार जरा राऊंडेड दाखवा, झिपर छोटी असलेला दाखवा, मला याच सूट मध्ये थोडे आल्टर करुन नेक जरा ट्युलिप पेटल शेप करुन द्या,या सूट मध्ये जरा पातळ फॅब्रिक चा नाही का" असा कलकलाट अगम्य इन्फ्रारेड किंवा इतर लहरी पाठवून करणार्या रमणीही असतील. सध्या तरी अस्तित्वात असलेल्या रमणींना नाकावर आठ्या देऊन किंवा दीर्घ श्वास घेऊन घाबरत तोंड देणार्या दुकानदारांबरोबरच 'स्लीव्ह टाईप' 'फॅब्रिक' 'ऑकेझन' 'कलर' 'लेंग्थ' 'ब्रँड' 'बजेट' अशी फिल्टर एकाचवेळी मारुन ढिगार्यातून हवे ते १००-२०० कपडे काढून देणार्या डुबाँग क्रॅपडिल फ्लॉपकार्ट डाईमरोड पॉपक्ल्यूज गपमी.कॉम सारख्या सायटी आहेत हा एक्सपीरियन्स मानवी चमत्कारच नाही का?</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: CDAC-GISTYogesh, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.5em; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
(समाप्त)</div>
</div>
अनुhttp://www.blogger.com/profile/01498454572210371553noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-16396912128903073562015-12-29T16:53:00.000+05:302015-12-29T16:53:10.612+05:30हिंजवडी फेज१-प्रवास आणि प्रेक्षणीय स्थळे<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
नमस्कार!!<br />
आपण जाणार आहोत एका छोट्या सहलीला. सहल छोटी, माहिती मोठी!!<br />
सहल टप्पा: 'कुठूनही' ते हिंजवडी फेज १<br />
लागणारा वेळः हा एका शब्दात उत्तर देण्याचा प्रश्न नाहीय. या प्रश्नाचं
उत्तर मिळण्या साठी विचारलेल्या प्रश्नांची उत्तरं द्या: कोणत्या वारी
निघणार?कोणत्या ठिकाणाहून निघणार?कोणत्या वेळी निघणार?कोणत्या वाहनाने
निघणार?'कोण' निघणार? त्याप्रमाणे उत्तर २० मिनीटे/४५ मिनीटे/१ तास/१.५ तास
असे बदलू शकते.<br />
तुम्ही कार ने किंवा दुचाकी ने येत असाल तर हे कॅलेंडर लक्षात ठेवा:<br />
तारीख १ ते २५:<br />
घाबरु नका, मुख्य नियम 'पुढे जाणे' हा आहे हे लक्षात ठेवा. बाकी नियम हे
जमले तर पाळायचे नाहीतर सोडून द्यायचे.आपले आणि समोरच्याचे जीवन नश्वर आहे
आणि देह हे एक क्षणभंगुर वस्त्र आहे, त्याच्या आतला आत्मा अमर आणि
कोणत्याही अपघाताने नाश न पावणारा आहे हे लक्षात ठेवणे.<br />
तारीख २६ ते ३१,३१ डिसेंबर्,दिवाळी,ख्रिसमस:<br />
या दिवसात सर्व नियम नीट पाळा,वाहतूक पोलीस लायसन्स, पीयुसी(बोलीभाषेत
'प्युशी'),गाडीच्या मालकीची कागदपत्रे,हेल्मेट्,इन्श्युरन्स हे सर्व
तपासण्याबद्दल आणि या वस्तूंच्या अभावाबद्दल पावत्या फाडायला आग्रही
असतील.क्वचित प्रसंगी कलेक्शन नीट झाले नसले तर त्यांना खालील
कारणांबद्दलही पावत्या फाडण्याचा मोह होईल.<br />
१. एका बाजूला आरसा नाही.<br />
२. नंबर प्लेट च्या एका आकड्याला ०.००१ मिलीमीटर चरा गेलाय<br />
३. मागच्याला हेलमेट नाही.<br />
४. चारचाकीचा एल नीट उचकटून काढला नाही.<br />
५. अंगच्या (डाव्या) वळणाला रस्ता सर्व बाजूनी पूर्ण मोकळा असताना आणि सिग्नल लाल असताना वळलात.<br />
<br />
अगदीच वेळ जात नसला आणि भांडायची भूक असली तर ट्रॅफिक पोलीसाला 'पी यु
सी नसेल तर दंड करायचा हे कलम कुठे आहे दाखव' म्हणून वाद घाला किंवा 'मानकर
चौकातून पिंपळे सौदागर चौकात जाताना दुचाकीवाले फूटपाथ वरुन गेले आत्ता
तेव्हा कुठे गेला होता राधासुता तुझा धर्म' म्हणून मर्माला हात घाला.पोलीस
कळवळून 'अहो ऐकत नाही हो लोक..म्यान पॉवर कमी पडते आमची' म्हणून दु:ख
ऐकवायला चालू करतील. अगदीच सोडले नाहीत पैसे तर नाव पत्ता घेऊन फेस बुकवर
टाकेन पोस्ट अशा धमक्या देऊन पैसे भरा. पोलीस तुमची फेसबुक पोस्ट वाचणार
नाही आणि तुम्हाला 'अन्यायाला वाचा फोडल्याचे' खोटे समाधान आणि पोलीसाला
पैसे मिळतील. तुमच्यासारखे 'निषेधाचे मेल लिहीणारे, व्हर्च्युअल मेणबत्ती
मोर्चा म्हणून पेज वर क्लिक करणारे,फेस बुक वर तावातावाने पोस्ट लिहीणारे
पण प्रत्यक्ष दहा वाक्याचे बोलून भांडण नीट करता न येणारे' व्हाईट कॉलर
मध्यमर्गीय हे आर टी ओ चे मुख्य उत्पन्न साधन आहे. अरे तुमच्याकडून पावती
नाही फाडायची तर काय रॉकेल मिक्स डिझेल वर धूर काढणार्या सिक्स सीटर
वाल्याकडून फाडायची?<br />
<br />
बी आर टी बसः<br />
या नव्या कोर्या सुंदर बसेस हल्लीच नीट चालू झाल्या आहेत. बी आर टी साठी
बनवलेले ऐसपैस रस्ते या आधी चालणे, धावणे,ढोल पथक सराव,कराटे क्लास,
स्केटिंग क्लास,दहीहंडी समारंभ,सूर्य नमस्कार्,योगा,झुंबा,मित्र मैत्रीणी
कट्टा,प्रपोज 'मारणे' यासाठीच वापरले जात असल्याने हे सर्व बंद होऊन
त्यावरुन बी आर टी धावणे हा सामान्य जनांसाठी फार मोठा मानसिक धक्का होता,
त्यातून लोक नुकतेच सावरले आहेत.बस ने प्रवास करणार्यांना 'कधी खंडीत न
होणार्या टेंपो,कार्,दुचाक्या,पाणीपुरीच्या गाड्या यांच्या रांगातून तून
वाट काढून पायी रस्ता ओलांडून मधल्या बी आर टी स्टॉप वर कसं पोहचायचं' हे
नेहमीचंच कोडं आहे. पण एकदा पोहचलात की तुमच्या साठी भरपूर बस आहेत.बी आर
टी च्या जवळ आणि बी आर टी ने इच्छित स्थळाच्या थोडं लांब सोडल्यावर इच्छित
स्थळी कसं पोहचायचं हे तेवढं बघा.जे लोक बी आर टी मध्ये बसणार नाहीत ते 'बी
आर टी चा हिरवा, बी आर टी चा लाल, पादचार्यांचा हिरवा,पादचार्यांचा
लाल,दुचाकी चौचाकीसाठीचा हिरवा आणि लाल' यात आपला जायचा आणि थांबायचा
सिग्नल कोणता आणि कधी हे गणित मानांना आणि डोक्याला ताण देऊन रोज सिग्नलला
पाच पाच मिनीट थांबून सोडवण्याच्या प्रयत्नात आहेत.<br />
<br />
माणूस तिथे सेडानः<br />
'लांबलचक गाडी चालवत येणारा एकटा माणूस' हा प्रकार रस्त्यात भरपूर प्रमाणात
दिसेल. लगेच 'कार्बन फूटप्रिंट' म्हणून नाकं मुरडू नये. हा माणूस कोथरुड
किंवा सहकारनगर किंवा हडपसर किंवा तळेगाव वरुन येणारा असेल तर तो 'रोज
इतक्या लांबून हिंजवडीपर्यंत येतो' म्हणून तो एकटा मिनीबस घेऊन आला तरी
त्याला सर्व गुन्हे माफ करावे (असं त्याचं म्हणणं असतं.) राहिली वाकड,
पिंपळे सौदागर, निलख, भूमकर चौक, विशालनगर इथून लाबलचक गाड्यात एकटी बसून
येणारी माणसं. यांना बोललं तर ते "मला पाठदुखी आहे..मोठी गाडी वीकेंडला
पूर्ण कुटुंबाला सगळीकडे फिरवायला लागते..मग काय फक्त ऑफिसला यायला नॅनो
आल्टो बायका(वुमेन नाही..बाईक चे अनेकवचन) विकत घेऊ होय?गरिब माणूस आहे
मी.घराचे हफ्ते भरतानाच मरतोय." ऐकवून दाखवतील. ऑफिसच्या वेळात भर वाहत्या
रस्त्यात इनोव्हा/अर्टिगा/इकोस्पोर्ट उभी करुन आईसक्रिम किंवा भाजी घ्यायला
थांबणारे शूरवीर आहेत हे, प्रदूषण आणि कार्बन फूट प्रिंट ची चिंता करायला
लागले तर जाणार कुठे? उद्या सैनिक रणगाडा चालवताना ट्रॅफिक आणि माइलेज चा
विचार करायला लागले तर? "प्रश्नाला त्याच्या जागी सोडून द्या, प्रश्न
स्वतःला सोडवेल" हे ताणमुक्त जगण्याचं महत्वाचं सूत्र आहे. भारतातले
कित्येक राजकारणी या सूत्राचा वापर करुन अनेक वर्षे जगलेले आहेत.<br />
<br />
'कसं' जायचं ठरवलं की मग बाकी प्रवास घरंगळत घरंगळत सावकाश पाट्या वाचत
करा.सर्वात आधी ज्वेलर्स च्या पाट्या लागतील. हे ज्वेलर्स आधी 'फक्त सोनं
आणि ठसठशीत कमीत कमी नक्षी आणि डाग वाले पारंपारीक दागिने' विकायचे, पण
सोन्याचे भाव आकाशाला भिडले आणि गृहिणींना 'आज पाहुणे येणार आहेत त्यामुळे
जीन्स कुर्ता किंवा ट्राउजर शर्ट न घालता पंजाबी ड्रेस ओढणी पोशाख करावा
लागेल, किती अनकंफर्टेबल!!' वाटून कपाळाला आठ्या पडायला लागल्या तेव्हा या
ज्वेलरांना 'शुद्ध सोन्याचे गोठ्, पाटल्या, हार ,तोडे ,तन्मणी' इ.इ बरोबर
'मीनाकारी,डायमण्ड,स्वोरोस्की,सिल्व्हर,ऑक्सीडाइझ्ड,प्लॅटीनम,नाजूक,ऑफिस
वेअर ज्वेलरी' हे मंत्र शिकावे लागले.ज्वेलर्स हे आधुनीक काळातही 'सौभाग्य
हाच खरा दागिना' या पातिव्रत्य सूत्राची जपणूक करताना दिसतील.मंगळसूत्र आणि
जोडवी हा सक्तीचा दागिना आणि बारा महिने खरेदी आणि 'रेव्हेन्यू' मिळवून
देणारा प्रकार, त्यामुळे जास्तीत जास्त जाहिराती मंगळसूत्र महोत्सवांच्या
दिसतील.काही जाहीरातीत सिनेतारका डोळ्याइतके मोठे हिरे असलेला नेकलेस वगैरे
घालून मिरवताना दिसतीलही, पण ते फक्त 'बघितले' जाणार, धंद्याला त्याचा
उपयोग नाही हे सर्व सुवर्णकारांना माहिती आहेच.<br />
<br />
त्याबरोबरच दिसणार्या जाहिराती या शाळांच्या.या जाहिरातींमध्ये गोंडस
मुलं पायलट,डॉक्टर,खेळाडू,नर्तक,वकील(म्हणजे थोडक्यात जे व्यवसाय वेगळ्या
पोशाखांनी उठून दिसतील ते सगळे व्यवसाय) बनलेली दाखवलेली असतात.'आमच्या कडे
या, आम्ही तुमचं मूल पैलू पाडून दहा पंधरा वर्षांनी यातलं काहीतरी एक
नक्की बनवून देतो' असा दावा करणार्या या जाहीराती असतात.<br />
या जाहीराती पाहून सर्व वयोगटात वेगवेगळ्या विचारलहरी उमटतात.<br />
-ज्यांची मुलं मोठी झालीत ते पालक "अरेच्च्या, आपण असला काही विचारच केला
नव्हता नै पोराला पहिलीत घालताना? घरी आजी आजोबांचं ऐकत नव्हता म्हणून ३-४
तास शाळेत नेऊन बसवायचो." असा विचार करत पुढे जातात.<br />
-ज्यांना अजून मुलं/बायका/नवरे नाहीत ते 'काय एकेक अतीच करतात..शाळा ही काय
जाहीरात देण्याची गोष्ट आहे का?पोर जन्मलं म्हणजे शाळेत आपोआप जाणारच' असे
कटाक्ष टाकत कोर्या चेहर्याने पुढे सरकतात.<br />
-उरलेले रंजले गांजले पालक, ज्यांची मुलं यावर्षी शाळेत आयुष्यात
पहिल्यांदा शिरणार आहेत ते 'ते सगळं सोडा..खाणं पिणं,
गॅदरिंग,बस,पुस्तकं,डिपॉझिट सगळं मिळून वर्षाला किती हजारांना कापणार ते
बोला' या नजरेने बघत फॉर्म साठी च्या रांगेत दोन दोन तास आळीपाळीने उभं
करायला कोणत्या मित्रांना पटवायचं हे महत्वाचं प्लॅनिंग करत पुढे सरकतात.<br />
<br />
८०% जाहीराती या तीन पैकी एका मुलभूत गरजेच्या, म्हणजेच 'निवारा'.<br />
या जाहीराती पण भारताच्या आर्थिक तेजी मंदी च्या काळानुसार बदलत असतात. उदा:<br />
- सर्व काही एकदम सुरळीत, सर्व उद्योग क्षेत्रांना सुवर्ण काळः<br />
"आमच्या कडे या, दोन गॅलर्या एकमेकांसमोर नाहीत, अगदी तुम्हाला महिनोन
महिने शेजार्याचे तोंडही पहावे लागणार नाही अशी छान रचना आहे आमच्या
घरांची."<br />
(हो ना!! प्रायव्हसी मिळाल्याशिवाय निवांत फेसबुक ला वेळ देऊन 'सोशल कनेक्ट' कसा वाढणार?)<br />
"आमच्या कडे या, भारताची आठवण पण येणार नाही तुम्हाला.स्पॅनिश गॅलरी,
त्याला इटालियन कठडे, आत बालीनीज बैठकीची खोली,चायनीज किचन,इजिप्तीशियन
बेडरुम देऊ."<br />
(जरा आमच्याकडे यायचे रस्ते अजून बनलेले नाहीत्,टेकडी ओलांडून गावठाणात दोन
किमी कच्च्या रस्त्याने या,काय करणार आपण भारतात आहोत ना...)<br />
"आमच्या कडे या, तुम्ही खेळ वेडे असाल तर आमच्या कडे जॉगिंग
पार्क्,सायकलिंग पार्क, गोल्फ मैदान्,योगा सेंटर्,जिम,सावना(म्हणजे आमच्या
भाषेत 'सोना'),स्विमिंग पूल चा आनंद घ्या."<br />
(काय म्हणता?इथे घर घेतल्यावर इ एम आय चे पैसे कमावायला रात्रंदिवस राबावं
लागतंय आणि हे सगळं वापरायला वेळ मिळत नाहीये? च्यक च्यक..जाऊद्या हो,
आम्ही तसं पण हळूहळू सगळं बंद करुन फक्त जिम चालू ठेवणार आहे.)<br />
-उद्योग क्षेत्रात मंदी<br />
"राइट साइझ्ड होम्स"<br />
"कोझी होम्स"<br />
"पेंट हाऊसेस"<br />
"आमच्याकडे या, पाच हजार भरुन बुक करा, स्टॅम्प ड्यूटी माफ, पहिल्या शंभरांना टिव्ही मोफत"<br />
"आमच्याकडे या, घरात रहायला आल्यावर इ एम आय चालू, तोपर्यंत सुखाने जगा" <br />
-अजून एक बिल्डरांचा वर्ग आहे जो तुमच्या 'फॅमिली टाईम' ला वाढवण्याचा आणि प्रदुषण कमी करण्याचा दावा करतो<br />
"नऊ ते पाच ऑफिस, पाच मिनीटात घरी परत्,बच्चे खुष,बायको खुष, तुम्ही बसा गिटार वाजवत."<br />
(पाच मिनीटात बाणेर बालेवाडी ते हिंजवडी फेज १?पहाटे तीन ला का?की प्रायव्हेट जेट विमानाने?)<br />
"शहराच्या उलट्या बाजूला फेज ३ च्या पुढे या, ट्रॅफिक नाही,मनाला ताण नाही,दीर्घायुष्य,आरोग्य,निरोगी हृदय"<br />
(आलोय...बायको रोज शिव्या घालतेय नातेवाईकांपासून लांब कोणत्या टेकडीवर आणून ठेवलं म्हणून.)<br />
"आमच्याकडे या, रहदारीपासून दूर घनदाट हिरव्यागार मखमली झाडांवर चमकणार्या
सोनेरी दवबिंदूंच्या सान्निध्यात रोज नव्याने तरुण आणि ताजे तवाने व्हा."<br />
(याच्या साईट वर सध्या दहा रुपयाला एक अशी मिळणारी पाच रोपं आहेत फक्त, जी
जास्तीत जास्त पाच फूट वाढतात.पण गाफिलपणे 'कुठाय हो ते सोनेरी दवबिंदू
वालं हिरवं मखमली झाड' म्हणून बिल्डरला विचारु नका.त्याला 'ओ हे काय झाडं
आहेत दिसत नाही का' पासून ते 'तुम्ही बुक करा हो शेट, ते काय तुमचा तो
दवबिंदू अने मखमली झाड बिड सगला एकदम चोक्कस करुन देऊ फुडच्या धा वर्षात'
पर्यंत काहीहीही उत्तरं मिळू शकतील.)<br />
<br />
वाकड पूल संपताना एका श्रीमंत बिल्डराच्या उंदरी किंवा वानवडी किंवा
तिथेच कुठेतरी असलेल्या प्रोजेक्टची एक जाहीरात आता मागच्या वर्षीपर्यंत
होती. (बहुतेक या लिंकवर आहे ती स्त्री आणि तो फोटो त्या पोस्टरवर
होता.लिंक स्वतःच्या जबाबदारीवर मागे किंवा शेजारी कोणी उभे नसताना उघडावी.
<a href="https://www.behance.net/gallery/25103207/Marvel-Kyra" rel="nofollow" title="https://www.behance.net/gallery/25103207/Marvel-Kyra">https://www.behance.net/gallery/25103207/Marvel-Kyra</a> )<br />
"तुमच्या प्रायव्हेट स्विमिंग पूल मध्ये पहाटे चार ची डुबकी" असं काहीतरी
शीर्षक आणि पाण्यात डुंबणार्या एक सुंदर आणि (जवळ जवळ शून्य)पोशाखातील
भगिनी अशी जाहीरात होती. जाहीरातीने बर्याच गाडी चालवणार्या माणसांचे 'ही
पहाटे चार वाजता स्विमींग पूल मध्ये का बरं जात असेल' याबद्दल
वेड्यावाकड्या वेधक कल्पना करुन हृदयाचे ठोके आणि गियर्स चे गणित चुकवले
होते.बायकांचे पण 'नक्की बेंचवर असेल किंवा नवरा गावी असताना घरी असेल
भवानी.सकाळी मुलांना बस ला सोडून नंतर डबे करुन दळण टाकून ऑफिसात राबून
नंतर एक तास गाडी चालवून घरी येऊन पोरांचे अभ्यास घेऊन स्वयंपाक झाकपाक
करुन मग अंथरुणावर ये म्हणावं, नाही पहाटे चार ला डाराडूर घोरत पडलीस तर
जन्मभर आयब्रो करणार नाही.' असे काहीसे प्रक्षोभक विचार यामुळे ट्रॅफिक
तुंबायला लागलं. त्यामुळे गाड्या चालवणार्या लोकांवर दया करुन चित्रांगदा
ताईंची निळ्या परकर झंपरातील सुंदर पण जास्त प्रक्षोभक नसलेली जाहीरात तिथे
लावण्यात आली.<br />
<br />
वाकड पूल ओलांडताना अवश्य बघावी अशी जाहीरात म्हणजे अमूल गर्ल ची.सध्या
काय चालू आहे, यावर अगदी नेहमीच आणि योग्य आणि मार्मिक टिप्पणी करणं या
जाहीरातीने वर्षानुवर्षं पाळलंय.<br />
अजून एका प्रसिद्ध बेकर ची जाहीरात वाकड पुलाच्या टोकाला बरेच महिने
होती. "आम्ही लवकरच येत आहोत..केक सोबत आनंदही घेऊन" अशा जाहीरातीतल्या
'आनं' वर जाहीरात लागल्यावर लगेच नेमकं एका उमेदवाराचं पोस्टर चिकटल्याने
ते सर्वाना 'आम्ही लवकरच येत आहोत केक सोबत दही घेऊन' वाचावं लागलं आणि
बर्याच भाबड्या न-पुणेकरांनी घरी सांगताना "पुण्यात दह्यात बुडवून केक
खातात जिलबी रबडीसारखं" हा अपप्रचार केल्याचं आठवतं.<br />
<br />
वाकड पूल ओलांडल्यावर स्थानिक राजकारण्यांचे फ्लेक्स चालू होतात.याबाबत
व्यासंग वाढवण्याचा चांगला काळ म्हणजे दहीहंडी. कोण किती पाण्यात आहे, कोणी
बिपाशा बोलावली, कोणी सनीताई बोलावल्या, कोणी यावर्षी पुण्यातलीच मराठी
मालिकेची नायिका बोलावली यावरुन नेत्यांचे 'स्टेटस' ठरते.या सर्व व्यक्ती
बोलावणे हे प्रमुख उद्दिष्ठ, दहीहंडी फोडली जाईलच असं काही नसतं.<br />
<br />
मॅरीयट हॉटेल च्या थोडं आधीपासून दुचाकी वाल्यांना विरुद्ध दिशेच्या
रस्त्याच्या लेन मधून प्रवाहाविरुद्ध जायची सवलत आहे.फुग्यात भरलेली हवा
जसा पूर्ण फुगा व्यापते तशी ही दुचाकीवाल्यांची एक लेन हळूहळू पूर्ण
विरुद्ध बाजूचा रस्ता व्यापायचा प्रयत्न करते आणि मग एखाद्या बसवाल्याला
दुचाकीवाल्यांच्या अंगावर बस जवळजवळ घालून त्यांना त्यांच्या एका लेन मध्ये
हुसकवावे लागते. या सर्व गोंधळात संताराम वाईन्स कडून सर्व रहदारीच्या
उलट्या दिशेने ट्रिपलसीट येणारे स्पाइक्स आणि ब्लीच्ड जीन्स वाले नवतरुण भर
घालत असतात, त्यांना बर्याच दिवसात कोणाला शिव्या घालायला न मिळाल्याने
त्यांचं रक्त सळसळत असतं. पण ज्यांनी त्यांना संताराम वाईन्स मधून बाहेर
पडताना पाहिलंय ते सर्व कार आणि दुचाकीचालक चेहर्यावर राष्ट्रपित्याच्या
तोडीचे क्षमाशील भाव आणून शांतपणे ती मुलं जाऊ देतात.संताराम वाईन्स चे
गेल्या सात वर्षात झालेले झकपकीकरण आणि भरभराट यावरुन त्यांच्या
लोकप्रियतेची खात्री पटावी.या मुलांना जाऊ दिलं तसंच सरपंचाच्या घरवाल्या
गल्लीत आडवे जाणारे पाण्याचे टॅंकर पण एकदम शांत चेहरा करुन जाऊ द्यायचे
असतात.'शांत चेहरा', 'साधी गाडी' आणि 'मराठी बोलणे' ही हिंजवडी वाहतूकीत
भांडणं न करता आयुष्य जगण्याची महत्वाची त्रिसूत्री आहे.<br />
<br />
याच सर्व गर्दीत तुम्हाला 'सिक्स सीटर' नावाचे वाहन पहायला मिळेल.नाव
सिक्स सीटर असलं तरी हा जादूचा रथ प्रसंगी १७ लोक सामावून घेताना मी याची
देही याची डोळा पाहिलं आहे. (हॅ!! गुंडाळतेय!! वगैरे म्हणू नका.पुढे
ड्रायव्हर धरुन चार, मागे दोन सीटांवर चार चार,खिडकीत दोन्ही बाजूला एक एक,
मध्ये मोठं लाकडी स्टूल टाकून तीन...मोजा आता.) या वाहनाला इंडीकेटर देणे,
ब्रेक लावताना इशारा देणे इ.इ. सामान्य जनांना असलेली बंधनं नसतात, तुम्ही
चालताना थांबता किंवा वळता तेव्हा इंडीकेटरचा लाईट हातात ठेवता का? नाही
ना? मग असंच समजा की एक मोठा लांबरुंद ३ फूट बाय ५ फूट बाय ६ फूट माणूस
चालतोय.आणि स्वतः गाडी चालवताना लक्ष ठेवा.<br />
<br />
तुम्ही जर ऑफिस बस च्या वेळात या चौकात दुचाकीवर असाल तर एकमेकांशी
स्पर्धा करणार्या दोन बस च्या मध्ये चिणून जवळ जवळ अनारकली बनण्याचा अनुभव
टाळा. चारचाकी मध्ये असाल तर गाडीचे आरसे किंवा कोपरे खरचटत जाणार्या
दुचाक्यांकडे बघून रक्त उकळवणे सोडा.विकारांवर विजय मिळवणे ही मोक्षाची
पहिली पायरी आहे.क्लच प्लेट जळणे,गाडी ला पोचे,चरे पडणे या गोष्टी होतच
राहतात. सुंदर गोंडस बाळाला आपण नाही का काजळाची तीट लावत?<br />
<br />
आता तुम्ही घरातून निघाल्यावर बर्याच मिनीटांनी किंवा तासांनी हिंजवडी
फेज १ मध्ये पोहचला आहात. 'अब तो मंझील से बेहतर लगने लगे है ये रास्ते'
अशी तुमच्या अवस्था नक्की झाली असेल. घाबरु नका, बेहतर रास्ते आहेतच परत
जाताना.गणपतीचे दिवस, आय पी एल चे दिवस, पालखीचे दिवस, नवरात्रीचे
दिवस,लाँग वीकेन्ड आधी चा दिवस, मोठ्या सुट्टीनंतरचा दिवस अशी या प्रवासाची
वेगवेगळी विलोभनीय रुपे आहेत, तेही अनुभव घ्यायला विसरु नका.<br />
(समाप्त)<br />
</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-7028470380557771092015-09-28T13:39:00.000+05:302015-09-28T13:39:40.426+05:30परत चावडी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
"निल्या हल्ली फेसबुकावर नाही का? त्याला परवा टॅग करायचा होता तर सापडलाच नाही."<br />
"अरे जाम घोळ झाला रे. निल्या त्याच्या जर्मन साहेबाच्या बायकोच्या बरियलला
गेला होता त्याचे रिकामटेकडे रुममेट घेऊन.त्याला ग्रुप टिकेट काढून पैसे
वाचवायचे होते.तर म्हणाला तुम्हीपण चला. त्यांना तिथे काही उद्योग नव्हता
त्यांनी त्या रम्य दफनभूमीत पंचवीसेक फोटो काढले आणि त्यात टॅग केला ना
निल्याला 'फिलींग हॅप्पी अॅट रोझेनहाईम ग्रेव्हयार्ड' म्हणून. त्याला २५०
लाईक मिळाले आणि निल्याचा साहेबच होता फ्रेंडस लिस्ट मध्ये. निल्याने आता
कानाला खडा लावून फेसबुक संन्यास घेतलाय काही दिवस."<br />
<br />
"आपल्या निकीचं तेच झालं ना, तिची पहिली मंगळागौर, संध्याकाळचं हळदीकुंकू,
सकाळची पूजा, दुपारचं अमुक तमुक होतं. आणि त्या दिवशी नेमका एशिया
पॅसिफिकचा डायरेक्टर आला म्हणून सुट्ट्या घ्यायच्या नाहीत असा अचानक फतवा
निघाला. आता निकीने सासूला बरंच सांगितलं की आपण शनीगौरी किंवा रवीगौरी
करुया म्हणून, पण सासूने आधीच बराच बाहेरगावचा गोतावळा सोमवारीच बोलावून
ठेवलेला, म्हणून म्हणाली 'काय मेली मोठी रॉकेटं सोडायची असतात, एक दिवस
नवऱ्याच्या सौभाग्यासाठी सुट्टी घेता येत नाही म्हणजे काय' वगैरे वगैरे..मग
निकीने सकाळी साहेबाला आवाजात एकदम वीकनेस आणून अजिबात बरं वाटत नाहीये
वगैरे फोन केला आणि नंतर मंगळागौरीचे खेळांचे फोटो टाकले ना सगळ्यांनी
धबाधबा फेसबुक वर. आता बिचारी खरीखुरी आजारी पडली आणि तिने येत नाही म्हणून
फोन केला तर साहेब विचारतो, 'श्युअर ना? या कोई फॅमिली फंक्शन है घरपे?'"<br />
<br />
तितक्यात तिथे लावण्ण्या(हिचं नाव मला 'लावण्या' असं लिहायचं होतं पण ते
उच्चाराप्रमाणे लावण्ण्याच लिहायचं अशी हिची सगळ्यांना ताकीद असते.) आणि
संकेत ईश्वरचंद आले. आता आधी याचं नाव चांगलं 'केदार बाळकृष्ण पोखरकर' असं
होतं पण याला संकेतच म्हणतात सगळे. <br />
"काय रे संक्या, अजून मेसचे पैसे नाही भरलेस? त्या काकू परवा मला बरंच विचारत होत्या 'नवी मेस लावणार आहे का तो' वगैरे वगैरे."<br />
"काय सांगू तुला? परवा मी चादरी कपाटात ठेवत होतो तर मोठी बॅग डोक्यात
पडली.नंतर शर्ट हँगर वरून काढायला गेलो तर त्या हँगरला अडकून विंटर जॅकेटचा
हँगर खाली पडला. नंतर ऑफिस मध्ये गेले दोन दिवस ओळीने रांगेत माझ्या पुढे
तो ट्रॅव्हल टिम वाला नरेश होता. यात नक्की काहीतरी ईश्वरी संकेत आहे.उगीच
मेस चे पूर्ण महिन्याचे पैसे भरायची घाई नको करायला."<br />
"संक्या, हे सगळे तू कपाटातला पसारा आतातरी नीट आवरायला पाहिजे हे सांगणारे
ईश्वरी संकेत आहेत. त्यासाठी त्या गरिब मेसकाकूंना का लटकवून ठेवतो?"<br />
<br />
हा प्राणी एक लॉजिकल प्रोसेसर आहे. त्याचा जोडधंदा चार माणसांसारखा नोकरी
करून पोटापाण्याची व्यवस्था करणे आणि मुख्य धंदा प्रत्येक गोष्टीमागे
ईश्वरी संकेत शोधणे हा आहे. नुकताच त्याच्याबरोबर आजींकडे गणपतीच्या दिवशी
गेलेला असताना पूजेत गंगाजलाचा छोटा कलश पाहून "हा गंगाजलाचा कलशच आज
तुम्ही पूजेत आधी का उचलला? यामागे नक्कीच काही ईश्वरी संकेत आहे" हे ऐकून
आजींनी उकडीचे मोदक न देता खडीसाखर हातावर ठेवून केलेली पाठवणी आठवून सगळे
कळवळले.<br />
"तू काय सांगतो रे मला? गेल्या पाच वर्षापासून सगळ्या इंटरव्ह्यूला तो
गुलाबी मळका आणि मागे एक छोटं होल असलेला टीशर्ट घालून जातोस ना स्वतः?
त्या टीशर्ट मध्ये गूगलच्या शेवटून तिसऱ्या राऊंड पर्यंत पोहचला होतास
म्हणून? मला मिळत असलेल्या ईश्वरी संकेतामुळे परवा तुम्ही त्या मोठ्या मेगा
ब्लॉक मधून ५ मिनीटं आधी सुटलात.. थँक्यू म्हण्णं तर लांबच."<br />
<br />
तितक्यात हिम्याच्या मोबाईलचा व्हॉइस रिमाईंडर ओरडायला लागला आणि सगळे
नेहमीच्या वादातून सुटले. "युवर काँटॅक्ट पाईलवॅन ठुक्बा मॅनमोड हॅज बर्थडे
टुडे..".<br />
"हिम्या, पैलवान तुकबा मानमोडे चा बर्थडे रिमाईंडर तुझ्या फोन मध्ये कशाला? तू ओळखतो?"<br />
"अरे यार. तुकबा मानमोडे च्या बर्थडे ची बॅनर गेला एक महिना लागलीयत. आज
मनी लिऑन येऊन नाचणार आहे. ती येईपर्यंत जय प्रह्लाद सिरीयल मधली तुळसा,
माझी सासू तुझी झाली सिरीयलमधली ओवी, माझ्या नवऱ्याची बायको सिरीयलमधली
तिसरी बायको हे येऊन एक एक आयटम साँग करणार आहेत. म्हणजे आज ट्रॅफिक तीन
किलोमीटर आधीपासून तुंबलेला असेल. मी तुकबा मानमोडे च्या इव्हेंटची वेळ,
सर्व प्रोग्रामचा चार्ट घेऊन ठेवलाय. मनी लिऑन येण्याच्या २० मिनीट आधी आणि
तुळसा गेल्यानंतर १० मिनीटांनी, म्हणजे मधल्या सात मिनीटाच्या विंडोमध्ये
त्या चौकात असलो तर अजिबात ट्रॅफिक लागणार नाही.. "<br />
"ए मलापण पिंग कर हां, एकाच वेळी निघू सगळे."<br />
<br />
लावण्ण्या हातात धरलेल्या फोनकडे बघत पिंजऱ्यातल्या वाघासारखी येरझाऱ्या घालत होती.<br />
"आता हिला काय झालं? हिची बायको डिलीव्हरी रुम मध्ये आहे का?"<br />
या भयंकर जोकचा वचपा पुढच्या मीटिंगमध्ये काढला जाणार होता हा 'ईश्वरी संकेत' संकेतभाऊंना नेमका मिळाला नव्हता.<br />
"माझा रोजचा ८५५० पावलांचा वसा आहे. ८५५० इज एक्झॅक्ट फिगर. मसल डॅमेज होत
नाही, घाम येऊन फ्री रॅडिकल स्किनचं नुकसान करत नाहीत, हवेतले पुरेसे अँटी
ओक्सीडंट मिळतात आणि कार्डिओचे सगळे बेनेफिट पण मिळतात. आता अजून ३३४ पावलं
झाली की ८४०० होतील, उरलेली १५० मध्ये ग्रीन टी ला उठेन तेव्हा संध्याकाळी
घरी जायला."<br />
लावण्ण्याचा जोड धंदा प्रोग्राम लिहीणे आणि मुख्य धंदा रोज वेगवेगळे लेख
वाचून 'काय करून परफेक्ट अँटी एजिंग इफेक्ट मिळेल' या गणिताची उत्तरं
शोधणं हा होता. "सकाळी उठल्यापासून ९.५ मिनीटाच्या आत ३० कॅलरी असलेलं फळ
कोवळ्या उन्हात पूर्वेकडे तोंड करून अनशापोटी खावे", "हसताना गाल ११.३
मीलीमीटरच वर येतील अशा बेताने हसावे. त्याने चेहऱ्याच्या स्नायूंना योग्य
मसाज मिळून टर्की नेक आणि क्रोफिट येत नाही", "रात्री झोपताना ७ सेंटीमीटर
रुंदीच्या उशीवर ११ सेंटीमीटरचा तक्क्या कलता ठेवून झोपावे म्हणजे ब्लड
सर्क्युलेशन सुधारते आणि केस सुंदर होतात", "रोज खाली बसून विळीवर स्वतः
खोबरे खोवावे, त्यातले अर्धे घराजवळचा गोठा शोधून गायीला खायला द्यावे आणि
त्या गायीचे दूध सूर्योदयानंतर १६.८ मिनीटांनी तोंड २ मीलीमीटर उघडून
प्यावे, आणि उरलेले अर्धे दिवसातून आठवेळा अर्धा अर्धा चमचा एकांतात १३
मिनीट चावून खावे, अजिबात ऍब फॅट येत नाहीत" या गोवेकर बाईंच्या
पुस्तकातल्या सर्व टिपा ती न चुकता पाळत असे.<br />
<br />
नेहमीप्रमाणे लावण्ण्याचे फिटनेसचे रम्य चऱ्हाट चालू होऊ नये म्हणून
सगळे नव्या विषयाच्या विचारात पडले. मागच्या वेळी एकाच्या वाढदिवसाचा
पिझ्झा पार्टीला केक कापायच्या वेळी तिने "ट्रान्स फॅट, पाच पांढरी विषे,
एंप्टी कॅलरी, कॅफिन, एल डी एल,फ्री रॅडिकल" बद्दल सांगून सगळ्यांची डोकी
इतकी फिरवली होती की सगळ्यांनी फक्त एक एक बोट आयसिंग खाऊन पळ काढणे आणि
बाकी सगळा पिझ्झा आणि केक चॉकलेट क्रिम विथ प्लम जेली केक हिम्या, संक्या
आणि निल्याला चट्टामट्टा करायला मिळणे हा एकमेव भूतकाळातील फायदा सोडल्यास
लावण्ण्याला 'फिटनेस, आहार, स्कीन केअर' या विषयावर चावी कोणीही देत नसे.<br />
<br />
तेवढ्यात समोरून सपना एका हातात मोबाईल आणि दुसऱ्या हातात कुल्फी घेऊन घाईत आली.<br />
"कुल्फी? आता थंडीच्या दिवसात?"<br />
"खाणार नाही, फक्त फोटोला. माझं डार्क चॉकलेट डायट चालू आहे. रोज फक्त तीन
बार डार्क चॉकलेट. हे आता पुढच्या वीक मध्ये एच आर वाले 'सेल्फी विथ
कुल्फी' ची काँपीटीशन ठेवणार आहेत त्याच्या बेस्ट अँगल ची प्रॅक्टिस करतेय.
यावर्षी बेस्ट सेल्फी विथ कुल्फी मलाच मिळणार."<br />
यावर संकेत, हिम्या, लावण्ण्या, परश्या या सगळ्यांनी एका दयार्द्र नजरेने सपनाकडे पाहिलं.<br />
"नयी है यह. एच आर वाले ज्या काँपीटीशन ठेवतात त्याची बक्षीसं फक्त एच आर वाल्यांनाच मिळतात हा अलिखीत नियम आहे."<br />
"तुम्ही सगळे प्रीज्युडाइस्ड आहात. असं बिसं काही नसतं हां!! मला ट्रॉफी मिळाल्यावर बघाच."<br />
विषय वाढवायचा नाही म्हणून सगळे गप्प बसले. लावण्ण्या पण दोन वर्षापूर्वी
असंच म्हणायची. पण दोन तास आधी 'पायरेट ऑफ कॅरेबियन डे' जाहिर होऊन त्यात
पूर्ण पायरेट ऑफ कॅरेबियन ची वेषभूषा करून दोन एच आर चे 'परे' जिंकलेले
पाहिल्यापासून तिचा माणुसकीवरचा विश्वास उडाला होता.<br />
<br />
"परश्या तुझं नवं घर कसं आहे? सामान लावून झालं का? "<br />
"घर छानच आहे रे, पण त्यात राहणारी माणसं समजूतदार नकोत का? ज्युलियट
स्टाईल बाल्कनी, इटालियन डोअर, इंडोनेशिअयन स्टाईल किचन ओटा म्हणून फुकटच
चालू रेटच्या शंभर जास्त मोजले, आणि आता ज्युलियट बाल्कनी मध्ये आई वाळवणं
घालते आणि इटालियन दारात लिंबू मिरची लावते आणि गोपद्माची रांगोळी
घालते.बायको इंडोनेशियन ओट्यावर लिंबाचे डाग पाडते.त्यांना सांगितलं तर
म्हणतात की "रोज त्या घरात सर्वात जास्त वेळ आम्ही काढतो, कधीकधी असं होणार
ना? अगदी घरावर एक धुळीचा कण नको असेल तर बुजगावणी आणून ठेव घरात.""<br />
"चालायचंच रे, आपण घर बांधताना जी व्हिजन असते ती कायम थोडीच राहते?आधीच्या
अनुभवातून ठेचा खात खात काही वर्षांनी आपल्याला काय हवं ते कळतं, मग काही
गोष्टी मनासारख्या आणि काही पैशासाठी कॉंप्रोमाइज करत करत एक राहणेबल आणि
मनातलं छान घर बनतं."<br />
<br />
"चला रे चला, ख्रिसमस ट्री खाली गिफ्टा ठेवायच्यात २ च्या आत."<br />
"तुला कोण मिळालंय सिक्रेट सांटा मध्ये?"<br />
"मला तो पहिल्या मजल्यावरचा बंटू मिळाला होता पण मी लावण्ण्याशी चिठ्ठी
बदलून घेतली आणि ती लांब केसवाली फ्रेशर आहे तिच्या नावाची चिठ्ठी मिळवली."<br />
"अरे पण हिम्या, सिक्रेट सांटा आहे ना, मग तिला कोणीही गिफ्ट दिली काय, काय फरक पडतो?"<br />
"तीच तर मजा आहे ना!! तिला २०० चे क्लीपकार्टचे गिफ्ट पासेस घेतलेत,
त्याच्यावर सेंडर मध्ये माझा इमेल पत्ता आहे आणि इमेल पत्ता म्हणजे माझं
पूर्ण नाव आडनाव!"<br />
"तुस्सी ग्रेट हो जहांपनाह!! , मी पण माझा बॉस मागून घेतलाय सिक्रेट सांटा
मध्ये, आता त्याला पण क्लिपकार्टचं ५०० चं गिफ्ट कार्ड घेतो. चला मला पटकन
घ्यायला पाहिजेय!! बाय बाय!! "<br />
-अनुराधा कुलकर्णी<br />
<br />
</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-77863865545048893842015-07-31T11:04:00.000+05:302015-07-31T11:04:31.542+05:30हिरवं कुरण<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
किर्ती:<br />
किर्ती सकाळी चालून कानातल्या इयर फोन वर गाणी ऐकत गेटमध्ये शिरायची तेव्हा
तिला गाडीवरुन किंवा गाडीतून भरधाव जाताना ती दिसायची. तिचा रुबाब
पाहण्यासारखा असायचा. वयाला, रंगाला, पदाला शोभतील आणि वेगळे उठून
दिसतीलअसे ब्रँडेड कपडे,इटालियन ब्रँडची पर्स, पायात कपड्याच्या स्टाईलला
साजेसे चप्पल/बूट्/स्पोर्ट्शूज,कपाळावर गॉगल.एखाद्या महागड्या ऑफिस
फॉर्मलचे पोस्टर जणू. दोघी एकमेकींना हसून बाय करायच्या आणि दोघींचे
दिवसाचे वेगवेगळ्या दिशांना जाणारे प्रवास सुरु व्हायचे. किर्तीच्या
डोक्यातल्या विचारांची चक्रं परत नव्याने चालू व्हायची. "आपण का नाही राहत
हिच्या सारखं छान? हां, पण आपण ही सर्व ब्रँडपंचमी करुन करुन करणार काय?
घरातल्या सोफ्यावर बसणार की फर्निचरवरची धूळ पुसणार की गवार निवडत बसणार?
पण जरा जाड झालीय ना ही?आणि चेहर्यावर कितीही महागडा मेकप लावला तरी वय
लपत नाहीये.लूक्स नाहीत पण उगीचच महागड्या कपड्यांच्या जोरावर टेचात
असते.काय अगदी मोठ्ठी सी इ ओ असल्यासारखा उगीचच स्टाईलभाईपणा करते." इथे
किर्ती मनातल्या मनात ओशाळली. आपल्या मनात हे 'बिची' विचार केव्हापासून
यायला लागले? आपण सहा वर्षापूर्वी नोकरी सोडून घरी बसलो तेव्हाच मनाशी
ठरवलं होतं ना, की या किटी पार्टी गॉसिप मध्ये आणि निंदासत्रात आपण अडकायचं
नाहीये.<br />
<br />
सकाळची कामं हातावेगळी करण्यात, आर्यनच्या मागे ओरडून ओरडून त्याची
तयारी करुन त्याला शाळेत सोडून येण्यात साडेनऊ वाजलेच.ती घरात शिरली तेव्हा
शशांक बूट घालत होता. "बरं झालं भेटलीस. तो शिवशरण येतोय अकराला.
त्याच्याकडून सगळे इन्व्हेस्ट्मेंट प्लॅन्स नीट ऐकून घे आणि मला संध्याकाळी
सांग. आणि माझा केवायसी मी भरुन टेबलवर ठेवलाय.पासपोर्ट तिथेच आहे. त्याची
कॉपी कर आणि त्याला जोडून बँकेत देऊन टाक.चल निघतो, दुपारी फोन करतोच."
किर्तीने तोंड उघडेपर्यंत शशांक दोन जिने उतरला पण होता. "सिंप्लेक्स
कम्युनिकेशनः एकाच बाजूने कायम ट्रान्समिशन." बर्याच वर्षापूर्वी शिकलेले
धडे तिला आठवले आणि हसू आलं.आता याच्या पैशाला कुठे कधी कसं गुंतवायचं याचे
प्लॅन मी ऐकायचे, समजावून घ्यायचे, लक्षात ठेवायचे आणि त्याला संध्याकाळी
समजावून सांगायचे.हे झालं की बूट चपला घालून ऑफिस बॉय च्या भूमिकेत
शिरायचं, झेरॉक्स च्या दुकानावर वेळ घालवून मग बँकेत परत सर्व रामायण
कोणीतरी परीटघडी टाय ला ऐकवायचं आणि घरी यायचं. ठीक आहे. प्लॅन समजावून
घेण्यात निदान आपल्या एम बी ए चा उपयोग तरी होतोय. तितकंच काहीतरी महत्वाचं
काम केल्याचं समाधान.<br />
<br />
बँकेतली कामं करुन घरी आली तेव्हा साडेबारा वाजलेच होते. आता जेवण केलं,
जरा पाठ टेकली की लगेच आर्यन ला घेऊन यायचं आहे.आजचा निवांत वेळ फुकट त्या
शिवशरणच्या चरणी गेला. शहाण्याला इतके घोळ कशाला घालायला हवे होते? मी
याच्या जागी असते तर हे सगळं १० वाक्यात सांगितलं असतं. पण याच्या
चेहर्यावर अविश्वास दिसत होता का जरा? अगदी प्रत्येक गोष्ट दोन दोन तीन
तीन वेळा समजावून सांगत होता कळलं म्हटलं तरी. आणी शेवटी जाताना विचारलंच
गोड नम्रतेत घोळवून, "व्हेन विल सर बी अव्हेलेबल?आय विल एक्स्प्लेन हिम इन
मोअर डिटेल्स." हो रे गण्या..बरोबर आहे. 'मॅम' घरी बसल्या आहेत.
त्यांच्याकडे पैसा नाहीय. त्यांना उद्योग नाही म्हणून तुझी पाचा उत्तराची
कहाणी साठा उत्तरी सांगायला तुला घरी बोलावलंय.शेवटी 'सर' ऐकतील आणि 'सर'
डिसीजन देतील तेव्हाच खरं.<br />
<br />
आवराआवर करुन जरा डोळा लागतो न लागतो तोच फोन वाजला. हां, प.पू.
सासूबाई. त्यांना हल्ली दुपारी झोप लागत नाही आणि टिव्हीवर हा अर्धा तास
काहीही सिरीयल चांगली नसते तेव्हा सगळ्या नातेवाईकांना फोन करतात. साबांचा
आवाज नेहमीप्रमाणे उत्साहाने निथळत होता. "काय गं, काय चालू आहे? बरेच
दिवसात काही फोन नाही, इकडे चक्कर नाही,अगं ती कमी भेटली होती परवा.तिच्या
दुसर्या नातवाचं बारसं होतं.आम्ही सगळ्या मैत्रिणी भेटलो. खूप गप्पा
मारल्या.आता सगळ्या म्हणत होत्या फक्त विभाकडेच दुसर्या नातवंडाची न्युज
राहिलीय.मी त्यांना म्हटलं बाई, असली तर काही लपणार नाही. आमची किर्ती घरी
असते. ती नक्कीच घेईल दुसरा चान्स.हल्लीच्या नोकरीवाल्या पोरींसारखी थेरं
नाहीत हो तिची, मॅटर्निटी लीव्ह घेतली, करीयर बरंच मागे गेलं, आता परत जरा
ग्रोथ आहे तर दुसरं मूल आणून परत सगळं रिसेट नाही करायचंय आणि यांव आणि
त्यांव." किर्तीला आता या विषयात पडून परत डोकं गढूळ करुन घायचं नव्हतं.
तिने "हॅलो, हॅलो, काही ऐकू येत नाहीये, रेंज नाही, परत फोन करते,
हॅलो,हॅलो" म्हणून फोन बंद करुन टाकला.<br />
<br />
आपण घरीच आहोत, त्यामुळे दुसरं मूल जन्माला घालणं हे आपलं आद्य कर्तव्यच
आहे, आता आर्यन आजी आजोबांना भेटेल तेव्हा त्याला पद्धत शीर पणे पढवलं
जाईल, "आता आईला सांगायचं, मला खेळायला बेबी पाहिजे, मला बेबी आण " म्हणून.
आपण घरीच आहोत, सणवार, आलेगेले सांभाळण्यात कुठेही कुचराई होता कामा नये,
सर्व सण नीट साजरे झाले पाहिजेत. आपण "आज ऑफिसात खूप काम आहे,यावेळी
चैत्रगौरीचं हळदीकंकू फक्त शेजारणीला बोलावून करु" असं म्हणू शकत नाही. आपण
घरीच आहोत, आर्यन चा अभ्यास, त्याची शाळेची तयारी, त्याला शाळेत सोडणं
आणणं हे आपलं कर्तव्य आहे अगदी शशांक थोडा आधी निघून त्याच रस्त्यावरुन
जाताना त्याला शाळेत सोडू शकत असला तरी. आपण घरीच आहोत, त्यामुळे एका
टोकाला जाऊन पासपोर्ट ची कॉपी काढणे, दुसर्या टोकाला बँकेत ती देऊन येणे
आणि तिसर्या टोकाला जाऊन भाजी आणणे (आणलेली कालच आहे पण शशांकला दुधी,
कार्लं, पडवळ, भोपळा, दोडकं, शेपू,भोपळी मिरची आवडत नाही त्यामुळे आज परत
जाऊन एक मेथी आणि उद्या डब्यासाठी भेंडी आणणं गरजेचं आहेच.) आपण घरी का
आहोत? आपल्यासाठी? जरा थांबून आयुष्य नीट घडवण्यासाठी?काहीतरी शिकण्यासाठी?
नाही, आपण एक नॉन बिलेबल रिसोर्स आहोत जो सगळ्या टिम्स मध्ये कामं करतो
आणि कागदोपत्री त्याला श्रेय एकाही कामाचं मिळत नाही. आर्यनच्या जन्मापासून
आपण घरी आहोत. सासू सासर्यांना स्वतःची मुळं ज्या गावात रुजली ते गाव
सोडून दुसरीकडे यायचं नाही.शशांकला पाळणाघरात मुलं ठेवणं पसंत नाही.आज सासू
सासरे इथे असते तर? आता नोकरीत निदान २-३ पोस्ट वर असते. <br />
का वैतागतोय आपण? हे असे काही घाईचे,आल्यागेल्याचे आणि सणवारांचे दिवस
सोडले तर आयुष्य चांगलं चालू आहे. स्वतःचे निर्णय आहेत. आर्यनला गणपतीत
बर्याच स्पर्धांना बक्षिसं मिळतात. घर चकाचक असतं, आजूबाजूच्या बायका कायम
स्तुती करत असतात, माझी उदाहरणं गप्पाटप्पात देत असतात. "पोरासाठी इतकी
चांगली नोकरी सोडली." सोसायटीत भरपूर जीवाभावाच्या मैत्रिणी झाल्यात.
झुंबा क्लासच्या मैत्रिणींबरोबर कधीकधी मजा करुन येतो,अजून वयाच्या मानाने
फिगर चांगली आहे. २-३ वर्षं तरुणच दिसतो आपण.एक नोकरी याशिवाय काय कमी आहे
आयुष्यात? आर्यनला चित्र रंगवायचं पुस्तक देऊन शेजारी बसलेल्या किर्तीचे
विचार मात्र बर्याच दूर गेले होते.<br />
<br />
आर्यनने रात्री हट्ट करुन करुन बनवायला सांगितलेला पुलाव खाल्लाच
नाही.शशांक घरी येताना जेवूनच आला.आज अचानक पार्टी ठरली म्हणे. 'अचानक'
म्हणजे किती अचानक? एक दोन तास आधी पण माहिती नसावं इतकं अचानक?आधी
सांगितलं असतं तर तितका वेळ निदान काहीतरी छान वाचन केलं असतं, फिरुन आले
असते.पण हे बोलायचं नाही..परत "अगं ऑफिस टिम बाँडिंग असतं..नाही म्हणता येत
नाही..तू घरीच असतेस म्हणून तुला वाटतं..पण यु डोन्ट नो हाऊ मच आय अॅम
गोईंग थ्रु." हो रे सोन्या.."गोईंग थ्रु सिच्युएशन्स" फक्त तु एकटाच असतोस.
ऑफिसातून आल्यावर बदललेले कपडे पण आपणहून वॉशिंग मशिनला टाकत नाहीस,
आर्यनचा होमवर्क मीच घ्यायचा..तु फक्त सोफ्यावर पसरुन बस..टिव्हीच्या
रिमोटची बटनं दाब..आणि मग दमून झोप..मग तुझ्याहीपेक्षा दमून मी झोपायला आले
की स्वतःचा श्रम परिहार कर.कारण तु नोकरी करतोस. ब्रेडविनर आहेस. मी
'घरीच' आहे. माझ्याकडे काय, या सर्व प्रायोरीटीज संपल्यावर केव्हाही लक्ष
देता येईल. प्रेम तू करतोस रे माझ्यावर..मला माहित आहे. पण तुझ्यासाठी मी
आता "शिळी बातमी" आहे. तुझ्या आयुष्यात,नोकरीत खूप काही घडत
राहतं..त्यापुढे तुला माझा दिवसभराचा पाढा आता नीरस वाटतो.म्हणून तू
जेवणाची हाक येईपर्यंत लॅपटॉप वर वेळ काढतोस.जेवण झालं की लगेच परत चूळ
भरुन लॅपटॉप च्या सेवेसी हजर होतोस.तुला बायको नक्की का हवी? एखादी जेवण
बनवणारी आणि ताटात वाढून देणारी स्वयंपाकीण पण चालेल की! किर्तीने हे सगळं
नेहमीप्रमाणे मनातल्या मनात बोलून घेतलं.<br />
<br />
"देवा, या आयुष्याबद्दल तक्रार नाही पण, एक वर्षं, फक्त एकच वर्षं मला
प्रीती बनायचं आहे.माझी क्षमता परत सिद्ध करायची आहे. परत एक नवं जग, आठ
तास स्वतःचं वेगळं विश्व,नवी आव्हानं हवी आहेत.मनापासून काम करायचं आहे.
ब्रँडेड कपडे घालून ऑफिसला जायचं आहे.गंजतंय माझं शिक्षण, माझी हुशारी आणि
माझे इंटर पर्सनल स्किल्स.मला कंटाळा आलाय या संथ पाण्याचा."<br />
<br />
प्रीती:<br />
सकाळी किर्तीला बाय करुन प्रीती निघाली. घरात कितीही वादळं झालेली असू दे-
बाहेर पडल्यावर सगळं मागे टाकून चेहर्यावर एक लख्ख हसू आणायचं आणि त्या
तालात दिवस उत्साहाने सुरु करायचा हे ती कटाक्षाने पाळायची. आज सकाळी पण
तेच. दूध संपत आलंय, पातेल्याच्या तळाशी टेकलंय हे माहित असूनही काल
घरातल्या कोणीही दूध आणलं नव्हतं. तिला आठवणही केली नव्हती. आज सकाळी
उठल्या उठल्या सर्वांची वाकडी तोंडं आणि महिन्याचा शेवटचा सोमवार असल्याने
नेहमीची जवळची सर्व दुकानं बंद. सकाळच्या घाईत सर्व सोडून चांगला दोन
किलोमीटरचा वळसा घालून डेअरीतून दूध आणलं तेव्हा कुठे दिवस चालू झाला. तिने
सासू सासर्यांजवळ त्रागा दाखवला नाही तरी सुबोधला खोलीत तणतणून म्हणालीच,
"यांना दिवसातून तीन तीन वेळा सोसायटीत वॉक करायचा असतो, कट्ट्यावर सिनीयर
सिटीझन मंडळात तासभर बसायचं असतं, घरात सगळीकडे बारीक लक्ष असतं, पण तीच
वॉक ची चार पावलं गेट बाहेर जाऊन दूध मात्र आणता येत नाही आणि त्या
दूधवाल्या आठवणीचा फोन पण करता येत नाही .ठीक आहे आणायचं नाही तर नाही एका
शब्दाने आठवण करुन द्यायला काय हरकत होती काल? रात्री फिरत फिरत जाऊन आणलं
असतं." सुबोध नेहमीप्रमाणे चढ्या आवाजात म्हणाला "ते आधीच वेदाला दिवसभर
सांभाळून दमतात.तुला बिनपगारी नोकर राबायला हवे असतात तुझ्या नोकरीसाठी, पण
त्यांनी एक दिवस वयोमानाने, थकव्याने चिडचीड केली तर ते समजून घेण्याची
तयारी नाही.बोलले काही, तुझ्या अंगाला भोकं पडतात का? आणि तशी पण सकाळी
काही पंचपक्वान्नांचं जेवण करत नाहीस.घरकामाला बाया आहेत.असे काय मोठे कष्ट
झाले गं दूध आणायला?" प्रीतीला वाद वाढवायचा नव्हता.प्रश्न काम कुणी
करायचं याचा नाही, प्रश्न योग्य वेळी योग्य त्या गोष्टी कम्युनिकेट
करण्याचा आहे हे त्याला सांगून पटलं नसतंच, मग शब्दाने शब्द वाढत भांडण
बाहेरच्या खोलीत गेलं असतं आणि सुबोधला "अरे तू गप्प बस ना, लोकं ढीग
भांडतील, काही जणांना सवयच असते भांडणं उकरुन काढायची!! आपण शांत राहायचं"
इ. मानभावी सल्ले मिळाले असते.<br />
<br />
आज नेहमीप्रमाणे ट्रॅफीक तुंबलं होतं. लोकं पुढचं तुंबलेलं ट्रॅफिक बघून
गाड्यांना यु टर्न मारुन ट्रॅफिकचा बोजा यथाशक्ती वाढवत होते. प्रीती
मनातल्या मनात अपडेट मीटिंगला काय बोलायचं याचे मुद्दे तयार करत होती.
समोरचा गाड्यांचा महासागर पाहून तिला आज चारचाकी आणल्याचा पश्चात्ताप झाला.
तिने पटकन मोबाईलवरुन साहेबाला घाईत चार ओळी इमेल खरडलं. "कार ब्रेक डाऊन
झाल्याने मीटींगला उशीर होईल, गोष्टी शेअर्ड एक्सेल मध्ये भरल्या आहेत."
कार ब्रेक डाऊनची सबब आज झाली आहे. आता परत उशीर झाल्यावर जरा नवं कारण
शोधायला पाहिजे. सगळीकडे पाच मिनीटं उशिरा पोहचणं हे आपलं नशिब आहे.
इतरांच्या वायफळ गप्पात आणि फोनवर कॉन्फरन्स सेटअप मध्ये भले पंधरा मिनीटं
जाऊदे, पण प्रीती उशिरा आली की त्यावर काहीतरी टोमणा किंवा जोक आलाच
पाहिजे. मारेनात का जोक, अजून लग्नं नाहीत, जबाबदार्या नाहीत,सकाळी नवाला
ऑफिसात येऊन बसतात आणि रात्री आठला निघतात.आपण यांच्या दिनक्रमाला पाळत
नाही.यातल्या काही जणांना आपण "नवर्याची मोठी नोकरी असून उगीचच एक जागा
अडवून ठेवणारी आगाऊ बाई" वाटतो, त्याला आपण काही करु शकत नाही. आपलं काम
चांगलं करुन "आगाऊ बाई आहे" या मताला "तशी ओळख झाली की स्वभावाने चांगली
आहे.कामात सिन्सीयर आहे" या मताने न्युट्रलाईझ करण्याचा अखंड वसा प्रीतीला
जपायचा असायचा.<br />
<br />
संध्याकाळ पर्यंत स्वतःचे इश्युज तिच्या टिमवर ढकलणार्या बर्याच
गव्यांना मुद्देसूद पुराव्यांसहित ते इश्युज परत करुन प्रीती पर्स आवरायला
घेणार तेवढ्यात चाट विंडो चा टोन वाजला.अमेरिकन साहेबाला "शो स्टॉपर" नामक
एक पेटता निखारा नेमका आताच प्रीतीच्या पदरात घालून एक तासात त्या इश्युचं
बाळंतपण कोणत्या टिमच्या गळ्यात आहे याचा अहवाल पुराव्यांसहित पाहिजे होता.
आपण एक मिनीट आधी 'अवे' स्टेटस न लावल्याचा प्रीतीला मनापासून पश्चात्ताप
झाला.आता हे सर्व करण्यात बाहेर सूर्य मावळणार,वेदा आज सकाळीच म्हणाली
होती, "आई आज तू लवकर ये, आपण गार्डनला जाऊ." शनिवार रविवार गेलं तरी खूप
गर्दी असते, बागेतल्या झोके घसरगुंड्यांवर मानासारखं खेळता येत नाही म्हणून
वैतागलेली असते बिचारी. हिच्या नशिबी आपल्यासारखी लवकर यायचा शब्द कधीच न
पाळू शकणारी आई आहे त्याला ती तरी काय करणार? <br />
सर्व पुराव्यांसहित मेल लिहून अमेरिकन साहेबाला त्याच्या साहेबाबरोबर
मिटींगमध्ये बोलायला आवाज मिळवून देऊन प्रीती निघाली तेव्हा मजला सुनसान
होता.हाऊस किपींग वाल्यांच्या व्ह्यॅक्युम क्लीनरची घरघर चालू झाली
होती.ऑफिसच्या साफ सफाई वर शेवटचा हात फिरवून काचा पुसून त्यांचा आजचा दिवस
संपायला अजून १-२ तास होते.एक दोन व्ह्यॅक्युम क्लीनरं तिच्या कडे वळून
नजरेत बरंच काही घेऊन पाहायला लागली तसे प्रीतीने मजल्यावर असाच अमेरिकन
प्रोजेक्टवर असलेला आणि त्याच्या साहेबाबरोबर चाटवर डोकं खाजवत असलेला एक
समदु:खी प्राणी शोधून त्याच्याशी उगीच त्याच्या मुलांच्या शाळेबद्दल चार
शब्द उकरुन काढले आणि त्याच्याचबरोबरच बाहेर पडली. आठवड्यातून अशा सुनसान
रात्री एक दोन तरी यायच्याच.भयाण पार्किंग कडे जाताना प्रीतीच्या मनात बरेच
अभद्र विचार येत होते. "मयत सोअँड सो कंपनीत डेव्हलपर चं काम करत
असे.रात्री पार्किंगकडे जाताना तिचा खून झाला.अजूनही तिचा आत्मा या वास्तूत
भटकतो.रात्री थांबून कामं ईमानदारीने पूर्ण करणार्या बायाबापड्यांचं
रक्षण करतो." प्रीतीने पटकन भानावर येत इकडे तिकडे बघत चालीत बेफिकीरी आणत
सर्व विचार झटकून टाकले. आता फॉर्म्युला वन ला शोभेल अशा वेगाने पण
सुरक्षीतपणे गाडी चालवत तिला घरी पोहचायचं होतं आणि वेदाच्या "पॅरेंट
चाईल्ड अॅक्टिव्हिटी" ला उद्या देण्यासाठी सुंदर बटनांचा मोर बनवायचा
होता. त्या आधी उशिरा पोहचल्याबद्दल अनेक आडून आडून उद्गार जेवताना काना आड
करायचे होते. सुबोध लवकर घरी आला असेल आणि मूडात असेल तर त्याला रात्रीचा
"टॅक्स" देऊन गोडीगुलाबीत सकाळचं भांडण मिटवून पण आपले मुद्दे सौम्यपणे
पटवून द्यायचे होते.अंगात त्राण राहिलं आणि वेदाने लवकर झोपण्याचं सहकार्य
दिलं तर स्टिफन किंगच्या कादंबरीची शेवटची पाच पानं मोबाईलवर डार्क मोड
ठेवून सुबोध आणि वेदाच्या डोळ्यावर प्रकाश पडणार नाही अशारितीने पूर्ण
करायची होती. "आपला दिवस कधी संपतो? कधी चालू होतो?रात्री सहा तास निवांत
झोप आणि आवडत्या पुस्तकाची काही पानं वाचणं, सकाळची दहा मिनीटं निवांत बनून
चांगला बनलेला चहा पिणं(तोही सासूबाई पाऊण तास आंघोळीला गेलेल्या
असताना,या घरात अजून "चहा हे विष" वालं स्वातंत्र्यपूर्व कालीन वातावरण
आहे, चहा प्रीती प्यायला लागलीच की नाकं मुरडली जाऊन घरातल्या कोणाला तरी
काहीतरी शोधून दे वाली कामं त्याचवेळी आठवलीच म्हणून समजा) या छोट्या
छोट्या गोष्टी पण इतक्या कठीण का बनाव्या?"<br />
<br />
सिग्नलवर आता पण भरपूर गर्दी आहे. अरे हो, आज डोंगरमाथ्यावरच्या
ग्रामदैवताची जत्रा.प्रीतीच्या समोरुन एक कुटुंब हसत खेळत आपल्याच धुंदीत
रस्ता ओलांडून जात होतं. मुलांच्या हातात रंगीबेरंगी पिपाण्या, बायकोच्या
हातात बर्याचश्या पिशव्या, मुलांची पावलं नाचत होती, डोळे चमकत होते,
तोंडं जत्रेतल्या कोणत्यातरी पाळण्याबद्दल सांगण्यात गुंतली होती. आपले
डोळे कधी वहायला लागले प्रीतीला कळलंच नाही.हल्ली आपण दिवसातून एकदा तरी
रडतोच. आपल्याला पोस्ट पार्टम की कायसंसं डिप्रेशन झालंय का? तोंडावर घोटून
बसवलेलं "पी आर स्माईल" सोडून खरं हसू कधी येतच नाहीये.शेवटचं खळखळून
हसल्याला किती दिवस झाले?निवांतपणे चार दिवस माहेरी गेल्याला किती दिवस
झाले?सुट्ट्या शिल्लक असून स्वतःवरच्या जवाबदार्या नीट पूर्ण करायच्या
म्हणून आणि पुढे कधीतरी लागतील म्हणून जपून वापरायच्या,शनीवार रवीवार सासू
सासर्यांना पूर्ण विश्रांती हवी म्हणून सगळीकडे वेदाला घेऊन जायचं, देवी
च्या नवरात्रात ऑफिसात नाना युक्त्या करुन मिटींगा दिवसा उशिरावर ढकलायच्या
आणि पूर्ण नैवेद्य स्वयंपाक आरती आणि प्रसाद करुनच ऑफिसला यायचं,घरी वेळ
कमी पडला म्हणून दिलगीर राहायचं, कमी पडणार्या वेळाची भरपाई असलेल्या
वेळात जास्तीत जास्त कामं करुन करायची.<br />
<br />
ऑफिसात दर सहा महिन्यांनी "यु नीड टु गो अॅन एक्स्ट्रा माईल" हे ऐकून
घेऊन कमी मार्क हसतमुखाने स्वीकारायचे.तिकडे दिलगीर भाव चेहर्यावर अधून
मधून आणून लोकांच्या रागाची तीव्रता कमी करायची. वाघीण बनून सतत दिसत
राहिलो तर लोक बंदूका घेऊन शिकार करतात, गरीब गाय बनून कायम राहिलो तर लोक
कुचकामी बावळट कामाला नालायक समजतात.म्हणून वाघीण आणि गरीब गाय हे मुखवटे
सतत बदलत राहायचे..आपण दबलो आहोत सगळ्यांच्या ऋणाखाली. एक यंत्रमानव, घरी
असताना अव्याहतपणे कामं उरकेल..कामं करत नसेल तेव्हा झोपलेला असेल..ऑफिसात
"सिन्सीयर, पण जास्त प्रिपरेशन न करणारा रोबो",मुलीसाठी "रात्री कधीतरी एक
दोन तास भेटणारी आई",सुबोधसाठी "आई बाबांचा म्हणावा तितका आदर न राखणारी,
त्यांना अगदी गोड गोड बोलून एंटरटेन न करणारी बायको." सोसायटीवाल्यांसाठी
"मुलं बाळं नवरा यांची कर्तव्यं सोडून करीयरच्या आणि पैशाच्या मागे धावणारी
बाई"..आपण का नोकरी करतोय? नक्की कोणाला आनंदी करतोय आपण? इतकं तडफडून
नोकरी करायचं नडलंय का?सासू सासर्यांच्या सर्व लहरी, बोलणं सहन
करायचं,कारण डे केअर ने दिला नसता इतका सपोर्ट ते वेदासाठी देतात. त्यांचं
वैतागणं पण चूक नाही.आपण हे सर्व सांभाळत रोज मरतोय याच्याशी त्यांना देणं
घेणं नाही.तेही दमतायत.नोकरी करणं हा आपला निर्णय आहे.त्यांनी स्वतःला जादा
कष्ट देऊन आपलं आयुष्य सोपं करणं आपल्याला कितीही आवडणार असलं तरी सत्य
होणारं नाही.<br />
<br />
सकाळी किर्ती अगदी साध्या कपड्यात किती छान दिसत होती!अजून पण नवं लग्न
झालेली वाटते.बारीक झालीय चालून चालून. केस, स्किन छान ठेवते, नियमीत
फेशियल्स करते. सोसायटीतल्या काक्वा तिची स्तुती करताना थकत नाहीत. एम बी ए
आहे. घरचं सगळं छान सांभाळते. इन लॉज लांब राहतात, कधीतरी दोन दिवस येतात
त्यांच्याशी गोडीगुलाबीने छान राहते. तसेही घरीच असते, सर्व गोष्टांना
भरपूर वेळ मिळतो. घर चकाचक. आणि कामं काय म्हणा दुसरी..हिचं आपल्यासारखं
नाही, रात्री एक स्क्रब लावून चेहरा धुणं आणि बाकी दिवसभर त्या शरीरावर
वाटेल ते प्रयोग..नियमीत स्वस्थ बसून जेवणं नाही, काम वाढलं की कॉफ्या
वाढवणं, वेळेत झोपणं नाही, आपण लहानपणी दुकानातून आणायचो त्या सुंदर
खोडरबरासारखं आधी छान आणि मग हळूहळू भरपूर वापर होऊन झिजलोय, कुरुप
झालोय.सर्वात चांगले कपडे आहेत, मेकअप नीट करतो. पण चेहर्यावरचे दमले
थकलेले "नारायणा, सोडव प्रपंचाच्या चक्रातून!" वाले भाव लपत
नाहीत.अमेरिकेच्या प्रोजेक्टवर आल्यापासून केसात भरपूर चंदेरी तारा दिसायला
लागल्यात.हल्ली सकाळी चालणं पण जमत नाही.सकाळपासून शरीर "आला परत एक
थकवणारा दिवस" या मोड मध्येच उठतं..रात्रीपर्यंत त्या टिव्हीवर एका सेल ची
जाहिरात आहे त्यात धावणारे इतर सेल ढेपाळलेले असतात तशी अवस्था होते. शांत
बसून राहावंसं वाटतं. <br />
"देवा, मी निवडलेल्या आयुष्याबद्दल तक्रार करायचा मला हक्क नाही.
नोकरीने मला खूप काही दिलंय. पण आयुष्यात एक वर्षं मला किर्तीसारखं आयुष्य
जगायचंय..मनापासून स्वत:कडे लक्ष देणारं..मुलीला नीट वेळ देणारं..सतत
आयुष्यावर कोणाचे तरी उपकार नसलेलं..स्वतःसाठी थोडा तरी वेळ
असलेलं..चेहर्यावर तो तजेला असलेलं..आयुष्यातलं एक वर्षं.फक्त एकच वर्षं
मला किर्ती बनायचंय.."<br />
<br />
आजोबा प्रीतीला उशिर झाला म्हणून वेदाचं होमवर्क घेत होते.<br />
"आजोबा, ग्रास इज ग्रीनर ऑन द अदर साईड म्हणजे काय?"<br />
"म्हणजे असं बघ, एका मोकळ्या मैदानात दोन गाढवं असतात. मैदानाला
दोन्हीबाजूंनी आरश्याची भिंत असते.एका गाढवाला आरश्यात पलिकडे हिरवंगार गवत
दिसत असतं आणि ते सारखं जीवाच्या आकांताने पलिकडे हिरव्या कुरणात
जाण्यासाठी आरश्यावर धडका देत असतं.समोर दुसर्या गाढवाला पण आरश्यात
हिरवंगार लुसलुशीत गवत दिसत असतं.तेपण सारखं आरश्याकडे धाव घेत असतं.मागे
फिरुन आपल्या मागचं हिरवं कुरण दोन्ही गाढवांना कधी दिसतच नाही आणि ती दोघं
आरश्याला धडका देऊन शेवटी बेशुद्ध पडतात." <br />
वेदाला बरेचदा आजोबांचं "हाय मराठी" डोक्यावरुन जात असे तसं आताही गेलं
आणि तिने पटकन पुढच्या प्रश्नाकडे मोर्चा वळवला.प्रीती स्क्रब ने चेहरा धूत
होती ते बरंच झालं, कारण तिला पाण्यात मिसळणारं दुसरं खारं पाणी लपवायला
वेगळा आटापीटा करावा लागलाच नाही!<br />
(समाप्त)</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4248714418096869316.post-73416717659980795582015-06-26T22:16:00.000+05:302015-06-26T22:16:38.323+05:30(मांजरांची)हिंजवडी चावडी<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="content">
स्थळः हिंजवडीमधून दोन किलोमीटर अंतराच्या आत कोणत्याही दिशेला
असलेले एक मोठे हॉटेल. "बुफे" ३५० पेक्षा कमीत मिळत असल्यास आणि जेवणाला
चांगली चव असल्यास हॉटेल बाद समजले जावे आणि चावडीतील मांजरे ही उंदीर
समजण्यात यावीत. हे सगळे एका वर्कशॉपसाठी जमले आहेत. यातून खूप काही नवीन
मुद्दे निघाले आणि खूप अद्वितीय सुधारणा झाल्या असं यांना या दिवसाच्या
अंती एका रंगीत एक्सेल मध्ये पुराव्याने शाबित करायचं आहे. (या एक्सेल मधले
मुद्दे हे प्रत्येक वर्षी मागच्या वर्षीचं कॉपी पेस्ट असतात आणि ॠषीचं कूळ
शोधू नये या अलिखीत नियमाप्रमाणे या एक्सेल मध्ये कॉपी पेस्ट न करता मूळ
मुद्दे कोणी लिहीले याच शोध कोणीही घेऊ नये.ही मांजरे विविध भाषी,विविध
लिंगी, विविध प्रांती आणि विविध वंशी आहेत पण तुम्हा आम्हाला मराठी चांगले
येत असल्याने सर्व संभाषण मराठीतून आहे तस्मात कृपया "काँपॉनीत मॉरॉठी
माणसांची मोनॉपली आणि पक्षपात" म्हणून इतर भाषांमध्ये शंख करु नये.)<br />
<br />
"काय रे, व्हॉटस अप विथ प्रोजेक्ट?"<br />
"नाव घेऊ नकोस प्रोजेक्टचं.कोणीही केबिनीत आलं टकटक करुन की धडधडायला चालू
होतं. काहीहीहीही कारणं देऊन कामं सोडतात. कोणाला पुढे शिकायला परदेशी
जायचं असतं तर कोणाला मुलांच्या टॉप क्लास शाळेत प्रवेश मिळावा म्हणून त्या
शाळेच्या एक किलोमीटर मध्ये भाड्याने रहायला जाऊन तिथेच नोकरी शोधायची
असते.परवा तो हा म्हणाला की गावी जाऊन वडिलांचं मॅचिंग ब्लाऊजपीस चं दुकान
चालवणारे. आय आय टी आणि नंतर आय एस बी करुन आलेला हा दत्तू ब्लाउजपीस च्या
गल्ल्यावर बसेल यावर विश्वास ठेवायला मी कडोसरे बुद्रुक वरुन आलोय काय?
समंजस,कष्टाळू,मिळेल त्यात आनंद मानणार्या म्हणून बायका टिम मध्ये
घ्याव्या तर एकजात सगळ्या परदेशी २ वर्षांसाठी जाणार्या नवर्यांशी लग्न
केलेल्या असतात किंवा करणार असतात.बॅचलर पोरं उशिरापर्यंत बसून कामं करतील
म्हणून टिममध्ये पोरं घ्यावी तर ती दर चार तासांनी चहा मारायला टपरीवर
जाणार, जीम मध्ये एक तास घालवणार, आय पी एल च्या शेवटच्या दिवशी यांना
अचानक ताप येणार आणी घरी रहावं लागणार, मुलींबरोबर ओळखी वाढवायला सगळीकडे
भाग घेणार.सहा महिन्यांनी आऊटिंगसाठी रिकामी स्वयंसेवकगिरी, सारख्या टेनिस,
कॅरम, क्रिकेटच्या मॅचेस,नाच, गाणी यातून जो उरलेला वेळ मिळेल त्यात
निम्मा वेळ कामं करतात आणि उरलेला वेळ पगारवाढीसाठी भांडतात. अविवाहीत मुली
टिममध्ये घ्याव्या तर त्यांचा दिवसातला बराच वेळ ऑनलाईन शॉपिंग मध्ये आज
काय ऑफर आहेत आणि दिलेल्या ऑर्डरी कलेक्ट आणि बदलून घेण्यात जातो.
त्यातल्या त्यात लग्न झालेली पण मुलंबाळं नसलेली पोरं बरी पडतात. वेळ पण
असतो आणि डोक्यावर "घर घ्यायचंय, कमवायचंय, नीट काम करायचंय" वाला ताण
पण.पण ही गणितं पण चुकतात."घर घेतलं,चांगल्या एरियात घेतलं, इ एम आय जास्त
आहे म्हणून खूप पैसे पाहिजे" म्हणून एक दिवस अचानक उडून जातात आणि
गहिवरल्या आवाजात "अशी पांखरें येतीं...आणिक स्मृती ठेवूनि जाती" आळवत नवी
पाखरे शोधावी लागतात. तुझ्याकडे रंग कसे आहेत यावेळी? सगळं हिरवं,पिवळं की
लाल?" (हे हिरवे पिवळे लाल हे एक्सेल मधले इंडिकेटर आहेत जे मांजरांना दूध
पाव देण्यासाठी किंवा त्यांच्या पाठीत झाडूचा रट्टा मारण्यासाठी उन्हाळ्यात
वापरले जातात.)<br />
<br />
"लोक २० वर्षांपूर्वीचे चांगले शिकलेले लोक पोष्ट ऑफिसात चिकटावे तसे
इथे चिकटून बसले आहेत. काम चांगलं, जो माल बनवतो त्याला बाजारात उठाव
भरपूर. त्यामुळे लोक सोडतही नाहीत आणि टिम चेंज पण मागत नाहीत. आता सगळ्याच
टिम मेंबर काय लाँग लीव्ह वर जाणार्या बायका घेता येत नाहीत ज्या स्वत;
टिम सोडतील आणि परत आल्यावर त्यांना "सॉरी म्याडम, म्युझिक चेअर मे आपका
चेअर गया, आप आऊट" असं सांगता येईल. कोणालाही कोणाच्याही हाताखाली घालता
येत नाही. सगळेच ६-७ वर्षं वाले. तरी मी त्यांना गप्पांमध्ये "हडूप,
स्प्रिंग, (इथे या टिममध्ये काम होत नाही असे कोणतेही नाव घाला)" ला
बाजारात कश्शी मागणी आहे आणि ते न शिकणारे बाराच्या भावात गेले असं सुचवत
असतो."<br />
<br />
"वाह वाह!! यालाच "हम अपनी मौत का सामान ले चले" वगैरे म्हणतो ना तो
गालिब की अमुक तमुक नसराबादी? इथे आम्ही जीवाच्या आकांताने अॅट्रिशनचा
उतारावरुन कोसळणारा दगड सारखा वर ढकलून नेतोय आणि हा येडा "जा, जा, जा मुझे
ना अब याद आ तू" गातोय. हा अजिंक्य बघ कसा निवांत आहे. लोक याच्या टिम
सोडत नाहीत, याच्याबद्दल वाईट बोलत नाहीत, टिम चेंज मागितला तर याच्या टिम
मध्ये जायचा हट्ट धरतात. अजिंक्य आपकी इस सफलता का राज क्या है? क्या आप
कणीकचंद पान मसाला खाते है?"<br />
<br />
"अरे हळू बोल रे भौ. माझी प्रतिमा...."<br />
"अरे तुझी प्रिया ना, ही आता प्रतिमा कोण काढलीस नवी?"<br />
"गप ना बे!! बोलू दे ना ज्याला प्रश्न विचारला त्याला, काय त्या अर्नब
कमस्वामी आणि विखील नागळे सारखा करु र्हायला? अजिंक्या सांगून टाक तुझं
सीक्रेट."<br />
"सीक्रेट बिक्रेट काही नाही मित्रांनो, मी माणसांना माणसांसारखे वागवतो.
ब्याचलरांच्या खांद्यावर हात ठेवून बोलतो, बायकांच्या मुलांबद्दल विचारतो,
त्यांच्या अमुक शाळा आणि तमुक क्लासच्या असंबद्ध गप्पा मध्ये न थांबवता
ऐकतो. प्रत्येकाशी जागेवर जाऊन दोन वाक्यं रोज बोलतो.ज्यांना बढती देता येत
नाही त्यांना पैसे देतो, ज्यांना पैसे देता येत नाहीत त्यांना बढती देतो,
ज्यांना दोन्ही देता येत नाही त्या जर मुली बायका असल्या तर त्यांच्या
ड्रेसला आणी आयशॅडोला वगैरे काँप्लीमेंट देतो, त्यांना दिवसातून एकदा
एकेकट्या असताना "तुझ्याचमुळे या टिममध्ये जिवंतपणा आहे" हे सांगतो. माणसं
मी गोड बोलून पंधरा मिनीटं समजवलं तर त्यांचा गळा कापायची सुरी स्वतः धार
लावून माझ्या हातात आणून देतात. हा एक कठीण वसा आहे."<br />
"अजिंक्या, गप्पा बिप्पा ठीक आहे पण मुली बायकांना विशेष अटेंशन देऊन तू
इंग्रजी वर्णमालेतली शेवटची दोन अक्षरं पणा करतो आहेस. मला वाटतं तू एफ एल
आय आर टी करतो आहेस. अशाने लेका एक दिवस अचानक तुरुंगात तरी असशील किंवा
परत बोहल्यावर तरी."<br />
"ए एफ एल आय आर टी म्हणून शिवी नको देऊ रे! मी कलात्मक रित्या
माणसातल्या माणसाचा आदर करुन त्याचा इगो सुखावून त्यांना कामात आनंदी
रहायला प्रवृत्त करतो. तुरुंग किंवा बोहलं दोन्ही कडे जाणार नाही इतक्या
सावधपणे गोष्टी करतो, पण वेळ खूप द्यावा लागतो.वर बायको "लिव्हिंग हाऊस
ड्युटीज असाइड अँड रोस्टिंग जवार फ्लॅट्ब्रेड्स फॉर आर्मी" वाले टोमणे जमेल
तेव्हा मारते. पस्तीस किलोमीटर गाडी चालवून सकाळी आठला केबिनीत जातो तो
थेट रात्री नऊला गाडीकडे आणि दहाला मुलं झोपल्यावर घरी. माझ्यावर "सूर्य न
पाहिलेला माणूस" असं एक आत्मचरित्र लिहून घेणार आहे कोणाला तरी पैसे
देऊन.भगतबुवा लिहीतात, मूर्तीकाका लिहीतात, मूर्तीकाकू लिहीतात, टाटा आणि
बियाणीकाका लिहीतात आणि लोकं वाचतात, मी लिहीलं तर किमान टिम मधले ४० तरी
नक्की वाचतील."</div>
<div class="content">
</div>
<div class="content">
"वाचतील नक्कीच, पण विकत घेऊन नाही, अॅन्युअल गिफ्ट म्हणून दिलं तर वाचतील."<br />
"तो एक साला डोक्याला नवा भुंगा आहे. दर वर्षी ओरडत असतात. मागच्या
वर्षी बॅगा दिल्या तर "गॅजेट द्या" म्हणून ओरडत होते. त्याच्या मागच्या
वर्षी टॅब दिले होते तर कुंपणापलिकडे आयपॅड देतात आणि तुम्ही xxxxxx बी एस
एन एल पेंटा म्हणून धडाधड पेप्रं टाकून कुंपणापलिकडे गेले. त्याच्या आधी
सोन्याचं पाणी दिलेले पेन दिले होते तर म्हणे अश्मयुगीन गिफ्टा देतात.
यांना कप, बॅगा, बुटं, टॅब, मोबाईल, किचेन, कप, टिशर्ट, घड्याळं सगळं देऊन
झालं अॅन्युअल गिफ्टा म्हणून, पण प्रत्येक वेळी तितक्याच त्वेषाने वस्तू
फालतू असल्याचं सांगतात. आता फक्त केल्विन क्लेन ची आतील वस्त्रे किंवा
पाकिटात घालून थेट नोटा देणं बाकी आहे."<br />
<br />
"काय रे, तुझ्या टिममध्ये काही लक्षणीय नव्या व्यक्ती आल्या आहेत म्हणे?
हल्ली आमची टिमची पोरं काहीतरी शंका विचारायला म्हणून सारखी तुमच्या इथे
घोटाळत असतात. " वस्तू बनवणार्या आणि त्यांची गुणवत्ता तपासणार्या टिम
मध्ये सिनर्जी, सामंजस्य,खेळीमेळी ठेवा" हे ओरडून तीन वर्षं माझा घसा बसला
आणि यावर्षी एकदम इतकी धबाधबा सिनर्जी आहे की पोट्ट्यांना "काही गोष्टी मेल
ने विचारा, सगळ्या ठिकाणी 'फेस टु फेस' ची गरज नाही" म्हणून थोपवावं
लागतंय."<br />
<br />
"तोंड उघडत नाहीत तोपर्यंतच लक्षणीय.ऑनलाईन शॉपिंग सुंदरी परवा
शेजारच्याला विचारत होती लिनक्स वर डी ड्राईव्ह कुठे आहे म्हणून. ही नवी
पोरं टोरं सगळं ड्रॅग ड्रॉप करतात किंवा त्यांना टच स्क्रीन लागते.कमांड
मधून गोष्टी करता येत नाहीत आणि त्या शिकायची गरज किंवा ईच्छा दोन्ही नाही.
त्यांना डॉसमधून मशिन पिंग करुन बघा म्हटलं की समोरुन कोणीतरी स्वाहिली
किंवा सुमेरियन भाषेत बोलल्यासारखी मख्ख तोंडं करुन बघत बसतात."<br />
<br />
"त्यांना या सगळ्या गोष्टीत वेळ घालवायची किंवा शिकण्याची ईच्छा नाही,
कोणीतरी ती त्यांना करुन देईलच आणि मग ईतर ग्लॅमरस गोष्टी शिकण्यासाठी
जास्त वेळ देता येईल हे त्यांना माहिती आहे.ही पोरं चुकीची नाहीत रे,
त्यांना फक्त इन्स्टंट आणि स्पष्ट दिसणारी फळं मिळतील अशाच गोष्टींमध्ये
वेळ घालवायचाय.डोळ्यापुढे चित्र स्पष्ट आहे दहा वर्षानंतर काय करणार
ते.कॉलेजच्या पहिल्या वर्षीच आईबाबांकडून लॅपटॉप मिळवले आहेत. कोणत्याही
गोष्टीसाठी संघर्ष काय असतो आणि तो करुन फुकट शक्ती वाया का घालवायची,
कोणीतरी करुन देईलच या दोन्ही भूमिका पक्क्या आहेत. आपल्यासारखे प्रोजेक्ट
रिपोर्ट बनवण्यासाठी इकडे तिकडे हात जोडून डेस्कटॉप वर रोज पंधरा मिनीटं
मिळवून त्यांनी प्रोजेक्ट रिपोर्ट टाईप केला नाहीय.ज्या कमांडची कुठेही
माहिती मिळत नाही आणि युजर इंटरफेस चालत नाही ती स्वत; प्रयोग करुन
शिकल्यावरचा आनंद त्यांना झालेला नाहीय. सकाळी उठल्यावर यांच्यापुढची पहिली
विवंचना म्हणजे कुठल्या वेगळ्या ठिकाणी जाऊन फेसबुकावर "फिलींग
लव्हड्/वंडरफुल्/ग्रेटफुल्/ब्लेसड" स्टेटस टाकता येईल. यांच्यावरचा मानसिक
ताण म्हणजे अमक्याच्या सेल्फीला माझ्या सेल्फीपेक्षा जास्त लाईकस का
मिळतात. आपण या सर्व चित्त विचलीत करणार्या गोष्टी आणि खिशात पैसे नसताना
शिकलो आणि आता चांगले दिवस पाहतोय, ही पोरं कमांडमधले किंवा कशातले बारकावे
शिकली नाहीत तरी त्यांच्या आत्मविश्वासाने आणि नव्या दिशांनी विचार
करण्याने पुढे जातीलच.आपण कष्टातून पुढे आलो म्हणून आपण ग्रेट आणि ती मुलं
सोप्या परिस्थितीतून आत्मविश्वासाने प्रत्येक गोष्ट न घाबरता करतात म्हणून
ती वाईट हा आपला "गुड ओल्ड डेज" सिंड्रोम."<br />
<br />
"ए भौ!! तू श्रीश्री, अमुक तमुक नंद, जगन्माता ठमा देवी वगैरे चा कोर्स
करुन आला का? असं पाकात जिलबी सोडल्यासारखं काय बोलून र्हायला रे? यावेळी
"अॅट्रिशन कमी करणे" आणि "क्वालिटी वाढवणे" याच्यावर दळण दळायचंय त्याच्या
गिरणीला तेलपाणी करुन आला का ते सांग आधी."<br />
"यावेळी लोकांना अजून तीन बक्षिसं देणार आहे. "पॅशनेट बॅडलकी परफॉर्मर",
"जार्गन एक्सपर्ट", "बेस्ट यस मॅन" अशी. म्हणजे गोरा साहेब खडूस असला आणि
चांगले मार्क देत नसला तरी पोरांना बक्षिसं देऊन मोटिव्हेटेड ठेवता येईल.
आणि नव्या नव्या पोस्ट बनवणार आहे. "अलमोस्ट सिनीयर मॅनेजर", "टेक्निकल
प्रॅक्टिशनर", "सिनीयरमोस्ट लीडर" अशा. लोकांना वर्षानुवर्षं एकच काम करतोय
असं अजिबात वाटलं नाही पाहिजे. उन्हाळ्यात प्रत्येकाला दोन दोन आठवडे
परदेशी पाठवणार. एकदा तिथल्या खर्च आणि तुटपुंज्या कमाईचा अंदाज आला की परत
जायचा विषय काढत नाहीत तीन चार वर्षं. टिममधल्या त्यातल्या त्यात न
पटणार्या दोन दोन च्या जोड्या काढून त्यांना एक्मेकांचा कोड रिव्ह्यू
करायला सांगणार म्हणजे अत्यंत लहान सहान चुकाही लपणार नाहीत.चला
प्रत्येकाने एक्सेलीत शेरेबाजी करा. निघायची वेळ झाली."<br />
<br />
"तुला आपण खाल्लेल्या पनीर चिली, पनीर हैदराबादी आणि व्हेज अमृतसरी
मध्ये काहीतरी फरक दिसला का? दिवसभर त्याच त्याच प्रॉब्लेम वर डोक्यावरचे
केस कमी करायचे, त्याच त्याच चवीच्या वेगळ्या नावाच्या भाज्या खायच्या, पोट
अजून वाढवायचं आणि फुक्क्ट मध्ये कंपनीचे चारशे प्रत्येकी घालवायचे.
पुढच्या वेळी मामा मिसळ ला वर्क शॉप घेऊ आणि उरलेले पैसे वापरुन रेझॉर्ट ला
सहकुटुंब जाऊ, निदान हाताखालची प्रजा नाही तर घरातली प्रजा तरी खूष."<br />
(यात वर्णन केलेली सर्व मांजरे आणि सर्व घटना काल्पनीक आणि
अतिरंजीत.याचा वास्तवाशी संबंध जोडण्याचा प्रयत्न केल्यास पुढच्या वेळी
यांच्या मामा मिसळ येथे होणार असलेल्या वर्कशॉपचा म्होरक्या तुम्हाला
बनवण्यात येईल याची गंभीरपणे नोंद घ्यावी.)<br />
<br />
-anuradha kulkarni<br />
<br />
</div>
</div>
Anuradha Kulkarnihttp://www.blogger.com/profile/16685730503144803834noreply@blogger.com2